IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Πυρηνική ισχύς, ο πόλεμος της Ουκρανίας και τα διλήμματα ασφαλείας. Διέξοδος δεν υπάρχει. Εάν δεν υπάρξει αλλαγή προσεγγίσεων δεν είναι καθόλου απίθανη.μια πολύ μεγάλη κρίση ανυπολόγιστων προεκτάσεων. Η συζήτηση για τα πυρηνικά όπλα, την χρήση τους, τους κινδύνους για το μέλλον και τις στρατηγικές των κρατών δεν είναι νέα. Απλά ο πόλεμος της Ουκρανίας και οι θέσεις που διατυπώθηκαν από Ρώσους ηγέτες πυροδότησαν μια συζήτηση που συχνά ξενίζει. Αυτό δεν αφορά μόνο όσους σπεύδουν να σχολιάσουν με σχεδόν απόλυτες και άκαμπτες θέσεις αλλά και οι θέσεις και αποφάσεις κρατών και ηγετών. Ολοφάνερα πλέον το πρόβλημα είναι ότι δεν συνεκτιμάται δεόντως το γνωστικό κεκτημένο της στρατηγικής ανάλυσης για τους κινδύνους έναρξης μιας πυρηνικής σύγκρουσης. Πάντως, οι αγωνιώδεις δηλώσεις του προέδρου Μπάιντεν έστω και καθυστερημένα δείχνουν ότι ενδέχεται να δρομολογήσει πιο ορθολογιστικούς στρατηγικούς προσανατολισμούς. Το γνωστικό κεκτημένο είναι απόρροια τόσο επιστημονικών αναλ...

 Οι Ουκρανοί διεισδύουν στον νότο και θέλουν να εγκλωβίσουν τους Ρώσους. Μία ημέρα αφότου απελευθέρωσαν το Λύμαν –βασικό κόμβο ανεφοδιασμού των ρωσικών δυνάμεων στην ανατολική Ουκρανία– οι ουκρανικές δυνάμεις συνέχισαν να προωθούνται προς τον νότο. Όπως και στο Λύμαν, τα ρωσικά στρατεύματα στη νότια Ουκρανία κινδυνεύουν να περικυκλωθούν, την ώρα που αντιμετωπίζουν προβλήματα στον ανεφοδιασμό τους. Με κάθε διαδοχική φάση της διπλής αντεπίθεσης που ξεκίνησαν –στα νότια και στα ανατολικά– πριν από έναν μήνα, οι Ουκρανοί υλοποιούν το στρατηγικό τους σχέδιο για να επικρατήσουν έναντι ενός μεγαλύτερου –τουλάχιστον στα χαρτιά– στρατού. Το στρατηγικό σχέδιο του Κιέβου προϋποθέτει υπομονή, πειθαρχία και ακρίβεια: τρεις ιδιότητες που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση των ουκρανικών στρατιωτικών επιχειρήσεων, καθώς οδεύουμε προς τη συμπλήρωση 8 μηνών πολέμου. Αρχικά, οι Ουκρανοί χτυπούν με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς τις ρωσικές γραμμές ανεφοδιασμού, έπειτα προσπαθούν να εντοπίσουν τα ...

  Jürgen Habermas Το δίλημμα της Δύσης Ενας πόλεμος εναντίον μιας πυρηνικής δύναμης δεν μπορεί να «κερδηθεί» με καμία λογική έννοια, τουλάχιστον όχι με τη στρατιωτική ισχύ σε μια θερμή σύγκρουση. Το ακόλουθο κείμενο του Γερμανού φιλοσόφου Γιούργκεν Χάμπερμας είναι απόσπασμα άρθρου του, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Sϋddeutsche Zeitung στις 29/4/22 Εβδομήντα εφτά χρόνια μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου και τριάντα τρία χρόνια μετά το τέλος μιας ειρήνης που διατηρήθηκε -ακόμα και όταν απειλήθηκε- με την ισορροπία του τρόμου, επέστρεψαν στα σπίτια μας οι συγκλονιστικές εικόνες ενός πολέμου που εξαπέλυσε αυθαίρετα η Ρωσία. Ετσι, μεταξύ των δυτικών θεατών μεγαλώνει η ανησυχία για κάθε θάνατο, το σοκ για κάθε δολοφονία, η αγανάκτηση για κάθε έγκλημα πολέμου, ακόμα και η επιθυμία να κάνουν κάτι σχετικά με αυτά. Η λογική έκβαση στην οποία οδηγούν αυτά τα συναισθήματα σε όλη τη χώρα είναι η προφανής τοποθέτηση εναντίον του Πούτιν και εναντίον μιας ρωσικής κυ...

  Sarmat nuclear missile Γιατί το παράθυρο της πυρηνικής καταστροφής  είναι ορθάνοικτο στην Ουκρανία. Οι έχοντες πραγματική συναίσθηση της κατάστασης που έχει δημιουργήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, ανησυχούν σφόδρα για το σπιράλ ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα. Αυτό θα μπορούσε να φέρει την ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής. Αν υπάρχει ένα βασικό συμπέρασμα που ταυτόχρονα ενισχύει αυτή την ανησυχία, είναι ότι η Δύση, ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, στερείται σε αυτή την ιστορική συγκυρία ηγεσιών, όπως αυτές που κατόρθωσαν, έστω και με ισχυρή δόση τύχης, να διατηρήσουν την «ισορροπία του τρόμου» στον Ψυχρό Πόλεμο. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Οι ΗΠΑ δείχνουν εδώ και χρόνια ότι δεν κατόρθωσαν ποτέ να εγκαταλείψουν τη συγκρουσιακή λογική με τη Ρωσία. Για τους «κυνικούς» αναλυτές της διεθνούς ασφάλειας, αυτό ήταν σχεδόν αναμενόμενο, αφού η πραγματικότη...

 Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος:  Γιατί δεν είναι πια ένα σενάριο… Ολιβιέ Ζάτζετς* Στις 11 Μαρτίου, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν απέρριψε σθεναρά τις εκκλήσεις πολιτικών και ειδικών να εμπλακούν οι Ηνωμένες Πολιτείες πιο άμεσα στον πόλεμο της Ουκρανίας, αποκλείοντας την άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία: «Η ιδέα ότι πρόκειται να στείλουμε επιθετικό εξοπλισμό  αεροπλάνα, τανκς  με Αμερικανούς πιλότους και Αμερικανικά πληρώματα — απλά καταλάβετε το… αυτό λέγεται Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος» (1). Ωστόσο, δέχθηκε ότι ο πόλεμος ήταν δυνατός εάν η ρωσική επίθεση εξαπλωθεί στο έδαφος ενός κράτους μέλους του ΝΑΤΟ. Έτσι καθιερώθηκε μια διάκριση μεταξύ του εδάφους του ΝΑΤΟ (απαραβίαστου) και του εδάφους της Ουκρανίας, το οποίο εμπίπτει σε μια μοναδική γεωστρατηγική κατηγορία: σύμφωνα με τις ΗΠΑ, η διατήρηση αυτής της διάκρισης απαιτεί ακριβή κατανόηση της ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ των εμπόλεμων στο έδαφος, αυστηρό έλεγχο του βαθμού επιχειρησιακής εμπλοκής των δηλωμένων υποστηρικτ...