IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Εργασιακός «κορωνομεσαίωνας» στα Βαλκάνια. Το να είναι κανείς εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα στα Βαλκάνια της Μετάβασης ποτέ δεν ήταν κάτι το αξιοζήλευτο. Και τις τρεις δεκαετίες της Μετάβασης των Βαλκανίων από το ένα σύστημα στο άλλο η θέση των εργαζομένων επιδεινώνονταν συνεχώς και η νεοφιλελεύθερη απορρύθμιση οδήγησε σε αυτό που χαρακτηρίζεται ως “εργασιακός Μεσαίωνας”: ανασφαλείς και κακοπληρωμένες θέσης εργασίας, αυθαιρεσίες και καταχρήσεις εργοδοτών, έλλειψη κρατικών ελέγχων και ρυθμίσεων υπέρ της εργασίας, αποδυναμωμένα έως ανύπαρκτα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.  Κορωνο-λαίλαπα κατά των εργαζόμενων Σήμερα, και λόγω της πανδημίας του Covid-19, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα στις βαλκανικές χώρες ετοιμάζονται και πάλι να “πληρώσουν τη νύφη” της νέας οικονομικής κρίσης. Η επελαύνουσα πανδημία έχει εκθέσει τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα στα Βαλκάνια σε ξαφνικές απώλειες θέσεων εργασίας, περικοπές μισθών και αναγκαστική μη αμειβόμενη άδεια,

 Ε ταιρεία '' Μασούτης'':  Διαθέτει το 30% των καθαρών ετήσιων κερδών   στους εργαζομένους της.   Η επιπρόσθετη αυτή αμοιβή θα χορηγηθεί τον Δεκέμβριο, με βάση τα ετήσια καθαρά κέρδη της εταιρείας, στους εργαζόμενους πρώτης γραμμής της Μασούτης. Στην έμπρακτη αναγνώριση της προσφοράς των εργαζομένων της προχώρησε σήμερα η εταιρεία Μασούτης, ανακοινώνοντας τη διάθεση του 30% των καθαρών ετήσιων κερδών της, ως επιπρόσθετη παροχή στους εργαζόμενους της πρώτης γραμμής των καταστημάτων της την περίοδο του κορονοϊού. Ο Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας κ. Γιάννης Μασούτης, απευθυνόμενος με προσωπική επιστολή του προς τους εργαζόμενους, τους ευχαρίστησε διότι κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες και ανταποκρίθηκαν στην απίστευτη πίεση που δέχθηκε και δέχεται καθημερινά, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, η λειτουργία των 333 καταστημάτων της εταιρείας σε όλη την Ελλάδα. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά «κληθήκαμε να βάλουμε πλάτη και να σηκώσουμε ένα τεράστιο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: Στον καθρέφτη του Νταβός.   Τα ευχολόγια των golden boys  δεν πείθουν τους εργαζομένους Η ατζέντα του Νταβός για έναν δίκαιο καπιταλισμό αγνοεί την έλλειψη εμπιστοσύνης από την πλευρά των εργαζομένων. Γιατί τα στελέχη πρέπει να «ακούνε» τους υπαλλήλους. Η σημασία της επένδυσης στην απόκτηση νέων δεξιοτήτων. Εργαζόμενοι όλοι του κόσμου, τα νέα είναι ευχάριστα! Έχετε μετονομαστεί σε «συμμέτοχους» (stakeholders) και τα αφεντικά σας έχουν υπογράψει δημόσιες επιστολές όπου αναφέρουν ότι πλέον έχετε τόση σημασία για αυτούς όση και οι μέτοχοι, που το ύψος των κερδών τους καθορίζει τα δικά τους μπόνους. Σε περίπτωση που είχατε οποιαδήποτε υποψία ότι οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν στοιχηματίσει περισσότερα χρήματα από όσα θα αποκτήσετε ποτέ συνεχίζουν να έχουν το πάνω χέρι, το Νταβός 2020 επιχειρεί να σας αλλάξει γνώμη. Η βασική θεματική της ετήσιας συνάντησης του 50ου Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, το οποίο διεξάγεται αυτή την εβδομάδα σε ένα εντυπωσιακό

Η ανεξέλεγκτη μετακίνηση του κεφαλαίου και η αδυναμία αντίδρασης από την πλευρά των κρατών. Πώς μειώθηκε το μερίδιο των κερδών για εργαζόμενους και επενδύσεις. Τι είναι το Wild Wild West.   Η εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι ξεκάθαρα η εποχή των πολυεθνικών επιχειρήσεων (1). Η παγκοσμιοποίηση (2) είναι ουσιαστικά η επέκταση των δραστηριοτήτων των μεγάλων επιχειρήσεων σχεδόν σε πλανητικά όρια. Η παγκοσμιοποίηση συνέβαλε στη διόγκωση της πόλωσης τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό του συνόλου σχεδόν των χωρών του πλανήτη. Στο εσωτερικό της κάθε χώρας, η πόλωση δημιουργείται κυρίως λόγω των αποκλίσεων μεταξύ των υψηλών και χαμηλών εισοδημάτων. Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις εκμεταλλεύονται τις οικονομίες κλίμακας, την τεχνολογική τους υπεροχή και τη γνώση της διεθνούς αγοράς. Μέσω της διεθνοποίησης επιτυγχάνεται η μείωση του κόστους, η εκμετάλλευση των συνεργιών που σχετίζονται με τις δραστηριότητές τους, αλλά και ο έλεγχος της πελατείας. Η συνεχής προσπάθεια των πολυε

Μ​​ε αυτό το μικρό σημείωμα θα ήθελα να σχολιάσω το κείμενο του κ. Δρυμιώτη που δημοσιεύθηκε στην «Κ» στις 13.01. 2019. Είναι αλήθεια ότι το συγκεκριμένο κείμενο έχει στηριχθεί σε αρκετά σημεία σε μια προηγούμενη παρέμβαση της κ. Γιάνναρου. Επιλέγω όμως να σταθώ στο δεύτερο, γιατί η ιδιότητα του κ. Δρυμιώτη ως συμβούλου επιχειρήσεων φέρει αυξημένη βαρύτητα για κάποιους από τους συλλογισμούς του. Ο αρθρογράφος επιλέγει την παρέμβαση του υπουργείου Εργασίας ενάντια στην υποδηλωμένη εργασία ως παράδειγμα δικής μας μη κατανόησης του τρόπου λειτουργίας της αγοράς. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και στα δύο κείμενα, «η υποχρεωτική εκ των προτέρων δήλωση των υπερωριών» συγκροτεί στοιχείο δογματισμού και άγνοιας. Ας δούμε λοιπόν τι ισχύει. Η νομοθετική παρέμβαση δεν αφορούσε το ζήτημα της εκ των προτέρων δήλωσης των υπερωριών, κάτι που ήδη ίσχυε, αλλά την κατάργηση του χειρόγραφου συστήματος και την αντικατάστασή του από ηλεκτρονικό τρόπο καταγραφής. Αυτό γιατί, μεταξύ άλλων,

Οριακή ανάπτυξη κατέγραψε το 2017 η κορυφαία ελληνική βιομηχανία χρωμάτων Βιβεχρώμ, αν και οι δραστηριότητές της ενισχύθηκαν  από την ανάληψη της παραγωγής βερνικιών για συγγενική εταιρεία του εξωτερικού. Η επιχείρηση ολοκλήρωσε επένδυση στη βιομηχανική μονάδα της, χάρη στην οποία το τελευταίο δίμηνο του 2017 άρχισε την παραγωγή βερνικιών που παρήγαγε έως τότε η συγγενική τουρκική βιομηχανία Marshal, κατόπιν απόφασης του διεθνούς ομίλου Akzo Nobel, που κατέχει την πλειονότητα των μετοχών της, για μεταφορά της παραγωγής βερνικιών της εν λόγω εταιρείας του από την Τουρκία στην Ελλάδα. Η ΒΙΒΕΧΡΩΜ ελέγχεται κατά 79,18% από την ολλανδική Akzo Nobel Coatings International, μεγαλύτερη ευρωπαϊκή εταιρεία χρωμάτων. Επίσης, ανήκει κατά 10% στην επενδυτική εταιρεία Chemagra και κατά το υπόλοιπο 10,82% στην ομοειδή εταιρεία MegaColor, οι οποίες ελέγχονται από Ελληνες επενδυτές. Ιδρύθηκε το 1932 από την ελληνική εφοπλιστική οικογένεια Δ. Πατέρα, με σκοπό τη βιομηχανική παραγωγή

Η Ιστορία, όπως λέει ο Ιταλός ιστορικός Εντσο Τραβέρσο, λειτουργεί με έναν διπλό τρόπο: αφενός ως ένα «πεδίο βιωμένης εμπειρίας» (παρελθόν), αφετέρου ως ένας «ορίζοντας προσμονής» (μέλλον). Αυτή η δεύτερη διάσταση της Ιστορίας τις τελευταίες δεκαετίες –και ειδικά μετά την πτώση του Τείχους– έχει ατονήσει αποφασιστικά, θολώνοντας την όραση για το μέλλον-μετά-τον-καπιταλισμό.  Ακόμα και βιβλιογραφικά, οι αναφορές στον σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό ή όποια άλλη πολιτική επιλογή έχουν σχεδόν εκλείψει, ενώ και η ανάλογη δημόσια συζήτηση για το περιεχόμενό τους –δημοκρατία, συμμετοχή, ελευθερίες, οικονομική οργάνωση, κοινωνικές σχέσεις κ.λπ.– είναι περίπου ανύπαρκτη. Η κρίση που ξεκίνησε το 2008 άνοιξε μια ρωγμή σ’ αυτόν τον φράκτη προς το μέλλον, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την κυριαρχία και την αυθεντία του νεοφιλελευθερισμού και απελευθερώνοντας εν μέρει το κοινωνικό φαντασιακό. Ε ιδικά στις ΗΠΑ, απ’ όπου ξεκίνησε και η χρηματοπιστωτική κρίση, το κίνημα Occupy Wall Street και η εμ