IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Γιατί σκοτώνουν τα λιοντάρια;   Ο Λουνκίτο, το γηραιότερο άγριο αρσενικό λιοντάρι του κόσμου, πέθανε στις 11 Μαΐου σε ηλικία 19 ετών. Ήταν σύμβολο ανθεκτικότητας και συνύπαρξης και έζησε στη σαβάνα της Κένυα, με τα μέλη της οργάνωσης Οι Φύλακες των Λιονταριών να τον αποχαιρετούν λέγοντας ότι «χαιρετίζουμε και αποδίδουμε τον σεβασμό μας σε ένα λιοντάρι του οποίου οι δεξιότητες επιβίωσης όχι μόνο έχουν ξεπεράσει κάθε δυνατό επίπεδο, αλλά θα παραμείνουν απαράμιλλες για τα επόμενα χρόνια». Σύμφωνα με κενυατικές πηγές, ο Λουνκίτο σκοτώθηκε με λόγχες από Μασάι κτηνοτρόφους αφού διείσδυσε σε ένα μαντρί κοντά στο πάρκο Αμποσέλι, στη Νότια Κένυα, καθώς λόγω της ηλικίας του δυσκολευόταν να βρει τροφή και τα εκτρεφόμενα ζώα είναι εύκολο θήραμα. Το 2021 η κενυατική υπηρεσία προστασίας της φύσης παρουσίαζε τον Λουνκίτο ως έναν «θρυλικό πολεμιστή των αιλουροειδών», που υπερασπίστηκε την περιοχή του επί μία δεκαετία, συμπληρώνοντας ότι «με βαριά καρδιά μοιραζόμαστε την είδηση του θανάτου του Λουνκί

  Σεισμός: Φόβος και σκέψεις.   Η δύναμή μας είναι μία.     Να ξαναγίνουμε άνθρωποι.      «Αν είν’ η μέρα βροχερή, σέρνει πιο πλούσιο φώς… μα κι ο σεισμός βαθύτερη τη χτίση θεμελιώνει, τι ο ζωντανός παλμός της γης που πλάθει είναι κρυφός…»,     (Α. Σικελιανός, Λυρικός βίος).   Ο ποιητής αντιμετωπίζει το σεισμό με μία αισιόδοξη φιλοσοφική διάθεση. Κι αυτό όχι γιατί αγνοεί τις συνέπειές του, αλλά γιατί πιστεύει πως ένα φυσικό φαινόμενο – γεγονός πρέπει να το αντιμετωπίζουμε με άλλον τρόπο από ό,τι αυτό που πηγάζει από ανθρώπινη συμπεριφορά. Στη φύση ιχνηλατούμε τους νόμους λειτουργίας των διαφόρων συστημάτων της, ενώ στον άνθρωπο τα αίτια και τις προθέσεις του. Ο σεισμός (από το σείω…) μπορεί να φοβίζει, να προκαλεί δέος, να φέρνει καταστροφές και θανάτους, αλλά δεν εκδικείται . Η κλιματική αλλαγή ίσως να μην «ακούμπησε» ακόμη τα εσώτερα δώματα του πλανήτη. Ο σεισμός είναι ένα φυσικό φαινόμενο, ένας τρόπος λειτουργίας του πλανήτη μας εδώ κι εκατομμύρια χρόνια. Ο άνθρωπος δ

Η εικόνα που σόκαρε το 2017, μιας άλλοτε μεγαλοπρεπούς πολικής αρκούδας να αργοπεθαίνει κυριολεκτικά από την πείνα ( Paul Nicklen/ Sea Legacy/Bafflin Islands)   « Θέλουμε να είμαστε η γενιά που θα δει το τέλος κάτι τόσο μεγαλειώδους όσο η πολική αρκούδα;» Πώς η υπερθέρμανση του πλανήτη επηρεάζει τον θαλάσσιο πάγο γης Αρκτικής  και άρα την δυνατότητα επιβίωσης τους. Μεγαλοπρεπής, ολοένα και πιο πεινασμένη και υπό τον κίνδυνο εξαφάνισης , η   πολική αρκούδα εξαρτάται από κάτι που λιώνει στον πλανήτη μας, που θερμαίνεται όλο και περισσότερο: τον θαλάσσιο πάγο . Στη σκληρή και αδυσώπητη Αρκτική , όπου το ψύχος δεν είναι απλώς τρόπος ζωής αλλά αναγκαιότητα, η πολική αρκούδα ξεχωρίζει. Αλλά το έδαφος όπου ζει, κυνηγάει, τρώει, εξαφανίζεται κάτω από τα πόδια της. «Ήταν πάντα ένα σεβαστό είδος για  τους ανθρώπους, εδώ και εκατοντάδες και εκατοντάδες χρόνια πίσω», σχολιάζει ο επί μακρόν ερευνητής πολικών αρκούδων Steve Amstrup, τώρα επικεφαλής επιστήμονας της Polar Bea

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ    Τα βασικά αίτια των πυρκαγιών στην Ελλάδα και οι ριζικές λύσεις. Το κράτος, που βρίσκεται κυριολεκτικά σε εύφλεκτη ζώνη, πρέπει να πάρει ριζικά μέτρα.   Πυρκαγιά στην Βαρυμπόπη, επόμενη ημέρα,4/8/2021 ( Eurokinissi)     Οι πυρκαγιές  και το βαθύ συστημικό αδιέξοδο του ελληνικού παρασιτικού μοντέλου. Η συστημική αστάθεια ήρθε για να μείνει και αυτό απαιτεί από την Ελλάδα και τους Έλληνες υπερβάσεις σε όλα τα επίπεδα. Ογδόντα ένα δασικές πυρκαγιές, και 40 ενεργά πύρινα μέτωπα ξέσπασαν σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις στο 24ώρο της 3ης Αυγούστου 2021. Μεταξύ αυτών, στην Βαρυμπόμπη και την Λίμνη Ευβοίας όπου οι καταστροφές, περιβαλλοντικές και κοινωνικές, είναι τεράστιες.   Στην περίπτωση του Λεκανοπεδίου δεν είναι μόνον τα δεκάδες σπίτια που κάηκαν ολοσχερώς· είναι οι συχνές διακοπές ρεύματος, αλλά και το κιτρινωπό νέφος που κάλυψε όλη την Αθήνα και εξανάγκασε τους κατοίκους που βρισκόταν στις πιο επιβαρυμένες περιοχές να κλειστούν μέσα στα σπίτια τους.  htt

  Χρήστος  Ζερεφός: Θα πρέπει να αγωνιστούμε για να υπάρξουμε σε αυτόν τον πλανήτη τα επόμενα χρόνια.    «Τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Θα πρέπει να αγωνιστούμε για να υπάρξουμε σε αυτόν τον πλανήτη, αλλιώς θα οδηγηθούμε σε χαοτικές συμπεριφορές, αγωνία και θλίψη από τον τεράστιο αριθμό των θυμάτων εξαιτίας των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής, εάν δεν πάρουμε μέτρα μέσα στις επόμενες δύο δεκαετίες». Αυτό δήλωσε σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ο Γενικός Γραμματέας της Ακαδημίας Αθηνών και Εκπρόσωπος της Ελλάδας για την Κλιματική Αλλαγή, Χρήστος Ζερεφός , με αφορμή τους καύσωνες και τις δασικές πυρκαγιές, σε Ελλάδα, Σιβηρία, Βόρεια Ευρώπη, Καναδά, ΗΠΑ κα, αλλά και τις καταστροφικές πλημμύρες σε Γερμανία, Κίνα και Ινδία. Μάλιστα, σε οικονομικό επίπεδο, όπως τονίζει ο κ. Ζερεφός «στη χώρα μας, το κόστος των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής σε περίπτωση μη προσαρμογής αναμένεται να φθάσει τα 700 δισεκατομμύρια μέχρι το τέλος του αιώνα, ποσό διπλάσιο από το εθνικό μας χρέος». «Η

  Ανθρωπόκαινο ή κενό νοημόνων ανθρώπων. Η σωτηρία του πλανήτη εξαρτάται από τη μεγαλύτερη απειλή του,  τον παγκόσμιο πληθυσμό των 8 δισεκατομμυρίων.   [… το Ανθρωπόκαινο, αυτή η ανθρώπινη επικράτηση στις γεωλογικές, βιολογικές, χημικές και ατμοσφαιρικές διεργασίες της γης, είναι μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα [Crutzen και Schwagel 2011]    Το παρόν άρθρο δεν είναι άλλο ένα επετειακό κείμενο για το περιβάλλον. Πόσα τέτοια κείμενα πια:  για την Παγκόσμια Ημέρα Νερού, Δασοπονίας Βιοποικιλότητας, την Ημέρα Περιβάλλοντος, της Γης και τόσες άλλες. Ο συμβολισμός των επετείων είναι κατανοητός και, βέβαια, επιθυμητός. Όταν τόσες ημέρες του χρόνου αφιερώνονται στα στοιχεία του φυσικού μας κεφαλαίου, δεν είναι μάλλον ξεκάθαρο ότι τα προβλήματα είναι υπαρκτά και όχι αόριστα;   Η συζήτηση για την «ιδιαιτερότητα» της εποχής που διανύουμε είχε ξεκινήσει ήδη από τα τέλη του 20ου αιώνα. Η έκτη μαζική εξαφάνιση ειδών στον πλανήτη με κύριο αίτιο τον άνθρωπο και οι παρατηρούμενες –δυσμενείς– αλλαγές στ