IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Πώς να αναγνωρίσετε και να ξεσκεπάσετε έναν δημαγωγό. Ο έπαινος, οι φιλοφρονήσεις, οι υποσχέσεις, τα δώρα, είναι τα όπλα με τα οποία μπορεί ένας πονηρός άνθρωπος να σας εξαπατήσει και να σας οδηγήσει εκεί που δεν θέλετε πραγματικά να πάτε. Όλοι έχουμε συναντήσει τέτοιους ανθρώπους, ειδικά πολιτικούς, που αγωνίζονται να μας πείσουν πως είναι φίλοι μας και θα εργαστούν για το καλό μας, αρκεί να τους εμπιστευτούμε. Στην πραγματικότητα, πολλοί από αυτούς, θέλουν απλώς να αρπάξουν την εξουσία για δικό τους όφελος. Σήμερα τους λέμε λαϊκιστές, στην αρχαία Ελλάδα τους έλεγαν κόλακες και δημαγωγούς. Οι συμβουλές του Αριστοτέλη Η τέχνη της πειθούς είναι αρχαιότατη και οι πολιτικοί την γνωρίζουν πολύ καλά, σε αντίθεση με τους περισσότερους απλούς πολίτες. Οι οποίοι είτε δεν γνωρίζουν αυτές τις τεχνικές είτε δεν είναι σε θέση να αντισταθούν στη γοητεία τους. Αν δώσουμε όμως προσοχή στις βασικές αρχές αυτής της τέχνης, που παραμένει ίδια εδώ και χιλιετίες, τότε θα ισχυροποιήσουμε τη θέση μας και

Ρητορική: Για τον ελληνιστή Laurent Pernot οι τεχνικές της πειθούς, που μας κληροδότησε η Αρχαιότητα, παραμένουν αρυτίδωτες. Μέλος του Institut de France και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, ο ελληνιστής Laurent Pernot είναι ο σπουδαίος Γάλλος ειδικός της ρητορικής της Αρχαιότητας. Κατά την άποψή του, οι Αρχαίοι, εφευρίσκοντας και διαμορφώνοντας την τέχνη της πειθούς, μάς κληροδότηταν όχι μόνο μεθόδους και τεχνικές, αλλά και ένα αληθινό πρότυπο κοινωνίας. «Η ρητορική», επισημαίνει μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του στο περιοδικό Le Point, «είναι μία διαδικασία προσέγγισης και πολιτισμού. Προμηθεύει ένα μοντέλο δημιουργίας ανθρωπίνων σχέσεων, που μπορεί να μας βοηθήσει να ζήσουμε λίγο καλύτερα και όλοι μαζί. Η βία και η καταπίεση αναπτύσσονται σε κοινωνίες που δεν αφήνουν θέση στον ελεύθερο λόγο και στην ανταλλαγή επιχειρημάτων. Δηλαδή, όπου υπάρχει η ρητορική, αποδέχεται κανείς την ύπαρξη του άλλου. Ένα από τα περίφημα συνθήματα του Μάη του ΄68 “Φτάνουν οι πράξεις

Η έννοια του πολίτη περιέχει την έννοια της συμμετοχής στα κοινά, ή τουλάχιστον της ενημέρωσης για τα κοινά, καθώς υποτίθεται ότι ο ενήμερος πολίτης είναι και ικανός να παίρνει αποφάσεις όποτε καλείται να το πράξει από την πολιτεία ή όποτε κρίνει ο ίδιος ότι πρέπει να το πράξει. Και για να αποφύγει κανείς το φιλτράρισμα και τη μεροληψία στην παρουσίαση των σχετικών ειδήσεων από τους δημοσιογράφους (μια που το επάγγελμα αυτό δεν διανύει και την καλύτερη περίοδό του τα τελευταία χρόνια), τι πιο λογικό από το να προστρέξει στην άμεση πληροφόρηση, δηλαδή στην παρακολούθηση των συνεδριάσεων στη Βουλή των Ελλήνων, σωστά; Εδώ όμως προκύπτει ένα μικρό πρόβλημα: η ποιότητα των ομιλιών στην αίθουσα της Βουλής είναι χαμηλή· πολύ χαμηλή. Πάντα ήταν χαμηλή, αλλά η ύπαρξη ζωντανής τηλεοπτικής κάλυψης των συνεδριάσεων το κατέστησε αυτό αντιληπτό σε όλους (και όχι μόνο στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες), και μάλιστα τα τελευταία χρόνια το κακό έχει παραγίνει, με αποτέλεσμα η κοινοβουλευτική

«Η ρητορική επιστρέφει στο σπίτι της», ήταν το κεντρικό σύνθημα του Παγκόσμιου Πανεπιστημιακού Πρωταθλήματος Debate (World Universities Debating Championship- WUDC), που ολοκληρώθηκε χθες, Κυριακή, στη Θεσσαλονίκη και μάλλον αποδείχθηκε προφητικό, καθώς οι δεκαεννιάχρονοι debaters Μαρία Ρούση και Θοδωρής Ντουνιάς, εκπροσωπώντας την ομάδα του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, ήταν οι μεγάλοι νικητές στην κατηγορία EFL (English as Foreign Language- αγγλικά ως ξένη γλώσσα) , στον τελικό της διοργάνωσης, που πραγματοποιήθηκε χθες στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για σημαντική διάκριση στο αγώνισμα του debate για την Ελλάδα, η οποία είχε παρουσία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με πέντε ομάδες (ΑΣΟΕΕ, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πανεπιστήμιο Μακεδονία, Ε.Μ.Π., Deree College) . Μετά από 9 προκριματικούς γύρους, που διεξήχθησαν από τις 29 έως τις 31 Δεκεμβρίου, τα Πανεπιστήμια που προκρίθηκαν στον τελικό της κατηγορίας EFL ήταν το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο από την Ελλάδα, το FSU