IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...) Σίγουρο είναι, ότι τα αποτελέσματα αυτού του μοντέλου είναι καταστρεπτικά:  Η Ευρώπη του κοινού νομίσματος διασπάται οικονομικά:  Η βόρεια ζώνη της συνεχίζει να πλουτίζει, η νότια ερημοποιείται οικονομικά και κοινωνικά.  (...) ...δεν υπάρχει «ναζιστικό γονίδιο» στους Γερμανούς.  Από την άλλη δεν υπάρχει όμως και «αντιναζιστικό»   ... Το τέλος του ήταν ελεεινό. Προτού αυτοκτονήσει, στις 30 Απριλίου του 1945, ο Χίτλερ ήταν ανθρώπινο ράκος. Στην προσωπική αποθήκη του βρέθηκαν 69 φάρμακα, εκ των οποίων πολλά έπαιρνε καθημερινά. Οι αμφιταμίνες, που ήταν μεταξύ τους, οδήγησαν ορισμένους ιστορικούς στο συμπέρασμα, ότι ήταν μόνιμα ντοπαρισμένος.  Όμως πριν ακριβώς 80 χρόνια, στις 30 Ιανουαρίου 1933, όταν έγινε καγκελάριος της Γερμανίας, η εικόνα του ήταν εντελώς διαφορετική. Ο Χίτλερ έδειχνε γεμάτος δύναμη και σφρίγος. Μόνο που η «ντόπα» του ήταν τότε η εξουσία που μετά την ανακήρυξή του σε δικτάτορα (μέσω των διαβόητων «εξουσιοδοτικών ν

Είναι μοιραία επιλογή. Ότι και να ψηφίσει κανείς τα μεσάνυχτα της Τετάρτης προς την Πέμπτη στην ελληνική Βουλή θα είναι φαινομενικά λάθος. Ένα «ναι» στο νομοσχέδιο για τις περικοπές θα σήμανε την παράταση του τρόμου δίχως τέλος, ένα «όχι» το τέλος με τρόμο.  Αυτό το ξέρουν καλά όσοι καλούνται να αποφασίσουν. Κι ακόμα καλύτερα το ξέρει ο εμπνευστής του νομοσχεδίου, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Τα επιτελεία του διαπιστώνουν από καιρό, ότι τα νέα μέτρα θα δώσουν τη χαριστική βολή στη βαριά τραυματισμένη ελληνική οικονομία. Και παρόμοιες διαπιστώσεις κάνουν και όλοι οι σοβαροί οικονομολόγοι στη Γερμανία. Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι αυτή η οικονομική συνταγή του αφανισμού συνοδεύεται από την πολιτική υπόσχεση της σωτηρίας. Η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει και δεν θα τεθεί εκτός ευρωζώνης, διαβεβαιώνει ο γερμανός υπουργός οικονομικών. Και αυτό το εννοεί προφανώς στα σοβαρά.  Η στάση του τις τελευταίες εβδομάδες δείχνει ότι θέλει πράγματι - παρόλο που συνεχίζει τον πόλεμο νεύ

Καθεστώς εκτάκτου ανάγκης Νίκος Χειλάς  Το δεύτερο μνημόνιο έχει πολλές άσχημες πλευρές. Αν όμως γινόταν διαγωνισμός ασχήμιας (η λέξη «καλλιστεία» δεν ταιριάζει εδώ), την πρώτη θέση θα καταλάμβανε με απόσταση η μείωση του κατώτατου μισθού. Μπορεί η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων να ρίχνει τη χώρα, όπως διαπιστώνουν έγκυροι εργατολόγοι, έναν αιώνα πίσω, η ληστεία των «φτωχότερων των φτωχών» τη ρίχνει δυο και τρεις - κατευθείαν στον εργασιακό μεσαίωνα. Παρόλα αυτά, η άρση των συλλογικών συμβάσεων έχει πολύ πιο θεμελιακές συνέπειες . Κι αυτό, επειδή η λειτουργία τους συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο κάθε μοντέρνας κοινωνίας. Υπάρχουν ανθρώπινες κατακτήσεις, όπως η γλώσσα, που υπέχουν το χαρακτήρα ανθρωπολογικής σταθεράς. Στον πολιτικό τομέα, μετά τη γαλλική επανάσταση του 1789, παρόμοιες κατακτήσεις είναι η δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα, στον εργασιακό, από τα τέλη του 19ου αιώνα, οι συλλογικές συμβάσεις. Οι τελευταίες αφορούν μόνο τους εργαζόμενους, αλλά για