IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Κώστας Μπαλάφας Κτηνοτρόφοι στην 'Ηπειρο Διάβασα στην «Εφ.Συν.» του Σαββατοκύριακου, χωμένη στη σελίδα 70, την εξαιρετική συνέντευξη του καθηγητή Κοινωνικής Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Βασίλη Νιτσιάκου με τον ωραίο τίτλο  «Ο κοινοτισμός ως πηγή έμπνευσης μιας νέας οικονομίας» . Θαύμασα τον ζεστό-λιτό-ειλικρινή-σοφό, ξένον, όμως, για τους πολλούς λόγο του. Τι σημαίνει, αλήθεια, ο όρος «βιωματική αειφορία»; Ποια είναι εκείνη η πολιτική οικονομία που εμπεριέχει μια σχετική αυτονομία, αυτάρκεια και αυτοδιοίκηση, τι είναι ο κοινωνικός εξισωτισμός; Πώς μεταφράζονται στον ισχύοντα αξιακό μας κώδικα (υλοφροσύνη: άπαντα και το έν) το ήθος της συλλογικότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης; Πώς μπορούμε -όπως ισχυρίζεται ο καθητητής- «να δούμε την οικονομία με όρους κοινωνικούς και πολιτισμικούς, δηλαδή να την επαναφέρουμε σε δρόμους ανθρώπινους»; Ανοίκεια γλώσσα για τον άκρατο ατομικισμό μας, για την ελευθερία της αγοράς και τον ανήθικο ανταγωνισμό χρησιμοποιεί

Ποια θα είναι η ιδανική ζωή στο μέλλον;  Το ''BHmagazino'' ζήτησε από 10 ανθρώπους κάτω των 40  να περιγράψουν το όραμά τους για την Ελλάδα του 2024   Το τέλος των δήμων όπως τους ξέρουμε Από τον Βασίλη Σωτηρόπουλο Εδώ και δύο χρόνια δέχομαι τις καταγγελίες των Αθηναίων για τα προβλήματα του δήμου. Οι πολίτες θεωρούν ότι σχεδόν κάθε πρόβλημά τους μπορεί να λυθεί από τον δήμο, ακόμη και όταν γνωρίζουν ότι υπεύθυνο είναι το κράτος. Η πιο δυσάρεστη φράση για μένα είναι «δεν έχω αρμοδιότητα». Θα ήθελα να επιτρεπόταν να λύσω κάθε πρόβλημα κακοδιοίκησης που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες μου. Και τελικά, αυτό θα έπρεπε να ισχύει: ο δήμος να λύνει όλα τα δημόσια προβλήματα των κατοίκων. Οι μεγάλες πόλεις της Ελλάδας πρέπει να γίνουν μητροπολιτικοί δήμοι. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούν να προσφέρουν στους πολίτες το σύνολο των δημόσιων υπηρεσιών, σε τοπικό επίπεδο. Από τις συγκοινωνίες και την αστυνόμευση ως την εκπαίδευση και την Υγεία, οι μητροπο

Χαρακτηριστική των επιλογών και της «ανάγνωσης του πολιτικού», σήμερα, από την Κίνηση Πολιτών – που και φέτος απένειμε τα βραβεία των «Νησίδων Ποιότητας» σε καινούργιες ή λιγότερο γνωστές, πάντως δυνάμενες να βοηθούν με προβολή και δημοσιότητα εθελοντικές κινήσεις – ήταν η πρόταξη στη σχετική εκδήλωση (στην παλιά Βουλή) με παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και ανθρώπων σαν τον Τ. Πικραμμένο, τον Γ. Καμίνη, τον Βασίλη Ράπανο, τον Κ. Ζέπο κ.ο.κ. της Πακιστανο-Ελληνικής Πολιτισμικής Εταιρείας ( www.pepe.gr ). Που εδώ και περισσότερες από 4 δεκαετίες – κυρίως όμως τα τελευταία πικρά χρόνια… - παλεύει να κρατήσει ανοιχτές τις γέφυρες επικοινωνίας της μεταναστευτικής κοινότητας. Τα λόγια που ακούστηκαν από τον πρόεδρό της Σαγιέντ Μοχάμμεντ Τζαμίλ – που ήταν και μέρα γενεθλίων του μικρότερου γιου του… - άξιζαν όσο μύριες επίσημες δηλώσεις. Επίσης χαρακτηριστική η βράβευση του περιοδικό δρόμου ΣΧΕΔΙΑ ( www.shedia.gr ), που κυκλοφορεί σε 13.000 τεύχη και κινητοποιεί 120 «πωλητές» -

Η ζωή μπορεί να είναι αλλιώς. Δεν οδηγεί υποχρεωτικά στα συσσίτια της ενορίας και στα λαϊκά υπνωτήρια. Πρόσφυγες της ακρίβειας, χιλιάδες άνθρωποι έχουν μετακομίσει από τη γαλλική πρωτεύουσα στα περίχωρα. Σε ένα κομμάτι γης καλλιεργούν τα απαραίτητα. Κι όταν πια την άνοιξη η οικονομική κρίση θα έχει δείξει ακόμη περισσότερο τα δόντια της, αυτοί οι κήποι θα γλιτώσουν από την πείνα δεκάδες χιλιάδες νεόπτωχους. Στην πόλη Στεν, στα περίχωρα του Σεν Ντενί, οι 36.000 κάτοικοί της ζουν πράγματι αλλιώς. Με συντροφικότητα, με συναλλαγές σε είδος, χέρι με χέρι, με προϊόντα που καλλιεργούν στους κήπους τους, αντιστέκονται στην ακρίβεια- και πότε πότε καβγαδίζουν, όταν τα δέντρα του ενός σκεπάζουν με τον ίσκιο τους τον κήπο του γείτονα. Παγιδευμένοι στην αστική ζωή, αυτοί οι άνθρωποι αποφάσισαν κάποτε να οργανώσουν την αντίστασή τους: για μια άλλη ζωή. Η απέραντη καταπράσινη γαλήνη ολόγυρα από τη Στεν δεν διακόπτεται παρά μονάχα από το βουητό των αεροπλάνων που σηκώνονται από το Ρουασί. Οι άνθρωπο