IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  British steel workers Ο «πόλεμος των εταιριών» που ξεκίνησε το καλοκαίρι με την απόφαση της Βρετανίας να εξέλθει από την Ευρωπαϊκή Ένωση του φον Σόιμπλε, δεν πέρασε μόνο στην άλλη ακτή του Ατλαντικού, με την συμμετοχή των ΗΠΑ, αλλά πλέον επεκτείνεται στην Ασία, εισέρχεται σε αυτόν και η Κίνα! Η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ οδηγεί σε σημαντική αναθέρμανση του  ρόλου της Αγγλίας στην βαριά βιομηχανία, που είχε παραγκωνιστεί μέχρι πρόσφατα, καθώς η πολιτική εστίασης  στο παρελθόν ήταν στο ‘κλείσιμο’ των μονάδων βαριάς βιομηχανίας και στην εστίαση κυρίως στον ρόλο του χρηματοοικονομικού τομέα. Η Γερμανία δεν είδε με καθόλου καλό μάτι αυτή την κίνηση για ευνόητους λόγους. Η Βρετανία είναι ιστορικά χώρα-ανταγωνιστής της Γερμανίας στη βαριά βιομηχανία, είτε μιλάμε για παραγωγή αμαξιών ή πολεμικών αεροπλάνων. Όμως, επίσης η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, έφερε τους δικούς της μετασεισμούς. Ο νέος πρόεδρος φαίνεται να «κόβει τα πόδια» στις Γερμανικές πολυεθνικές τύπου Vol

 Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Το πολιτικό τοπίο αλλάζει, αλλά... το κατεστημένο δεν αλλάζει μυαλά. Εκτός πραγματικότητας οι ηγέτες, κοιτάνε να παγιώσουν την εξουσία τους αντί να λύσουν τα προβλήματα του χρηματοοικονομικού τομέα, των ροών ανθρώπων και της άνισης κατανομής του εισοδήματος. Κάποιες επαναστάσεις θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, αν η παλαιά φρουρά είχε αποφύγει τις προκλήσεις. Δεν υπάρχουν αποδείξεις για το περιστατικό του «ας φάνε παντεσπάνι». Αλλά ήταν κάτι που η Μαρία Αντουανέτα πράγματι θα μπορούσε να είχε πει. Ακούγεται αληθές. Η δυναστεία των Βουρβόνων ήταν το αποκορύφωμα  του εκτός πραγματικότητας κατεστημένου. Τώρα έχει ανταγωνισμό. Το παγκόσμιο φιλελεύθερο δημοκρατικό κατεστημένο μας συμπεριφέρεται σε μεγάλο βαθμό με τον ίδιο τρόπο. Σε μια περίοδο κατά την οποία η Βρετανία έχει ψηφίσει υπέρ της αποχώρησής της από την Ε.Ε., ο Ντόναλντ Τραμπ έχει εκλεγεί ως ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ και η Μαρίν Λεπέν πλησιάζει επιθετικά προς το Μέγαρο των Ηλυσιών, ε

Η εκλογή Τραμπ, φέρνει στο προσκήνιο την παγκοσμιοποίηση, καθώς ο Ντόναλτ Τραμπ είναι ηγέτης του φιλελεύθερου χώρου που έχει δεχτεί τα πυρά γραφειοκρατών των Βρυξελλών αλλά και Αμερικανών ηγετών, καθώς φαίνεται να αντιμάχεται την παγκοσμιοποίηση. Είναι άραγε η παγκοσμιοποίηση επικίνδυνη, ή παράγοντας ανάπτυξης; Ο Ντοναλτ Τραμπ δεν είναι επαναστάτης. Είναι ένας Αμερικανός με κοινωνικές απόψεις συντηρητικές, σχεδόν ρατσιστικές. Όμως δεν είναι αυτός ο λόγος που φαίνεται απλά να του έδωσε την νίκη. Δεν έγιναν ξαφνικά οι Αμερικανοί πιο ξενοφοβικοί από ότι ήταν. Κάτι άλλο έχει αλλάξει. Και δεν αφορά μόνο τις ΗΠΑ, την μητρόπολη του καπιταλισμού. Η ανθρωπότητα αυξανόμενα αρχίζει να αισθάνεται στο πετσί της, περιλαμβανομένων των εργαζομένων και επιχειρηματιών στις ΗΠΑ, της παγκοσμιοποίησης. Στην αρχή αυτό ήταν ωφέλιμο. Το όφελος από την παραγωγική εξάπλωση των πολυεθνικών εταιριών στις 5 ηπείρους οδηγούσε σε φτηνότερα προϊόντα , και σε δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, καθώς οι

Με... πινγκ πονγκ μοιάζουν τα πρόστιμα που επιβάλλονται από αμερικανικές αρχές σε ευρωπαϊκές τράπεζες και από ευρωπαϊκές αρχές σε αμερικανικούς τεχνολογικούς κολοσσούς. Δεκατέσσερα δισεκατομμύρια πρόστιμο εσείς στην Apple; Δεκατέσσερα κι εμείς στην Deutsche Bank. Πόσο «ξαφνική» και «αθώα» είναι η ευαισθησία που δείχνουν οι αρχές των δύο πλευρών στην επιβολή προστίμων για αθέμιτες πρακτικές, φοροδιαφυγή και παράνομες δραστηριότητες; Ξαφνική σίγουρα δεν είναι, καθώς η έρευνα για την Apple ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2014, ενώ η Deutsche Bank έχει πληρώσει και στο παρελθόν τις προ κρίσης «αμαρτίες» της στις ΗΠΑ. Το θέμα τείνει να αποκτήσει πολιτικές διαστάσεις, κάτι για το οποίο ρωτήθηκε την περασμένη Πέμπτη ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Mario Draghi. Στο πλαίσιο της συνέντευξης τύπου που ακολουθεί τη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ για τη νομισματική πολιτική, ο Draghi υποστήριξε ότι οι αρμόδιες Αρχές κάνουν τη δουλειά τους, εφαρμόζοντας το νόμο

Χωρίς επιφυλάξεις και αστερίσκους ο Ολάντ κατήγγειλε την πρακτική των εξοντωτικών προστίμων που επιβάλλουν οι ΗΠΑ σε μεγάλους γερμανικούς επιχειρηματικούς και τραπεζικούς ομίλους, με τη Γαλλία να κρατά ζωντανή τη μνήμη του υπέρογκου προστίμου που επέβαλε στην BNP η Ουάσιγκτον για παραβίαση των αμερικανικών κυρώσεων στο Ιράν και στο Σουδάν. Η σκληρή τιμωρητική πολιτική των ΗΠΑ δίχως αμφιβολία διευκολύνει όχι μόνον την αλληλεγγύη και περαιτέρω προσέγγιση Παρισιού ? Βερολίνου, αλλά μια καταρχήν απορριπτική τοποθέτηση απέναντι στη Συνθήκη ΤΤΙΡ, τη Διατλαντική Συνθήκη Εμπορίου και Επενδύσεων που προωθούν οι ΗΠΑ ως πλαίσιο ενός ενιαίου οικονομικού χώρου Βόρειας Αμερικής (ΗΠΑ, Καναδάς και Μεξικό) και Ε.Ε. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η σύγκλιση Γαλλίας - Γερμανίας απέναντι στη στρατηγική των ΗΠΑ για το Παγκόσμιο Εμπόριο είναι συγκυριακή ή αν έχει στρατηγικό ορίζοντα και βάθος: Συγκυριακή γιατί σε μια προεκλογική χρονιά στη Γαλλία και στη Γερμανία, ουδείς πολιτικός

Αν ως τώρα η ποιότητα των τροφίμων στην Ευρωπαϊκή Ένωση είχε διασφαλιστεί, χάρη στις σθεναρές προσπάθειες των κρατών μελών, ίσως αυτό από αύριο να μην συμβαίνει, καθώς αλλάζουν πολλά! Η Ευρώπη, είτε το θέλουμε, είτε όχι, γίνεται το κέντρο των εταιριών μεταλλαγμένων τροφίμων! Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην συμφωνία TTIP, αλλά σε κάτι πολύ διαφορετικό! Αναφερόμαστε στην είσοδο, από την πόρτα (!), της μεγαλύτερης εταιρίας μεταλλαγμένων τροφίμων του κόσμου στην Ευρώπη, της Αμερικάνικης Μονσάντο! Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί πώς θα γίνει η εταιρία Μονσάντο να έρθει από τις ΗΠΑ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η απάντηση είναι απλή, με την μέθοδο του «Δούρειου Ίππου», δηλαδή με εξαγορά! Και αν όλα αυτά σας φαίνονται φαντασία, τότε καλύτερα να το ξανασκεφτείτε. Αρχικά φαίνονταν πως η Monsanto θα έμπαινε στην Ευρώπη αγοράζοντας την Ελβετική εταιρία Syngenta, όμως εκείνη δέχτηκε την προσφορά από την  εταιρεία ChemChina πριν 2 μήνες, και έτσι τώρα η Μονσάντο είναι ο στόχος. Η Μ

    European Council President Donald Tusk (R) and European Commission President Jean Claude Juncker.  EPA, OLIVIER HOSLET   Eπιτέλους άρχισαν κάπως να μιλούν για τον μυστηριώδη ΤΤΙΡ (Transatlantic Trade and Investement Partnership), άρχισαν να γράφουν οι εφημερίδες και το θέμα έπαψε να βρίσκεται μόνο στο διαδίκτυο και στα άδυτα των υπολογιστών.  Ωστόσο, εάν κάποιος βασιστεί μόνο στην κατά γράμμα «ένδειξη» του αγγλικού αρκτικόλεξου, θα διαβάσει για μια αθώα, συνηθισμένη συμφωνία συναλλαγών και επενδύσεων ο σκοπός της οποίας δεν μπορεί να είναι παρά η καθόλα νόμιμη διεύρυνση του εμπορίου έτσι ώστε να πολλαπλασιαστούν οι οικονομικές σχέσεις, να δημιουργηθούν νέοι ορίζοντες ευπορίας και καλύτερης ζωής των ανθρώπων. Τελείως λανθασμένη ερμηνεία, και το γιατί θα το δούμε στη συνέχεια. Πάντως, και τώδε (το ΤΤΙΡ) είναι αμερικάνικο προϊόν (όλη η Ευρώπη – τί χάλι! – δεν κατάντησε να είναι αμερικάνικο προϊόν;!) – ένα φρούτο άκρως δηλητηριώδες που όποιος έχει την απερισκεψία ή την β