IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Για τους Έλληνες που ζουν στην Γαλλία αυτή την προεδρική χρονιά το σκηνικό μπορεί να τους δημιουργεί μια περίεργη αίσθηση ντεζά-βου.  Περπατώντας στο Παρίσι έχω την περίεργη αίσθηση ότι όλα αυτά τα έχω ξαναδεί . Τα πανεπιστήμια της πόλης λυγίζουν κάτω από την πίεση καθώς οι δημόσιες επενδύσεις στην παιδεία μειώνονται.  Ακόμα και η διάσημη βιβλιοθήκη της Σορβώνης αναγκάστηκε να κλείσει για ορισμένες μέρες , καθώς δεν υπήρχαν πόροι για να πληρωθούν οι μισθοί κάποιων εργαζομένων. Η απασχόληση γίνεται κάτι όλο και περισσότερο σπάνιο και η νεολαία ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον σε άλλες χώρες. Η κατάσταση που επικρατεί στην Γαλλία είναι ιδιότυπη.  Μια άτυπη, χαμηλής έντασης λιτότητα έχει επιβληθεί στα γαλλικά νοσοκομεία, πανεπιστήμια και δημόσιες υπηρεσίες . Αλλά αυτό πρόκειται να αλλάξει. Ο νέος Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας θα είναι ένας Πρόεδρος λιτότητας. Οι Γάλλοι -όπως και οι Έλληνες ψηφοφόροι- έχουν γυρίσει την πλάτη στα δυο κυρίαρχα κόμματα της γαλλικής πολιτικής ζωής,

Το κάστρο των Βερσαλιών, όπου συναντήθηκαν την περασμένη Δευτέρα οι ηγέτες των τεσσάρων ισχυρών της Ε.Ε., έχει τη δική του ιστορία. Ο Μπαλζάκ, για παράδειγμα, το έχει χαρακτηρίσει ως «νοσοκομείο όλων των ένδοξων στιγμών της Γαλλίας». Ο Κάιζερ Γουλιέλμος ο Πρώτος το είχε επιλέξει, το 1871, για να ανακηρυχθεί αυτοκράτορας της Γερμανίας, μετά την επικράτησή του επί των Γάλλων. Κι αυτοί, με τη σειρά τους, σχεδόν μισόν αιώνα αργότερα, το 1919, επέλεξαν την ίδια τοποθεσία προκειμένου να υπογράψουν τη περίφημη Συνθήκη των Βερσαλιών, με την οποία επισφραγίστηκε η ήττα των Γερμανών στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο -ταυτόχρονα, όμως, άνοιξε ο δρόμος για την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία και το ξέσπασμα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Προφανώς, τίποτε από τα παραπάνω δεν αρκεί για να συμπεράνουμε ότι οι «4» έγραψαν για ακόμη μια φορά ιστορία στις Βερσαλίες. Παρ' όλα αυτά, ουδείς δικαιούται να υποτιμήσει τα όσα συζητήθηκαν και συμφωνήθηκαν καταρχήν στο περίφημο κάστρο. Διότι

Το 2010 η Ευρωπαϊκή Ένωση έβαλε έναν στρατηγικό στόχο, να μειώσει την επόμενη δεκαετία το επίπεδο φτώχειας των πολιτών που ζουν στις χώρες της. Βρισκόμαστε ήδη στο 2016 και όλα τα στοιχεία δείχνουν πως συμβαίνει το αντίθετο. Ενώ το 2010 το σχετικό ποσοστό φτώχειας στο συνολικό πληθυσμό της Ένωσης ήταν 23,8% (αρκετά μεγάλο) έφτασε στο 24,4%. Σε απόλυτους αριθμούς, αυτό σημαίνει πως 122 εκατ. Ευρωπαίοι πολίτες απειλούνται από τη φτώχεια και την κοινωνική περιθωριοποίηση. Περίπου ο ένας στους τέσσερις. Σίγουρα κάτι δεν πάει καλά στην Ευρώπη. Η εξάπλωση της φτώχειας, δεν αφορά μόνο χώρες σαν τη δική μας, τη Ρουμανία ή τη Βουλγαρία. Προχθεσινή είδηση μας πληροφορεί πως περισσότεροι από ένας στους τέσσερις Ιταλούς (το 28,7%) κινδυνεύει να βρεθεί σε κατάσταση ένδειας ή κοινωνικού αποκλεισμού. Την ίδια ημέρα, μαθαίνουμε (με βάσει στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής υπηρεσίας), ότι στην Γερμανία υπολογίζεται ότι περίπου 13,4 εκατ. άνθρωποι ζουν κάτω από το μέσο επίσημο όριο της φτώ

Το νομοσχέδιο που ορίζει το πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων στη Γαλλία, που διευκολύνει τις απολύσεις ως κίνητρο για ευκολότερες προσλήψεις και όχι μόνον παρουσιάζεται σε επικοινωνιακό επίπεδο ως μια ευρωπαϊκή υποχρέωση της χώρας στην κατεύθυνση της διασφάλισης της ανταγωνιστικότητας, ως αναγκαστική προσαρμογή στη συντονισμένη πίεση των Βρυξελλών και του Βερολίνου. Σε αντίθεση με τη Βρετανία της Θάτσερ αλλά και μια εικοσαετία αργότερα τη Γερμανία του Σρέντερ όπου οι κυβερνήσεις ανέλαβαν ως δική τους «ιδιοκτησία» τη συρρίκνωση των κοινωνικών και εργασιακών κεκτημένων στο όνομα της ανταγωνιστικότητας στη Γαλλία υπάρχει μια παράδοση σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών όλες οι μεταρρυθμίσεις που έχουν κοινωνικό και πολιτικό κόστος να χρεώνονται στην ανάγκη της χώρας να ευθυγραμμίζεται με τη Γερμανία στο όνομα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Πολύ πριν υπάρξει η Ευρωζώνη και το Σύμφωνο Σταθερότητας την προσαρμογή με επίκληση την ισορροπία με την τότε Δυτική Γερμανία εγκαινίασε ο Ζισκάρ ν

Το συνέδριο του Νοεμβρίου, το οποίο συγκέντρωσε 50 κορυφαίους οικονομολόγους, εξέτασε εάν το ευρώ ήταν μια αποτυχία. Συζητήθηκαν μια σειρά από ερωτήσεις. Πώς θα πρέπει να κριθεί το ευρώ; Καθαρά από το γεγονός ότι έχει επιβιώσει; Ή από το γεγονός ότι έχει γίνει ένα σημαντικό διεθνές αποθεματικό νόμισμα; Ή με τη σύγκριση του τι λένε οι υποστηρικτές ότι θα κάνει για την Ευρώπη με το τι πραγματικά συνέβη; Έχει βοηθήσει το ευρώ την Ευρώπη να απαντήσει στις οικονομικές και πολιτικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει; Ή έχει καταστήσει ακόμη πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν αυτές οι προκλήσεις, δημιουργώντας νέες επίσης; Θα μπορούσε η διάλυση της ευρωζώνης να ανοίξει τον δρόμο για μια οικονομική ανάκαμψη και μια χαλάρωση των πολιτικών εντάσεων; Ή θα απελευθέρωνε ανεξέλεγκτη οικονομική και πολιτική αστάθεια; Υπήρξε ευρεία συναίνεση ότι το ευρώ ήταν μια απογοήτευση: η οικονομική επίδοση της νομισματικής ένωσης ήταν πολύ φτωχή, και αντί να φέρει τα κράτη-μέλη της ΕΕ μαζί και να προωθήσει μια

Ο φαύλος κύκλος της ανισότητας   Ισπανία: Περισσότερα παιδιά στη φτώχεια παρά την οικονομική ανάκαμψη Αυξάνεται ο αριθμός των παιδιών που ζουν σε συνθήκες φτώχειας στην Ισπανία, η οικονομική ανάκαμψη της οποίας δεν καταφέρνει να γεφυρώσει το όλο και μεγαλύτερο χάσμα που δημιουργείται ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, το οποίο δημιουργεί με τη σειρά του όλο και περισσότερα προβλήματα για το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που τελεί ήδη υπό μεγάλη πίεση. Αν και η ισπανική οικονομία βγήκε από την ύφεση και μετατρέπεται σε μία από τις γρηγορότερα αναπτυσσόμενες οικονομίες στην Ευρώπη, περισσότερα από ένα στα τρία παιδιά -ή 2,6 εκατομμύρια- βρίσκονται αντιμέτωπα με τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της ΕΕ. Τα υψηλά ποσοστά των μακροχρόνια ανέργων σε συνδυασμό με τις περικοπές στις δαπάνες για την υγεία και την παιδεία έχουν οδηγήσει περισσότερες οικογένειες και παιδιά στη φτώχεια παρά την ανάκαμ

  Η δεύτερη Επιτροπή Μπαρόζο (2010 - 2014)  © European Union, 2010/PE ,EC - Audiovisual Service Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά... είκοσι δύο (!) δουλειές σε ινστιτούτα, ιδρύματα και πανεπιστήμια εξασφάλισε μετά την αποχώρησή του από τις Βρυξέλλες ο επί δεκαετία πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο – ο Πορτογάλος πρώην πολιτικός που συνέβαλε όσο λίγοι με την αδράνεια, αλλά και τις μετέπειτα «ύποπτες» ενέργειές του στη γιγάντωση της χρηματοπιστωτικής κρίσης, μετά το «κραχ» του 2008. Παλιά τον καλούσαν στη λέσχη Μπίλντεμπεργκ για να μιλήσει ως «ειδικός»: τώρα ανέλαβε πόστο στη διοργάνωση των συνεδρίων της! Από κοντά ακολουθούν και πολλοί άλλοι διορισμένοι «χρυσοκάνθαροι» πρώην πολιτικοί και κατόπιν επίτροποι-ευρωκράτες, που, σύμφωνα με νέα έκθεση-κόλαφο της οργάνωσης Corporate Europe Observatory, βρήκαν εν μιά νυκτί δουλειά σε μεγάλες εταιρείες, πανεπιστήμια, εταιρείες λόμπι και think tanks, αμέσως μετά την αποχώρησή τους από την πρωτεύουσα του Βελγίου.

''Η ελληνική κρίση ως μια ώθηση για την Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση'' ''Από μια ευρύτερη σκοπιά ανοίγονται τελείως διαφορετικές δυνατότητες, έστω και αν η υλοποίησή τους δεν θα λύσει μέσα σε μια ημέρα όλα τα προβλήματα. Σαφώς αποδεικνύεται πως η "τραγωδία" της Ελλάδας - και για μια τέτοια πρόκειται όταν ένα ποσοστό 26% των Ελλήνων, τρία από τα έντεκα εκατομμύρια και ένα 50% των νέων είναι άνεργοι - έχει προκληθεί και από την ίδια την Ε.Ε''  ''Die griechische Tragödie wurde von der EU mitverursacht. Aus dieser Tatsache sollte sie die richtigen Konsequenzen ziehen''   «Συνυπεύθυνη η Ε.Ε για την τραγωδία της Ελλάδας»   Τη διαπίστωση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση φέρει μερίδιο ευθύνης για την ελληνική κρίση και ότι από το γεγονός αυτό πρέπει να εξαχθούν σωστά συμπεράσματα για μια μεταρρύθμιση της, διατυπώνει ο Αυστριακός καθηγητής κοινωνιολογίας και μέλος της Ακαδημίας Επιστημών  Μαξ Χάλερ σε άρθρο του στην εφημερίδα Ντι Π