IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Forbes: Ποιoς πιλοτάρει τα Mig-29 στη Λιβύη  και γιατί αυτό έχει σημασία; Παρόλο που τα 14 μαχητικά αεροσκάφη MiG-29 Fulcrum και τα βομβαρδιστικά Sukhoi Su-24 Fencer που παραδόθηκαν από τη Ρωσία στη Λιβύη τον Μάιο δεν έχουν ακόμη χρησιμοποιηθεί σε μάχη στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης, το ερώτημα ποιος ακριβώς οδηγεί αυτά τα αεροπλάνα έχει ήδη προκύψει. Μια οριστική απάντηση θα μπορούσε να ρίξει φως στη φύση και τον σκοπό αυτής της ανάπτυξης. Τον Μάιο, αυτά τα πολεμικά αεροπλάνα πέταξαν από τη Ρωσία και έκαναν ενδιάμεση στάση στην αεροπορική βάση Hamedan του ανατολικού Ιράν. Στη συνέχεια, πέταξαν στη βάση της Ρωσίας Khmeimim στη δυτική Συρία, όπου οι φωτογραφίες των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης έδειξαν σαφώς ότι ήταν χωρίς σήμανση, χωρίς διακριτικά. Στη συνέχεια, αεροσκάφη της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας τα συνόδευσαν στην αεροπορική βάση Al-Jufra στη Λιβύη, η οποία ελέγχεται από ομάδα του Εθνικού Στρατού της Λιβύης (LNA) με επικεφαλής τον στρατηγό Χαλίφα Χάφταρ. Η

Το ημιτελές δράμα στη ΒΑ Συρία μοιάζει με τον “επικείμενο πονοκέφαλο” για την Τουρκία και τον Ρ.Τ. Ερντογάν. Παρά τις νέες προκλήσεις που έχει δημιουργήσει η διάδοση του κορονοϊού, η Τουρκία συνεχίζει την ανάπτυξη στρατευμάτων στο Ιντλίμπ της Συρίας και διατηρεί το στενό γράπωμα των περιοχών ανατολικά του Ευφράτη. Η Άγκυρα έχει μεταφέρει έναν αριθμό στρατιωτικών οχημάτων και πυρομαχικών στο Ιντλίμπ, αυξάνοντας, μέχρι τις 8 Απριλίου, τον αριθμό των στρατιωτικών παρατηρητηρίων, στον τελευταίο προμαχώνα των ανταρτών, σε 53. Η αυξανόμενη στρατιωτική δραστηριότητα της Τουρκίας στο Ιντλίμπ δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένης της πιθανής επικείμενης επιχείρησης εντός και γύρω από τον θύλακα για να ανοίξει εκ νέου ο αυτοκινητόδρομος Μ4 και να δημιουργηθεί ένας διάδρομος ασφαλείας και στις δύο πλευρές του στρατηγικού άξονα, όπως απαιτείται από τη συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας. Του Fehim Tastekin Πηγή: AL MONITOR ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ Η συμφωνία, που υ

Από αριστερά προς τα δεξιά: Ο πρωθυπουργός της Λιβύης, Fayez al-Sarraj, ο Γάλλος πρόεδρος, Emmanuel Macron, και ο στρατάρχης Khalifa Haftar, κοντά στο Παρίσι, τον Ιούλιο του 2017. PHILIPPE WOJAZER / REUTERS  Πώς η Γαλλία κάνει την Λιβύη χειρότερη. Ο Macron ενισχύει τον Haftar.      Ένας από τους λόγους για τους οποίους η σύγκρουση στη Λιβύη έχει συρθεί επί έξι και μισό χρόνια είναι η αποδιαρθρωμένη, παραταξιακή φύση των ξένων παρεμβολών. Μόνο μια παγκόσμια δύναμη με τεράστια επιρροή και μόχλευση θα μπορούσε να συμβάλει στην σταθεροποίηση του διεθνούς ανταγωνισμού για την έκβαση του εμφυλίου πολέμου της Λιβύης. Στις 25 Ιουλίου, στις ειρηνευτικές συνομιλίες στο Παρίσι [1] που συγκάλεσε ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν [2], οι ηγέτες των δύο κύριων παρατάξεων της Λιβύης -ο πρωθυπουργός, Fayez al-Sarraj, της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA) στην Τρίπολη και ο στρατάρχης Khalifa Haftar του αυτο-αποκαλούμενου Εθνικού Στρατού της Λιβύης, που εδρεύε

Το πρώτο βήμα για μια νέα διεθνή «παρέμβαση» στην ακυβέρνητη Λιβύη -ο επανεξοπλισμός και η εκπαίδευση ενός νέου στρατού που θα είναι πιστός στη διεθνώς αναγνωρισμένη, αλλά εντελώς ανίσχυρη στο εσωτερικό της χώρας κυβέρνηση- πραγματοποίησαν χθες οι υπουργοί Εξωτερικών είκοσι «προθύμων» κρατών, κυρίως από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική, που συναντήθηκαν στη Βιέννη με «μαέστρους» τον Αμερικανό ΥΠΕΞ Τζον Κέρι και τον Ιταλό ομόλογό του Πάολο Τζεντιλόνι. «Είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε στα αιτήματα της κυβέρνησης της Λιβύης για εκπαίδευση και εξοπλισμό των κυβερνητικών δυνάμεων... Η κυβέρνηση Εθνικής Συναίνεσης εξέφρασε την πρόθεσή της να υποβάλει αίτημα εξαίρεσης από το εμπάργκο όπλων προς την Επιτροπή Κυρώσεων του ΟΗΕ, ώστε να προμηθευτεί τα απαραίτητα φονικά όπλα και τα εφόδια που χρειάζεται για να αντιμετωπίσει τρομοκρατικές ομάδες και να καταπολεμήσει το “Ισλαμικό κράτος” σε όλη τη χώρα. Στηρίζουμε πλήρως αυτές τις προσπάθειες» αναφέρει το κοινό ανακοινωθέν της συνόδου τη

    (Φωτ.: Πέντε χρόνια μετά την ανατροπή του Muammar Gaddafi, η Λιβύη στερείται μιας κεντρικής κυβέρνησης ικανής να σταματήσει την εξάπλωση του Ισλαμικού Κράτους ή ακόμα και να μπορέσει να συνεργαστεί με τις στρατιωτικές και πολιτικές πρωτοβουλίες της Δύσης.)   Πέντε χρόνια μετά την ανατροπή του Muammar Gaddafi, η Λιβύη παραμένει ένα αποτυχημένο κράτος (failed state), χωρίς μια κεντρική κυβέρνηση και με τον φόβο ότι από ώρα σε ώρα θα ξεσπάσει και εκεί μια ακόμη δίνη ενός νέου και μεγαλύτερου εμφυλίου πολέμου. Η παρούσα κατάσταση Σ' αυτήν τη βορειο-αφρικανική χώρα της Μεσογείου υφίσταται εμπλοκή ανάμεσα σε δύο ένοπλες πολιτοφυλακές, που υποστηρίζουν δύο αντίπαλες κυβερνήσεις μετά το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών, αντί να ενώσουν τις δυνάμεις τους με σκοπό να νικήσουν το παρακλάδι του Ισλαμικού Κράτους το οποίος συνιστά τον κοινό εχθρό. Έτσι η Λιβύη στερείται μιας κεντρικής κυβέρνησης ικανής να σταματήσει την εξάπλωση του Ισλαμικού Κράτους ή ακόμα και να