IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  “Πολιτικός”: Η καλύτερη “δουλειά” μέσα στην κρίση...   Το 1953 πέθανε ο Νικόλαος Πλαστήρας. Αφησε διακόσιες δεκάξι δραχμές στην ψυχοκόρη του και δέκα δολάρια. Αυτή ήταν η περιουσία του τότε πρωθυπουργού. Είναι σαφές ότι ο θρυλικός “Μαύρος καβαλάρης” πέθανε πολύ φτωχότερος από όσο ήταν όταν μπήκε στην πολιτική.  Χρειάζεται να γυρίσουμε σχεδόν εβδομήντα χρόνια πίσω για να συναντήσουμε τέτοια περίπτωση. Αλλωστε, στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους ως τέτοιες περιπτώσεις αναφέρονται χαρακτηριστικά ο Καποδίστριας, ο Αντρέας Λόντος, ο Χαρίλαος Τρικούπης και ο Γιώργος Καφαντάρης. Προφανώς θα υπάρχουν και ορισμένοι ακόμα. Στη συνείδηση του πολίτη, ο πολιτικός καταγράφεται ανάμεσα σε άλλα, ως εκείνος που -δια μέσου της πολιτικής του ιδιότητας- επιλύει το οικονομικό του πρόβλημα. Οχι άδικα μάλλον. Η συζήτηση αυτή έγινε πάλι επίκαιρη μετά τη δημοσιοποίηση του “Πόθεν έσχες” των βουλευτών. Από την... τηλεοπτική κλειδαρότρυπα πληροφορούμαστε λοιπόν για τα ακίνητα και τις κατα

Φτάνει πια με την «μονιμότητα»  των πρώην πρωθυπουργών Σαμαράς, Καραμανλής, Παπανδρέου ή όποιος άλλος πρώην κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν είναι κακή και η συνταξιοδότηση, η απεμπλοκή από την πολιτική Πώς να το πεις αυτό; Ματαιοδοξία; Υστεροφημία; Πολιτική επιβεβαίωση; Ή μήπως αδυναμία αποδοχής της αποστρατείας; Όπως και να το χαρακτηρίσεις, ίσως μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει αυτό με τους πολιτικούς, ιδίως με τους πρώην πρωθυπουργούς. Όχι όλους, αλλά τους περισσότερους. Πάρτε για παράδειγμα τον Κώστα Καραμανλή. Εχει αποχωρήσει από το Μέγαρο Μαξίμου από το 2009, δηλαδή πάνω από μία δεκαετία. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να είναι βουλευτής, να καταλαμβάνει μια έδρα στο ελληνικό κοινοβούλιο, έστω κι αν έχει πιει το αμίλητο νερό. Δεν κάνει ερωτήσεις, δεν έχει κοινοβουλευτικό έργο, παρευρίσκεται σε κρίσιμες ψηφοφορίες και κάνει μία δήλωση κάθε δύο χρόνια. Βεβαίως, σε παρασκηνιακό επίπεδο είναι πανταχού παρών. Η λεγόμενη «καραμανλική πτέρυγα», οι επίσημ

  Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ. Η ρητορική γεννήθηκε μέσα στη Δημοκρατία. Εκεί αναπτύχθηκε, αλλά κι εκεί έφτασε στα όριά της. Ενας λόγος που εκφωνούνταν στην Εκκλησία του Δήμου, απέβλεπε να προβάλει μια πολιτική πρόταση, να εξηγήσει τον σκοπό της και τέλος, να πείσει τους ακροατές-πολίτες. Αυτά σκεφτόμουν καθώς παρακολουθούσα από την τηλεόραση τις εργασίες της Βουλής. Τίποτα, όμως, από τα παραπάνω δεν έβρισκα σ’ αυτή τη συνεδρίαση. Και δεν είναι η μόνη φορά. Εδώ και αρκετά χρόνια, οι αντιπρόσωποι του έθνους δεν έχουν καμιά σχέση με τη ρητορική. Πολλοί απ’ αυτούς δεν εκφωνούν τους λόγους τους, αλλά τους διαβάζουν. Κι απ’ ό,τι φαίνεται, τους διαβάζουν άσχημα, αφού δεν έχουν κάνει ούτε μία πρόβα. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι δεν είναι δικοί τους. Εχουν αναθέσει σε κάποιους λογογράφους, οι οποίοι έχουν ράψει ένα κοστούμι που δεν είναι στα μέτρα αυτού που το παράγγειλε. Μπορεί ο λόγος να είναι γραμμένος από άνθρωπο με γνώσεις του αντικειμένου, να είναι γλαφυρός, εύληπτος.

Θα αναγκαστώ να σας εξομολογηθώ την αμαρτία μου και να σας πω ότι αυτή τη φορά δεν κάθισα να κάνω την καθιερωμένη (ταχεία) ανάγνωση στις χίλιες σελίδες του τέταρτου μνημονίου. Βαρέθηκα. Μόνο και μόνο από την «σύνοψη» στα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ με έπιασε ένα είδος αποστροφής και ναυτίας. Το είχα κάνει βέβαια στα προηγούμενα τρία, καθώς και στις διάφορες «επικαιροποιήσεις». Ωρες ατελείωτες μπροστά στο κομπιούτερ. Στο τέλος τύπωνα ντάνες από χαρτιά, σημείωνα points με φωσφοριζέ μαρκαδόρους και παρακολουθούσα στη τηλεόραση βουλή, μήπως δεήσει κάποιος από τους εθνοπατέρες να μου λύσει τις απορίες. Φυσικά δεν έγινα καθόλου σοφότερος. Αλλωστε για να καταλάβεις τι ακριβώς νομοθετείται με όλες τις παραπομπές σε προηγούμενες διατάξεις και το ατελείωτο ράβε ξήλωνε των… «νομοτεχνικών βελτιώσεων» πρέπει να είσαι ή ανώμαλος ή φωτεινός παντογνώστης. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι δεν έχουν καταλάβει Χριστό και όλοι αυτοί που το ψήφισαν ή το απέρριψαν, εκπροσωπώντας υπ

Από «εξυπνάδες» οι αντιπρόσωποι, άλλο τίποτα, να φάν’ κι οι κότες· Τα ενδύματα αυτοκρατόρων και βασιλιάδων ήσαν όλα χρώματος πορφυρού. Το πορφυρό χρώμα προέκυπτε από την επεξεργασία σπάνιων, δυσεύρετων οστράκων και λόγω αυτής της σπανιότητας λογίζονταν πολύτιμα· εξ αυτού τα νεογέννητα οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες τα τύλιγαν σε υφάσματα πορφυρά - κι έτσι έμεινε στην Ιστορία ο όρος πορφυρογέννητος (μες στη χλιδή και τα αξιώματα, τυχερός σαν ήλιος). Πορφύρα ονόμαζαν και ένα κτίριο από το σύμπλεγμα των ανακτορικών οικοδομημάτων της Κωνσταντινούπολης, κοντά στο παλάτι του Βουκολέοντος (το αποκαλούσαν έτσι επειδή στο λιμάνι υπήρχαν δύο αγάλματα, το ένα λιονταριού και το άλλο βοδιού). 'Ενα από τα δωμάτια ήταν καλυμμένο (δάπεδα και τοίχοι) με πορφυρά μάρμαρα, όπως το περιγράφει η Αννα Κομνηνή. Κυβικού σχήματος με πυραμιδοειδή στέγη, σύμφωνα με τη Βυζαντινή ιστορικό. 'Εχουν σημασία οι λεπτομέρειες της «γέννησης» του όρου πορφυρογέννητος για το τι «κυκλοφορεί» συμβολικά

Πριν η κυβέρνηση νομοθετήσει τη νέα μείωση του αφορολόγητου και απαιτήσει από τους πολίτες να αποκτήσουν φορολογική συνείδηση, καλό θα ήταν να εξομοιώσει τη φορολογία των βουλευτών, δικαστών κ.τ.λ. με εκείνη των ιθαγενών. Οι στοίχοι στο τραγούδι του 1959 που φέρει τον τίτλο «Λαός και Κολωνάκι» με τους  Μανώλη Χιώτη  και  Μαίρη Λίντα  αναφέρουν: «… Ολοι το ίδιο είμαστε σε τούτο τον κοσμάκη και όλοι έχουμε καρδιά λαός και Κολωνάκι». Δυστυχώς, αυτό  δεν  συμβαίνει στην πραγματική ζωή στο θέμα της φορολογικής μεταχείρισης των πολιτών. Οι βουλευτές, οι δικαστές και πιθανόν κι άλλοι τυγχάνουν  προνομιακής φορολογικής  μεταχείρισης  σε σχέση με τους υπόλοιπους.   Το θέμα έφερε ξανά στην επιφάνεια η επιστολή που έστειλαν  11 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ προς τον κ. Τσίπρα,  με την οποία ζητούν, εκτός των άλλων, εξομοίωση της φορολογίας τους με εκείνη των κοινών θνητών ενόψει της νέας μείωσης του αφορολόγητου που θα έλθει στη Βουλή. Δεν γνωρίζουμε τι θα γίνε

Η αποκάλυψη της νέας λαθροχειρίας των βουλευτών για να μην υποστούν τις μειώσεις συντάξεων που ψήφισαν για τους άλλους πολίτες, ακολουθείται από νέα ρουσφετολογική ρύθμιση που δίνει μισθούς στους αιρετούς! Αφού έχουν ήδη απαλλάξει οι βουλευτές τους εαυτούς τους από 16 αδικήματα, με τα οποία έχαναν την ασυλία και τα προνόμιά τους! Η σύγκριση της ζωής πολιτών και βουλευτών είναι πλέον εξοργιστική. Μέσα σε λιγότερο από 15 μέρες δημοσιογράφοι, τους οποίους πολλοί βουλευτές εσχάτως προσπαθούν να απαξιώσουν συλλήβδην, προφανώς για να κάνουν ανενόχλητοι τις βρωμοδουλειές τους, έχουν αποκαλύψει ότι τα μέλη του κοινοβουλίου και οι αιρετοί έχουν απαλλάξει τους εαυτούς τους από δύο τουλάχιστον άγριες περικοπές, τις οποίες, όμως, έχουν ψηφίσει για τους πολίτες!  Αλλά, δεν είναι οι μόνες ! Είναι τουλάχιστον τέσσερις (4)! Η πρώτη  είναι η ελάφρυνση βουλευτών, δημάρχων, νομαρχών και υψηλόμισθων διοικητών δημόσιων οργανισμών από την εισφορά αλληλεγγύης! Η δεύτερη  είναι η

Προκαλούν τα φορολογικά προνόμια που απολαμβάνουν οι Έλληνες βουλευτές. Ποσά που αντιστοιχούν σε ποσοστά 25% έως και 77% των καθαρών εισοδημάτων που λαμβάνουν ετησίως οι βουλευτές από τις δραστηριότητές τους στο Κοινοβούλιο απαλλάσσονται από τον φόρο εισοδήματος. Το αποτέλεσμα είναι οι βουλευτές να πληρώνουν, τελικά, πολύ χαμηλά ποσά φόρων για ετήσια εισοδήματα για τα οποία οι απλοί πολίτες υπερφορολογούνται. Ευνοϊκή διαχείριση Όπως προκύπτει από στοιχεία που φέρνει σήμερα στο φως της δημοσιότητας ο "Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής", οι βουλευτές απολαύουν των παρακάτω παροχών και φοροαπαλλαγών: 1.  Το ποσό της βουλευτικής αποζημίωσης ανέρχεται σε 5.780 ευρώ μηνιαίως και σε 69.360 ευρώ ετησίως (5.780 ευρώ Χ 12 = 69.360 ευρώ). Στο ποσό αυτό προστίθεται και το επίδομα γάμου, το οποίο ανέρχεται σε 35 ευρώ το μήνα ή σε 420 ευρώ ετησίως. Πριν υπαχθεί σε φόρο το ποσό της βουλευτικής αποζημίωσης αφαιρείται το ποσό των κρατήσεων για υγειονομική περίθαλψη και