Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Θαλασσοδάνεια

O Τοξότης, το κανόνι και η Τράπεζα Αττικής.

Εικόνα
 O Τοξότης, το κανόνι και η Τράπεζα Αττικής. Όταν το 1997 το ταμείο των μηχανικών (ΤΣΜΕΔΕ) αποκτούσε το 34% των μετοχών της Τραπέζης Αττικής, το Τεχνικό Επιμελητήριο έκανε πάρτι. Οι πανηγυρισμοί, συνοδεύτηκαν με δηλώσεις όπως, «επιτέλους ο μηχανικοί θα έχουν την τράπεζα τους», «θα παίρνουμε χαμηλότοκα δάνεια», «έφτασε η στιγμή να παρέμβουμε στην οικονομία» και άλλες. Με αυτήν την υπερφίαλη φιλοσοφία, πορεύθηκε η τράπεζα τα τελευταία είκοσι χρόνια, προσφέροντας απλόχερα χρηματοδοτήσεις σε κατασκευαστές και εργολάβους, που δεν τηρούσαν τους αυστηρούς τραπεζικούς κανόνες ακόμα και μετά το ξέσπασμα της κρίσης του παγκόσμιου και εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και με αυτήν την φιλοσοφία, η τράπεζα έγινε «φύλλο – φτερό» και η επένδυση του ΤΣΜΕΔΕ εξαϋλώθηκε. Κατά την διάρκεια της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμένου, η τράπεζα Αττικής είχε αποκτήσει έναν άκρως σημαντικό ρόλο. Ο ρόλος αυτός εξυπηρετούσε την κυβέρνηση, στο να πετύχει δύο στόχους. Ο πρώτος στόχος, ήτα

Κάθε κόμμα και πόρισμα.

Εικόνα
Συστατικό της παράδοσης των εξεταστικών επιτροπών, και γενικότερα της πολιτικής μας παράδοσης, είναι και η πλήρης σχετικοποίηση της σημασίας των πολιτικών ευθυνών, μέχρι μηδενισμού της, επειδή υποτίθεται ότι το παν είναι οι ποινικές ευθύνες. Παρόλο το προφανές βάρος τους με τα κριτήρια της ηθικής, συνηθίζουμε να τις θεωρούμε περίπου αμελητέες και σίγουρα συγχωρητέες. Κάτω από τον όρο «πολιτικές ευθύνες» σκεπάζουμε όχι τόσο ό,τι δεν ξέρουμε  αλλά πρωτίστως ό,τι δεν θέλουμε ή δεν τολμάμε να μάθουμε, διερευνώντας το μεθοδικά και τίμια. Γι’ αυτό και κατάντησε ακίνδυνος, αδιάφορος, δίχως σοβαρό αντίκρισμα. Η παράδοση δεν είναι οπωσδήποτε καλή και αξιοσέβαστη. Μόνο η νοσταλγία την εξωραΐζει αυθαιρετώντας, και η ανάγκη μας για κάτι θετικό και παρήγορο. Στην παράδοση των εξεταστικών επιτροπών της Βουλής, λ.χ., τα άξια λόγου γνωρίσματα υπολείπονται σαφώς των ανάξιων: πρακτική εντυπωσιασμού από την εκάστοτε πλειοψηφία, προθέσεις συμψηφισμού και ροπή στην κωλυσιεργία από την εκάστοτ

Τι τρέχει με την Τράπεζα Αττικής;

Εικόνα
Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη   EINAI προφανές ότι κάτι βρόμικο συμβαίνει με την Τράπεζα Αττικής —βρόμικο τόσο στο πολιτικό όσο και φυσικά στο οικονομικό πεδίο. Γιατί, άραγε, επιχειρείται να αποδοθούν στο ΣΥΡΙΖΑ οι ευθύνες της πολιτικής που άσκησαν μέσω της Τράπεζας Αττικής —της Attica Bank, όπως τη βλέπουμε γραμμένη πλέον— οι κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου και των Σαμαρά–Βενιζέλου, συμπεριλαμβανόμενης βεβαίως και της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα τον τελευταίο ενάμιση και πλέον χρόνο; Yπάρχει ένα καθοριστικό στοιχείο που είναι άγνωστο στο ευρύ κοινό. Ο Γιάννης Γαμβρίλης υπήρξε πρόεδρος της Τράπεζας Αττικής από το Μάρτιο του 2010 μέχρι τον Ιούνιο του 2016. Υπήρξε, δηλαδή, πρόεδρος και επί κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου του ΠΑΣΟΚ, οπότε και τοποθετήθηκε στη θέση αυτή, και επί κυβέρνησης Σαμαρά–Βενιζέλου και επί κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, τον τελευταίο σχεδόν ενάμιση χρόνο, αφού η διοίκηση Γαμβρίλη παραιτήθηκε μόλις προ τριμήνου. Η Τράπεζα Αττικής χαρακτ

Το μεγάλο πάρτι με τα κόκκινα δάνεια

Εικόνα
Το τραπεζικό σύστημα δεν είναι υποχρεωμένο να στηρίζει με νέα δάνεια εταιρείες που είναι υπερχρεωμένες και να συμπεριφέρεται στους ιδιοκτήτες τους σαν να πρόκειται για ιερές αγελάδες. Το πάρτι αυτό πρέπει να τελειώσει. Όποιος θέλει να είναι «αφεντικό» να το κάνει με τα δικά του λεφτά και όχι με εκείνα του ελληνικού λαού. Είναι αδιανόητο να γίνονται κάποιοι επιχειρηματίες  και τα χρήματα να τα βάζουν οι φορολογούμενοι! Θέλει αυτός ο κάποιος να είναι ξενοδόχος ή εκδότης; Είναι δικαίωμά του, αρκεί να βάλει τα απαιτούμενα κεφάλαια. Δεν υπάρχει μέρος στον πλανήτη που να συμβαίνει αυτό που γίνεται σήμερα στην Ελλάδα! Πίσω από τις αντιδράσεις που σημειώνονται για την εκκαθάριση των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων κρύβονται πολλές σκοπιμότητες. Όσο η κατάσταση παραμένει στάσιμη, όπως συμβαίνει σήμερα, και οι τράπεζες δεν αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο, τόσο οι «παλαιοί μέτοχοι» κερδίζουν χρόνο και παραμένουν στο τιμόνι των εταιρειών. Με τον τρόπο αυτόν εξασφαλίζουν τα όποια πλεονεκτ

Για ποιο ήθος μιλάμε;

Εικόνα
Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Παρά το γεγονός ότι η υπόθεση της αδειοδότησης των τηλεοπτικών συχνοτήτων έχει πάρει τον δρόμο της, η επιχειρηματολογία των αντιπάλων της κυβέρνησης εξακολουθεί να στηρίζεται στο ίδιο ανάπηρο σκεπτικό. Μέχρι τώρα ό,τι έχει καταγγελθεί από τους ενδιαφερόμενους ως παράτυπο, αντισυνταγματικό, αντιθεσμικό απορρίφθηκε από τα αρμόδια εγχώρια δικαστήρια, ενώ η στάση των ευρωπαϊκών θεσμών δεν είναι εχθρική προς την ελληνική κυβέρνηση, διαψεύδοντας τις προσδοκίες που είχαν καλλιεργήσει (στους εαυτούς τους και στους φίλους τους) οι επικεφαλής των ομίλων και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Τα περί μοντέλου Βόρειας Κορέας που υποτίθεται ότι χτίζει μεθοδικά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συγκρίσεις με τις πρακτικές των Τσάβες, Μαδούρο και Ερντογάν, που χρησιμοποιήθηκαν πομπωδώς και κατά κόρον στην πρώτη φάση, δεν άντεξαν στη δοκιμασία της αντιπαράθεσης και αποσύρθηκαν (ελπίζουμε οριστικά) από το οπλοστάσιο των «υπερασπιστών» της πολυφωνίας. Οι ανοησίες, όσο κι αν προβάλ

Οι εξεταστικές του τίποτα.

Εικόνα
Καθώς ανοίγει η συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση, πρέπει να επανεξεταστεί ο ρόλος της Βουλής στη διερεύνηση υποθέσεων που μπορεί να καταλήξουν σε αίθουσες δικαστηρίων.  Δεν νοείται πολιτικοί να δικάζουν πολιτικούς. Στην Ελλάδα η κοινή γνώμη θεωρεί ότι αυτές οι Επιτροπές απλώς εξυπηρετούν κομματικές σκοπιμότητες. Δικαιοσύνη όμως μ' αυτόν τον τρόπο δεν μπορεί να υπάρξει.       Η ιστορία των Εξεταστικών Επιτροπών της Βουλής των Ελλήνων είναι μια αρνητική ιστορία.Ίσως γιατί μια τέτοια επιτροπή είναι πρωτίστως πολιτική. Ως τέτοια δεν μπορεί να ασκήσει τις δικαστικές αρμοδιότητες που της αναθέτει ο νομοθέτης. Ακόμη χειρότερα, όταν τα κριτήρια των βουλευτών που μετέχουν είναι προδήλως κομματικά. Το θεσμικό πλαίσιο αλλά και η κουλτούρα του πολιτικού κόσμου, δεν παρέχουν τις εγγυήσεις  αμεροληψίας που διασφαλίζονται σε άλλες δυτικές χώρες,  στις οποίες αυτές οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες είναι αποτελεσματικές και τα πορίσματά τους αποδεκτά. Στην Ελλάδα η κοινή γνώ

Ο θύτης σε ρόλο θύματος !

Εικόνα
  Ο θύτης σε ρόλο θύματος      Οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ επωφελήθηκαν από το καθεστώς «προσωρινής νομιμότητας», απέκτησαν οικονομική δύναμη και πολιτική ισχύ, έφτιαξαν περιουσίες ή τις μεγάλωσαν και πρέπει να είναι κάποιος πολύ αφελής για να πάρει στα σοβαρά τις κραυγές τους ότι είναι θύμα Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, οι κεντρικοί σχολιαστές ορισμένων μέσων ενημέρωσης και οι επιστρατευμένοι για το καλό της ελευθεροτυπίας και του πλουραλισμού ειδικοί και πανεπιστημιακοί συγκλίνουν σ’ ένα πράγμα: η κυβέρνηση με τον νόμο για τις άδειες τηλεοπτικών συχνοτήτων χτίζει μεθοδικά τη νέα διαπλοκή. «Νέα διαπλοκή», λοιπόν. Που σημαίνει ότι υπήρχε (υπάρχει ακόμη) και η «παλιά διαπλοκή». Ενδιαφέρουσα ομολογία απ’ όλους αυτούς που μέχρι τώρα δεν ήξεραν τίποτε για το έγκλημα. Επρεπε να πιεστούν, να νιώσουν το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια τους, να αποκαλυφθούν σημεία και τέρατα για τις αιμομικτικές σχέσεις του τριγώνου της διαπλοκής ώστε να παραδεχτούν το οφθαλμοφανές.

Πού πήγαν τα λεφτά σου (Μέρος 2ο: Θαλασσοδάνεια)

Εικόνα
Konstantinos Tsakalidis / SOOC    Πού πήγαν τα λεφτά σου (Μέρος 2ο: Θαλασσοδάνεια) [Διαβάστε επίσης: Πού πήγαν τα λεφτά σου (Μέρος 1ο: Οι μεγάλοι καρχαρίες) ] Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στοιχεία που κατατίθενται τις τελευταίες ημέρες στην Εξεταστική Επιτροπή για τα δάνεια των τραπεζών σε κόμματα και ΜΜΕ. Στο επίκεντρο της συζήτησης τα δάνεια σε Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, η «πρωτότυπη» τακτική των μετόχων του «Πρώτου Θέματος», η «ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ» αλλά και η αυξημένη τα τελευταία χρόνια χρηματοδότηση της «Αυγής». Το (αναμενόμενο) συμπέρασμα είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των δανείων πιθανότατα δεν θα αποπληρωθεί ποτέ... Στη συνεδρίαση της Τρίτης ενώπιον της διακομματικής Επιτροπής κατέθεσε ο διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας Πειραιώς, Γιώργος Πουλόπουλος. Σήμερα, Πέμπτη, ήταν η σειρά του διευθύνοντα συμβούλου της Attica Bank, Αλέξανδρου Αντωνόπουλου, ενώ αποφασίστηκε ομόφωνα να  κληθούν ως μάρτυρες οι ιδιοκτήτες μεγάλων ΜΜΕ   που έχουν λάβει σημαντικά ποσά τ