IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ενας μικρός θρίαμβος της ζωής. Ελβετοί διασώστες ανασύρουν ζωντανό βρέφος ηλικίας μόλις  4 μηνών, μέσα από τα χαλάσματα κτιρίου στο Χατάι. «Τη δεκαετία του ’80, το ποσοστό της αυθαίρετης δόμησης έφθανε  το  50%  –  μιλάμε  για  πολυώροφα  κτίρια.  Υπήρχε  μάλιστα τεχνικός  όρος  στην  Τουρκία, “τα χτισίματα  της  νύχτας”»,  εξηγεί ο κ. Τάσιος. «Ομως ήταν τόσο θηριώδες το μέγεθος του σεισμού, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ούτε με τις καλύτερες κατασκευές». Φωτ. Michael FICHTER / FDFA / AFP ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ.  Φτιάχνουμε κτίρια και τα εγκαταλείπουμε. Στην Αθήνα, πολλές πολυκατοικίες σε κεντρικές περιοχές έχουν διάβρωση των οπλισμών στα υπόγεια, λόγω της υγρασίας - Ο ακαδημαϊκός, πολιτικός μηχανικός, αρθρογράφος και συγγραφέας Θεοδόσης Τάσιος , μιλά στην «Κ» με αφορμή τον φονικό σεισμό στην Τουρκία.   Επαναπαυόμαστε, γιατί θεωρούμε ότι έχουμε καλύτερες κατασκευές από την Τουρκία. Οσο κι ...

  Το φάντασμα του Le Corbusier. Από την ουτοπία των πρωτοποριών στο αστικό χάος του σήμερα. Δεν υπάρχει ίσως κανένα άλλο στοιχείο της σύγχρονης νεοελληνικής πραγματικότητας, που να θέτει περισσότερο σε κρίση το περίφημο ευρωπαϊκό αφήγημα από το πολεοδομικό χάος και την οικιστική ασχήμια των πόλεών μας. Όχι γιατί είναι το πιο σοβαρό από όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, ιδίως σε αυτή την ταραγμένη και ασταθή περίοδο, αλλά γιατί είναι το πιο επίμονα ενοχλητικό, αυτό που βρίσκουμε μπροστά μας σε κάθε μας κίνηση, που μας δηλητηριάζει αισθητικά και ψυχικά, όσο κι αν το έχουμε συνηθίσει ή υποκρινόμαστε, κάποιοι, ότι έχουμε συμφιλιωθεί μαζί του. Αρκεί να αναλογιστούμε το αισθητικό σοκ που βιώνει ένας Έλληνας την πρώτη φορά που επισκέπτεται μια ευρωπαϊκή πόλη ή το αντίστοιχο που βιώνει ένας πολίτης ευρωπαϊκής χώρας, όταν αντικρύζει για πρώτη φορά ελληνική πόλη – ιδίως αν αυτή είναι η πρωτεύουσα. Ο πρώτος, φθάνοντας επιτέλους στα ιερά χώματα του ορθολογισμού και της τεχνικής...

Η εγκατάλειψη του κτιριακού πλούτου της Αθήνας έγινε οξύ κοινωνικό πρόβλημα στη διάρκεια της δεκαετούς οικονομικής κρίσης και επανέρχεται ως ζήτημα άμεσης προτεραιότητας.   Το στοίχημα για τις παλιές πολυκατοικίες της Αθήνας. Το γηρασμένο κτιριακό απόθεμα της Αθήνας ζητεί επειγόντως λύσεις για να περάσει στον 21ο αιώνα .   Το γηρασμένο κτιριακό απόθεμα της Αθήνας ζητεί επειγόντως λύσεις για να περάσει στον 21ο αιώνα. Διαμερίσματα και χώροι γραφείων σε κτίρια που χτίστηκαν ήδη από τον Μεσοπόλεμο, κυρίως όμως στις μεταπολεμικές δεκαετίες, χρήζουν άμεσης συντήρησης, πλήρους ανακαίνισης και ενεργειακής αναβάθμισης που θα συνοδεύεται από στατική ενίσχυση, διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος να «κρυφτούν» οι βλάβες που ένα κτίριο μπορεί να έχει υποστεί ή να υποστεί, λ.χ., σε ένα σεισμό.. Η αθηναϊκή πολυκατοικία στον 21ο αιώνα Του Νίκου Βατόπουλου Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις, αν όχι η μεγαλύτερη, που καλείται να αντιμετωπίσει η Αθήνα τα προσεχή χρόνια είναι η συντήρηση κα...

 Για να αλλάξει η Αθήνα. Το μεγάλο πολιτικό θέμα για την πόλη της Αθήνας είναι οι ταράτσες της. Αυτός ο αχανής, σκληρός, ανεκμετάλλευτος χώρος που πνίγει την ελληνική πρωτεύουσα, που την πυρώνει το καλοκαίρι, που την ασχημαίνει από κάθε σημείο. Ακούγεται ίσως παράδοξο πώς ένα θέμα κατεξοχήν λειτουργικό και αισθητικό μπορεί να είναι μοχλός πολιτικής πρωτοβουλίας και να θεραπεύσει το μείζον πρόβλημα της πόλης, που το θυμόμαστε κάθε φορά που οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν. Η αλλαγή της Αθήνας μέσα από ένα συντονισμένο, ευρύ και πολύπτυχο πρόγραμμα για τη διευθέτηση του θέματος των ταρατσών συνδέεται άμεσα με το μέλλον της πόλης. Η αλλαγή μπορεί να γίνει σε διάστημα λίγων ετών από τη στιγμή που θα οριστεί το πλαίσιο διυπουργικά και η όλη διαδικασία μπορεί να μεταμορφώσει την πόλη και να ανοίξει χιλιάδες θέσεις εργασίας. Φανταστείτε όλες αυτές τις επιφάνειες από γηρασμένο τσιμέντο και πλάκες να γίνουν όμορφες στέγες, από χίλια δυο φιλικά στο περιβάλλον υλικά που παρέχει η σύγχρονη αρχιτεκτο...

   Η άγρια ζωή στις μεγαλουπόλεις.   «Ο Σχιλτχάιζεν στο βιβλίο του εστιάζει στις μικρής χρονικής κλίμακας αλλαγές και αναφέρει πολλά σχετικά παραδείγματα, όπως π.χ. τη διαφοροποίηση των κουνουπιών σε νέες “ποικιλίες” στο μετρό του Λονδίνου. Να διευκρινίσω όμως πως άλλο πράγμα είναι η εξελικτική αλλαγή και άλλο η ειδογένεση. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να μας ξενίζουν οι γοργοί ρυθμοί εξέλιξης και αυτό το “γκάζι-φρένο”. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η βιολογική εξέλιξη είναι το αποτέλεσμα “επιτυχημένων λαθών”», λέει ο Σίνος Γκιώκας, συνοψίζοντας τα εντυπωσιακά φαινόμενα της αστικής εξέλιξης που περιγράφονται στο βιβλίο «Ο Δαρβίνος πάει στην πόλη». Η ταχύτητα διάδοσης της πρόσφατης πανδημίας του κορονοϊού μάς αποκαλύπτει τα απολύτως ρευστά γεωγραφικά σύνορα όχι μόνο της παγκοσμιοποιημένης ανθρωπότητας αλλά και των νέων μολυσματικών παθήσεων που την απειλούν. Σήμερα, δεν μετακινούνται μόνο οι άνθρωποι παντού, αλλά τους συνοδεύουν φυτά και ζώα, μικρόβια και ιοί, τα οποία προσαρμ...

 Η ευτυχία βρίσκεται στα εμπορικά κέντρα...   Το εμπορικό κέντρο στην εποχή μας είναι αναμφίβολα ο χώρος που έχει υποστεί την πιο προσεκτική επεξεργασία στον κόσμο. Τα εμπορικά κέντρα και η εξάπλωση των περιχώρων τους αντιπροσωπεύουν μια από τις φυσικές εκφράσεις του σύγχρονου καπιταλισμού, επιτηδευμένου όσο και άπληστου. Άδεια σήμερα, την ώρα της πανδημίας, αντικαθίστανται σιγά - σιγά από το ηλεκτρονικό εμπόριο που φέρνει όλες τις μάρκες και τα προϊόντα του κόσμου κοντά μας, μ’ ένα κλικ. Στην Ελλάδα η συνήθεια άργησε να ριζώσει, πιθανώς εξαιτίας του καιρού ή ακόμα επειδή οι μεγάλες -ευρωπαϊκές κυρίως- αλυσίδες καθιερώθηκαν επίσης με σχετική καθυστέρηση. Η πένα του Τόμας Φρανκ μας μεταφέρει στο Κάνσας του 2001 και σε μια διαφορετική εικόνα, εκείνη ενός εμπορικού κέντρου που αποτελεί τη βάση γύρω από την οποία δομούνται τα νέα αστικά προάστια. Στην αρχή υπήρχε το Κάντρι Κλαμπ Πλάζα του Κάνσας Σίτι. Χτισμένο τη δεκαετία του 1920, μέρος ενός ευρύτερου συνόλου συνοικιών μόνο με κα...

 Η ελληνική πολυκατοικία, φορέας της δημοκρατικής πόλης. Έχουμε συνηθίσει να θέτουμε στο στόχαστρο τις πολυκατοικίες των μεγάλων ελληνικών πόλεων, καθώς στα μάτια μας συμβολίζουν τον νεοελληνικό υδροκεφαλισμό, την απώλεια της ιδιαίτερης αστικής αισθητικής, την κυριαρχία του τσιμέντου και της έλλειψης πρασίνου. Ωστόσο, όπως και το άρθρο ευσύνοπτα περιγράφει, ο κοινωνικός χαρακτήρας της πολυκατοικίας είναι αν μη τι άλλο διφορούμενος. Γιατί αν από την μια η επίδρασή του υπήρξε σαρωτική, ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα –και εδώ αξίζει να θυμηθούμε τα εξαιρετικά κείμενα του Βακαλόπουλου για την Κυψέλη, που μας το υπενθυμίζουν, από την άλλη σηματοδότησαν έναν (ακόμη) θρίαμβο της ελληνικής μικροϊδιοκτησίας: Στην πολυκατοικία, λοιπόν, θα πρέπει να αποδόσουμε την μαζικοποίηση της αστικής εμπειρίας, που μέχρι πρότινος ήταν αυστηρά ταξικά διαχωρισμένη, μια και το χάσμα πόλης-υπαίθρου ήταν σημαντικό στην ελληνική κοινωνία και οικονομικά και πολιτισμικά. Το κείμενο στέκεται στον ιδιαίτερο τ...