IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Alain Touraine ( August 1925 – 9 June 2023) Η αντίσταση του υποκειμένου Θανάσης Γιαλκέτσης Τα κυριότερα συστήματα εξουσίας που δρουν στον σύγχρονο κόσμο τείνουν να ελέγχουν τόσο τον αντικειμενικό οικονομικό κόσμο -τον κόσμο των υλικών αγαθών- όσο και τον υποκειμενικό κόσμο, τον κόσμο των αναπαραστάσεων, των γνωμών, των καταναλώσεων Συνέντευξη του Αλέν Τουρέν που δημοσιεύτηκε στο γαλλικό περιοδικό Télérama στις 13/10/2015 ●   Στο νέο βιβλίο σας « Nous sujets humains » (Seuil 2015), λέτε ότι μετά το τέλος της βιομηχανικής κοινωνίας μπαίνουμε σε μια μετακοινωνική εποχή. Τι εννοείτε; Οι προβιομηχανικές κοινωνίες σκέφτονταν τους εαυτούς τους με όρους ουσιαστικά πολιτικούς. Τα σχολικά βιβλία αναφέρουν τις απόλυτες μοναρχίες, το βασίλειο του νόμου, το έθνος, το κράτος, και οι φιλόσοφοι που τις περιέγραψαν, από τον Μακιαβέλι ώς τον Τοκβίλ, περνώντας από τον Χομπς, τον Λοκ, τον Μοντεσκιέ ή τον Ρουσό, αποκλήθηκαν φιλόσοφοι του δικαίου ή πολιτικοί φιλόσοφοι. Με τη βιομ...

Ο γερμανός κοινωνιολόγος άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 70 ετών    Ούλριχ Μπεκ:Πέθανε ο περίφημος δημιουργός της «κοινωνίας του ρίσκου» Ήταν πρωτότυπος στοχαστής. Ο γερμανός κοινωνιολόγος Ούλριχ Μπεκ, που πέθανε ανήμερα Πρωτοχρονιά (ο θάνατός του έγινε γνωστός δυο μέρες αργότερα) σε ηλικία 70 ετών, ενσάρκωνε τον κατά τον  Όσκαρ Νεγκτ αυθεντικό τύπο του διανοουμένου – εκείνου του παραγωγού θεωριών. Σαν τέτοιος ήταν ένας ακάματος κυνηγός ιδεών, που εξηγούσαν τον σύγχρονο, παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Με πιο κεντρική τη λεγόμενη «κοινωνία του ρίσκου», όπως λεγόταν και ένα βιβλίο του από το 1986, που χαρακτηρίστηκε ένα από τα 20 σημαντικότερα κοινωνιολογικά έργα του εικοστού αιώνα και τον έκανε με μιας παγκόσμια γνωστό. Η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, έλεγε, δημιουργεί η ίδια τους κινδύνους που την απειλούν: Ατομικά όπλα, πυρηνικά εργοστάσια, μόλυνση του περιβάλλοντος, «νέφη» πάνω από τις πόλεις, αυτοκινητοδρόμους-λαιμητόμους, κοινωνικές ανισότητες, χρηματ...

'Εργο του Γ. ΑΔΑΜΑΚΗ Κλοντ Γκούντμαν: ''Η πρώτη μέρα στο σχολείο'' Όταν χτύπησε το ξυπνητήρι, ήμουν ήδη ξύπνιος, καθισμένος στο κρεβάτι  μου. Για δέκατη φορά βεβαιώθηκα πως δεν έλειπε τίποτα από τη ν καινούργια μου τσάντα. Η κασετίνα, τα μολύβια, η σβήστρα, το πρόχειρο τετράδιο. Σηκώθηκα κρυφά. Πήγα γρήγορα και βρήκα το μικρό γούνινο αρκουδάκι μου, το έχωσα μέσα στην τσάντα και γύρισα στο κρεβάτι μου. Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου για να δει η μαμά πόσο καλά είχα κοιμηθεί, εγώ, που στριφογύριζα σα σβούρα όλη τη νύχτα. Ο μπαμπάς άνοιξε την πόρτα. - Το πρωινό είναι έτοιμο, Αργύρη! Εμπρός, όρθιος μεγάλε! Έκανα ότι δεν άκουσα τίποτα. Η μαμά ήρθε να με φιλήσει. Την κοίταξα με μεγάλα έκπληκτα μάτια τάχα, σαν μπούφος. Αλλά ο μπούφος, εκείνο το πρωί δεν πεινούσε. Το στομάχι του έκανε περίεργους θορύβους κι έτσι το γάλα και η φέτα με το βούτυρο έμειναν πάνω στο τραπέζι. Η μαμά επέμενε: - Μα είσαι μεγάλος πια, μικρούλη μου! Το σκέφτεσαι; σε μισή ώρα θα βρ...