Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Ελληνικό τραγούδι

Θα πεις κι ένα τραγούδι.

Εικόνα
'' Επί ώρες θα μπορούσε να μιλάει κανείς για το ελληνικό τραγούδι. Να αραδιάζει στιχουργούς, συνθέτες και ερμηνευτές, να ταξιδεύει από τη Μοσχολιού στον Κηλαηδόνη κι από τον Πλέσσα στον Νταλάρα. Αλλού όμως έγκειται το πρόβλημα. Εδώ και είκοσι χρόνια σαν η πηγή η λαλέουσα να’χει στερέψει.'' Θα πεις κι ένα τραγούδι.  Ήταν μια από εκείνες τις απαράμιλλης ομορφιάς καλοκαιρινές νύχτες, που η πανσέληνος φωταγωγεί την πλάση σαν πελώριος προβολέας, που το αεράκι δροσίζει αρπαγμένες απ’ τον ήλιο επιδερμίδες, που περπατάς ξυπόλητος και οι πατούσες σου ρουφάνε, λες, τους χυμούς της γης. Ήταν ένα από εκείνα τα αυτοσχέδια τσιμπούσια-πάρτυ-γλέντια που στήνονται κάτω απ’τα δέντρα.  Κάποια Μαρία γιορτάζει, ένα εξοχικό ανοίγει και καταφθάνει κόσμος και ντουνιάς, παρέες μόνιμων παραθεριστών, συγγενείς και φίλοι αλλά και φίλοι φίλων και γνωστοί γνωστών κι άνθρωποι ακόμα που απλώς άκουσαν μουσική και μπήκαν, με την καλή καρδιά τους για πεσκέσι, καλοδεχούμενοι άνευ όρων

Η... συνωμοσία εντέχνου, ποίησης.

Εικόνα
Χαρακτηριστικοί, δημοφιλέστατοι δίσκοι  που στιγμάτισαν αυτό που ονομάστηκε «έντεχνο τραγούδι».  Οι Ελληνες πάντα αγαπούσαν να τραγουδούν την ποίηση. Είναι μια γοητευτική ιδιαιτερότητα που φαίνεται ότι εντυπωσιάζει πολλούς ξένους. Ανάμεσά τους και η καθηγήτρια και πρόεδρος του τμήματος Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Μόσχας Λομονόσοφ, Ιρίνα Τρεσαρούκοβα. Ηταν, μάλιστα, το σχετικό ενδιαφέρον της που έκανε τον πανεπιστημιακό, συγγραφέα και δημοσιογράφο Διαμαντή Μπασαντή να γράψει το βιβλίο «Η ποίηση στο ελληνικό τραγούδι» (εκδ. Γαβριηλίδης). Η μελέτη γράφτηκε ως ανακοίνωση στο 2ο Συνέδριο Ελληνικού Πολιτισμού στο Λομονόσοφ και στην πορεία εμπλουτίστηκε. Θέμα της, η δημιουργία και η πορεία του έντεχνου τραγουδιού. Παρότι πολλοί θεωρούν ότι η μελοποίηση της ελληνικής ποίησης ξεκίνησε στο τέλος της δεκαετίας του ’50, ο κ. Μπασαντής επισημαίνει ότι μεγάλο ρόλο είχε διαδραματίσει ήδη ο Νικόλαος Μάντζαρος μελοποιώντας ποιήματα του Διονυσίου Σολωμού και του Ρήγα Φεραίου