Για ποιο ήθος μιλάμε;
Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ
Παρά το γεγονός ότι η υπόθεση της αδειοδότησης των τηλεοπτικών συχνοτήτων έχει πάρει τον δρόμο της, η επιχειρηματολογία των αντιπάλων της κυβέρνησης εξακολουθεί να στηρίζεται στο ίδιο ανάπηρο σκεπτικό.
Μέχρι τώρα ό,τι έχει καταγγελθεί από τους ενδιαφερόμενους ως παράτυπο, αντισυνταγματικό, αντιθεσμικό απορρίφθηκε από τα αρμόδια εγχώρια δικαστήρια, ενώ η στάση των ευρωπαϊκών θεσμών δεν είναι εχθρική προς την ελληνική κυβέρνηση, διαψεύδοντας τις προσδοκίες που είχαν καλλιεργήσει (στους εαυτούς τους και στους φίλους τους) οι επικεφαλής των ομίλων και τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Τα περί μοντέλου Βόρειας Κορέας που υποτίθεται ότι χτίζει μεθοδικά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συγκρίσεις με τις πρακτικές των Τσάβες, Μαδούρο και Ερντογάν, που χρησιμοποιήθηκαν πομπωδώς και κατά κόρον στην πρώτη φάση, δεν άντεξαν στη δοκιμασία της αντιπαράθεσης και αποσύρθηκαν (ελπίζουμε οριστικά) από το οπλοστάσιο των «υπερασπιστών» της πολυφωνίας.
Οι ανοησίες, όσο κι αν προβάλλονται ως στέρεες αλήθειες από τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς, παραμένουν ανοησίες.
Καινούργια επιχειρήματα δεν διατυπώθηκαν. Αλλωστε το μέτωπο των καναλαρχών έχει διαρραγεί αν κρίνουμε από τις τοποθετήσεις τους στην εξεταστική επιτροπή που διερευνά τα θαλασσοδάνεια στα μέσα ενημέρωσης και τα κόμματα και από τις ενστάσεις που κατέθεσαν εναντίον των φακέλων των συνυποψηφίων τους.
Δηλητηριώδεις υπαινιγμοί, δίκες προθέσεων, άπλυτα στη φόρα, καταγγελίες για περίεργες σχέσεις με τράπεζες και κόμματα συνθέτουν την εικόνα που δίνουν οι ίδιοι οι μιντιάρχες για το σινάφι τους. Ολοι εναντίον όλων.
Το λάθος των καναλαρχών ήταν ότι επέλεξαν να δώσουν τη μάχη στο γήπεδο του αντιπάλου τους.
Αγνοια του κινδύνου; Η αλαζονεία του ισχυρού που μέχρι τώρα έκανε ό,τι ήθελε και είχε υπό τις διαταγές του το πολιτικό σύστημα;
Οπισθόβουλες σκέψεις ότι διά της μεθόδου αυτής θα εξοντωθούν οι επικίνδυνοι ανταγωνιστές; Αγνωστο.
Κακή τακτική, πάντως. Γιατί όταν υποστηρίζεις με φανατισμό ότι ο διαγωνισμός είναι παρωδία, η διαδικασία στημένη, οι κανόνες διαβλητοί, ο υπουργός κολπαρισμένος και αργυρώνητος και ότι επιχειρεί να οργανώσει τη νέα διαπλοκή, δεν παίρνεις μέρος.
Καταγγέλλεις, αποχωρείς και ξεκινάς οργανωμένο «αντάρτικο σε πόλεις και βουνά».
Διά της συμμετοχής σου νομιμοποιείς και τη διαδικασία και το αποτέλεσμα.
Η εκ των υστέρων κριτική για παραλείψεις ή ιδιοτελείς συμπεριφορές από την πλευρά της κυβέρνησης δεν θα ακούγεται πειστική.
Οφείλουμε πάντως να πούμε ότι οι αντίπαλοι της συγκεκριμένης διαδικασίας έχουν δίκιο σ’ ένα ζήτημα: δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζονται όλοι οι υποψήφιοι με τα ίδια κριτήρια.
Αυτός που εμφανίζεται πρώτη φορά στη σκηνή με αυτόν που έχει παρουσία για αρκετά χρόνια δεν μπορούν να ξεκινούν από την ίδια αφετηρία.
Δεν είναι σωστό το μοναδικό αξιολογικό στοιχείο να είναι τα χρήματα που διαθέτει κάποιος.
Δεν έχουμε να κάνουμε με πλειστηριασμό για την απόκτηση κομμωτηρίου.
Ασφαλώς και πρέπει να μετράνε η εμπειρία, η γνώση και το ήθος.
Βεβαίως, όποιος επικαλείται αυτήν την ιερή τριάδα, καλό είναι να απαντήσει σε δύο ερωτήματα:
► Αν αμφισβητείται η εμπειρία και η γνώση των νεοεισερχομένων στην τηλεοπτική πιάτσα (και σωστά) τι μπορούν να πουν για την εμπειρία και τη γνώση των παλιών που παρά το γεγονός ότι ανήκουν στην κατηγορία των πολύ πλούσιων Ελλήνων άφησαν τα δημιουργήματά τους να πέσουν σε καθεστώς ανυποληψίας;
Την περίοδο της ευμάρειας κέρδιζαν σε δύναμη και κύρος, έκαναν απρόσκοπτα τις άλλες δουλειές τους, μεγάλωσαν τις περιουσίες τους, ενώ την εποχή της κρίσης, όταν έπρεπε να βάλουν πλάτη, δραπέτευσαν στην κυριολεξία.
Χαμηλό επίπεδο ψυχαγωγίας, απορφανισμός του τομέα ενημέρωσης, υποστελέχωση, εργασιακή ανασφάλεια με κακοπληρωμένους ή, ακόμη χειρότερα, με απλήρωτους εργαζόμενους.
► Οταν μιλούν για ήθος τι ακριβώς εννοούν;
Είναι ηθικό να κατέχεις δημόσια αγαθά και να λειτουργείς χωρίς κανονική άδεια αλλά με παρατάσεις προσωρινής νομιμότητας και την ίδια στιγμή να υποδύεσαι τον απηνή διώκτη των παραβατικών και συντεχνιακών συμπεριφορών;
Είναι ηθικό να επιβιώνεις με δάνεια που έχεις πάρει, χωρίς επαρκείς εγγυήσεις, λόγω της επιρροής που ασκείς στα κόμματα εξουσίας (δηλαδή στο μακρύ χέρι του κράτους) και την ίδια στιγμή να εγκαλείς ως κρατιστές και παλιομοδίτες δογματικούς όσους έχουν διαφορετική αντίληψη για το τι είναι και πώς υπηρετείται το δημόσιο συμφέρον;
Είναι ηθικό να χαίρεσαι όταν κλείνουν ανταγωνιστές σου (Αλτερ, Ελευθεροτυπία, ΕΡΤ) και να ξεσηκώνεις το σύμπαν επειδή σε απειλεί η νομιμότητα;
Είναι ηθικό να ομνύεις στην αντικειμενικότητα και τον πλουραλισμό και ταυτοχρόνως να επιλέγεις τη μονοφωνική ενημέρωση, καταστροφολογώντας και δαιμονοποιώντας κάθε αντίθετη γνώμη, με το επιχείρημα πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση;
Είναι ηθικό να επιτίθεσαι στο κράτος επειδή δεν έχει σπουδαίες επιδόσεις στην πάταξη της φοροδιαφυγής και για να καλύψει το κενό βάζει βαριά φορολογία στους πολίτες, ενώ εσύ έχεις παρκάρει τα λεφτά σου σε υπεράκτιες εταιρείες για να γλιτώσεις φόρο;
Είναι τέλος ηθικό να μέμφεσαι το κράτος γιατί δεν μπορεί να ελέγξει αποτελεσματικά την εισφοροδιαφυγή και οι δικές σου επιχειρήσεις να χρωστάνε και της Μιχαλούς;
Τάσος Παππάς
7/8/2016
http://www.efsyn.gr/arthro/gia-poio-ithos-milame
