IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Μέσα από την τέχνη απεικονίζει τις καταστροφικές αλλαγές στη Συρία ο Amer al-Barzawi. Στην μόλις ενός λεπτού μικρού μήκους ταινία με τίτλο "Fade to Black" και πρωταγωνίστρια την Farah Presley βλέπουμε, μέσα από τις αλλαγές στο πρόσωπο της πρωταγωνίστριας, την καταστροφή της Συρίας κατά τη διάρκεια του εμφύλιου και την επικράτηση του ISIS σε ένα μεγάλο τμήμα της. Ο  εμφύλιος σπαραγμός στην Συρία  χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση που χτύπησε την ανθρωπότητα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Περισσότεροι από 300.000 άνθρωποι έχουν χάσει την ζωή τους τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ενώ 10,6 εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. A Syrian film-maker has visualised the rapid and devastating change that his country has undergone since the start of its civil war in 2011 - in a one-minute-long video. The short film " Fade to black" was directed by Amer al-Barzawi and stars actor Farah Presley - the pa

"πώς εξασφαλίζει το Ισλαμικό Κράτος τη χρηματοδότησή του και ποιοι αγοράζουν την πετρελαϊκή του παραγωγή" Είναι δυνατόν να κερδηθεί ο πόλεμος κατά του Ισλαμικού Κράτους μόνο στο πεδίο της μάχης; Όχι, απαντούν οι κυριότεροι μελετητες του φαινομένου, επισημαίνοντας την οικονομική διάσταση της δράσης των τζιχαντιστών, η οποία τους χαρίζει μεγάλες δυνατότητες στρατολόγησης, εξοπλισμού, προπαγάνδας και αποτελεσματικής διαχείρισης των περιοχών που θέτουν υπό τον έλεγχό τους. Και σίγουρα, στο μέτωπο αυτό η ρωσική παρέμβαση πολύ λίγα μπορεί να προσφέρει, αφού η "οικονομία του τζιχαντισμού", με εκτιμώμενο συνολικό τζίρο 7 δισ. δολαρίων ετησίως, στηρίζεται στα "παραθυράκια" του δικτύου συναλλαγών του "κόσμου του δολαρίου", όπου η Μόσχα δεν έχει εξουσία. Στην ομιλία-ποταμό που έδωσε προ μηνός στη φετινή συγκέντρωση της "Λέσχης Βαλντάι" στο Σότσι, ο Βλαντίμιρ Πούτιν έθεσε μετ' επιτάσεως το (ρητορικό) ερώτημα "πώς εξασφαλ

Τα τελευταία γεγονότα στη Μεσόγειο θύμισαν με τον πιο δραματικό τρόπο στους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και όχι μόνο, μια πραγματικότητα που επιμένουν να αγνοούν: η κρίση της Συρίας φτάνει πλέον στο ευρωπαϊκό έδαφος. Αν και έχει γίνει μεγάλη συζήτηση για ποσοστά και αριθμούς προσφύγων που κάθε χώρα δέχεται ή προτίθεται να δεχτεί, πιστεύουμε ότι πίσω από τους αριθμούς αυτούς και την όψιμη ευαισθησία των πολιτικών ηγετών, κρύβεται το πραγματικό πρόσωπο της δυτικής πολιτικής. Την εικόνα του αποφασίσαμε σήμερα να ανασυνθέσουμε μέσα από  απόρρητα έγγραφα και τις πολύ σοβαρές αποκαλύψεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, αλλά που για κάποιον λόγο ξεχάστηκαν γρήγορα. Τα σχέδια για την ανατροπή των ενοχλητικών καθεστώτων της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής ξεκινάνε από τότε που τα αρπακτικά της Ουάσινγκτον μαζί με τους Ευρωπαίους συμμάχους τους, σχεδίαζαν την πρώτη εισβολή στο Ιράκ. To 2007 o στρατηγός Wesley Clark σε  ομιλία που έδωσε στο Σαν Φρανσίσκο

Στις 6 Απριλίου τρέχοντος, με μεταχρονολογημένη ημερομηνία 17 Απριλίου, η έγκριτη επιθεώρηση London Review of Books φιλοξένησε εκτεταμένο ερευνητικό κείμενο του κατά παγκόσμια παραδοχή μοναδικού στο είδος τού (και τελευταίου των Μοΐκανών) διερευνητικού αμερικανού δημοσιογράφου Seymour Hersh. Το κείμενο έφερε τον τίτλο “The Red Line and the Rat Line”, σε ελεύθερη μετάφραση “Η Κόκκινη Γραμμή και η  Γραμμή του Ποντικού”. Στο κείμενο ο Hersh κάνει την συνταρακτική αποκάλυψη, με  βάση την υπηρεσία πληροφοριών του αμερικανικού Πενταγώνου, Defense Intelligence Agency,  ότι η πολύκροτη επίθεση με χημικά όπλα στις 21 Αυγούστου σε προάστιο της Δαμασκού (συνοικία Ghouda) δέν έγινε από το καθεστώς Άσαντ, που κατηγορήθηκε επί τούτου, αλλά από την Τουρκία! Και ότι το Πεντάγωνο, αφού διεπίστωσε τα  πραγματικά γεγονότα, ενημέρωσε τον Πρόεδρο και τού εισηγήθηκε να μή διατάξει επίθεση κατά της Συρίας και γι’αυτό δεν εκδηλώθηκε αμερικανική επίθεση. Ταυτόχρονα, υπογραμμίζει ο Ηersh, παρέ

1.  Ο νεοθωμανισμός συναντά τα όριά του Τα νέα στοιχεία για το ποιος χρησιμοποίησε χημικά όπλα στη Συρία ανατρέπουν τα στερεότυπα με τα οποία δικαιολογήθηκε η εισβολή στο Ιράκ και δικαιώνουν όσους χειρίστηκαν με μετριοπάθεια την παρόξυνση της κρίσης στη Μέση Ανατολή. Ο βετεράνος ερευνητής Σέιμουρ Χερς συγκροτεί μια πειστική εξήγηση για το πώς απετράπη η αμερικανική επέμβαση στη Συρία, σύμφωνα με το ρεπορτάζ που δημοσιεύεται παραπλεύρως. Με λίγα λόγια, δικαιώνονται ο Αμερικανός πρόεδρος Μπ. Ομπάμα και ο Ρώσος ηγέτης Βλ. Πούτιν, οι οποίοι κατόρθωσαν να συνεννοηθούν, ο καθείς για τους δικούς του λόγους, και να αποτρέψουν τη γενίκευση της σύρραξης στη Συρία. Ο πρόεδρος Ομπάμα αξιοποίησε προφανώς τις πληροφορίες των αμερικανικών υπηρεσιών, αλλά και το σχετικό υλικό που συνέλεξαν βρετανικές και ρωσικές υπηρεσίες, και οι ερευνητές του ΟΗΕ. Επιπροσθέτως, αφουγκράστηκε επιτυχώς το πολιτικό κλίμα που όρισε η βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων με την ιστορική απόφασή της για μ