Ο τουρκικός καιροσκοπισμός στον Β’ Παγκόσμιο.
Η Τουρκία είναι μία εκ των νικητριών χωρών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εισερχόμενη σε αυτόν το Φεβρουάριο του 1945, μόλις δύο μήνες πριν την οριστική λήξη του. Η αναίμακτη αυτή συμμετοχή είχε ως αποτέλεσμα αφ’ ενός να λάβει μερίδιο της αμερικανικής βοήθειας μετά τον πόλεμο, αφ’ ετέρου να θεωρεί εαυτόν –δια στόματος Αχμέτ Νταβούτογλου– αδικημένη επειδή δεν προσάρτησε τα Δωδεκάνησα. Η επόμενη ημέρα της Συνθήκης της Λωζάνης βρήκε τη νεοϊδρυόμενη Α’ Τουρκική Δημοκρατία απολύτως καθημαγμένη. Τα κεμαλικά στρατεύματα είχαν καταφέρει μία μεγάλη νίκη στο πεδίο της μάχης, αλλά το κόστος υπήρξε τεράστιο, με τις επιπτώσεις εκείνων των γεγονότων να είναι εμφανείς έως και σήμερα. Η οικονομία ήταν κατεστραμμένη, η γραφειοκρατία ανύπαρκτη και κυρίως η ανθρωπολογία απολύτως κατακερματισμένη, με την αίσθηση του ανήκειν σε μια κοινή εθνική ταυτότητα να αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση των επομένων ετών. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Κεμάλ επέλεξε την ουδετερότητα ως στρατηγική επιλογή της Τουρκίας όσο