Φιμέ τζάμια, πλαστές πινακίδες
Βαγγέλης Παπαβασιλείου Ο Μιχάλης Λιάπης, ακκιζόμενος κάγκουρος, ψευδο-αστός, πλουσιο-ματζίρης, ως αποδείχτηκε, με την κίνησή του και τη συμπεριφορά του, άθελα, αλλά κατά έναν ευστοχότατο τρόπο ενσάρκωσε, σε συμβολικό αλλά και πραγματικό επίπεδο, όλη την κακοδαιμονία του πολιτικού συστήματος: Θηριώδες τζιπ που σημαίνει επιθυμία και σύνδρομο μεγαλείου, μη δηλωμένα φιμέ τζάμια που σημαίνει απόκρυψη προσώπου (δηλαδή κουκούλα) και φόβο επιθέσεων, αποκλεισμό των έξω προς το τι συμβαίνει εντός, πλαστές πινακίδες που σημαίνει εν ψυχρώ παραβίαση του νόμου και του Συντάγματος δια της πλαστογραφίας, πλεονεξία και αποφυγή φόρων, γυφτιά. Και επιπλέον, παραβίαση κόκκινου σηματοδότη που σημαίνει ότι, λόγω θέσης και καταγωγής, πίστευε πως έχει εξασφαλισμένη την ατιμωρησία. Όλο αυτό το μενού, συνθέτει συμβολικά το πλέγμα και τη νοοτροπία της εξουσίας εν Ελλάδι. Γι’ αυτό είναι τόσο συμπυκνωμένα απεχθής η πράξη, και γι’ αυτό το σύστημα έσπευσε δήθεν να τον διαγράψει, διότι του θυμίζει ανάγλυ...