IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ένας χρόνος ταλιμπανικό Αφγανιστάν: Πού βρίσκεται και πού οδεύει. Μπορεί η προσοχή της διεθνούς κοινότητας και ιδιαίτερα των Ευρωπαίων να είναι αναμφίλεκτα στραμμένη στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά τις τελευταίες εβδομάδες παντού σε όλο τον κόσμο ρίχνουμε «πολλές ματιές» στο Αφγανιστάν. Ο πρώτος βασικός λόγος για αυτό το ενδιαφέρον ήταν η συμπλήρωση ενός χρόνου από την ουσιαστικά χωρίς μάχη κατάληψη της Καμπούλ από τους Ταλιμπάν με τα δίκυκλά τους και τις σκηνές χάους που ακολούθησαν με την εκκένωση των τελευταίων δυτικών και πάνω από 120 χιλιάδων Αφγανών. Ο δεύτερος ήταν η εκτέλεση από τους Αμερικανούς την 31 Ιουλίου, του ηγέτη της Αλ Κάιντα Αιμάν Αλ Ζαουάχρι στην Καμπούλ διαχέοντας και πάλι τον προβληματισμό για το αν το Αφγανιστάν μπορεί και πάλι να γίνει ασφαλές καταφύγιο της διεθνούς ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Εύλογο λοιπόν το ερώτημα που τίθεται για το ποια είναι η παρούσα κατάσταση και φυσικά που οδεύει το Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν όπως ονομάζεται πλέον το ταλιμπανικό Αφ

  Ο λιμός στο Αφγανιστάν  και η τηλεδιάσκεψη των G-20. Η ανθρωπιστική κρίση που εκτυλίσσεται στο Αφγανιστάν μπροστά στα ματιά της διεθνούς κοινότητας δεν είναι απλό να αντιμετωπιστεί, καθώς η defacto κυβέρνηση που έχει προκύψει από την επικράτηση των Ταλιμπάν εκπροσωπεί το σκληρό πυρήνα του σκοταδισμού. Είναι αμφίβολο αν η τηλεδιάσκεψη των G-20 με τη συμμετοχή του Τζο Μπάιντεν μπορεί να δώσει λίγο φως. Η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν μπορεί να έλυσε κάποια βραχυχρόνια προβλήματα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά είναι σαφές πως δημιούργησε πολλά άλλα για τον κόσμο. Ο λιμός στην χώρα, όπου από 12 έως 18 εκατομμύρια άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου παραπάνω από 1 εκατ. παιδιά κατ’ εκτίμηση, δεν έχουν πρόσβαση σε φαγητό, οι βομβιστικές επιθέσεις εναντίον αμάχων, ακόμη και σε τζαμιά δείχνουν το μέγεθος της ανείπωτης κρίσης στη χώρα. Η συνάντηση της Κυριακής μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ταλιμπάν στην Ντόχα, υπό το νέο καθεστώς πλέον που επικρατεί στις μεταξύ τους σ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ    (1)  Οι δυναμικές της κυβέρνησης των Ταλιμπάν. Η βασική ισορροπία αυτή την περίοδο θα είναι ανάμεσα στον στρατιωτικό και τον θρησκευτικό τομέα.   (2) Δίκτυο Χακάνι: Η πιο επικίνδυνη ένοπλη οργάνωση των Ταλιμπάν. Τι σημαίνει η νέα κυβέρνηση των Ταλιμπάν. Η σύνθεση της προσωρινής κυβέρνησης του Αφγανιστάν που ανακοίνωσαν οι Ταλιμπάν αποτελεί ένα σοκ για τη διεθνή κοινότητα. Το ότι αυτή στελεχώνεται από πρόσωπα επικηρυγμένα από το FBI είναι το λιγότερο. Τη μεγαλύτερη έκπληξη πιθανότατα δοκιμάζουν όχι οι αποχωρήσαντες Αμερικανοί, αλλά οι περιφερειακές δυνάμεις (Κίνα, Ρωσία, Ιράν) που ευελπιστούν να ρυμουλκήσουν τους Ταλιμπάν σε μία συνεργασία με στόχο τη σταθεροποίηση του Αφγανιστάν και την προώθηση της ευρασιατικής ολοκλήρωσης. Η νέα αφγανική κυβέρνηση δεν είναι "συμπεριληπτική”, όπως την ήθελαν οι παραινέσεις των διεθνών παικτών. Τα στελέχη της προέρχονται αποκλειστικά από τους κόλπους των Ταλιμπάν και την εθνότητα των Παστούν. Αλλά αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να

   STR NEW VIA REUTERS:Ταλιμπάν - Φωτογραφία αρχείου Ταλιμπάν και τουρκικό κράτος. Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι.    Οι   Ταλιμπάν , δηλαδή οι σπουδαστές του κινήματος της ισλαμικής γνώσης, αποτελούν το πολιτικό-θρησκευτικό κίνημα που κυβέρνησε το Αφγανιστάν μεταξύ 1996 – 2001 εγκαθιστώντας ένα βάναυσο   θεοκρατικό καθεστώς   και προκαλώντας παγκόσμια φρίκη με τις «δραστηριότητες» του. Τον Δεκέμβριο του 2001 οι Ταλιμπάν εκδιώχτηκαν βίαια από την εξουσία μετά την στρατιωτική επέμβαση των Αμερικανών, η οποία διήρκησε 20 χρόνια. 'O πως είναι γνωστό,  το Αφγανιστάν αποτελεί την βασική πηγή ηρωίνης παγκοσμίως  από το όπιο που παρασκευάζεται με τις παπαρούνες που (σήμερα) καλλιεργούνται σε 3.500.000 περίπου στρέμματα, προσφέροντας στην παγκόσμια αγορά περισσότερους από 9.000 κυβικούς τόνους κάθε χρόνο. Ο έλεγχος της παραγωγής παπαρούνας βρίσκεται ήδη υπό τον απόλυτο έλεγχο των Ταλιμπάν οι οποίοι αναμένεται να αυξήσουν ανενόχλητοι την παραγωγή τους μετά την πολιτική απόφαση των Η

OMAR SOBHANI / REUTERS  Οι Ταλιμπάν δρουν ανοικτά στο 70% των διοικητικών περιφερειών του Αφγανιστάν, καθώς ελέγχουν πλήρως το 4% εξ αυτών κι είναι παρόντες σε άλλο ένα 66%, κατέγραψε έρευνα του BBC που μεταδόθηκε την Τρίτη. Οι εκτιμήσεις αυτές της βρετανικής δημόσιας ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, που βασίστηκαν σε συζητήσεις με 1.200 πηγές σε όλες τις περιφέρειες της χώρας της νότιας Ασίας, υποδεικνύουν ότι η παρουσία των ισλαμιστών ανταρτών είναι πολύ πιο ευρεία από ό,τι αναγνωρίζεται στην πιο πρόσφατη αποτίμηση του διεθνούς συνασπισμού υπό τη διοίκηση του NATO που δρα εναντίον των Ταλιμπάν.  Ο συνασπισμός ανέφερε την Τρίτη ότι οι Ταλιμπάν διεκδικούσαν ή κατείχαν το 44% των περιφερειών του Αφγανιστάν τον Οκτώβριο του 2017. Σημειώνεται πως μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 οι ΗΠΑ, η Βρετανία και συμμαχικές δυνάμεις κήρυξαν πόλεμο με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος των Ταλιμπάν ενώ με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στη χώρα εγκαταστάθηκε διε

Πόσο εύκολα μπορεί να λιντσαριστεί ένας άνθρωπος από συνηθισμένους Αφγανούς Ενα πρωτοφανούς αγριότητας περιστατικό συνέβη τον Μάρτιο στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, Καμπούλ. Οργισμένο πλήθος βασάνισε μια γυναίκα μέχρι θανάτου γιατί κατηγορήθηκε εσφαλμένα ότι έκαψε το Κοράνι. Οταν το αίσθημα οργής μετατράπηκε σε θλίψη και ντροπή, πραγματοποιήθηκαν μαζικές διαδηλώσεις στη μνήμη της γυναίκας-μάρτυρα. Ωστόσο, πολλοί από όσους καταδικάστηκαν για συμμετοχή στο λιντσάρισμα είδαν τις ποινές τους να μειώνονται και μερικοί έχουν ήδη αφεθεί ελεύθεροι. Η 27χρονη Φαρχούντα σπούδαζε τον ισλαμικό νόμο και εργαζόταν ως εθελόντρια δασκάλα. Ηθελε να κάνει οικογένεια, αλλά ονειρευόταν να γίνει και δικαστής. «Η Φαρχούντα ήταν γενναία και δεν φοβόταν να εκφράσει την άποψή της» λέει στο BBC η μητέρα της, Μπίμπι Χατζέρα. Ηταν δύο ημέρες πριν από την αφγανική Πρωτοχρονιά. Καθώς επέστρεφε σπίτι, η Φαρχούντα σταμάτησε σε ναό στο κέντρο της Καμπούλ για να προσευχηθεί. Φεύγοντας, ενεπλάκη σε μια

Remembering 1960s Afghanistan,  the photographs of Bill Podlich In 1967, Dr. William Podlich took a two-year leave of absence from teaching at Arizona State University and began a stint with UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) to teach in the Higher Teachers College in Kabul, Afghanistan, where he served as the “Expert on Principles of Education.” His wife Margaret and two daughters, Peg and Jan, came with him. Then teenagers, the Podlich sisters attended high school at the American International School of Kabul, which catered to the children of American and other foreigners living and working in the country. Outside of higher education, Dr. Podlich was a prolific amateur photographer and he documented his family’s experience and daily life in Kabul, rendering frame after frame of a serene, idyllic Afghanistan. Only about a decade before the 1979 Soviet invasion, Dr. Podlich and his family experienced a thriving, modernizing country. These