IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Σήματα αντίστασης από το φλεγόμενο δάσος του Αμαζονίου Ο Βραζιλιάνος φυσικός Ρ. Γκαλβάο στα πρόσωπα της χρονιάς Σε ένα από τα πλέον σημαντικά πρόσωπα που επηρέασαν με το έργο αλλά και τη δράση του την επιστήμη τη χρονιά που μας πέρασε συγκαταλέγεται ο καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο της Βραζιλίας Ρικάρντο Γκαλβάο. Η διάκριση του Γκαλβάο στο περιοδικό «Nature» είναι εκτός από τιμητική και δίκαιη. Αυτό διότι ο καταξιωμένος Βραζιλιάνος φυσικός δεν δίστασε και ύψωσε το ανάστημά του υπερασπιζόμενος την κοινή λογική, όπως και την επιστήμη, όταν στοχοποιήθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας του, τον ακροδεξιό Ζαΐρ Μπολσονάρου. Αιχμή του δόρατος υπήρξε μια αναφορά του Εθνικού Ινστιτούτου Διαστημικής Ενέργειας της Βραζιλίας (Instituto Nacional de Pesquisas Espaciais, INPE) σχετικά με τη ραγδαία αποψίλωση του τροπικού δάσους του Αμαζονίου. Το συγκεκριμένο Ινστιτούτο, το οποίο διεύθυνε ο Γκαλβάο, αποτυπώνει την εικόνα καταστροφής του μεγαλύτερ

Η πολεμική κραυγή των Καγιαπό αντηχεί στα βάθη του Αμαζόνιου, του μεγαλύτερου παρθένου δάσους στον κόσμο. Τέσσερις ντουζίνες πολεμιστές, που έχουν στο κεφάλι τους διαδήματα από κίτρινα και κόκκινα φτερά, στέκονται στο κέντρο του χωριού κραδαίνοντας καραμπίνες και ρόπαλα. Οι γυναίκες των πολεμιστών έχουν ξυρισμένες τις κορυφές των κεφαλιών τους, βγάζουν πολεμικές κραυγές και σηκώνουν απειλητικά ματσέτες. Ο Κρου-ουίτ, ο ηλικιωμένος αρχηγός του χωριού Α-Ούκρε, κάνει τα πρώτα βήματα του πολεμικού χορού πρι-ονγκρέρε, που συμβολίζει την καταδίωξη του εχθρού. Αυτός ο εχθρός δεν είναι άλλος από τον νέο Πρόεδρο της Βραζιλίας, τον Ζαΐρ Μπολσονάρου. Ο ακροδεξιός πρώην λοχαγός του στρατού, ο οποίος ανέλαβε την προεδρία τον περασμένο Ιανουάριο, έχει διακηρύξει πως θα αλλάξει την «υπερβολική» νομική προστασία που απολαμβάνουν οι 305 φυλές και εθνοτικές ομάδες της Βραζιλίας και ότι θα περιορίσει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη προστασία των «αχανών» εκτάσεων που ελέγχουν. «Είμαστε έτοιμο

«Αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα». Κάπου θα έχετε ακούσει την ποιητική αυτή απόδοση του φαινομένου της εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες στη θεωρία του χάους. Στην περίπτωση όμως της Βραζιλίας, που μόλις πέρασε το κατώφλι της εποχής Μπολσονάρο , η επίδραση που θα έχει η νέα πολιτική εντατικής εκμετάλλευσης των πόρων του Αμαζονίου για ολόκληρο τον πλανήτη προμηνύονται σφοδρές, στην κρισιμότερη ίσως καμπή για την αποτροπή μιας καταστροφικής υπερθέρμανσης. Τι μας νοιάζει ο Αμαζόνιος; Οι πιο κυνικοί εξ ημών θα αναρωτηθούν, γιατί θα έπρεπε να ενδιαφέρονται για τις πολιτικές ενός ακροδεξιού ηγέτη τόσο μακριά απ' τη δική μας πατρίδα. Έχουμε άλλα προβλήματα, άλλες επικίνδυνες φιγούρες, πολύ πλησιέστερα. Στη Βραζιλία, όμως, βρίσκεται το 60% περίπου της έκτασης του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, το οποίο είναι υπεύθυνο για την παραγωγή του 20% περίπου του οξυγόνου που υπάρχει στην ατμόσφαιρα