Ο Καλλίμαχος, το ιστορικό «ναι» και η κατεστραμμένη Νίκη
Πριν από την πολύ κρίσιμη μάχη του Μαραθώνα, τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο του 490 π.Χ., ένας και μόνο άνδρας κλήθηκε να πάρει την καθοριστική απόφαση: θα πολεμούσαν ή όχι εναντίον των Περσών; Μήπως η δύναμή τους ήταν τόσο μεγάλη ώστε θα ήταν μάταιο; Ο Καλλίμαχος από τις Αφίδνες δεν ανήκε στους δημοκρατικούς και η θέση του, του πολεμάρχου, ήταν στην ουσία τιμητική αποστρατεία. Αλλά, οι δέκα στρατηγοί διχάστηκαν. Επομένως, η ψήφος του πολέμαρχου θα έδινε απόφαση. Έτσι, ο Μιλιτάδης απευθύνθηκε προς εκείνον, λέγοντάς του, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, τα ακόλουθα λόγια: “ἐν σοὶ νῦν Καλλίμαχε ἐστὶ ἢ καταδουλῶσαι Ἀθήνας ἢ ἐλευθέρας ποιήσαντα μνημόσυνα λιπέσθαι ἐς τὸν ἅπαντα ἀνθρώπων βίον οἷα οὐδὲ Ἁρμόδιός τε καὶ Ἀριστογείτων λείπουσι» Δηλαδή: «Τώρα είναι στο χέρι σου, Καλλίμαχε, ή να οδηγήσεις την Αθήνα στη δουλεία ή να την ελευθερώσεις και ν' αφήσεις στις μελλοντικές γενιές μια μνήμη πιο ένδοξη απ’ αυτή του Αρμόδιου και του Αριστογείτονα». Και συμπλήρωσε: « Ποτέ