IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

    ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΒΙΑ; 1.-Η εικόνα του πεσμένου, και χτυπημένου βάναυσα, αστυνομικού είναι σοκαριστική. Η αντίδραση που δημιουργεί στην κοινή γνώμη είναι αγανάκτηση και η αγανάκτηση αυτή δεν, νομίζω, πως θα δικαιώσει τους διαδηλωτές. Η προσωπική βίαιη εμπειρία είτε διαδηλωτή, είτε αστυνομικού μας ενδιαφέρει. Αλλά, ένα γενικό ερώτημα που προβάλει είναι γιατί τόση βία; 2.-Η απάντηση στο ερώτημα είναι θέμα έρευνας ειδικών επιστημόνων. Η δική μου προσέγγιση είναι πολιτική. 3.-Όχι, μόνο, δεν έχει επέλθει το τέλος της μεταπολίτευσης αλλά, προσωπικά πιστεύω, πως δεν επήλθε ούτε καν το τέλος του Εμφύλιου διχασμού. Του διχασμού της δεκαετίας του 40. Διότι ο παλαιότερος διχασμός, ο διχασμός του 16, εξέλιπε, ίσως, διότι εξέλιπαν και οι πολιτικοί χώροι που τον εξέφραζαν. 4.-Η διάσταση του Εμφυλίου επηρέασε καθοριστικά μια κοινωνία που δεν ανέχεται και πολλές, διαφορετικές τάσεις. Ίσως και δεν μπορεί και να τις διαμορφώσει. Η πολιτική της παιδεία είναι ενστικτώδης. Από ένστικτο, κυρίως, και από οικογε

 Η Αστυνομία του Χρυσοχοΐδη; Τέσσερα μέτρα για τον περιορισμό της αστυνομικής βίας. Οι εικόνες «ξυλοφορτώματος» με χρήση αστυνομικής ράβδου (γκλομπ) ενός νεαρού στη Νέα Σμύρνη δεν περιποιούν τιμή σε κανέναν. Ιδίως δεν συνάδουν με ένα ευνομούμενο κράτος, όπως όλοι θέλουμε να είναι η Ελλάδα. Ο νεαρός μπορεί να προκάλεσε  μπορεί και όχι. Μπορεί να πει κανείς – βλέποντας την αποσπασματική εικόνα στα  social media  - ότι  αντιστάθηκε  στην «προσαγωγή» του.  Κάλλιστα, όμως μπορεί να υποστηριχθεί ότι απλώς προσπάθησε να αποφύγει μια αναίτια βία σε βάρος του. Οι αστυνομικοί έλεγχοι,  οι έρευνες και οι προσαγωγές  οφείλουν να τελούν υπό την τήρηση των αρχών της νομιμότητας και της αναλογικότητας . Και η τηλεοπτική εικόνα των συγκεκριμένων γεγονότων της Νέας Σμύρνης δείχνει το ακριβώς αντίθετο… Ωστόσο, η αντίδραση κομμάτων και μέσων ενημέρωσης κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση;  Για να απαντηθεί το ερώτημα πρέπει να ορίσουμε τι εννοούμε «σωστή κατεύθυνση». Εάν κάποιος επιθυμεί να κερδίσει πόντου

EUROKINISSI Ο καθημερινός πολίτης και η χαμένη του αξιοπρέπεια. Μου πήρε καιρό να καταλάβω πως το κράτος των Εξαρχείων  βολεύει όλο το φάσμα εξουσίας στην χώρα. Μια λοβοτομημένη κοινωνία δέχεται παθητικά και αδιαμαρτύρητα, δεκαετίες τώρα, αυτό τον βιασμό της καθημερινότητας της στις θεσμικές, πλέον, καταστροφές κάθε 17 Νοεμβρίου και κάθε 6 Δεκεμβρίου με τα προεόρτια και τα μεθεόρτια τους όπως και τους αναπόφευκτους εμπρησμούς ή τα σπασίματα και τις δηώσεις μαγαζιών του διαλυμένου κέντρου της Αθήνας. Δηλαδή όποτε οι επαγγελματίες συνδικαλιστές αποφασίσουν απεργία-διαδήλωση. Πόσες φορές δεν έχει καεί και λεηλατηθεί π.χ η Ερμού; Διαδήλωση χωρίς περιφρούρηση, διαδήλωση - αφορμή  για τα κεκανονισμένα έκτροπα. Η βία ως περίπου κανονικότητα με την αστυνομία παθητικά παρούσα γιατί έτσι διέσωζε η επαγγελματική αριστερά τα ιδεοληπτικά της προσχήματα. Κάλυπτε την πελατεία της! Όλα αυτά ως πέρσι. Αναφέρομαι στις εκατοντάδες(!) διαδηλώσεις κάθε μέρα, δύο και τρεις φορές τ

Τα τελευταία χρόνια, το ερώτημα έρχεται και επανέρχεται τόσο στο δημόσιο λόγο όσο και σε συζητήσεις στις παρέες:  Γιατί δεν αντιδρούν οι Ελληνες στα μέτρα λιτότητας και στην πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, μια επίθεση που τους οδηγεί όχι απλώς στην πτωχοποίηση αλλά στην εξαθλίωση, γιατί αυτή η γενικευμένη απάθεια;  Είναι προφανές ότι ο πληθυσμός βρίσκεται σε κατάθλιψη, γι' αυτό και όσες φορές η Αριστερά και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις κάλεσαν τον κόσμο σε συγκεντρώσεις, ελάχιστοι συμμετείχαν. Μακάρι η έλλειψη εμπιστοσύνης στους καρεκλοκένταυρους ηγέτες των σωματείων να ήταν η μοναδική αιτία. Ολα δείχνουν ότι, ακόμα και να θέλει κάποιος, δεν μπορεί να κινητοποιήσει τον κόσμο αυτή τη στιγμή. Το γεγονός ότι σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού έχει στραφεί εκλογικά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, και εντούτοις δεν πάει να εγγραφεί στις οργανώσεις του, ούτε αγοράζει την εφημερίδα του, είναι επιπρόσθετες ενδείξεις ότι ο κόσμος είναι παθητικός