IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

H ντροπή της μπλε κουκουβάγιας.  Μια χελώνα βαριά τραυματισμένη: μια γυναίκα, στη Δραπετσώνα, την πετούσε με όλη της τη δύναμη πάνω στο πεζοδρόμιο, ξανά και ξανά. Το ζώο δεν μπορούσε, φυσικά, να φύγει, ούτε να αμυνθεί. Την τελευταία στιγμή μια γειτόνισσα παρενέβη και το έσωσε. Μια άλλη χελώνα, ηλικίας είκοσι ετών, είχε δύο τρύπες από τις οποίες κάποιος είχε περάσει αλυσίδα στο καβούκι της, αφού το είχε βάψει με λαδομπογιά. Δεμένη σε ένα χωράφι στην Ελευσίνα και ημιθανή τη βρήκαν δύο κοπέλες. Την παρέδωσαν στην Α ΝΙΜΑ – Σύλλογο Προστασίας Αγριας Ζωής. Εκεί μεταφέρθηκε πρόσφατα μία ακόμα χερσαία χελώνα, με έναν αριθμό και ένα σύμβολο σκαλισμένα στο καβούκι της, καθώς και μια νεαρή κουκουβάγια, βαμμένη ολόκληρη με μπλε μπογιά, από αυτές που χρησιμοποιούνται σε παιδικά πάρτι. Αλλά και μια φωλιά χελιδονιών, διαλυμένη, μαζί με τους μισοπεθαμένους νεοσσούς: μια παρέα αγοριών την είχαν βρει και την είχαν γκρεμίσει από το σημείο όπου είχε φτιαχτεί – για παιχνίδι, για να διασκεδάσ

Η κακοποίηση ζώων  ως φαινόμενο κοινωνικής παθογένειας Αν και η πλειοψηφία γνωρίζει ποιος συστηματικά ασκεί οποιαδήποτε μορφή βίας απέναντι στα ζώα, επιλέγει να το αποκρύψει ή να αδιαφορήσει. Οι λόγοι για τη στάση αυτή είναι πολλοί. Στην Ελλάδα υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με τα ακηδεμόνευτα ζώα, ο αριθμός των οποίων, σοκαριστικά, είναι επταψήφιος. Σκύλοι και γάτες ζουν ως «φαντάσματα» στο μεταίχμιο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, περιπλανούνται στους δρόμους σε αντίξοες καιρικές συνθήκες, τρέφονται ανεπαρκώς, είναι εκτεθειμένα σε κάθε λογής αρρώστιες και, δυστυχώς, πάρα πολύ συχνά πέφτουν θύματα κακοποίησης. Αν και η πλειοψηφία των ανθρώπων σοκάρεται στη θέα παραμελημένων και κακοποιημένων ζώων, λίγοι μπαίνουν στη διαδικασία αφενός να συνδέσουν τις δικές τους πράξεις και επιλογές με την κατάσταση αυτή, αφετέρου να δράσουν, προκειμένου να μειωθούν, ακόμα και να εκλείψουν, εικόνες σκοτωμένων ή φριχτά ταλαιπωρημένων ζώων. Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε το Δημοκρίτε

Ο συγγραφέας επιμένει να διαχωρίζει τα ζώα σε ανθρώπινα και μη  και όχι σε άλογα και έλλογα ως είθισται. Ας ακούσουμε όσα έχουν να μας πουν. «Ολοι γνωρίζουν πόσο τρομακτικές και ανυπόφορες εικόνες θα μπορούσε να γεννήσει μια ρεαλιστική αποτύπωση της βιομηχανικής, χημικής, ορμονικής και γενετικής βίας στην οποία ο άνθρωπος έχει υποβάλει τα ζώα τους τελευταίους δύο αιώνες», Ζακ Ντεριντά Σε έναν κόσμο βαθιά ανθρωποκεντρικό –για την ακρίβεια σε έναν κόσμο που κάνει αέναες περιστροφές γύρω από το περίπου 20% των ανθρώπων– τα τελευταία χρόνια όλο και πληθαίνουν οι φωνές για τα δικαιώματα των ζώων. Ακτιβιστές, που παλαιότερα θεωρούνταν εξ ορισμού γραφικοί και συχνά αποδοκιμάζονταν δημόσια και ιδιωτικά, «βγαίνουν μπροστά» πλέον και μιλούν για την εργαλειοποίηση των ζώων, αποκαλύπτοντας φρικτές κακοποιήσεις εις βάρος τους. Τα ζώα αδιαμφισβήτητα είναι συναισθητικά, συναισθηματικά και συναισθαντικά όντα και σε καίριες στιγμές με τα οικεία σε αυτά πρόσωπα αποκαλύπτουν στάσεις

Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει φτάσει να βρίσκεται ανάμεσα στις χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά κακοποίησης ζώων, παρά τις βελτιώσεις στη νομοθεσία που προβλέπουν αυστηρότερες κυρώσεις για όσους κακοποιούν ζώα. Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο αριθμός των καταγγελιών έχει αυξηθεί πολύ, ωστόσο δεν έχει αυξηθεί ανάλογα και ο αριθμός των ατόμων που συλλαμβάνονται και παραπέμπονται στη δικαιοσύνη.  Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Βαγγέλης Δρίβας, αστυνομικός, Κλινικός Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που διοργάνωσε το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος « στο πρώτο εξάμηνο του 2019 έγιναν 1.799 καταγγελίες εκ των οποίων μόλις 117 άτομα συνελήφθησαν». Οι ποινές για τους παραβάτες είναι πλέον βαριές. Πρόκειται για έγκλημα αυτεπάγγελτα διωκόμενο με τη διαδικασία του αυτοφώρου. Το πρόστιμο φτάνει μέχρι τις 30.000 ευρώ, και παράλληλα προβλέπεται και ποινή φυλάκισης μέχρι και 5 χρόνια.   Ο ορισμός της κακοποίησης των ζώων δεν είναι κοινός για όλες τις χώρε