IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το εργοστάσιο αφαλάτωσης στη Χαντέρα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στο Ισραήλ και ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Παράγει 137 εκατ. m3 πόσιμου νερού το έτος. Το νερό αφαλατώνεται μέσω αντίστροφης ώσμωσης. Κατά τη διαδικασία ανακτάται το 45% της ενέργειας που χρειάζεται το εργοστάσιο.   Το ισραηλινό θαύμα με το νερό. Πώς η χώρα κατάφερε να εξασφαλίσει επάρκεια με μεγάλες μονάδες αφαλάτωσης και ένα σύγχρονο δίκτυο υδροδότησης.  Το Ισραήλ, ως άνυδρη χώρα, αναγκάστηκε από πολύ νωρίς, εδώ και τουλάχιστον εξήντα χρόνια, να αναζητήσει λύσεις για να αυξήσει την επάρκεια και να μειώσει τη σπατάλη νερού. Επένδυσε για δεκαετίες στην έρευνα και την κατασκευή υποδομών και πλέον θεωρείται πρωτοπόρο σε πολλούς τομείς, όπως η αφαλάτωση και η στάγδην άρδευση. Σήμερα ετοιμάζεται για ακόμα ένα άλμα: να γίνει, από το 2026, η πρώτη χώρα στον κόσμο στην οποία το 100% της κατανάλωσης για την ύδρευση και τη βιομηχανία θα προέρχεται από αφαλάτωση και το 2030 η πρώτη στην οποία σχεδόν το 100% των αστικών λυμάτ

Ιδιωτικοποίηση νερού:  Το καταστροφικό παράδειγμα των ΗΠΑ. Την ώρα που στη χώρα μας η ιδιωτικοποίηση του νερού διακινείται από ορισμένους ως μια «εξαιρετική ιδέα», ιδιαίτερα στους κόλπους κυβερνητικών και οικονομικών κύκλων, ενώ η κυβέρνηση μεθοδεύει τη διαδικασία, πολλά είναι τα παραδείγματα που μας έρχονται από τη διεθνή σκηνή για να δείξουν τις πραγματικές καταστροφικές συνέπειες μια τέτοιας επιλογής. Οι κίνδυνοι άλλωστε που προκύπτουν έχουν επισημανθεί επανειλημμένα ακόμη κι απο επιστημονικούς φορείς, και αφορούν την προοπτική αδυναμίας πρόσβασης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού στο νερό, κάτι που έχουμε δει σε αρκετές χώρες, όπου έγινε το εν λόγω «πείραμα».   Ίσως ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά (αλλά κι οδυνηρά για όσους το βιώνουν) παραδείγματα έχει να κάνει με τις ΗΠΑ, όπου, όπως κατέγραψε πρόσφατη έρευνα του Guardian , εκατομμύρια Αμερικανοί δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τους λογαριασμούς νερού  καθώς αυτοί αυξήθηκαν 80% σε μια δεκαετία. Ειδικό

Το καλοκαίρι είναι πάντα καυτό στο Αμάν της Ιορδανίας αλλά τον περασμένο Ιούλιο ήταν ιδιαίτερα βάναυσο για τον Ταρέκ, έναν μηχανικό που ζει με την οικογένειά του στο ανατολικό τμήμα της πόλης. Μια συμμορία ληστών έκοψε τις γραμμές ηλεκτρικής ενέργειας απέναντι από το σπίτι του και ο πάροχος αμέσως μετά έκοψε το ρεύμα σε όλο το δρόμο για ένα δεκαπενθήμερο. Χωρίς ανεμιστήρες ή ψυγεία η τσιμεντένια γειτονιά, χωρίς δέντρα, μετατράπηκε σε κόλαση.  Την επόμενη ημέρα, μια κοντινή αποχέτευση ξεχείλησε και στο διαμέρισμα του άρχισε να γεμίζει με μια έντονη δυσωδία. Και ύστερα ήρθαν οι μύγες. Και τα τρία του παιδιά, όλα σχολειαρόπαιδα, αρρώστησαν. Και τότε το αφεντικό του, του μείωσε το μισθό επειδή δούλευε με χαμηλούς ρυθμούς και ο Ταρέκ πίστεψε ότι δεν μπορούσε τίποτα άλλο να του συμβεί. «Ήταν κόλαση», λέει «αλλά δεν ήταν ότι είχαμε κάποια επιλογή».  «Είναι ταπεινωτικό» Κι όμως. Συνέβη και κάτι ακόμη. Η ξαφνική απώλεια ύδρευσης. Τότε ήταν πια εντελώς απελπισμένος. Χωρίς πρ

 Φράγμα Συκιάς Η πολυκύμαντη ιστορία της εκτροπής μέρους του νερού του Αχελώου προς τη Θεσσαλία είναι μακρά. Το 1983 η τότε κυβέρνηση Α. Παπανδρέου αποφάσισε την εκτροπή από τον Αχελώο προς τη Θεσσαλία ποσότητας 1.100 εκατ. κυβικών μέτρων νερού από φράγμα στη Συκιά και με σήραγγα εκτροπής περίπου 18 χιλιομέτρων. Το έργο προχωρούσε με πολύ βραδείς ρυθμούς για πολλά χρόνια. Το 1993 η τότε κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη αποφασίζει να υλοποιήσει την εκτροπή με την κατασκευή της σήραγγας από το σχεδιαζόμενο φράγμα Συκιάς. Ζητεί αφενός την έγκριση της τότε ΕΟΚ, η οποία είχε αντιρρήσεις για περιβαλλοντικούς λόγους, και αφετέρου την ένταξη του έργου στα χρηματοδοτικά προγράμματα. Η ΕΟΚ τότε όρισε δικούς της εμπειρογνώμονες τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Μασσαλίας Pierre Heurteaux και τον υπογράφοντα το παρόν άρθρο. Εντολή ήταν υπό το φως μελέτης που είχε υποβάλει τότε η ελληνική κυβέρνηση και όποιων άλλων στοιχείων να εξετάσουμε αν η προτεινόμενη εκτροπή του Αχελώου είναι συμβατή μ

  (...)  Πολιτικά, η απόφαση της κυβέρνησης να πουλήσει τα «νερά» είναι κουτή και κοινωνικά ανάλγητη, σε μια Ευρώπη που δεν έχει εύκολη την απάντηση στο ζήτημα αυτό... (...)  Η  γαλλική εταιρεία υδάτων Suez Environment,   που εκδιώχθηκε κακήν-κακώς από άλλες χώρες στις οποίες είχε αναλάβει τη διαχείριση του νερού, είναι αυτή που θέλει διακαώς να βάλει στο χέρι την ΕΥΑΘ. Το θέμα προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση αλλά και ανησυχία στους Θεσσαλονικείς καθώς δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η παραμονή των υποδομών και ειδικά του νερού στα χέρια του Δημοσίου, ενώ στο δημοψήφισμα για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ που έγινε τον Μάιο του 2014, περισσότεροι από 218 χιλιάδες πολίτες ψήφισαν σε ποσοστό 98% ενάντια στην παραχώρηση της επιχείρησης . Σε κάθε περίπτωση   η ΕΥΑΘ είχε βγει από το κάδρο των ιδιωτικοποιήσεων μετά την απόφαση του ΣτΕ με την οποία ακυρωνόταν η μεταβίβαση μέρους των μετοχών της στο ΤΑΙΠΕΔ. (...) Σε γαλλικές εταιρείες το νερό. Σοκ στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης προκαλεί η πρ