IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η Ευρώπη κατηγορεί τις ΗΠΑ ότι επωφελούνται από τον πόλεμο. www.politico.eu Αξιωματούχοι της ΕΕ επιτίθενται στον Τζο Μπάιντεν για τις υψηλές τιμές του φυσικού αερίου, τις πωλήσεις όπλων και το εμπόριο, καθώς ο πόλεμος του Βλαντιμίρ Πούτιν απειλεί να καταστρέψει τη δυτική ενότητα. BARBARA MOENS ,  JAKOB HANKE VELA  AND  JACOPO BARIGAZZI 24 Νοεμβρίου 2022 Εννέα μήνες μετά την εισβολή στην Ουκρανία, ο Βλαντιμίρ Πούτιν αρχίζει να διασπά τη Δύση. Κορυφαίοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι είναι εξαγριωμένοι με την κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν και τώρα κατηγορούν τους Αμερικανούς ότι πλούτισαν από τον πόλεμο, ενώ οι χώρες της ΕΕ υποφέρουν. «Το γεγονός είναι ότι, αν το δεις νηφάλια, η χώρα που κερδίζει περισσότερο από αυτόν τον πόλεμο είναι οι ΗΠΑ επειδή πουλάνε περισσότερο φυσικό αέριο και σε υψηλότερες τιμές και επειδή πουλάνε περισσότερα όπλα», είπε ένας ανώτερος αξιωματούχος στο POLITICO. Τα εκρηκτικά σχόλια —που υποστηρίζονται δημόσια και ιδιωτικά από αξιωματούχους, διπλωμάτες και υ

  Οι ΗΠΑ κερδίζουν σε πόλεμο  που  δεν πολέμησαν… η ουκρανική πληγή ίσως εξελιχθεί σε ρωσική γάγγραινα. Ο Πούτιν ζυγίζοντας τα κέρδη και τις ζημίες από μια περιορισμένη εισβολή στην περιοχή του Ντονμπάς έναντι μιας γενικευμένη θεώρησε ότι στην πρώτη περίπτωση ενώ θα είχε το κόστος των κυρώσεων δεν θα απέ τρεπε την ΝΑΤΟποίηση της Ουκρανίας. Αντιθέτως με την γενικευμένη εισβολή θα το απέτρεπε δημιουργώντας ταυτόχρονα νέες ισορροπίες, που στο βάθος του χρόνου η δύση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα αναγκαζόταν να αποδεχθεί. Ωστόσο, διαπιστώνουμε εκ των υστέρων κάποια καίρια λάθη στα οποία υπέπεσαν η Ρωσία και ο πρόεδρός της. 1. Πρώτον,  υποτίμησε το επίπεδο αντίστασης που ανέμενε να προτάξουν οι Ουκρανοί. Ίσως πίστεψε ότι σύντομα υποχωρήσουν ή θα διαλυθούν. Σε συνδυασμό μάλλον με μια επιχείρηση σύλληψης ή δολοφονίας του Ζελένσκι και της ουκρανικής ηγεσίας στο Κίεβο. Αυτό δεν συνέβη. Αντιθέτως, απεδείχθη ότι υπάρχει ένα ισχυρό εθνικό αίσθημα στους Ουκρανούς. Είναι φανερό ότι στα χρόνια ύ

  Τυχοδιωκτικός ρεβανσισμός – Οι Αμερικανοί παγίδευσαν σε σπιράλ θανάτου την Ευρώπη. Η διπλωματική κινητικότητα  αρχίζει σταδιακά να προσαρμόζεται  στις απαιτήσεις του μεταπολεμικού σκηνικού . Αν και ουδείς μπορεί με βεβαιότητα να προσδιορίσει το  πόσο απέχουμε από την όποια λύση,  ούτε το  εάν είναι ή όχι εφικτό να ανακοπούν οι επιπτώσεις  από την καταστροφική διαχείριση των προηγούμενων ημερών… Ωστόσο… Φαίνεται ότι  οι πάντες συνειδητοποιούν το πραγματικό εύρος των συνεπειών  οι οποίες ανατροφοδοτούνται  από το καθεστώς των κυρώσεων στο περιβάλλον μιας παγκοσμιοποιημένης Οικονομίας  και σπεύδουν να δημιουργήσουν  προϋποθέσεις διαφυγής από τον φαύλο κύκλο  που η διαχείρισή του ενδέχεται να καταστεί  ανεξέλεγκτη προϊόντος του χρόνου … Άλλωστε το γεγονός ότι  οι πρωταγωνιστές  στο πεδίο,  επαναπροσδιορίζουν ήδη το ύψος στο οποίο τοποθετούν τον πήχη των «κόκκινων γραμμών» , αποδεικνύει ότι  η ιδέα του «έντιμου συμβιβασμού» κερδίζει έδαφος , αφού όλοι πλέον  αντιλαμβάνονται ότι το μετα-

Μια διαφορετική σκοπιά: Η γεωπολιτική του Ουκρανικού και ο νεοτσαρισμός. Από τις εξελίξεις στο Ουκρανικό, μπορούν να εξαχθούν ορισμένα πρώτα συμπεράσματα: Πρώτον, η γεωπολιτική επέστρεψε. Ο κόσμος διανύει μια εν δυνάμει μεταβατική περίοδο η οποία θέλει προσοχή διότι, όπως θα έλεγε ο Γκράμσι, γεννά τέρατα, όπως είναι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η έλλειψη αντίστασης από πλευράς Κιέβου, η ουσιαστική άρνηση της Δύσης να κάνει ότι μπορούσε για να στηρίξει την Ουκρανία. Ακόμα και στις κυρώσεις, η Δύση «θέλει να είναι σκληρή, αλλά όχι και πολύ». Δεύτερον, ήταν μεγάλο λάθος που μετά το 1989 δεν διαμορφώθηκε μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη με την συμφωνία όλων των πλευρών. Οι νικητές του ψυχρού πολέμου δεν κατανόησαν την σημασία να συμπεριλάβουν την Ρωσία στις όποιες λύσεις, αντί να επιδιώκουν να την θέσουν στο περιθώριο. Τρίτο, ο μεγάλος χαμένος της εξελισσόμενης σύγκρουσης είναι η ΕΕ. Δια της απουσίας της, απέδειξε -με τρόπο αρνητικό- τη σημασία που έχ

  Τι σημαίνει η συσπείρωση των Αγγλοσαξόνων. Πρόκειται προφανώς για μία τακτική σκωτσέζικου ντους την οποία είδαμε ήδη να εφαρμόζει ο Τζο Μπάιντεν και στην περίπτωση της Ρωσίας τους προηγούμενους μήνες, εναλλάσσοντας χειρονομίες προσέγγισης, όπως η τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, με κινήσεις ενίσχυσης των πιέσεων, όπως η θέσπιση νέων κυρώσεων. Αλλά οπωσδήποτε το ζήτημα των σχέσεων ΗΠΑ-Κίνας είναι ακόμη πιο σημαντικό. Για την ακρίβεια, πρόκειται για το "ερώτημα του αιώνα”, όπως το προσδιόρισε ο ίδιος ο ηγέτης του Πεκίνου, Σι Τζιν Πινγκ στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε την Παρασκευή με τον ένοικο του Λευκού Οίκου. Σημειώνεται, ότι η επαφή αυτή (η δεύτερη μόλις, μετά την αντίστοιχη του περασμένου Φεβρουαρίου) πραγματοποιήθηκε με αμερικανική πρωτοβουλία, όπως και όσες προηγήθηκαν σε κατώτερο επίπεδο το προηγούμενο διάστημα, υπήρξε δε περισσότερο παραγωγική, καθώς οι χαμηλότερου βαθμού Κινέζοι αξιωματούχοι εμφανίζονταν περισσότερο επιθετικοί για επικοινωνιακούς

Πώς διευρύνεται το διατλαντικό ρήγμα. Το λογότυπο της γερμανικής προεδρίας στην Ε.Ε. το δεύτερο εξάμηνο του 2020 μοιάζει κάπως σαν βγαλμένο από το συνταγολόγιο του Ντόναλντ Τραμπ/ "Gemeinsam. Europa wieder stark machen": Μαζί – Κάνουμε την Ευρώπη ισχυρή ξανά. Όμως, αυτό το "μαζί” σίγουρα δεν περιλαμβάνει τον ίδιο τον Ντόναλντ Τραμπ, ούτε ακολουθεί τις δικές του αντιλήψεις για τη διεθνή αρχιτεκτονική. Οι διαδοχικές κρίσεις που έφερε η πανδημία του κορονοϊού και το κύμα διαδηλώσεων στις ΗΠΑ μετά το φόνο του Τζορτζ Φλόιντ κάνουν την απόσταση ανάμεσα στις δύο ακτές του Ατλαντικού να μοιάζει το τελευταίο διάστημα μεγαλύτερη.  Το ότι οι δηλώσεις του Ύπατου Εκπροσώπου της Ε.Ε. για τα τεκταινόμενα αυτές τις ημέρες στις αμερικανικές πόλεις στέκονται περισσότερο στο ζήτημα της "κατάχρησης εξουσίας” (όταν λ.χ. οι αντίστοιχες τοποθετήσεις του Λονδίνου επικεντρώνουν στην καταγγελία των λεηλασιών) είναι ένας συμβολικός δείκτης αυτής της απόστασης. Άλλες φωνές εί