Μεταναστευτικό – Ένα διεθνές έγκλημα.
Μεταναστευτικό – Ένα διεθνές έγκλημα.
Σε ομιλία μου στο Ελληνικό Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών, στις 21 Νοεμβρίου 2019, διατύπωσα την αιρετική θέση, ότι το μεταναστευτικό ζήτημα έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός διεθνούς εγκλήματος εμπορίας ανθρώπων. Ενός εγκλήματος στυγνού, δοθέντος ότι αντικείμενα εκμετάλλευσης τυγχάνουν κυρίως ανήλικα παιδιά, γυναίκες και άλλες ευάλωτες ομάδες πληθυσμών. Σήμερα, υφίσταται η ευκαιρία περαιτέρω ανάπτυξης και επαλήθευσης αυτής της θέσης.
Τα πιο αποτελεσματικά εγκλήματα είναι τα κεκαλυμμένα. Είναι ευεξήγητο γιατί ένα κεκαλυμμένο έγκλημα επιτυγχάνει τον σκοπό του σε σύγκριση με ένα θορυβώδες αδέξιο. Άλλο τόσο προφανής τυγχάνει και η δυσχέρεια άρτιου και ικανού σχεδιασμού, η οποία θα εξασφαλίσει την ολοκληρωτική απόκρυψη της τέλεσης του αδικήματος, αλλά και των αυτουργών. Σπανίως προσεγγίζεται από τους δράστες εγκλημάτων η ανωτέρω προϋπόθεση. Σπανιότερα ακόμη παρατηρείται το λεγόμενο τέλειο έγκλημα, του οποίου η εξιχνίαση αποδεικνύεται αδύνατη.
Τα διασυνοριακά εγκλήματα ή, εν πάση περιπτώσει, όσα λαμβάνουν διεθνείς διαστάσεις πρέπει, για να επιτυγχάνουν τον σκοπό τους, να συνοδεύονται από προφάσεις νομιμότητας ή νομιμοφάνειας. Επί παραδείγματι, όλες οι υπεράκτιες εταιρείες (offshore) δεν είναι παράνομες, αλλά πολλές διασυνοριακού τύπου εταιρείες είναι παράνομες. Η επίφαση νομιμότητας υφίσταται εγγενώς σε αυτές τις εταιρείες, οι οποίες υπό την νομιμότατη εταιρική μορφή ενδεχομένως να διακινούν μαύρο χρήμα, ναρκωτικά, μετανάστες κ.λ.π. Άλλο παράδειγμα είναι οι επιχειρήσεις «βιτρίνα», οι οποίες επιτηδείως ασκούν κανονική εμπορική δραστηριότητα (εστιατόρια, πρατήρια υγρών καυσίμων, ασφαλιστικές εταιρείες), αλλά στην πραγματικότητα ξεπλένουν χρήματα, εμπορεύονται όπλα και ναρκωτικά, προάγουν γυναίκες και παιδιά στην πορνεία. Στις περιπτώσεις αυτές, μεγαλύτερη σημασία για το εγκληματικό δίκτυο έχει η φίρμα έξω από τα καταστήματα παρά οτιδήποτε άλλο. Το βάρος της προπαρασκευής εναποτίθεται στον μανδύα της νομιμότητας που προορίζεται να καλύπτει τις δραστηριότητες της ανομίας.
Κρίσιμο μέγεθος επιτυχίας αυτών των έκνομων καταστάσεων είναι η γλώσσα και εν γένει η επικοινωνία. Για αυτό δεν προξενεί εντύπωση που, από τη μία, ο επαρχιακός τοκογλύφος, που στην κυριολεξία απομυζεί «τον άρτον» των εν ανάγκη ευρισκομένων συνανθρώπων του, ισχυρίζεται ότι «βοηθάει όσους δεν έχουν», ενώ από την άλλη, πολυεθνικές κατασκευαστικές εταιρείες, οι οποίες επεμβαίνουν ωμά σε κυβερνήσεις, διαφημίζουν την «ανοικοδόμηση στον πλανήτη». Κάπως έτσι και ορισμένες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις με σκοτεινές αποστολές διατρανώνουν το ανθρωπιστικό τους έργο. Δυστυχώς δεν είναι πολύ γνωστή στην Ελλάδα η γενοκτονία, την οποίαν υπέστησαν οι Τούτσι από τους Χούτου στη Ρουάντα στο μέσον της δεκαετίας του ‘90.
Ούτε είναι ιδιαιτέρως προβεβλημένο το γεγονός, ότι οι ΜΚΟ «τάιζαν το πρωί τους Χούτου, ώστε να πηγαίνουν το βράδυ και να σκοτώνουν τους Τούτσι» (1), όπως αποκαλύπτει με τον μοναδικό του τρόπο ο κορυφαίος στρατηγιστής Έντουαρντ Λούτβακ. Η γλώσσα, λοιπόν, και η προβολή προπαγανδιστικών εικόνων αποτελούν τον δούρειο ίππο της επικοινωνιακής ορμής εκείνων, οι οποίοι αποσκοπούν σε πορισμό παράνομου οφέλους και όχι σε ηθικές αμοιβές. Άλλωστε, όλοι γνωρίζουμε ότι ο Τρωικός Πόλεμος έγινε για την ανάκτηση της αγάπης της Ωραίας Ελένης και όχι φυσικά για τον έλεγχο των Στενών των Δαρδανελλίων και το μονοπώλιο του εμπορίου στην τεράστια λεκάνη της Προποντίδας, του Αιγαίου και της Μεσογείου…
Όπως όλα δείχνουν, το μεταναστευτικό πρόβλημα, το οποίο γιγαντώθηκε το 2015 και εξακολουθεί να βασανίζει κυρίως την Ελλάδα, εντάσσεται στην ανωτέρω κατηγορία. Είναι μία τέτοια περίπτωση κεκαλυμμένου εγκλήματος. Ο απαιτούμενος μανδύας της νομιμότητας, εν προκειμένω, είναι η υποτιθέμενη διάσωση των πραγματικά δύσμοιρων, που «εξαναγκάζονται» σε εκρίζωση από τις χώρες τους, λόγω πολέμων, σιτοδείας, ξηρασίας κ.λπ. Εικόνες από μεταναστευτικές πομπές ανθρώπων, οι οποίοι με ράκη αντί για ρούχα βαδίζουν προς τα άγνωστα εδάφη άλλων χωρών, συγκινούν την διεθνή κοινή γνώμη και αμβλύνουν τον σκεπτικισμό. Σκόπιμες κοντινές λήψεις στα πρόσωπα μικρών παιδιών είναι ικανές να λυγίσουν και τον πιο σκληρό επικριτή της μετανάστευσης. Βίντεο, τα οποία προβάλλουν κατεστραμμένες περιοχές, επιβεβαιώνουν τον ανθρωπιστικό εφιάλτη και παρακινούν σε ενέργειες ελεημοσύνης. Συγχρόνως, δημοσιεύματα, που εξαίρουν τη στάση των πολιτών των χωρών υποδοχής, δημιουργούν κίνητρα πανομοιότυπης συμπεριφοράς και, κατά συνέπεια, πρότυπα ανοχής της μετανάστευσης. Ας θυμηθούμε τα επικά ρεπορτάζ για τις γιαγιάδες της Λέσβου, οι οποίες «δίδασκαν αλληλεγγύη» (2).
Επιπλέον, η διαμόρφωση ενός διεθνούς λεξιλογίου με περιοριστική ορολογία, ήτοι μίας «Newspeak» (3) πολιτικής ορθότητας, καταδυναστεύει τον δημόσιο διάλογο και καθιερώνει γλωσσικές νόρμες, επιβάλλοντας συγκεκριμένες λέξεις. Στη χώρα μας έγινε μεγάλη συζήτηση για τις λέξεις «λαθρομετανάστες» και «λαθρομετανάστευση», με τελικό αποτέλεσμα να είναι πλέον εξοβελισμένες από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τις εφημερίδες. Τυχόν χρήση τους επιφέρει την κατακραυγή. Έτσι, δομείται μια αποκλειστική ρητορική αποδοχής, η οποία δεν επιτρέπει την κριτική και την άλλη άποψη.
Ωστόσο, ενώπιον των εγκλημάτων οφείλουμε να μην σιωπούμε. Πολλώ δε μάλλον, όταν τα θύματα είναι πλάσματα ανήμπορα. Και το ζήτημα της μετανάστευσης συνδέεται πια με το έγκλημα της εμπορίας ανθρώπων, το οποίο είναι ένα διεθνές έγκλημα. Αυτουργοί της εμπορίας ανθρώπων είναι οι διακινητές και θύματα οι μετανάστες και οι πρόσφυγες. Ο τζίρος της μετανάστευσης παγκοσμίως ανέρχεται σε δυσθεώρητα ύψη. Οι διακινητές αποκερδαίνουν παρανόμως περί τα 35 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο, σύμφωνα με την σοκαριστική αποκάλυψη του επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ) Ουίλιαμ Λέισι Σουίνγκ (4). Εάν αυτό το τεράστιο νούμερο συνδυαστεί με τον άνω των 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ετήσιο τζίρο του οργανωμένου εγκλήματος, διαπιστώνεται η σημασία της μετανάστευσης, ως εγκληματικής επιχείρησης. Την ώρα που εκτοπίζονται εξαπατημένοι άνθρωποι, το εγκληματικό δίκτυο που κινεί όλα τα νήματα σωρεύει δισεκατομμύρια. Ο ίδιος ο πρώην επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης Ελλάδος, Δανιήλ Εσδράς, ανέφερε σε εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης επί λέξει τα εξής: «Αυτή τη στιγμή, η διαχείριση του μεταναστευτικού παγκόσμια είναι στα χέρια των διακινητών… Οι διακινητές είναι παντού. Τα χρήματα είναι πάρα πολλά. Είναι ένα εμπόριο ανθρώπων που φέρνει πάρα πολλά χρήματα και καταλαβαίνετε οι διακινητές θα ‘χουνε παντού ανθρώπους» (5). Επιπροσθέτως, ο πρώην διευθυντής της υπηρεσίας υποδοχής και ταυτοποίησης του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, Αντιστράτηγος ε.α. Ανδρέας Ηλιόπουλος, κατήγγειλε την υπόγεια διασύνδεση ΜΚΟ με διακινητές (6).
Πλέον των ανωτέρω, σε Έκθεσή για την Εμπορία και Διακίνηση Ανθρώπων στην Ελλάδα το 2019 (7) της αμερικανικής πρεσβείας της Ελλάδος και του αμερικανικού προξενείου Θεσσαλονίκης, αναφέρονται – μεταξύ πολλών μη τιμητικών για την προηγούμενη κυβέρνηση δεδομένων – τα εξής τρομερά: «Η αύξηση των ασυνόδευτων παιδιών στην Ελλάδα έχει αυξήσει τον αριθμό των παιδιών που είναι ευάλωτα στην εκμετάλλευση. Ασυνόδευτα παιδιά, κυρίως από το Αφγανιστάν, συμμετέχουν σε σεξουαλική συνεύρεση για λόγους επιβίωσης και είναι ευάλωτα στην εμπορία ανθρώπων. Οι γυναίκες πρόσφυγες και μετανάστριες, ειδικά εκείνες που ζουν στα νησιωτικά Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης, ήταν ιδιαίτερα ευάλωτες στην εμπορία ανθρώπων. Οι περισσότεροι μετανάστες και αιτούντες άσυλο πιστεύεται ότι βασίζονται σε διακινητές σε κάποιο σημείο στη διάρκεια του ταξιδιού τους και σε ορισμένες περιπτώσεις αναγκάζονται να υποστούν εκμετάλλευση κατά την άφιξή τους στην Ελλάδα.».
Καθίσταται σαφές, ότι τα στοιχεία είναι συντριπτικά και συνηγορούν στον δίκαιο χαρακτηρισμό του μεταναστευτικού, ως διεθνούς εγκλήματος. Και έτσι οφείλουμε να το εκλαμβάνουμε, διότι η ορθή ανάλυση άγει στην ορθή αντιμετώπιση. Εάν, λοιπόν, τα δυτικά κράτη και οι κοινωνίες τους επιθυμούμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά τους κατατρεγμένους, θα πρέπει να πιέσουμε προς την κατεύθυνση της εξάλειψης των δικτύων των διακινητών. Ήδη, ο νυν αναπληρωτής υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Γιώργος Κουμουτσάκος, σε συνάντηση που είχε το περασμένο φθινόπωρο με τον υπηρεσιακό υπουργό Εσωτερικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, Τσαντ Γουλφ, συζήτησαν το περιθώριο συνεργασίας για την «εκρίζωση των δικτύων των λαθροδιακινητών» (8). Όπερ σημαίνει, ότι αργά αλλά σταθερά και η ελληνική κυβέρνηση προσχωρεί στην θεώρηση του φαινομένου της μετανάστευσης, όπως εκδηλώνεται, ως εγκληματικού.
Η προσεκτικά καλλιεργημένη ψευδαίσθηση, ότι μια χώρα ανοίγοντας τα σύνορά της βοηθάει τους πρόσφυγες, διασκεδάζεται από τα γεγονότα που είναι αμείλικτα. Σε μεγάλο βαθμό η οικονομική ενίσχυση οργανώσεων και φορέων, οι οποίοι υποτίθεται πως διαχειρίζονται το πρόβλημα, αποτελεί εξ αντικειμένου χρηματοδότηση εγκληματικών δραστηριοτήτων.
Ναι, το μεταναστευτικό, όσο δεν το διαχειρίζονται εξ ολοκλήρου τα κράτη, θα έχει τη μορφή ενός διεθνούς εγκλήματος εμπορίας ανθρώπων.
Παραπομπές:
1. Ομιλία του Edward Luttwak: https://www.youtube.com/watch?v=XTTruD9WTvc
2. Δελτίο ειδήσεων Mega Channel: https://www.youtube.com/watch?v=cjGEzUaFcT8
3. Η γλώσσα του φανταστικού αυταρχικού κράτους Ωκεανία
στο μυθιστόρημα του Τζωρτζ Όργουελ «1984».
στο μυθιστόρημα του Τζωρτζ Όργουελ «1984».
4. https://m.naftemporiki.gr/story/1241755/dom-oi-diakinites-anthropon-bgazoun-35-dis-dolaria-ton-xrono
5. Δανιήλ Εσδράς: https://www.youtube.com/watch?v=OGavbHftw_Y
Παναγιώτης Μπαλακτάρης
9/2/2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Μαζί με τους πρώτους μετανάστες ήρθαν και οι «ορδές» των ΜΚΟ.
«Όταν κάποια διωκτική αρχή, όπως το Λιμενικό ή η Αστυνομία χρειαζόταν μισή ώρα για να κατέβουν σε κάποιο απόκρημνο μέρος όπου έφταναν βάρκες και έβρισκαν εκεί άτομα από ΜΚΟ, όλοι καταλαβαίνουν τι γινόταν» τονίζει στο liberal.gr ο πρώην ταξίαρχος στο Βόρειο Αιγαίο της ΕΛΑΣ και νυν δημοτικός σύμβουλος Λέσβου, Παναγιώτης Βάλεσης.
Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στο μεταναστευτικό προσφυγικό και κυρίως σε ό,τι αφορά τη δράση των ΜΚΟ ο Π. Βάλεσης, ένα πρόσωπο που έζησε από την πρώτη στιγμή το 2015 το κύμα που έφθασε στα νησιά, σημειώνει ότι οι περισσότερες λειτουργούν με περίεργους τρόπους και μεθόδους
«Όχι όλες οι ΜΚΟ, υπάρχει η Ύπατη Αρμοστεία και άλλες 4 ή 6 που συνεργάζονται μαζί της κάτω από ένα πλαίσιο» διευκρινίζει για να προσθέσει όμως πως «οι υπόλοιπες είναι ότι να' ναι. Καθοδηγούσαν τον κόσμο. Ήταν στημένοι και περίμεναν τους απέναντι. Συλλαμβάνονταν και οδηγούνταν στον Εισαγγελέα και μετά αφήνονταν ελεύθεροι».
Ο ίδιος ήταν εκεί από την ώρα που έφτασε η πρώτη βάρκα, αν και μετά αποστρατεύθηκε και αποκαλύπτει τι έγινε τότε:
«Το 2015 ξέραμε όλοι τι θα γίνει. Ήταν όμως να γίνουν εκλογές και στις αναφορές μας πήραμε σήμα ότι μετά από αυτές (σσ. τις εκλογές) ξεκινάτε. Μετά τους στέλναμε σήματα ότι αυξάνονται οι ροές, θα μπλοκάρουμε το καλοκαίρι» αναφέρει και προσθέτει ότι «δεν παίρναμε απαντήσεις»
Η επόμενη εικόνα που περιγράφει είναι να έρχονται, εκείνη την περίοδο, κάποια ανώτερα στελέχη της ΕΛΑΣ που είχαν αναλάβει τη διαχείριση του μεταναστευτικού και μαζί μία ορδή ΜΚΟ.
«Θυμάμαι τότε σε δύο ημέρες διώξαμε κάπου 30.000 άτομα χωρίς να ξέρει κανείς ποιοι ήταν. Έτσι στήθηκε τότε το θέμα με τις ΜΚΟ. Έτσι στήνεται και το τωρινό» υπογραμμίζει. Όπως λέει, το πρόβλημα με τις ΜΚΟ είναι χρόνιο.
«Τον Νοέμβριο του 2015 ο τότε αναπληρωτής υπουργός Γιάννης Μουζάλας είπε να προχωρήσει σε καταγραφή των ΜΚΟ. Ουδέποτε έγινε κάτι τέτοιο. Η σημερινή κυβέρνηση έχει καλή πρόθεση να τις καταγράψει» λέει, ωστόσο εκτιμάει πως απαιτούνται παράλληλα μέτρα για να σταματήσουν και τη δράση των αμφιλεγόμενων Οργανώσεων.
«Θα έπρεπε να γίνει αποσυμφόρηση για να δοθεί ανάσα στα νησιά και μετά να μπορέσει η κυβέρνηση να τρέξει αυτό που θέλει να κάνει», επισημαίνει και προσθέτει: «Δεν θεωρώ, βέβαια, την αποσυμφόρηση ως το ιδανικό μέτρο. Γιατί είναι γνωστό ότι φεύγουν 10.000 και θα σου έρθουν 11.000».
Μιλάει, για μία εκρηκτική κατάσταση νησιά τονίζοντας πως «Όταν η δομή της Μόριας δημιουργήθηκε για 2.800 άτομα και βρίσκονται εκεί και περιμετρικά αυτής 22.000- 23.000 άτομα ανακύπτουν θέματα υγιεινής, παραβατικότητας. Κυκλοφορούν μετανάστες και πρόσφυγες μέσα στην πόλη. Οι κάτοικοι, τα παιδιά δεν τολμάνε να βγουν έξω κάποιες ημέρες και ώρες».
«Το 2015 ο κόσμος πιάστηκε απροετοίμαστος. Τώρα πλέον είναι κατεξοχήν μετακίνηση πληθυσμού. Δεν λέω πολλοί από τους κατοίκους των νησιών εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση, πολλοί “κονόμισαν” από αυτούς, αλλά η κατάσταση έχει ξεφύγει» υποστηρίζει.
Και φέρνει παράδειγμα: «Όπως πριν από χρόνια στο κέντρο της Αθήνας, αλλοδαποί άρχισαν να το κατακλύζουν και να νοικιάζουν διαμερίσματα και οι Έλληνες αναγκάζονταν να φύγουν γιατί ασφυκτιούσαν και ένοιωθαν ανασφάλεια. Σιγά- σιγά υποβαθμίστηκε. Το ίδιο γίνεται και στα νησιά».
Φύλαξη συνόρων
Βασικό στοιχείο για την αντιμετώπιση του προβλήματος χαρακτηρίζει ο κ. Βάλεσης την φύλαξη των συνόρων.
«Αν δεν ελέγχεις ροές, αν δεν μπορείς σε 25 ημέρες να δεις το δικαίωμα ασύλου χωρίς να στερείς την ελευθερία τους, όσο και καλές προθέσεις να έχεις δεν υπάρξει λύση» σημειώνει, θεωρώντας πως και οι νέες δομές μπορεί να μην έχουν αποτέλεσμα χωρίς συνδυασμό άλλων μέτρων.
«Σε πόσες ημέρες θα είναι υπερπλήρεις;» αναρωτιέται.
Της Νικολέττας Μουτούση
https://www.liberal.gr/apopsi/mazi-me-tous-protous-metanastes-irthan-kai-oi-ordes-ton-mko/285684?fbclid=IwAR1-jKxpk-0vY8A4NpEG4WFiZA0pIwd_-Ay7ZN1GYpaUQgEWyD5uVuog51w
8/2/2020
2.
Βίοι παράλληλοι: Το μεταναστευτικό
και η μεγάλη μετανάστευση των λαών.
Λένε, ότι οι ευτυχισμένοι λαοί δεν έχουν ιστορία, αλλά δεν έχουν και μέλλον με κλασικό παράδειγμα τους αρχαίους Συβαρίτες, κατοίκους της Σύβαρις, ελληνικής αποικίας στον κόλπο του Τάραντος στην Ιταλία, οι οποίοι λόγω του υπερβολικού πλούτου από το εμπόριο και τη γεωργία είχαν γίνει τόσο μαλθακοί που στο τέλος οι Κροτωνιάτες τους κατανίκησαν και εξαφάνισαν την πόλη. Έκτοτε διεθνώς η λέξη συβαριτισμός (sybaritisme) σημαίνει ευζωία, φιληδονία, την κατάσταση στην οποία κάποιος αρέσκεται σε υλικές μόνο απολαύσεις. Λέγεται, ότι τα άλογα του ιππικού τους χόρευαν, όταν άκουγαν μουσική και γι' αυτό ηττήθηκαν στη μάχη. Φοβάμαι ότι ο Θεός έβρεξε με τα διάφορα προγράμματα και πακέτα της Ε.Ε. τόσο πολλά λεφτά στη χώρα μας, ασχέτως εάν κάποιοι πήραν μεγαλύτερο μερίδιο ή εάν έχομε για πολλούς λόγους πτωχύνει, που κινδυνεύομε να καταντήσομε συβαρίτες στη συμπεριφορά και στις διασκεδάσεις, ελπίζω όμως όχι κατά αποτέλεσμα, γιατί υπάρχουν κάποιοι που ακόμα αντιστέκονται.
Γύρω στα 400 μ.χ., το πάλαι ποτέ κραταιό ρωμαϊκό κράτος, που είχε διαιρεθεί σε ανατολικό και δυτικό, θέμα υπέστη -κυρίως το δυτικό- μία τεράστια εισβολή από διάφορα βαρβαρικά φύλα, που πιεζόμενα από τον επεκτατισμό των Μογγόλων αναγκάστηκαν να μεταναστεύουν δυτικά προς αναζήτηση χώρου για οριστική εγκατάσταση.
Η εισβολή διήρκεσε αρκετά χρόνια και παρά τις κάποιες επιτυχείς αποκρούσεις όπως του Ατίλλα στα Ηλύσια Πεδία το δυτικό ρωμαϊκό κράτος τελικά κατελύθη το 476 μ.Χ. και στη δυτική Ευρώπη εγκαταστάθηκαν διάφορα βαρβαρικά φύλλα, που λόγω των επιμειξιών με τον τοπικό πληθυσμό, της ρωμαϊκής κουλτούρας και λατινικής γλώσσας και του χριστιανισμού κατόπιν οδυνηρών διεργασιών μετεξελίχθηκαν στα σημερινά ευρωπαϊκά κράτη, ενώ το ανατολικό (Βυζάντιο) χάρη στη διπλωματία του, την οργάνωσή του και τον στρατό του κατάφερε να επιβιώσει άλλα χίλια χρόνια, αλλά κατακτήθηκε και αυτό από του Οθωμανούς Τούρκους, φυλή που μετανάστευσε από τα βάθη της Ασίας.
Η σπουδή της ιστορίας και τα διδάγματά της, επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, είναι χρήσιμα για να καθορίσομε χωρίς πολιτικά εσωτερικά παιχνίδια τη σημερινή μας θέση στο μεταναστευτικό πρόβλημα, γιατί όπως και τότε έτσι και τώρα οι μετανάστες ήλθαν για να μείνουν με μία μόνο διαφορά. Ότι οι σημερινοί μετανάστες είναι φανατικοί Μωαμεθανοί και δεν μπορούν να αφομοιωθούν και επιπλέον γεννούν πολλά παιδιά σε αντίθεση με την υπογεννητικότητα των Ευρωπαίων και τη γήρανση του πληθυσμού. Ελπίζω να μην επαληθευθεί η πρόβλεψη του Δαλάι Λάμα ότι το 2050 η Ευρώπη θα γίνει μουσουλμανική.
Η χώρα μας αντιμετωπίζει εκτός των άλλων και δύο σοβαρά προβλήματα, το μεταναστευτικό και το προσφυγικό, που είναι διακριτά διότι το πρώτο αφορά τους παρανόμους οικονομικούς μετανάστες που επιδιώκουν να διέλθουν από τη χώρα μας προς τη δυτική Ευρώπη με διαφόρους τρόπους, αλλά εγκλωβίζονται εδώ χωρίς πόρους και στην καλύτερη περίπτωση με κακοπληρωμένη παράνομη ευκαιριακή εργασία και το προσφυγικό, που αφορά τους πραγματικούς πρόσφυγες οι οποίοι διέφυγαν από τη χώρα τους λόγω εμπολέμου ή εμφυλίου καταστάσεως για να διασώσουν τις ζωές τους και αναζητούν προσφυγικό άσυλο με την προοπτική επιστροφής στη χώρα τους, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια είχαμε διάφορες εισβολές παρανόμων μεταναστών σε ατομικό όμως, επίπεδο, που βρήκαν χειρωνακτική ή αγροτική απασχόληση, κάποιοι υπό συνθήκες εκμεταλλεύσεως. Ωστόσο, από το 2015 η χώρα υφίσταται κατευθυνόμενη εισβολή μέσω των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου στην αρχή κυρίως από πρόσφυγες από τη Συρία με τις οικογένειες τους, τους οποίους οι νησιώτες τους αγκάλιασαν, τελευταία όμως από οικονομικούς μετανάστες κυρίως από το Αφγανιστάν και χώρες της Αφρικής.
Επειδή πρόσφυγες και μετανάστες μπαίνουν λαθραία στη χώρα μαζί με την ίδια βάρκα, ζουν μαζί χωρίς διάκριση στα διάφορα ΚΥΤ, έχουν την ίδια μεταχείριση και χρηματοδότηση, που συνεχίζεται ακόμα όταν τους χορηγηθεί προσφυγικό άσυλο που όμως καθυστερεί πολύ να τους δοθεί, αντιμετωπίζονται το ίδιο από τον γηγενή πληθυσμό θα έλεγα επιεικώς με καχυποψία και σε απόσταση. Είναι γεγονός όμως, ότι οι συνθήκες διαβιώσεώς τους ιδίως στη Μόρια και στη Σάμο είναι άσχημες, αλλά είναι ασυγκρίτως καλύτερες από ό,τι υπέφεραν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες το 1922.
Η χορήγηση του προσφυγικού ασύλου καθυστερεί διότι όλοι οι μετανάστες υποβάλλουν αίτηση να τους χορηγηθεί χωρίς να έχουν την ιδιότητα του πρόσφυγα, το δε προσωπικό των υπηρεσιών δεν επαρκεί. Πάντοτε είχα την απορία γιατί δεν έχουν βάλει φραγή στις αιτήσεις δηλαδή, εννοώ να καταρτισθεί ένας πίνακας με τα γειτονιά κράτη, που έχουν τέτοιο πρόβλημα, ώστε να χαρακτηρισθεί ένας πολίτης του που διαφεύγει από αυτό λόγω του κινδύνου της ζωής του πολιτικός πρόσφυγας.
Σημειωτέον ότι σύμφωνα με τη συνθήκη της Γενεύης περί προσφύγων την ιδιότητα του πρόσφυγα τη δίνει η χώρα που πρώτα καταφεύγει κάποιος. Επομένως οι προερχόμενοι από την Αφρική ακόμα και από το Αφγανιστάν δεν μπορούν να χαρακτηριστούν πολιτικοί πρόσφυγες και έπρεπε οι αιτήσεις τους να απορρίπτονται αμέσως χωρίς εξέταση, ώστε να επαρκούν οι υπηρεσίες για τους πραγματικούς πρόσφυγες. Υπάρχει ο αντίλογος ότι όλοι ισχυρίζονται ότι έχασαν τα διαβατήριά τους και συνεπώς δεν μπορεί να προσδιορισθεί η προέλευση και η διαδρομή τους, αλλά για αυτό μπορεί να βρεθεί λύση. Σε κάθε περίπτωση όμως το πρόβλημα πλέον δεν είναι οι πρόσφυγες, γιατί έρχονται ελάχιστοι, αλλά οι μετανάστες που προσποιούνται τους πρόσφυγες.
Στα τρία νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, Λέσβο, Χίο, Σάμο η κατάσταση λόγω συνεχούς εισβολής των οικονομικών μεταναστών, παρά τις κάποιες μεταφορές τους στην ενδοχώρα, έχει γίνει αφόρητη ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα της Σάμου Βαθύ, όπου οι μετανάστες κυρίως Αφρικανοί, υπερτερούν κατά πολύ του γηγενούς πληθυσμού. Πολλοί από αυτούς κυκλοφορούν συνεχώς ασχημονούντες, ενώ ο ντόπιος πληθυσμός κρύβεται νωρίς φοβισμένος στα σπίτια του, έχουν καταλάβει με τα πρόχειρα καταλύματα τους σχεδόν όλη την πλαγιά που βρίσκεται το hot-spot και για να ζεσταθούν έχουν κόψει όλα τα δέντρα της περιοχής.
Του Λέανδρου Τ. Ρακιντζή, Αρεοπαγίτη ε.τ.
https://www.capital.gr/arthra/3407870/bioi-paralliloi
-to-metanasteutiko-kai-i-megali-metanasteusi-ton-laon
30/1/2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Μαζί με τους πρώτους μετανάστες ήρθαν και οι «ορδές» των ΜΚΟ.
«Όταν κάποια διωκτική αρχή, όπως το Λιμενικό ή η Αστυνομία χρειαζόταν μισή ώρα για να κατέβουν σε κάποιο απόκρημνο μέρος όπου έφταναν βάρκες και έβρισκαν εκεί άτομα από ΜΚΟ, όλοι καταλαβαίνουν τι γινόταν» τονίζει στο liberal.gr ο πρώην ταξίαρχος στο Βόρειο Αιγαίο της ΕΛΑΣ και νυν δημοτικός σύμβουλος Λέσβου, Παναγιώτης Βάλεσης.
Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στο μεταναστευτικό προσφυγικό και κυρίως σε ό,τι αφορά τη δράση των ΜΚΟ ο Π. Βάλεσης, ένα πρόσωπο που έζησε από την πρώτη στιγμή το 2015 το κύμα που έφθασε στα νησιά, σημειώνει ότι οι περισσότερες λειτουργούν με περίεργους τρόπους και μεθόδους
«Όχι όλες οι ΜΚΟ, υπάρχει η Ύπατη Αρμοστεία και άλλες 4 ή 6 που συνεργάζονται μαζί της κάτω από ένα πλαίσιο» διευκρινίζει για να προσθέσει όμως πως «οι υπόλοιπες είναι ότι να' ναι. Καθοδηγούσαν τον κόσμο. Ήταν στημένοι και περίμεναν τους απέναντι. Συλλαμβάνονταν και οδηγούνταν στον Εισαγγελέα και μετά αφήνονταν ελεύθεροι».
Ο ίδιος ήταν εκεί από την ώρα που έφτασε η πρώτη βάρκα, αν και μετά αποστρατεύθηκε και αποκαλύπτει τι έγινε τότε:
«Το 2015 ξέραμε όλοι τι θα γίνει. Ήταν όμως να γίνουν εκλογές και στις αναφορές μας πήραμε σήμα ότι μετά από αυτές (σσ. τις εκλογές) ξεκινάτε. Μετά τους στέλναμε σήματα ότι αυξάνονται οι ροές, θα μπλοκάρουμε το καλοκαίρι» αναφέρει και προσθέτει ότι «δεν παίρναμε απαντήσεις»
Η επόμενη εικόνα που περιγράφει είναι να έρχονται, εκείνη την περίοδο, κάποια ανώτερα στελέχη της ΕΛΑΣ που είχαν αναλάβει τη διαχείριση του μεταναστευτικού και μαζί μία ορδή ΜΚΟ.
«Θυμάμαι τότε σε δύο ημέρες διώξαμε κάπου 30.000 άτομα χωρίς να ξέρει κανείς ποιοι ήταν. Έτσι στήθηκε τότε το θέμα με τις ΜΚΟ. Έτσι στήνεται και το τωρινό» υπογραμμίζει. Όπως λέει, το πρόβλημα με τις ΜΚΟ είναι χρόνιο.
«Τον Νοέμβριο του 2015 ο τότε αναπληρωτής υπουργός Γιάννης Μουζάλας είπε να προχωρήσει σε καταγραφή των ΜΚΟ. Ουδέποτε έγινε κάτι τέτοιο. Η σημερινή κυβέρνηση έχει καλή πρόθεση να τις καταγράψει» λέει, ωστόσο εκτιμάει πως απαιτούνται παράλληλα μέτρα για να σταματήσουν και τη δράση των αμφιλεγόμενων Οργανώσεων.
«Θα έπρεπε να γίνει αποσυμφόρηση για να δοθεί ανάσα στα νησιά και μετά να μπορέσει η κυβέρνηση να τρέξει αυτό που θέλει να κάνει», επισημαίνει και προσθέτει: «Δεν θεωρώ, βέβαια, την αποσυμφόρηση ως το ιδανικό μέτρο. Γιατί είναι γνωστό ότι φεύγουν 10.000 και θα σου έρθουν 11.000».
Μιλάει, για μία εκρηκτική κατάσταση νησιά τονίζοντας πως «Όταν η δομή της Μόριας δημιουργήθηκε για 2.800 άτομα και βρίσκονται εκεί και περιμετρικά αυτής 22.000- 23.000 άτομα ανακύπτουν θέματα υγιεινής, παραβατικότητας. Κυκλοφορούν μετανάστες και πρόσφυγες μέσα στην πόλη. Οι κάτοικοι, τα παιδιά δεν τολμάνε να βγουν έξω κάποιες ημέρες και ώρες».
«Το 2015 ο κόσμος πιάστηκε απροετοίμαστος. Τώρα πλέον είναι κατεξοχήν μετακίνηση πληθυσμού. Δεν λέω πολλοί από τους κατοίκους των νησιών εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση, πολλοί “κονόμισαν” από αυτούς, αλλά η κατάσταση έχει ξεφύγει» υποστηρίζει.
Και φέρνει παράδειγμα: «Όπως πριν από χρόνια στο κέντρο της Αθήνας, αλλοδαποί άρχισαν να το κατακλύζουν και να νοικιάζουν διαμερίσματα και οι Έλληνες αναγκάζονταν να φύγουν γιατί ασφυκτιούσαν και ένοιωθαν ανασφάλεια. Σιγά- σιγά υποβαθμίστηκε. Το ίδιο γίνεται και στα νησιά».
Φύλαξη συνόρων
Βασικό στοιχείο για την αντιμετώπιση του προβλήματος χαρακτηρίζει ο κ. Βάλεσης την φύλαξη των συνόρων.
«Αν δεν ελέγχεις ροές, αν δεν μπορείς σε 25 ημέρες να δεις το δικαίωμα ασύλου χωρίς να στερείς την ελευθερία τους, όσο και καλές προθέσεις να έχεις δεν υπάρξει λύση» σημειώνει, θεωρώντας πως και οι νέες δομές μπορεί να μην έχουν αποτέλεσμα χωρίς συνδυασμό άλλων μέτρων.
«Σε πόσες ημέρες θα είναι υπερπλήρεις;» αναρωτιέται.
Της Νικολέττας Μουτούση
https://www.liberal.gr/apopsi/mazi-me-tous-protous-metanastes-irthan-kai-oi-ordes-ton-mko/285684?fbclid=IwAR1-jKxpk-0vY8A4NpEG4WFiZA0pIwd_-Ay7ZN1GYpaUQgEWyD5uVuog51w
8/2/2020
2.
Βίοι παράλληλοι: Το μεταναστευτικό
και η μεγάλη μετανάστευση των λαών.
Λένε, ότι οι ευτυχισμένοι λαοί δεν έχουν ιστορία, αλλά δεν έχουν και μέλλον με κλασικό παράδειγμα τους αρχαίους Συβαρίτες, κατοίκους της Σύβαρις, ελληνικής αποικίας στον κόλπο του Τάραντος στην Ιταλία, οι οποίοι λόγω του υπερβολικού πλούτου από το εμπόριο και τη γεωργία είχαν γίνει τόσο μαλθακοί που στο τέλος οι Κροτωνιάτες τους κατανίκησαν και εξαφάνισαν την πόλη. Έκτοτε διεθνώς η λέξη συβαριτισμός (sybaritisme) σημαίνει ευζωία, φιληδονία, την κατάσταση στην οποία κάποιος αρέσκεται σε υλικές μόνο απολαύσεις. Λέγεται, ότι τα άλογα του ιππικού τους χόρευαν, όταν άκουγαν μουσική και γι' αυτό ηττήθηκαν στη μάχη. Φοβάμαι ότι ο Θεός έβρεξε με τα διάφορα προγράμματα και πακέτα της Ε.Ε. τόσο πολλά λεφτά στη χώρα μας, ασχέτως εάν κάποιοι πήραν μεγαλύτερο μερίδιο ή εάν έχομε για πολλούς λόγους πτωχύνει, που κινδυνεύομε να καταντήσομε συβαρίτες στη συμπεριφορά και στις διασκεδάσεις, ελπίζω όμως όχι κατά αποτέλεσμα, γιατί υπάρχουν κάποιοι που ακόμα αντιστέκονται.
Γύρω στα 400 μ.χ., το πάλαι ποτέ κραταιό ρωμαϊκό κράτος, που είχε διαιρεθεί σε ανατολικό και δυτικό, θέμα υπέστη -κυρίως το δυτικό- μία τεράστια εισβολή από διάφορα βαρβαρικά φύλα, που πιεζόμενα από τον επεκτατισμό των Μογγόλων αναγκάστηκαν να μεταναστεύουν δυτικά προς αναζήτηση χώρου για οριστική εγκατάσταση.
Η εισβολή διήρκεσε αρκετά χρόνια και παρά τις κάποιες επιτυχείς αποκρούσεις όπως του Ατίλλα στα Ηλύσια Πεδία το δυτικό ρωμαϊκό κράτος τελικά κατελύθη το 476 μ.Χ. και στη δυτική Ευρώπη εγκαταστάθηκαν διάφορα βαρβαρικά φύλλα, που λόγω των επιμειξιών με τον τοπικό πληθυσμό, της ρωμαϊκής κουλτούρας και λατινικής γλώσσας και του χριστιανισμού κατόπιν οδυνηρών διεργασιών μετεξελίχθηκαν στα σημερινά ευρωπαϊκά κράτη, ενώ το ανατολικό (Βυζάντιο) χάρη στη διπλωματία του, την οργάνωσή του και τον στρατό του κατάφερε να επιβιώσει άλλα χίλια χρόνια, αλλά κατακτήθηκε και αυτό από του Οθωμανούς Τούρκους, φυλή που μετανάστευσε από τα βάθη της Ασίας.
Η σπουδή της ιστορίας και τα διδάγματά της, επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, είναι χρήσιμα για να καθορίσομε χωρίς πολιτικά εσωτερικά παιχνίδια τη σημερινή μας θέση στο μεταναστευτικό πρόβλημα, γιατί όπως και τότε έτσι και τώρα οι μετανάστες ήλθαν για να μείνουν με μία μόνο διαφορά. Ότι οι σημερινοί μετανάστες είναι φανατικοί Μωαμεθανοί και δεν μπορούν να αφομοιωθούν και επιπλέον γεννούν πολλά παιδιά σε αντίθεση με την υπογεννητικότητα των Ευρωπαίων και τη γήρανση του πληθυσμού. Ελπίζω να μην επαληθευθεί η πρόβλεψη του Δαλάι Λάμα ότι το 2050 η Ευρώπη θα γίνει μουσουλμανική.
Η χώρα μας αντιμετωπίζει εκτός των άλλων και δύο σοβαρά προβλήματα, το μεταναστευτικό και το προσφυγικό, που είναι διακριτά διότι το πρώτο αφορά τους παρανόμους οικονομικούς μετανάστες που επιδιώκουν να διέλθουν από τη χώρα μας προς τη δυτική Ευρώπη με διαφόρους τρόπους, αλλά εγκλωβίζονται εδώ χωρίς πόρους και στην καλύτερη περίπτωση με κακοπληρωμένη παράνομη ευκαιριακή εργασία και το προσφυγικό, που αφορά τους πραγματικούς πρόσφυγες οι οποίοι διέφυγαν από τη χώρα τους λόγω εμπολέμου ή εμφυλίου καταστάσεως για να διασώσουν τις ζωές τους και αναζητούν προσφυγικό άσυλο με την προοπτική επιστροφής στη χώρα τους, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια είχαμε διάφορες εισβολές παρανόμων μεταναστών σε ατομικό όμως, επίπεδο, που βρήκαν χειρωνακτική ή αγροτική απασχόληση, κάποιοι υπό συνθήκες εκμεταλλεύσεως. Ωστόσο, από το 2015 η χώρα υφίσταται κατευθυνόμενη εισβολή μέσω των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου στην αρχή κυρίως από πρόσφυγες από τη Συρία με τις οικογένειες τους, τους οποίους οι νησιώτες τους αγκάλιασαν, τελευταία όμως από οικονομικούς μετανάστες κυρίως από το Αφγανιστάν και χώρες της Αφρικής.
Επειδή πρόσφυγες και μετανάστες μπαίνουν λαθραία στη χώρα μαζί με την ίδια βάρκα, ζουν μαζί χωρίς διάκριση στα διάφορα ΚΥΤ, έχουν την ίδια μεταχείριση και χρηματοδότηση, που συνεχίζεται ακόμα όταν τους χορηγηθεί προσφυγικό άσυλο που όμως καθυστερεί πολύ να τους δοθεί, αντιμετωπίζονται το ίδιο από τον γηγενή πληθυσμό θα έλεγα επιεικώς με καχυποψία και σε απόσταση. Είναι γεγονός όμως, ότι οι συνθήκες διαβιώσεώς τους ιδίως στη Μόρια και στη Σάμο είναι άσχημες, αλλά είναι ασυγκρίτως καλύτερες από ό,τι υπέφεραν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες το 1922.
Η χορήγηση του προσφυγικού ασύλου καθυστερεί διότι όλοι οι μετανάστες υποβάλλουν αίτηση να τους χορηγηθεί χωρίς να έχουν την ιδιότητα του πρόσφυγα, το δε προσωπικό των υπηρεσιών δεν επαρκεί. Πάντοτε είχα την απορία γιατί δεν έχουν βάλει φραγή στις αιτήσεις δηλαδή, εννοώ να καταρτισθεί ένας πίνακας με τα γειτονιά κράτη, που έχουν τέτοιο πρόβλημα, ώστε να χαρακτηρισθεί ένας πολίτης του που διαφεύγει από αυτό λόγω του κινδύνου της ζωής του πολιτικός πρόσφυγας.
Σημειωτέον ότι σύμφωνα με τη συνθήκη της Γενεύης περί προσφύγων την ιδιότητα του πρόσφυγα τη δίνει η χώρα που πρώτα καταφεύγει κάποιος. Επομένως οι προερχόμενοι από την Αφρική ακόμα και από το Αφγανιστάν δεν μπορούν να χαρακτηριστούν πολιτικοί πρόσφυγες και έπρεπε οι αιτήσεις τους να απορρίπτονται αμέσως χωρίς εξέταση, ώστε να επαρκούν οι υπηρεσίες για τους πραγματικούς πρόσφυγες. Υπάρχει ο αντίλογος ότι όλοι ισχυρίζονται ότι έχασαν τα διαβατήριά τους και συνεπώς δεν μπορεί να προσδιορισθεί η προέλευση και η διαδρομή τους, αλλά για αυτό μπορεί να βρεθεί λύση. Σε κάθε περίπτωση όμως το πρόβλημα πλέον δεν είναι οι πρόσφυγες, γιατί έρχονται ελάχιστοι, αλλά οι μετανάστες που προσποιούνται τους πρόσφυγες.
Στα τρία νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, Λέσβο, Χίο, Σάμο η κατάσταση λόγω συνεχούς εισβολής των οικονομικών μεταναστών, παρά τις κάποιες μεταφορές τους στην ενδοχώρα, έχει γίνει αφόρητη ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα της Σάμου Βαθύ, όπου οι μετανάστες κυρίως Αφρικανοί, υπερτερούν κατά πολύ του γηγενούς πληθυσμού. Πολλοί από αυτούς κυκλοφορούν συνεχώς ασχημονούντες, ενώ ο ντόπιος πληθυσμός κρύβεται νωρίς φοβισμένος στα σπίτια του, έχουν καταλάβει με τα πρόχειρα καταλύματα τους σχεδόν όλη την πλαγιά που βρίσκεται το hot-spot και για να ζεσταθούν έχουν κόψει όλα τα δέντρα της περιοχής.
Του Λέανδρου Τ. Ρακιντζή, Αρεοπαγίτη ε.τ.
https://www.capital.gr/arthra/3407870/bioi-paralliloi
-to-metanasteutiko-kai-i-megali-metanasteusi-ton-laon
30/1/2020