IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

German–Turkish Treaty of Friendship   Πώς η Τουρκία «κορόιδεψε» τον Τσώρτσιλ και τους δυτικούς στον β΄παγκόσμιο πόλεμο -σύμφωνα με αποχαρακτηρισμένα σοβιετικά αρχεία.  Δημοσιεύουμε ένα κείμενο του έγκριτου Ρώσου στρατιωτικού αναλυτή Γ. Κρούτικωφ, που δημοσιεύθηκε στις 8.3.21 στον ιστότοπο VZGLYAD , και στο οποίο παρουσιάζεται μεγάλο μέρος της αναφοράς του πρέσβη της ΕΣΣΔ στην Άγκυρα Σεργκέι Βινογκράντωφ, από τις 13 Φεβρουαρίου 1943. Το έγγραφο αποδεσμεύτηκε πρόσφατα από το Ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών, και έχει τεράστια σημασία για την κατανόηση της τουρκικής πολιτικής κατά το β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Στην αναφορά γίνεται εκτενής μεταφορά των όσων αποκάλυψε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μενεμεντσίογλου για τις επαφές που είχε η τουρκική ηγεσία με την Δύση και κυρίως με τον Τσώρτσιλ. Από τα όσα παραθέτει και από την αξιολόγηση του Ρώσου αναλυτη συνάγεται ότι: α. Η Τουρκία είχε σαφή φιλογερμανική στάση, ήδη πριν από την έκρηξη του πολέμου. Η τουρκική ελίτ υποκριτικά επέμεινε στην "ουδε

  Χριστούγεννα 1942:  Η πισώπλατη μαχαιριά της Τουρκίας. Η Ελλάδα γονατισμένη κάτω από τη ναζιστική Κατοχή βιώνει τον χειρότερο λιμό από την εποχή της Αρχαιότητας, με χιλιάδες νεκρούς από πείνα στα περισσότερα μεγάλα αστικά κέντρα. Όσοι παρακολουθούν διαχρονικά την πορεία της Τουρκίας από το κίνημα των Νεότουρκων (1908) μέχρι σήμερα, θεωρούν πως όλες ανεξαιρέτως οι διαχρονικές, αποφασιστικές ενέργειες της Τουρκίας διαθέτουν κάποια ιδιαίτερα κοινά χαρακτηριστικά: Είναι ύπουλες (πισώπλατες), μεθοδευμένες, θρασύτατες και γίνονται συνήθως εκ του ασφαλούς μέσα σε ένα ήδη διαμορφωμένο πλαίσιο το οποίο θεωρούν ότι παρέχει την «κατάλληλη ευκαιρία». Αν αποτύχουν, δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να κάνουν «στροφή 180 μοιρών». Ο Ισμέτ Ινονού είχε ήδη μυριστεί την «κατάλληλη ευκαιρία» προκειμένου να εξοντώσει όσους Έλληνες, Αρμένιους και Εβραίους είχαν καταφέρει να επιβιώσουν στην Κωνσταντινούπολη και ζούσαν ακόμα στην Τουρκία, όπως ακριβώς ένας καρχαρίας μυρίζεται το ανθρώπινο αίμα από κάποιο

 Τα  “άνθη του Κακού” της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής  και η σκοτεινή ρίζα τους.  Η Ιστορία έχει δείξει ότι τα μπωντλερικά «Άνθη του Κακού» δεν αναφύονται μόνο στον βούρκο των προσωπικών ανθρώπινων παθών, αλλά και στους λειμώνες της πολιτικής και των διεθνών σχέσεων. Κι αν τα «άνθη» της εσωτερικής πολιτικής της Τουρκίας είναι δυσδιάκριτα, αφού «τα σκιάζει όλα η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά» του οργουελικών διαστάσεων ερντογανικού βαθέος κράτους που συνθλίβει κάθε ενάντια φωνή, τα δηλητηριώδη και άκρως επικίνδυνα «άνθη του Κακού» της εξωτερικής της πολιτικής έχουν ήδη αρχίσει να φυτρώνουν σε ξένα περιβόλια, με την συγκατάθεση ή μη του νόμιμου ιδιοκτήτη. Τον Νοέμβριο του 2019, είδαμε τον ζορισμένο Σάρατζ να σφίγγει με θέρμη το χέρι του Ερντογάν, όπως σφίγγει ο ευχαριστημένος οικοπεδούχος το χέρι του εργολάβου όταν δίνει το οικόπεδό του για αντιπαροχή. Τέτοια ήταν η αγωνία του αναγνωρισμένου μεν στο εξωτερικό, αμφισβητούμενου όμως στο εσωτερικό, Πρωθυπουργού τη

Μια αναγκαία απάντηση στον Τούρκο πρεσβευτή στην Ελλάδα... Υποχρέωση κάθε πρεσβευτή σε ξένη χώρα να προβάλει τις θέσεις της χώρας του και να προωθεί τις καλές σχέσεις της χώρας διαπίστευσης του με την χώρα του. Ο κ. Μπουράτ Οζούγκερντιν Τούρκος πρεσβευτής στην Αθήνα φαίνεται ότι υπερεκτιμά τον ρόλο του και με μια σειρά αναρτήσεις στο twitter επιχειρεί να εμφανίσει την Τουρκία ως το θύμα της αδιαφορίας της Ευρώπης και συνεπώς και της Ελλάδας σε ότι αφορά στο μεταναστευτικό/προσφυγικό, να κάνει συστάσεις στα ελληνικά ΜΜΕ και τελικά να απειλήσει ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να τηρήσει την Συμφωνία του 2016 επειδή και η Ευρώπη δεν την τηρεί πλήρως. Παραδέχεται απολύτως την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού /προσφυγικού από την κυβέρνηση του και για άλλους πολιτικούς στόχους (σ.σ. τι σχέση έχει το προσφυγικό με το αίτημα για αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης και το ξεπάγωμα των Ενταξιακών Κεφαλαίων;) και επιχειρεί να δικαιολογήσει αυτή την επιλογή που αποτελεί την πιο απάν