IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Μετανάστευση και δικαιωματισμός: Οι δύο όψεις της εκμετάλλευσης. Πόση σημασία έχει το γεγονός ότι 7.000 μετανάστες κατέκλυσαν ένα νησί 6.000 κατοίκων, την ιταλική Λαμπεντούζα, μέσα σε 36 ώρες; Πελώρια. Κι αυτό επειδή δείχνει την ισχύ και το εύρος των οργανωτικών δυνατοτήτων που διαθέτουν πλέον τα δίκτυα των διακινητών. Τα έργα και τις ημέρες τους στα μεξικανομερικανικά σύνορα, περιέγραψε πρόσφατα ο Ρόμπερτ Κέννεντυ ο Νεώτερος. Οι εγκέφαλοι των δικτύων στήνουν καραβάνια που διασχίζουν ολόκληρες ηπείρους, εν προκειμένω από την υποσαχάρια Αφρική ώς τη Μεσόγειο, φτιάχνουν στολίσκους κανονικούς με εκατοντάδες βάρκες, και συντονίζονται τόσο καλά ώστε να αιφνιδιάζουν εντελώς τις λιμενικές αρχές μιας μεγάλης χώρας όπως η Ιταλία. Η ταρίφα φτάνει τα 10.000 δολλάρια το κεφάλι, ποσό εξαιρετικά υψηλό, οι άνθρωποι κάποτε πουλούν ότι έχουν και δεν έχουν για να την πληρώσουν, ολόκληρη η οικογένειά τους επενδύει σ’ αυτό με την ελπίδα να τους ακολουθήσει αργότερα στη Γη της Επαγγελίας. (Ότι

Οι δύο ΜΚΟ Fight Impunity και η No Piece Without Justice που φέρονται να εμπλέκονται στο Qatargate συστεγάζονται στις Βρυξέλλες. Thierry Monasse via Getty Images     Περί ΜΚΟ και άλλων ψιμυθίων. «Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από καλές προθέσεις». Με αφορμή την ύποπτη και αμφιλεγόμενη δράση της διεθνούς ΜΚΟ «Fight Impunity» με πρόεδρο τον πρώην Ιταλό ευρωβουλευτή Παντζέρι και το σκάνδαλο που προκλήθηκε, στο οποίο εμπλέκεται η ημετέρα Εύα Καιλή κ αθώς φέρεται να προωθούσε τις επιδιώξεις του Κατάρ προκειμένου αυτό να συνδεθεί με την συνθήκη Σένγκεν, ήλθε στην επικαιρότητα το διεθνές και ημεδαπό θολό τοπίο των ΜΚΟ, που κατά το μέτρο του δυνατού θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε. Φαίνεται, ότι για τις περισσότερες ΜΚΟ ισχύει η φράση του Oscar Wilde «Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από καλές προθέσεις» , όπως και για αρκετές από αυτές είναι πλήρως δικαιολογημένη η κοινή πεποίθηση, ότι, όταν βρεθεί η χορηγία ή η κατάλληλη διασύνδεση με το πελατειακό κράτος ή με ορ

  Έβρος: Δεν αρκεί «μισή» συγγνώμη. Το επεισόδιο του Αυγούστου με την ομάδα προσφύγων/μεταναστών που είχαν εγκλωβιστεί σε νησίδα στον Έβρο, χρησιμοποιήθηκε και από το τουρκικό καθεστώς, αλλά και από δεκάδες ανθρωπιστικές οργανώσεις και διεθνή κυρίως γερμανικά ΜΜΕ για να συκοφαντηθεί και στοχοποιηθεί η Ελλάδα και συγχρόνως τέθηκε υπό αμφισβήτηση η δυνατότητα και η βούληση της ελληνικής κυβέρνησης να υπερασπίζεται «εθνικό έδαφος». Λίγο πολύ μάλιστα δημοσιογράφοι όπως ο ανταποκριτής του Spiegel, ο οποίος πρωτοστάτησε και στην υπόθεση αυτή, κάρφωνε την Ελλάδα σε ανάρτηση του στο twitter στις 12 Αυγούστου: «...Οι ελληνικές Αρχές να απαντήσουν: Είναι η νησίδα ελληνική; Εάν η απάντηση είναι ναι, είναι έτοιμοι να παραχωρήσουν έδαφος στην Τουρκία απλώς και μόνο για να αποφύγουν να διασώσουν 40 πρόσφυγες; Ή εάν είναι τουρκική (η νησίδα) γιατί τότε καθυστέρησαν το αίτημα για Έρευνα και Διάσωση και γιατί το @ECHR_CEDH έστειλε αίτημα για διάσωση στην Ελλάδα; Δεν ξέρουν να διαβάζουν χάρτες στο Στρασ

 Μεταναστευτικό – Ένα διεθνές έγκλημα. Σε ομιλία μου στο Ελληνικό Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών, στις 21 Νοεμβρίου 2019, διατύπωσα την αιρετική θέση, ότι το μεταναστευτικό ζήτημα έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός διεθνούς εγκλήματος εμπορίας ανθρώπων. Ενός εγκλήματος  στυγνού, δοθέντος ότι αντικείμενα εκμετάλλευσης τυγχάνουν κυρίως ανήλικα παιδιά, γυναίκες και άλλες ευάλωτες ομάδες πληθυσμών. Σήμερα, υφίσταται η ευκαιρία περαιτέρω ανάπτυξης και επαλήθευσης αυτής της θέσης. Τα πιο αποτελεσματικά εγκλήματα είναι τα κεκαλυμμένα. Είναι ευεξήγητο γιατί ένα κεκαλυμμένο έγκλημα επιτυγχάνει τον σκοπό του σε σύγκριση με ένα θορυβώδες αδέξιο. Άλλο τόσο προφανής τυγχάνει και η δυσχέρεια άρτιου και ικανού σχεδιασμού, η οποία θα εξασφαλίσει την ολοκληρωτική απόκρυψη της τέλεσης του αδικήματος, αλλά και των αυτουργών. Σπανίως προσεγγίζεται από τους δράστες εγκλημάτων η ανωτέρω προϋπόθεση. Σπανιότερα ακόμη παρατηρείται το λεγόμενο τέλειο έγκλημα, του οποίου η εξιχνίαση αποδεικνύεται αδύν

DOOMKO VIA GETTY IMAGES  Τα υπερκέρδη της μετανάστευσης. Ποιοι κερδίζουν από την ανθρώπινη δυστυχία; Το σύγχρονο φαινόμενο της μετανάστευσης καθορίζεται μεταξύ άλλων και από έναν αυτοτροφοδοτούμενο πολλαπλασιαστικό παράγοντα, τις διαστάσεις του οποίου συχνά υποτιμούμε στον δημόσιο διάλογο: Την αγορά που έχει αναπτυχθεί για την υποστήριξή της. Γύρω από την κολοσσιαία μετακίνηση πληθυσμών της εποχής μας έχουν στηθεί διάφορες ‘βιομηχανίες’, από την ανθρωπιστική οικονομία, μέχρι την οικονομία των διακινητών, αλλά και εκείνην των εμβασμάτων, οι οποίες απορροφούν τεράστια κεφάλαια, κάτι που ανατροφοδοτεί και κλιμακώνει περαιτέρω την ίδια την μετανάστευση. Οι διάφοροι τομείς των οικονομικών της μετανάστευσης, δεν σχετίζονται άμεσα ή απευθείας μεταξύ τους, λογου χάρη τα εμβάσματα με τους τζίρους των διακινητών, ή το συνολικό ύψος της χρηματοδότησης του ανθρωπιστικού κλάδου που δραστηριοποιείται μέσα στο φαινόμενο. Αναμφίβολα συνεπιδρούν όμως επάνω του, γεγονός που δείχνει