IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Εμφύλιος μόλις έχει τελειώσει. Οι άνθρωποι, μέσα σ’ αυτή τη χαώδη κατάσταση, προσπαθούσαν να οργανώσουν τη ζωή τους. Ο αγώνας γινόταν για ένα πιάτο φαΐ, για ένα τρύπιο παντελόνι ή φουστάνι, για ένα ζευγάρι παπούτσια, που είχαν βαρεθεί να πηγαινοέρχονται στον τσαγκάρη. Για να βρεθούν όμως κι αυτά, ο αγώνας γινόταν κυρίως για τη δουλειά, για το μεροκάματο. Οι διάφορες συντεχνίες, συγκεντρωμένες σε γνωστά στέκια, περίμεναν από τα ξημερώματα τους εργολάβους, αλλά και απλούς ιδιώτες,  για να τους δώσουν δουλειά. Η διαπραγμάτευση σκληρή, αδυσώπητη, απάνθρωπη μερικές φορές! Οι ανειδίκευτοι και τα παιδάκια, στις δουλειές του ποδαριού. Κάλτσες, τσατσάρες, πιαστράκια, καθρεφτάκια, ξυραφάκια και ότι χωρέσει ο νους σου, που να μπορεί όμως να χωρέσει, σ’ ένα τελάρο κρεμασμένο από το λαιμό. Σ’ όλους αυτούς, μπορείς να προσθέσεις και τους χιλιάδες επαρχιώτες, που έφταναν κάθε μέρα με τρένα και λεωφορεία, εγκαταλείποντας τα χωριά τους, με την ελπίδα μιας καινούργιας ζωής. Η εσ

Η Ελλάδα του '60 μέσα απ' τα μάτια του Wolf Suschitzky,  φωτογράφου ετών 102  Με αφορμή την πρώτη στην Ελλάδα έκθεση φωτογραφίας του σπουδαίου Wolf Suschitzky , μιλήσαμε με τον υπεραιωνόβιο πλέον (έκλεισε φέτος τα 102!) δημιουργό για τη ζωή, το έργο και ιδιαίτερα το «ελληνικό» του ταξίδι, την τέχνη της φωτογραφίας, την εξέλιξή της αλλά και τη διαχρονική αξία του χιούμορ και της αγάπης.   ' 'Περισσότερο με είχε εντυπωσιάσει το πόσο φιλικοί, πόσο ζεστοί ήταν οι απλοί άνθρωποι, ειδικά στην επαρχία. Περνούσες από ένα κτήμα, σε πλησίαζαν, ρωτούσαν από πού είσαι, σου πρόσφεραν άνθη και σε καλούσαν στο σπίτι για ένα κέρασμα, χυμό, τσάι, γλύκισμα... Η φιλοξενία τους μου έμεινε αξέχαστη '' μας λέει ο ίδιος. Γεννημένος στη Βιέννη το 1912, αλλά κάτοικος Λονδίνου ήδη από το 1935, βρέθηκε στην Ελλάδα τη δεκαετία του '60, όπου φωτογράφισε τοπία, ανθρώπους, ασχολίες και παραδόσεις λίγο πριν η επέλαση της νεωτερικότητας και της αστυφιλίας αλλάξει θε