Φιμέ τζάμια, πλαστές πινακίδες

Βαγγέλης Παπαβασιλείου

Ο Μιχάλης Λιάπης, ακκιζόμενος κάγκουρος, ψευδο-αστός, πλουσιο-ματζίρης, ως αποδείχτηκε, με την κίνησή του και τη συμπεριφορά του, άθελα, αλλά κατά έναν ευστοχότατο τρόπο ενσάρκωσε, σε συμβολικό αλλά και πραγματικό επίπεδο, όλη την κακοδαιμονία του πολιτικού συστήματος:

Θηριώδες τζιπ που σημαίνει επιθυμία και σύνδρομο μεγαλείου, μη δηλωμένα φιμέ τζάμια που σημαίνει απόκρυψη προσώπου (δηλαδή κουκούλα) και φόβο επιθέσεων, αποκλεισμό των έξω προς το τι συμβαίνει εντός, πλαστές πινακίδες που σημαίνει εν ψυχρώ παραβίαση του νόμου και του Συντάγματος δια της πλαστογραφίας, πλεονεξία και αποφυγή φόρων, γυφτιά. Και επιπλέον, παραβίαση κόκκινου σηματοδότη που σημαίνει ότι, λόγω θέσης και καταγωγής, πίστευε πως έχει εξασφαλισμένη την ατιμωρησία.

Όλο αυτό το μενού, συνθέτει συμβολικά το πλέγμα και τη νοοτροπία της εξουσίας εν Ελλάδι. Γι’ αυτό είναι τόσο συμπυκνωμένα απεχθής η πράξη, και γι’ αυτό το σύστημα έσπευσε δήθεν να τον διαγράψει, διότι του θυμίζει ανάγλυφα το δικό του, αποτρόπαιο πρόσωπο. Η ιστορία αυτή είναι μια σύντομη και περιεκτική αφήγηση της δεξιάς των τελευταίων δεκαετιών, αλλά λίγο ή πολύ, και όλου, σχεδόν, του πολιτικού συστήματος. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως ο άνθρωπος αυτός, εκτός του ότι υπήρξε υπουργός Μεταφορών, διετέλεσε και υπουργός Πολιτισμού -το τελευταίο πια δεν μας εκπλήττει, εφόσον το υπουργείο Πολιτισμού αντιμετωπίζεται ως χωματερή των στελεχών που περισσεύουν για τη σύνθεση μιας κυβέρνησης, ως χώρος όπου πετάνε ον απέρριψαν οι οικοδομούντες, ή μάλλον οι γκρεμίζοντες.

Αν δει κανείς, το ποιοι χρίσθηκαν υπουργοί Πολιτισμού τα τελευταία τριάντα χρόνια, θα καταλάβει, με άλλο, πιο βαθύ τρόπο, τα πραγματικά αίτια της κρίσης. Οι ίδιοι δεν φταίνε, βέβαια, επελέγησαν από άλλους και φαίνεται ότι η πολιτική τάξη στη χώρα (τουλάχιστον μέγα μέρος της), παρότι υποκριτικά επικαλείται τον Πολιτισμό ως ναυαρχίδα του Ελληνισμού, στο βάθος, και εν τη πράξει, τον μισεί, τον απεχθάνεται ολόψυχα -αυτό είναι φυσικό, εφόσον δεν θεωρεί την πολιτική ως ύψιστη αποστολή προς την πατρίδα, αλλά κυρίως ως δικαιωματικό νταλαβέρι αυτο-καταξίωσης, πλουτισμού και διεκπεραιώσεων.

Πέραν του ότι ο Λιάπης, που διέλαμψε ως απλός ανιψιός του Πραγματικού Καραμανλή, ενσαρκώνει ακόμα, αυτήν την κρυφή φιλο-βασιλική ιδεολογία της κυριαρχίας των οικογενειών, σε στιλ μπανανίας, τη μεταφυσική του αίματος, που επαληθεύεται και στο ΠΑΣΟΚ με τους τρεις διάδοχους Παπανδρέηδες και τις λοιπές φαμίλιες -ως και στην αριστερά, σε κάποιο βαθμό. Τουλάχιστον, όμως, ο Πραγματικός Καραμανλής, εκ Σερρών, παρά την μπρουταλιτέ του, αγάπησε και βοήθησε πραγματικά τον Πολιτισμό, την Αρχαιολογία και τις Τέχνες, σε αντίθεση με τους δήθεν πιο εκλεπτυσμένους απογόνους του, που, ως αποδείχτηκε από τις επιλογές τους, αποστρέφονται κάθε έννοια κουλτούρας, την οποία θεωρούν περιττή, οπότε, λογικά, και κατά προέκταση, θα θεωρούν απολύτως περιττή και την Πηνελόπη Δέλτα, την οποία υποκριτικά σεμνύνονται.

Είπα «Πηνελόπη Δέλτα». Αν σκεφτεί κανείς τι προσέφερε αυτή η ευάλωτη γυναίκα στη χώρα και το πόσες μεγαλειώδεις ευεργεσίες προσέφερε η οικογένειά της, οι Μπενάκηδες και οι Χωρέμηδες και μετά κάποιοι της οικογένειας Ζάννα, και κάνει τη σύγκριση με τον Μιχάλη Λιάπη, θα καταλάβει το βάραθρο στο οποίο μας έχουνε ρίξει τα τελευταία χρόνια. Αλλά αυτή είναι, όμως, και η τιμωρία των μικρών: ακόμα και σήμερα τα βιβλία της Πηνελόπης, το Μπενάκειο και οι λοιπές προσφορές των γονέων της Δέλτα, δοξάζουνε το όνομα της οικογένειας και θα το λαμπρύνουνε εσαεί, ενώ ο ανιψιός με τις πλαστές πινακίδες, ως για ένα πλαστό πινάκιο φακής, εξευτελίστηκε μαζί με τους προστάτες του και μαζί με έναν ολόκληρο κόσμο που τον ψήφιζε, για να έχει τα δικά του ρουσφέτια στη βάση της συναλλαγής της μιζέριας.

Όλο αυτό το ψευδεπίγραφο πράγμα των κληρονομικών τενεκέδων, από τον ανιψιό, ως τον φυτευτή γλαστρών στην πλατεία Ταξίμ, είναι ένα ταξίμι ματζιριάς, παρακμής, και ξεπεσμού. Αλλά, είπαμε: δεν φταίνε οι ίδιοι, παρά στον βαθμό που τους αναλογεί.

Φταίει κυρίως όλο το πλέγμα, το σύστημα που τους αναδεικνύει, τα φιμέ τζάμια του, οι πλαστές πινακίδες του, η κακομοιριά του.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ

http://www.makthes.gr/news/permanent/114847/

[ΑΣΤΕΙΑΤΟΡΙΟΝ]