IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η προβληματική απουσία της Ελλάδας από τη Λιβύη.   Χωρίς διπλωματική εκπροσώπηση στην Τρίπολη είναι η Ελλάδα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή όχι μόνο για τις διμερείς σχέσεις αλλά και λόγω των πιθανολογούμενων κινήσεων της Τουρκίας για να επιβάλει τετελεσμένα με «όχημα» τη Λιβύη. Ο νέος Έλληνας πρεσβευτής Ν. Κοτροκόης που μετέβη στην Τρίπολη πριν δέκα ημέρες ,επέστρεψε πίσω στην Αθήνα χωρίς να έχει επιδώσει τα διαπιστευτήρια του και έτσι η Πρεσβεία παραμένει χωρίς διπλωματικό προσωπικό ,με μόνη την Ακόλουθο Τύπου. Οι σχέσεις της Ελλάδας με τη Λιβύη έχουν μπει σε ένα καθοδικό σπιράλ από τον Νοέμβριο 2019 που η προηγούμενη κυβέρνηση Αλ Σαράτζ προχώρησε στην υπογραφή του τουρκολιβυκού Μνημονίου το οποίο επιχείρησε να ανατρέψει κάθε έννοια της νομιμότητας και του στάτους κβο στην Ανατολική Μεσόγειο και να δημιουργήσει το πιο σοβαρό τετελεσμένο στην ιστορία των ελληνοτουρκικών. Και τώρα η Αθήνα είναι αντιμέτωπη με μια ακόμη τουρκολιβυκή συμφωνία, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως εκτελεστική του

  Καζάνι που σιγοβράζει η Λιβύη  με την Τουρκία επίδοξο ρυθμιστή. Οι πολύωρες συγκρούσεις που ξέσπασαν στην πρωτεύουσα της Λιβύης πριν από μία εβδομάδα μεταξύ των πολιτοφυλακών των δύο αντιπάλων και «παράλληλων» κυβερνήσεων, αυτής του Νταμπέιμπα και αυτής του Μπασάγκα που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο 12 ατόμων και τον τραυματισμό 87, αποδεικνύουν ότι ο κίνδυνος για έναν νέο κύκλο εμφυλίου πολέμου είναι μεγάλος. Η Λιβύη είναι ξανά ένα «καζάνι που σιγοβράζει». Ετερόκλητες και εφήμερες συμμαχίες, δημιουργία νέων πολιτοφυλακών, εμφάνιση νέων πολεμάρχων και κάποιες διαφαινόμενες νέες μυστικές συμφωνίες των εξωτερικών δρώντων δημιουργούν μία νέα πραγματικότητα με νέους συσχετισμούς πριν από την τελική αναμέτρηση που εκτιμάται ότι δεν θα αργήσει να έλθει. Για τις «πολυπόθητες» εκλογές (που τελικά κανείς δεν τις ήθελε και όλοι τις υπονόμευαν) που απλά και μόνον κάποιοι νόμιζαν ότι αρκούσε η επίκληση τους για να ηρεμούσε την χώρα και θα την οδηγούσε στην ειρήνη κανείς δεν μιλάει πια αλλά μία

    Μεγάλος κίνδυνος θεαματικού αδειάσματος της Ελλάδας από τη Λιβύη για το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο της δήθεν ΑΟΖ.   Λίαν ανησυχητικές πληροφορίες βλέπουν το φως της δημοσιότητας στα λιβυκά ΜΜΕ, με αφορμή την επίσκεψη των εκπροσώπων των αντιπάλων λιβυκών στρατοπέδων στην Άγκυρα. Στο τραπέζι του «παζαριού» μπαίνει μετ’ επιτάσεως η αναγνώριση του μνημονίου για τη δήθεν οριοθέτηση της τουρκο-λιβυκής ΑΟΖ Η επικύρωση της ψευδεπίγραφης συμφωνίας Άγκυρας – Τρίπολης, το 2019, το ονομαζόμενο μνημόνιο για την οριοθέτηση της τουρκο-λιβυκής ΑΟΖ, έχει τεθεί ανοικτά στο τραπέζι του τουρκο-λιβυκού «παζαριού», κατά την επίσκεψη των εκπροσώπων των δύο κυρίαρχων αντίπαλων στρατοπέδων της Λιβύης, αυτές τις ημέρες στην Άγκυρα. Όπως ανέφερε προχθές το Antinews, στην Άγκυρα, υπό την «διαιτησία» Ερντογάν, συναντήθηκαν ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Λιβύης, Ακίλα Σαλέχ (Aguila Saleh), που αντιπροσωπεύει το «στρατόπεδο της Ανατολής», και το μέλος του Προεδρικού Συμβούλου, Αμπντουλά Αλ-Λάφι (Abdullah

Stephanie Williams and Abdel Hamid Dbeibah Γεωπολιτική: Στο απόλυτο τέλμα η Λιβύη με την Τουρκία σε καθοριστικό ρόλο! Έπρεπε να περάσουν τόσοι μήνες για να μας πει η ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ για την Λιβύη κ. Στέφανι Ουίλιαμς λίγο πριν το τέλος της «θητείας» της ότι η κατάσταση στην χώρα βρίσκεται σε τέλμα και η πολιτική τάξη αναζητά μόνον αξιώματα (σημ. εμείς θα λέγαμε νομή της εξουσίας) αντί να οδηγήσει την Λιβύη σε εκλογές προκειμένου να ενοποιηθεί επιτέλους η χώρα αυτή της Βόρειας Αφρικής. Η κ. Ουίλιαμς σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι Al-Arabiya που εδρεύει στο Ντουμπάι χαρακτήρισε τους Λίβυους ηγέτες φυλών, φραξιών και λοιπών διαπλεκόμενων ομάδων ως οπορτουνιστές που αγωνίζονται μόνον για τα συμφέροντας τους. Προσέθεσε μάλιστα ότι όλοι αυτοί στα 11 χρόνια χάους, διχασμού και διαφθοράς λεηλάτησαν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Τελικά δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πειρασμό και να μην πούμε ότι της πήρε δύο και πλέον χρόνια για να… κατανοήσει την κατάσταση

Ανατροπές στο χάος της Λιβύης, ανησυχία για εδραίωση της Άγκυρας. Στο χάος κινδυνεύει να βουλιάξει και πάλι η Λιβύη, με τις συγκρούσεις ένοπλων ομάδων να είναι πλέον καθημερινές, ακόμη και στην πρωτεύουσα Τρίπολη, ενώ οι εσωτερικές συγκρούσεις και η αναδιάταξη συμμαχιών προκαλούν ανησυχία στην Ελλάδα, καθώς η Τουρκία προσπαθεί να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία και να εδραιώσει ακόμη περισσότερο τη θέση της. Στην Λιβύη συνεχίζουν να υπάρχουν δυο κυβερνήσεις, αυτή της Τρίπολης η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (GNU) με επικεφαλής τον Αμντουλ Χαμιντ Ντμπειμπά και η Κυβέρνηση Εθνικής Σταθερότητας (GNS) που προς το παρόν έχει έδρα τη Σύρτη με επικεφαλής τον Φατχί Μπασάγκα. Το Κοινοβούλιο έχει αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση Ντμπεϊμπά και στηρίζει την κυβέρνηση GNS, αλλά οι απόπειρες του Μπασάγκα να εισέλθει στην Τρίπολη ώστε να αναλάβει την κυβέρνηση απέτυχαν λόγω της στήριξης ισχυρών ένοπλων ομάδων προς την κυβέρνηση Ντμπειμπά. Και οι δυο πρωθυπουργοί θεωρούνται πολιτικ

  «Γιατί η Δύση ήθελε νεκρό τον Καντάφι»; Ο χρυσός,τα σχέδια «παναφρικανικού νομίσματος» και τα e mail της Χίλαρι. Η Λιβύη ήταν μια από τις χώρες στις οποίες η Δύση έκανε «βομβαρδισμούς δημοκρατίας» . Η Λιβύη προφανώς δεν ήταν υπόδειγμα κράτους που λειτουργούσε με δημοκρατικές αρχές, αλλά το αν οι πολίτες της ήθελαν αλλαγή καθεστώτος με τον τρόπο που επέλεξαν να το επιβάλουν οι δυτικοί, είναι εξαιρετικά αμφίβολο. Η Δύση φαίνεται ότι επιδίωξε την εξόντωση του Καντάφι, όχι επειδή οι ηγέτες της δεν μπορούσαν να κοιμηθούν το βράδυ από το έλλειμμα δημοκρατίας. Τα Africa Archives , αποκαλύπτουν ότι η αιτία για να φύγει από τη μέση ο Καντάφι ήταν άλλη… Από τα 3.000 email που διέρρευσαν από τον λογαριασμό της  Χίλαρι Κλίντον στα τέλη Δεκεμβρίου του 2015, περίπου το ένα τρίτο προέρχονταν από τον στενό έμπιστο συνεργάτη της Σίντνεϊ Μπλούμενταλ. Ένα από αυτά τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, με ημερομηνία 2 Απριλίου 2011, αναφέρει: «Η κυβέρνηση του Καντάφι κατέχει 143 τόνους χ

  Η ανάγκη χρήσης «ήπιας ισχύος» από την Ελλάδα στη Λιβύη Μετά την επ' αόριστον αναβολή των εκλογών της Λιβύης η γειτονική χώρα της Β. Αφρικής έχει μπει σε ένα σκοτεινό μονοπάτι, καθώς οι αντιπαλότητες εντείνονται όπως και η ανάμειξη των ξένων δυνάμεων, η κυβέρνηση Ντμπεϊμπά είναι στον αέρα ενώ οι ένοπλες πολιτοφυλακές απειλούν με ξέσπασμα νέου κύματος βίας. Η επικίνδυνη ρευστότητα στη Λιβύη αφορά άμεσα την Ελλάδα επειδή είναι γειτονική χώρα με την οποία υπάρχουν σοβαρές εκκρεμότητες, με κορυφαία βεβαίως αυτή της οριοθέτησης των θαλασσίων συνόρων μεταξύ των δυο χωρών και την επίλυση του μείζονος προβλήματος που δημιουργεί το Τουρκολυβικό Μνημόνιο. Η Αθήνα αντέδρασε δυναμικά όλο το προηγούμενο διάστημα παρεμβαίνοντας στην εσωτερική κρίση στη Λιβύη, αναζητώντας εν δυνάμει συμμάχους και αμέσως μετά την έναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας και την αλλαγή κυβέρνησης (με την αποχώρηση του Αλ Σαρατζ που υπέγραψε και το τουρκολυβικό Μνημόνιο) επιχείρησε να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με ό

Λιβύη:  Από το κακό στο χειρότερο .  10 χρόνια μετά τη Νατοϊκή επέμβαση (Φλεβάρης 2011) η Λιβύη παραμένει εγκλωβισμένη στη μέγγενη ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Ο ενεργειακός της πλούτος, τα πολύτιμα της μέταλλα, η στρατηγική της θέση για την άσκηση επιρροής σε Μαγκρέμπ-Σαχέλ και η σημασία της στη διαχείριση των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών, συντηρούν το ενδιαφέρον ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τον έλεγχο της επικράτειας της. Σε αυτή τη βάση την ανατροπή/δολοφονία του συνταγματάρχη Μ. Καντάφι (Οκτώβρης 2011) διαδέχθηκε μία νέα αντιπαράθεση ξένων δυνάμεων για επιρροή στη χώρα, η οποία εκφράζεται-συμπληρώνεται από τη σύγκρουση Λίβυων παραγόντων για την εξουσία. Πρόκειται για φύλαρχους, επιχειρηματίες, πολιτικούς, πολέμαρχους, ιερωμένους κ.α, οι οποίοι συγκροτούν-πλαισιώνουν τη Λιβυκή αστική τάξη και συνδέονται με ξένες δυνάμεις. Καρπός της διαδικασίας ήταν ο πόλεμος (Μάης 2014-Οκτωβρίος 2020) μεταξύ δύο βασικών στρατοπέδων. Α) Της διεθνώς αναγνωρισμένης και υποστηριζόμεν