Απίθανοι ...
(...) Η πραγματικά θλιβερή αυτή πολιτική τριάδα, είναι σίγουρο ότι θα περάσει στην Ιστορία ως μακράν η χειρότερη πολιτική διαχείριση (...) Αυτοί οι τρεις δεν έχουν το θάρρος να πουν την απλή αλήθεια, που όλοι την ξέρουμε: παιδιά, μη μας ζαλίζετε άλλο με αιτήματα, δεν είμαστε σε θέση να ικανοποιούμε αιτήματα. Το μόνο που είμαστε σε θέση να κάνουμε είναι να υπογράφουμε επιστολές προς τη Μέρκελ και να υπογράφουμε τα αγγλικώς διατυπωμένα μνημόνια που συντάσσει ο Τόμσεν. Δεν είμαστε κυβέρνηση, είμαστε μεσάζοντες. Παίρνουμε δόσεις, δίνουμε μισθούς. Αντ’ αυτού, κάνουν συσκέψεις πολύωρες και συζητάνε για να ισορροπήσουν δήθεν μεταξύ τους, ενώ ήδη έχουν λάβει τις σαφείς εντολές έξωθεν. Και λένε συνεχώς ψέματα, με ελληνικούρες. Απίθανοι. Βλέποντας τον Κουβέλη να κάνει δηλώσεις, πριν και μετά τη σύσκεψη, με εκείνο το περισπούδαστο ύφος του πολιτικού που δεν λέει απολύτως τίποτα και απλώς θέλει να κρύψει με ελληνικούρες την αλήθεια, θυμήθηκα τον Δημήτρη Νικολαϊδη στο έργο ...