ΕΥΑΘ:Σε γαλλικές εταιρείες το ...νερό!
(...)
Πολιτικά, η απόφαση της κυβέρνησης να πουλήσει τα «νερά» είναι κουτή και κοινωνικά ανάλγητη, σε μια Ευρώπη που δεν έχει εύκολη την απάντηση στο ζήτημα αυτό... (...) Η γαλλική εταιρεία υδάτων Suez Environment, που εκδιώχθηκε κακήν-κακώς από άλλες χώρες στις οποίες είχε αναλάβει τη διαχείριση του νερού, είναι αυτή που θέλει διακαώς να βάλει στο χέρι την ΕΥΑΘ.Το θέμα προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση αλλά και ανησυχία στους Θεσσαλονικείς καθώς δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η παραμονή των υποδομών και ειδικά του νερού στα χέρια του Δημοσίου, ενώ στο δημοψήφισμα για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ που έγινε τον Μάιο του 2014, περισσότεροι από 218 χιλιάδες πολίτες ψήφισαν σε ποσοστό 98% ενάντια στην παραχώρηση της επιχείρησης.Σε κάθε περίπτωση η ΕΥΑΘ είχε βγει από το κάδρο των ιδιωτικοποιήσεων μετά την απόφαση του ΣτΕ με την οποία ακυρωνόταν η μεταβίβαση μέρους των μετοχών της στο ΤΑΙΠΕΔ.
(...)
Πολιτικά, η απόφαση της κυβέρνησης να πουλήσει τα «νερά» είναι κουτή και κοινωνικά ανάλγητη, σε μια Ευρώπη που δεν έχει εύκολη την απάντηση στο ζήτημα αυτό... (...) Η γαλλική εταιρεία υδάτων Suez Environment, που εκδιώχθηκε κακήν-κακώς από άλλες χώρες στις οποίες είχε αναλάβει τη διαχείριση του νερού, είναι αυτή που θέλει διακαώς να βάλει στο χέρι την ΕΥΑΘ.Το θέμα προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση αλλά και ανησυχία στους Θεσσαλονικείς καθώς δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η παραμονή των υποδομών και ειδικά του νερού στα χέρια του Δημοσίου, ενώ στο δημοψήφισμα για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ που έγινε τον Μάιο του 2014, περισσότεροι από 218 χιλιάδες πολίτες ψήφισαν σε ποσοστό 98% ενάντια στην παραχώρηση της επιχείρησης.Σε κάθε περίπτωση η ΕΥΑΘ είχε βγει από το κάδρο των ιδιωτικοποιήσεων μετά την απόφαση του ΣτΕ με την οποία ακυρωνόταν η μεταβίβαση μέρους των μετοχών της στο ΤΑΙΠΕΔ.
(...)
Σε γαλλικές εταιρείες το νερό.
Σοκ στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης προκαλεί η πρόθεση της κυβέρνησης να παραχωρήσει τη διαχείριση της ΕΥΑΘ σε γαλλικές εταιρείες.
Σύμφωνα με τον οδικό χάρτη για τη στρατηγική σχέση Ελλάδας-Γαλλίας που δημοσιεύεται στην επίσημη ιστοσελίδα του πρωθυπουργού, μέρος της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών περιλαμβάνει τη διαχείριση των εταιρειών ύδρευσης σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, για τις οποίες εξετάζεται νέο σχήμα, ενώ ενθαρρύνονται οι επιχειρήσεις να ανταποκριθούν στο κάλεσμα για ιδιωτικοποίηση!
Το επίμαχο μέρος της συμφωνίας έφερε στο φως η τοπική εφημερίδα thessnews, λίγες μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της νέας διοίκησης στην ΕΥΑΘ με πρόεδρο τον καθηγητή Ωκεανολογίας του ΑΠΘ και μέλος του κινήματος «ΣΟΣτε το νερό», Γιάννη Κρεστενίτη.
Το θέμα προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση αλλά και ανησυχία στους Θεσσαλονικείς καθώς δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η παραμονή των υποδομών και ειδικά του νερού στα χέρια του Δημοσίου, ενώ στο δημοψήφισμα για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ που έγινε τον Μάιο του 2014, περισσότεροι από 218 χιλιάδες πολίτες ψήφισαν σε ποσοστό 98% ενάντια στην παραχώρηση της επιχείρησης.
Σε κάθε περίπτωση η ΕΥΑΘ είχε βγει από το κάδρο των ιδιωτικοποιήσεων μετά την απόφαση του ΣτΕ με την οποία ακυρωνόταν η μεταβίβαση μέρους των μετοχών της στο ΤΑΙΠΕΔ.
Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων, ωστόσο, οι διαδικασίες θα τρέξουν πλέον άμεσα, μέσα στο καλοκαίρι, ώστε τον Σεπτέμβριο να έχουν επιλεγεί οι σύμβουλοι ιδιωτικοποίησης και να έχει αποσαφηνιστεί και η διαδικασία εκχώρησης του 23% των μετοχών.
Πριν από μερικές ημέρες ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, αρμόδιος για θέματα Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Χριστόφορος Βερναρδάκης, ανακοίνωσε την πρόσληψη 150 νέων εργαζομένων στην επιχείρηση, ενώ τόνισε ότι τόσο το μάνατζμεντ όσο και η πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου της επιχείρησης θα παραμείνουν στο Δημόσιο.
«Μας ενδιαφέρει η αξιοποίηση του χαρτοφυλακίου της ΕΥΑΘ, οι πολιτικές ενίσχυσης της εταιρείας και αυτή ακριβώς η ανάπτυξή της είναι που μπορεί να της προσδώσει προστιθέμενη αξία», είπε.
Από την πλευρά του, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος, ο οποίος επισκέφθηκε τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας, μίλησε για «την ανάγκη ενσωμάτωσης της δημόσιας διαχείρισης του νερού στο πλαίσιο του νέου ταμείου δημόσιας περιουσίας», καθώς, όπως είπε, «αυτό ακριβώς συνάδει με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και αποτελεί δεδηλωμένη επιλογή των φορέων και των πολιτών της Θεσσαλονίκης, καθώς και πεδίο διαμόρφωσης νέων πολιτικών πρωτοβουλιών».
Παράλληλα, αναφέρθηκε «στην ανάγκη διασφάλισης και ενίσχυσης του αναπτυξιακού, οικονομικού και κοινωνικού χαρακτήρα της επιχείρησης, όπως και στις νέες δυνατότητες που δίνει σε αυτόν τον χαρακτήρα η πρόσφατη ολοκλήρωση της αξιολόγησης της χώρας και η έναρξη ενός «ενάρετου» κύκλου στην οικονομία».
Η γαλλική εταιρεία υδάτων Suez Environment, που εκδιώχθηκε κακήν-κακώς από άλλες χώρες στις οποίες είχε αναλάβει τη διαχείριση του νερού, είναι αυτή που θέλει διακαώς να βάλει στο χέρι την ΕΥΑΘ.
Σε συνέντευξη Τύπου που είχαν δώσει στελέχη της τον Ιανουάριο του 2014 στη Θεσσαλονίκη, προσπάθησαν να... πλασαριστούν στον κόσμο μέσω του Τύπου, υποσχόμενοι 2 έως 4 χιλιάδες θέσεις εργασίας μέσα σε πέντε χρόνια, επενδύσεις 25 έως 50 εκατομμυρίων ευρώ και άλλους «λαγούς με πετραχήλια...».
Και στο βάθος... Σουέζ
Το προμόσιον για την «καλή» εταιρεία που θέλει να «ευεργετήσει» την τοπική κοινωνία και την πόλη, με το αζημίωτο φυσικά, διαχειρίστηκε τότε η αναπληρώτρια γενική διευθύντρια της Suez για το νερό στην Ευρώπη, Νταϊάν ντ’ Αράς (Dianne D’ Arras).
Μεταξύ άλλων είχε τονίσει:
● «Η εταιρεία θα λάβει σοβαρά υπόψη της το τοπικό όραμα για την πόλη».
● Δεν έχει αντίρρηση στη συμμετοχή αιρετών εκπροσώπων της Αυτοδιοίκησης, ως ανεξάρτητων μελών, στο νέο διοικητικό συμβούλιο που θα προκύψει.
● Βασική προτεραιότητα για τη Suez στη Θεσσαλονίκη είναι η προστασία του περιβάλλοντος και -μεταξύ άλλων- «η επαναφορά της ποιότητας στον Θερμαϊκό Κόλπο».
● Για τη διαμόρφωση των τιμών του νερού, το υψηλόβαθμο στέλεχος της εταιρείας ανέφερε ότι δεν μπορεί να τις αποφασίζει ούτε το διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας ούτε ο δήμος, αλλά μόνον η αρμόδια ρυθμιστική αρχή, γι’ αυτό και η Suez εξ αρχής επέμεινε στη δημιουργία της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων.
Νίκος Φωτόπουλος
6/6/2016
https://www.facebook.com/ivos.toufexis
Konstantinos Tsakalidis / SOOC
Το νερό ξανά στο στόχαστρο
Το ζήτημα του νερού επιστρέφει. Μπορεί η κυβέρνηση να αποφεύγει να το φέρει για συζήτηση στη Βουλή, μια σειρά από ενέργειες όμως δείχνουν ότι το ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης μέρους της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ αλλά και της διαχείρισης των υδάτων γίνεται όλο και πιο πιθανό, ενώ οι «μνηστήρες» για την εκμετάλλευση ενός δημοσίου αγαθού ετοιμάζονται
Τελευταίο «κρούσμα» ήταν η υπογραφή του οδικού χάρτη στρατηγικής συνεργασίας Ελλάδας - Γαλλίας,
, που συνυπέγραψαν την Παρασκευή ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο Γάλλος ομόλογος του, Μανουέλ Βαλς, κατά την επίσκεψη του δεύτερου στην Αθήνα. Ανάμεσα στα όσα προβλέπει, περιλαμβάνεται η «ενθάρρυνση των επιχειρήσεων να ανταποκριθούν στις προσκλήσεις ενδιαφέροντος των ελληνικών αρχών στο πλαίσιο των αποκρατικοποιήσεων που έχουν δρομολογηθεί, ιδίως του νέου αεροδρομίου Κρήτης, της διαχείρισης των υδάτων σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, για τις οποίες εξετάζεται νέο σχήμα, καθώς και οι σιδηρόδρομοι (ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΕΕΣΣΤΥ)». Η επίσκεψη Βαλς λοιπόν φαίνεται ότι είχε στόχο, μεταξύ άλλων, «η Γαλλία να κάνει τα ψώνια της» όπως είχαν σχολιάσει τα γαλλικά ΜΜΕ μια προηγούμενη επίσκεψη του Φρανσουά Ολάντ.
Άλλωστε το ενδιαφέρον γαλλικών εταιρειών για την εκμετάλλευση του νερού σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη είναι γνωστό εδώ και χρόνια, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την εταιρεία Suez που προσπαθεί να αναμειχθεί με κάθε τρόπο στην ΕΥΑΘ, κατέχει το 5% των μετοχών και μάλιστα το 2013 είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για το πλειοψηφικό πακέτο της εταιρείας. Ήταν η εποχή που το ΤΑΙΠΕΔ και η τότε κυβέρνηση προωθούσαν την πλήρη ιδιωτικοποίηση του νερού των δύο μεγαλύτερων πόλεων της χώρας, πολιτική που αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση εδώ και περίπου μια πενταετία.
Οι επιδιώξεις αυτές προσέκρουσαν στην ισχυρή αντίθεση κινημάτων και πολιτών. Επιστέγασμα αυτών των αντιστάσεων ήταν αφενός το άτυπο δημοψήφισμα που διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη, τον Μάιο του 2014, όταν 213.508 πολίτες (το 98% όσων συμμετείχαν) έστειλαν μήνυμα κατά της πώλησης του νερού και αφετέρου η απόφαση ης Ολομέλειας του ΣτΕ 1906/2014, με την οποία κρίθηκε αντισυνταγματική η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ (κατ'επέκταση και της ΕΥΑΘ) και όπου ορίστηκε ότι το 50% συν μία μετοχή της εταιρίας όπως και το μάνατζμεντ θα πρέπει να παραμείνουν στο κράτος. Τα γεγονότα αυτά έβαλαν στον «πάγο» κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης μέρους των εταιρειών ύδρευσης, τουλάχιστον μέχρι πριν λίγες εβδομάδες. Το θέμα επανήλθε στο προσκήνιο, κατά τη συζήτηση στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο με τα (προτελευταία) προαπαιτούμενα για το κλείσιμο της αξιολόγησης.
Η διαδικασία προχωράει, η Βουλή απουσιάζει
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης του πολυνομοσχεδίου στις αρμόδιες επιτροπές, πριν εισαχθεί στην Ολομέλεια, το ζήτημα μονοπώλησε το ενδιαφέρον, λόγω της τακτικής που επέλεξε να ακολουθήσει η κυβέρνηση. Στα άρθρα που αφορούσαν το νέο υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων γινόταν λόγος για μια σειρά από ΔΕΚΟ που θα περνούσαν σε αυτό, μέσω της μεταφοράς τους στη θυγατρική Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών (ΕΔΗΣ). Το ποιες δημόσιες επιχειρήσεις θα μεταβιβαστούν στο υπερταμείο γινόταν σαφές σε ένα παράρτημα του πολυνομοσχεδίου, μόνο που το παράρτημα αυτό… δεν ήρθε στη Βουλή. Η παράλειψη αυτή προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις από την πλευρά της αντιπολίτευσης και μετά από μια πολύ έντονη συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή, η κυβέρνηση έφερε στο φως το σχετικό παράρτημα στο οποίο προβλεπόταν η μεταφορά 7 εταιρειών (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΒΟ, ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ και Κτιριακές Υποδομές) στο υπερταμείο, αλλά «σε επόμενο στάδιο». Μολονότι η διατύπωση ήταν σαφής ως προς την παραχώρηση, ο υπουργός Οικονομικών ,Ευκλείδης Τσακαλώτος, επέμεινε μιλώντας στην Επιτροπή ότι η μεταφορά του δέυτερου πακέτου επιχειρήσεων είναι «υπό συζήτηση». Τελικά καθώς οι αντιδράσεις συνεχίστηκαν, η κυβέρνηση απέσυρε τη διάταξη, δείγμα του ότι το ζήτημα θεωρείται κοινοβουλευτικό «ταμπού»
Ωστόσο οι διαδικασίες εκτός Βουλής προχωρούν κανονικά και καθώς φαίνεται, έχουν επιταχυνθεί μετά την ολοκλήρωση του μεγαλύτερου μέρους της αξιολόγησης. Λίγες μέρες μετά την υπερψήφιση του πολυνομοσχεδίου, το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΙΠ) ενέκρινε το χρονοδιάγραμμα του ΤΑΙΠΕΔ για 19 αποκρατικοποιήσεις για 19 αποκρατικοποιήσεις περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται οι πωλήσεις του 11% της ΕΥΔΑΠ και του 23% της ΕΥΑΘ. Συγκεκριμένα προβλέπεται:
ΕΥΔΑΠ:
Η αξιοποίηση προβλέπει την πώληση του 11% των μετοχών, με το ΤΑΙΠΕΔ να κατέχει το 27% των μετοχών. Τα επόμενα βήματα έχουν ως εξής: Το Δημόσιο και το ΤΑΙΠΕΔ να ζητήσουν την επιστροφή κεφαλαίου στους μετόχους, όπως προβλέπεται από το εταιρικό δίκαιο. Το ΤΑΙΠΕΔ να επιλέξει συμβούλους μέχρι το τρίτο τρίμηνο του 2016, καθώς και να εκπονήσει επιχειρηματικό σχέδιο
ΕΥΑΘ:
Έως το τρίτο τρίμηνο το ΤΑΙΠΕΔ θα επιλέξει συμβούλους. Τα επόμενα βήματα περιλαμβάνουν: Αξιολόγηση εναλλακτικών επιλογών για την πώληση του 23% των μετοχών. Βελτίωση του ρυθμιστικού πλαισίου και έγκριση αναθεωρημένης σύμβασης παραχώρησης από την εταιρεία και το ελληνικό Δημόσιο.
Η Ευρώπη κάνει το αντίθετο
Το παράδοξο είναι ότι ενώ η Ελλάδα (υποχρεώνεται να) επιλέγει την ιδιωτικοποίηση του νερού, οι χώρες που έχουν δοκιμάσει αυτήν την πολιτική έχουν εδώ και χρόνια ακολουθήσει την αντίθετη πορεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ή… Γαλλία. Η σύμβαση του δήμου του Παρισιού με τις εταιρείες Suez και Veolia διήρκησε 23 χρόνια, από το 1985 μέχρι το 2008. Έπειτα οι αρχές της γαλλικής πρωτεύουσας αποφάσισαν, εν μέσω καταγγελιών για διαφθορά και υπερτιμολογήσεις, τη δημιουργία μιας δημόσιας εταιρείας, της Eau de Paris, που γρήγορα κατάφερε να εξοικονομήσει 35 εκατ. ευρώ και να μειώσει 8% τα τιμολόγια.
Και δεν είναι μόνο το Παρίσι, περισσότερες από 10 μεγάλες γαλλικές πόλεις αποφάσισαν να επανακρατικοποιήσουν το νερό, μεταξύ των οποίων η Γκρενόμπλ, το Μπορντό και η Ρεν. Ανάλογα παραδείγματα στην υπόλοιπη Ευρώπη συμπεριλαμβάνουν τη Νάπολι, τη Στουτγκάρδη αλλά και το Βερολίνο. Σε άλλες πόλεις, όπως η Σόφια και η Βαρκελώνη, η διαδικασία επανακρατικοποίησης είναι σε εξέλιξη. Ο παρακάτω χάρτης είναι ενδεικτικός:
Πηγή
Το ότι η Ελλάδα ετοιμάζεται να ακολουθήσει μια πολιτική που κρίνεται λανθασμένη σε παγκόσμιο επίπεδο δεν αποτελεί εντύπωση (άλλωστε τα μνημόνια δεν έχουν και πολλή... λογική μέσα τους). Το σίγουρο είναι ότι τους επόμενους μήνες το θέμα θα απασχολήσει αρκετά και η κυβέρνηση θα πρέπει να βρεθεί αντιμέτωπη με τις αποφάσεις της. Αστάθμητος παράγοντας σε όλα αυτά η αντίδραση της κοιινωνιας που κάποτε έστειλε ξεκάθαρα μηνύματα κι επέβαλε την άποψη της. Τώρα;
του Θάνου Καμήλαλη
6/6/2016
http://www.thepressproject.gr/article/95874/To-nero-ksana-sto-stoxastro
Το ζήτημα του νερού επιστρέφει. Μπορεί η κυβέρνηση να αποφεύγει να το φέρει για συζήτηση στη Βουλή, μια σειρά από ενέργειες όμως δείχνουν ότι το ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης μέρους της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ αλλά και της διαχείρισης των υδάτων γίνεται όλο και πιο πιθανό, ενώ οι «μνηστήρες» για την εκμετάλλευση ενός δημοσίου αγαθού ετοιμάζονται
Τελευταίο «κρούσμα» ήταν η υπογραφή του οδικού χάρτη στρατηγικής συνεργασίας Ελλάδας - Γαλλίας,
, που συνυπέγραψαν την Παρασκευή ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο Γάλλος ομόλογος του, Μανουέλ Βαλς, κατά την επίσκεψη του δεύτερου στην Αθήνα. Ανάμεσα στα όσα προβλέπει, περιλαμβάνεται η «ενθάρρυνση των επιχειρήσεων να ανταποκριθούν στις προσκλήσεις ενδιαφέροντος των ελληνικών αρχών στο πλαίσιο των αποκρατικοποιήσεων που έχουν δρομολογηθεί, ιδίως του νέου αεροδρομίου Κρήτης, της διαχείρισης των υδάτων σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, για τις οποίες εξετάζεται νέο σχήμα, καθώς και οι σιδηρόδρομοι (ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΕΕΣΣΤΥ)». Η επίσκεψη Βαλς λοιπόν φαίνεται ότι είχε στόχο, μεταξύ άλλων, «η Γαλλία να κάνει τα ψώνια της» όπως είχαν σχολιάσει τα γαλλικά ΜΜΕ μια προηγούμενη επίσκεψη του Φρανσουά Ολάντ.Άλλωστε το ενδιαφέρον γαλλικών εταιρειών για την εκμετάλλευση του νερού σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη είναι γνωστό εδώ και χρόνια, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την εταιρεία Suez που προσπαθεί να αναμειχθεί με κάθε τρόπο στην ΕΥΑΘ, κατέχει το 5% των μετοχών και μάλιστα το 2013 είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για το πλειοψηφικό πακέτο της εταιρείας. Ήταν η εποχή που το ΤΑΙΠΕΔ και η τότε κυβέρνηση προωθούσαν την πλήρη ιδιωτικοποίηση του νερού των δύο μεγαλύτερων πόλεων της χώρας, πολιτική που αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση εδώ και περίπου μια πενταετία.
Οι επιδιώξεις αυτές προσέκρουσαν στην ισχυρή αντίθεση κινημάτων και πολιτών. Επιστέγασμα αυτών των αντιστάσεων ήταν αφενός το άτυπο δημοψήφισμα που διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη, τον Μάιο του 2014, όταν 213.508 πολίτες (το 98% όσων συμμετείχαν) έστειλαν μήνυμα κατά της πώλησης του νερού και αφετέρου η απόφαση ης Ολομέλειας του ΣτΕ 1906/2014, με την οποία κρίθηκε αντισυνταγματική η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ (κατ'επέκταση και της ΕΥΑΘ) και όπου ορίστηκε ότι το 50% συν μία μετοχή της εταιρίας όπως και το μάνατζμεντ θα πρέπει να παραμείνουν στο κράτος. Τα γεγονότα αυτά έβαλαν στον «πάγο» κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης μέρους των εταιρειών ύδρευσης, τουλάχιστον μέχρι πριν λίγες εβδομάδες. Το θέμα επανήλθε στο προσκήνιο, κατά τη συζήτηση στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο με τα (προτελευταία) προαπαιτούμενα για το κλείσιμο της αξιολόγησης.
Η διαδικασία προχωράει, η Βουλή απουσιάζει
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης του πολυνομοσχεδίου στις αρμόδιες επιτροπές, πριν εισαχθεί στην Ολομέλεια, το ζήτημα μονοπώλησε το ενδιαφέρον, λόγω της τακτικής που επέλεξε να ακολουθήσει η κυβέρνηση. Στα άρθρα που αφορούσαν το νέο υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων γινόταν λόγος για μια σειρά από ΔΕΚΟ που θα περνούσαν σε αυτό, μέσω της μεταφοράς τους στη θυγατρική Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών (ΕΔΗΣ). Το ποιες δημόσιες επιχειρήσεις θα μεταβιβαστούν στο υπερταμείο γινόταν σαφές σε ένα παράρτημα του πολυνομοσχεδίου, μόνο που το παράρτημα αυτό… δεν ήρθε στη Βουλή. Η παράλειψη αυτή προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις από την πλευρά της αντιπολίτευσης και μετά από μια πολύ έντονη συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή, η κυβέρνηση έφερε στο φως το σχετικό παράρτημα στο οποίο προβλεπόταν η μεταφορά 7 εταιρειών (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΒΟ, ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ και Κτιριακές Υποδομές) στο υπερταμείο, αλλά «σε επόμενο στάδιο». Μολονότι η διατύπωση ήταν σαφής ως προς την παραχώρηση, ο υπουργός Οικονομικών ,Ευκλείδης Τσακαλώτος, επέμεινε μιλώντας στην Επιτροπή ότι η μεταφορά του δέυτερου πακέτου επιχειρήσεων είναι «υπό συζήτηση». Τελικά καθώς οι αντιδράσεις συνεχίστηκαν, η κυβέρνηση απέσυρε τη διάταξη, δείγμα του ότι το ζήτημα θεωρείται κοινοβουλευτικό «ταμπού»
Ωστόσο οι διαδικασίες εκτός Βουλής προχωρούν κανονικά και καθώς φαίνεται, έχουν επιταχυνθεί μετά την ολοκλήρωση του μεγαλύτερου μέρους της αξιολόγησης. Λίγες μέρες μετά την υπερψήφιση του πολυνομοσχεδίου, το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΙΠ) ενέκρινε το χρονοδιάγραμμα του ΤΑΙΠΕΔ για 19 αποκρατικοποιήσεις
για 19 αποκρατικοποιήσεις περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται οι πωλήσεις του 11% της ΕΥΔΑΠ και του 23% της ΕΥΑΘ. Συγκεκριμένα προβλέπεται:ΕΥΔΑΠ:
Η αξιοποίηση προβλέπει την πώληση του 11% των μετοχών, με το ΤΑΙΠΕΔ να κατέχει το 27% των μετοχών. Τα επόμενα βήματα έχουν ως εξής: Το Δημόσιο και το ΤΑΙΠΕΔ να ζητήσουν την επιστροφή κεφαλαίου στους μετόχους, όπως προβλέπεται από το εταιρικό δίκαιο. Το ΤΑΙΠΕΔ να επιλέξει συμβούλους μέχρι το τρίτο τρίμηνο του 2016, καθώς και να εκπονήσει επιχειρηματικό σχέδιο
ΕΥΑΘ:
Έως το τρίτο τρίμηνο το ΤΑΙΠΕΔ θα επιλέξει συμβούλους. Τα επόμενα βήματα περιλαμβάνουν: Αξιολόγηση εναλλακτικών επιλογών για την πώληση του 23% των μετοχών. Βελτίωση του ρυθμιστικού πλαισίου και έγκριση αναθεωρημένης σύμβασης παραχώρησης από την εταιρεία και το ελληνικό Δημόσιο.
Η Ευρώπη κάνει το αντίθετο
Το παράδοξο είναι ότι ενώ η Ελλάδα (υποχρεώνεται να) επιλέγει την ιδιωτικοποίηση του νερού, οι χώρες που έχουν δοκιμάσει αυτήν την πολιτική έχουν εδώ και χρόνια ακολουθήσει την αντίθετη πορεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ή… Γαλλία. Η σύμβαση του δήμου του Παρισιού με τις εταιρείες Suez και Veolia διήρκησε 23 χρόνια, από το 1985 μέχρι το 2008. Έπειτα οι αρχές της γαλλικής πρωτεύουσας αποφάσισαν, εν μέσω καταγγελιών για διαφθορά και υπερτιμολογήσεις, τη δημιουργία μιας δημόσιας εταιρείας, της Eau de Paris, που γρήγορα κατάφερε να εξοικονομήσει 35 εκατ. ευρώ και να μειώσει 8% τα τιμολόγια.
Και δεν είναι μόνο το Παρίσι, περισσότερες από 10 μεγάλες γαλλικές πόλεις αποφάσισαν να επανακρατικοποιήσουν το νερό, μεταξύ των οποίων η Γκρενόμπλ, το Μπορντό και η Ρεν. Ανάλογα παραδείγματα στην υπόλοιπη Ευρώπη συμπεριλαμβάνουν τη Νάπολι, τη Στουτγκάρδη αλλά και το Βερολίνο. Σε άλλες πόλεις, όπως η Σόφια και η Βαρκελώνη, η διαδικασία επανακρατικοποίησης είναι σε εξέλιξη. Ο παρακάτω χάρτης είναι ενδεικτικός:
Το ότι η Ελλάδα ετοιμάζεται να ακολουθήσει μια πολιτική που κρίνεται λανθασμένη σε παγκόσμιο επίπεδο δεν αποτελεί εντύπωση (άλλωστε τα μνημόνια δεν έχουν και πολλή... λογική μέσα τους). Το σίγουρο είναι ότι τους επόμενους μήνες το θέμα θα απασχολήσει αρκετά και η κυβέρνηση θα πρέπει να βρεθεί αντιμέτωπη με τις αποφάσεις της. Αστάθμητος παράγοντας σε όλα αυτά η αντίδραση της κοιινωνιας που κάποτε έστειλε ξεκάθαρα μηνύματα κι επέβαλε την άποψη της. Τώρα;
του Θάνου Καμήλαλη
6/6/2016
http://www.thepressproject.gr/article/95874/To-nero-ksana-sto-stoxastro
ΣΧΕΤΙΚΑ
(1) Θεσσαλονίκη-Ύδρευση:
Δημοψήφισμα για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ
(2) Ντοκυμαντέρ
Οι Βρυξέλλες αποφάσισαν: το Νερό σε Ιδιώτες - Πολυεθνικές
(3) ΟΤΑΝ ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΩΛΕΙΤΑΙ
Ιδιωτικοποίηση νερού: 10 πόλεις δείχνουν άλλο δρόμο
Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι πάντα άσπρο ή μαύρο
Στη χώρα που κάποτε γεννήθηκαν ο επιστημονικός λογισμός και η αναλυτική σκέψη, σήμερα κυριαρχούν οι λύσεις του Ασπρου/ Μαύρου και οι απόψεις του Ναι/Οχι.
Δίνουμε καταφάσεις ή αρνήσεις και δεν δίνουμε λύσεις. Εξαπολύουμε συνθήματα χωρίς ανάλυση. Παθιαζόμαστε για θέσεις χωρίς επιχειρήματα. Πιστεύουμε δογματικά στο Καλό και στο Κακό χωρίς την παραμικρή επινοητικότητα στην προσέγγιση λύσεων. Κλασικό παράδειγμα το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων. Είμαστε υπέρ όλων ή κατά των πάντων. Δεν είναι όμως έτσι: Η ιδιωτικοποίηση είναι παρεμβατικό θεσμικό μέτρο οργάνωσης της οικονομίας. Αλλού χρειάζεται και αλλού όχι. Επειδή έχει σκοπό να προκαλέσει επενδύσεις, να αυξήσει την απασχόληση και να συμβάλει σε μεγαλύτερη προσφορά πρέπει κάθε φορά να εξετάζονται η χρησιμότητά της και οι προϋποθέσεις πραγματοποίησής της. Οπως επίσης και η μορφή που μπορεί να πάρει. Προφανώς, δεν πρέπει να γίνεται για να «πάρουν φίλοι τις δουλειές» γιατί έτσι συνεχίζεται η χρεοκοπημένη νοοτροπία των πελατειακών σχέσεων. Ούτε πρέπει να γίνεται μόνο και μόνο για να εισρεύσει πρόσκαιρο χρήμα στο άδειο (και συχνά τρύπιο) βαρέλι του Δημοσίου. Επίσης, προφανώς, το κράτος δεν μπορεί να κρατά δέσμιους τομείς της οικονομίας όπου έχει αποτύχει επανειλημμένως και παταγωδώς.
Πέρα λοιπόν (και ίσως πάνω) από το τίμημα ενδιαφέρουν η αναπτυξιακή απελευθερωτική δυναμική του εγχειρήματος της ιδιωτικοποίησης, οι θέσεις εργασίας και η δομική αναδιάρθρωση της οικονομίας ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της χώρας και να ανακτηθεί η θέση της στο ευρωπαϊκό οικονομικό πλαίσιο. Γενικά έχει φανεί (και στη χώρα μας και στο εξωτερικό) ότι οι ιδιωτικοποιήσεις: 1) αυξάνουν τη συνολική εθνική παραγωγή 2) βελτιώνουν τη συνολική παραγωγικότητα της οικονομίας και 3) αυξάνουν τις κερδοφορίες με παράλληλη ενίσχυση της παραγωγικότητας και της απασχόλησης. Στον αντίποδα βέβαια, η εμπειρία έχει δείξει ότι μαζικές και υπό πίεση ιδιωτικοποιήσεις δεν στέφονται με επιτυχία. Αποτυχημένες κρίνονται επίσης αυτές που έγιναν στο πλαίσιο μιας δογματικής εμμονής του παρελθόντος (π.χ. νερό και μεταφορές σε Μ. Βρετανία). Συνεπώς, η λογική λέει ότι η κάθε ιδιωτικοποίηση αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση και πρέπει να αναλύεται με συγκεκριμένα κριτήρια που εξυπηρετούν καλύτερα το συμφέρον της εθνικής μας οικονομίας.
(...)
Η ιδιωτικοποίηση του νερού
Η πρωτοβουλία των Ευρωπαίων Ελεύθερων Πολιτών «right2water», στην οποία κατά την άποψη μας πρέπει να συμμετέχουμε όλοι, εξέφρασε φόβους, σχετικά με το ότι οι μυστικές διαπραγματεύσεις, στα πλαίσια της υπογραφής της «ανίερης» συμφωνίας «TISA» (άρθρο), θα έχουν σοβαρότατες συνέπειες για την κοινωνία μας.
Ειδικότερα, φαίνεται ότι προωθείται κρυφά η ιδιωτικοποίηση των δημοσίων κοινωφελών επιχειρήσεων ύδρευσης – εναντίον της οποίας έχει τοποθετηθεί η πρωτοβουλία, με την κατάθεση μίας αναφοράς (Petition) στην Κομισιόν, υπογεγραμμένης σχεδόν από 2.000.000 Ευρωπαίους Πολίτες. Δυστυχώς, η Ευρώπη αγνόησε την κοινή βούληση των λαών της, απορρίπτοντας την αναφορά – αρνούμενη να συμπεριλάβει στα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα την αποκλειστική ιδιοκτησία του δικτύου ύδρευσης, από το δημόσιο της εκάστοτε χώρας.
Αντί αυτού, η Κομισιόν αποποιείται τις ευθύνες της, ανακοινώνοντας ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί το δικαίωμα των ανθρώπων στο νερό – θεωρώντας πως η πρωτοβουλία ανήκει στις εθνικές κυβερνήσεις, οπότε δεν επιτρέπεται να νομοθετήσει η ίδια. Πρόκειται ασφαλώς για μία υπεκφυγή άνευ προηγουμένου, όταν πάνω από το 50% πλέον των νόμων που αφορούν τα εθνικά κράτη, ψηφίζονται στην Ε.Ε.
Το γεγονός αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την Ελλάδα, από την οποία οι διεθνείς τοκογλύφοι, μέσω των μπράβων τους (ΔΝΤ), απαιτούν την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ κοκ. Εκτός αυτού, πρόκειται κυριολεκτικά για ένα χαστούκι στο πρόσωπο των Πολιτών, καθώς επίσης για μία ακόμη ήττα της Δημοκρατίας – την οποία θα πληρώσουν πολύ ακριβά οι Πολίτες, εάν δεν αντιδράσουν ως οφείλουν.
Η μυστική συμφωνία πάντως που δρομολογείται, παράλληλα με τη διατλαντική συμφωνία ελευθέρων συναλλαγών (TTIP) μεταξύ της ΕΕ και των Η.Π.Α., δεν συμπεριλαμβάνει μόνο το νερό, αλλά και πολλές άλλες κοινωφελείς επιχειρήσεις ή δημοσίους οργανισμούς(γράφημα που ακολουθεί).
Πολιτικά, η απόφαση της κυβέρνησης να πουλήσει τα «νερά» είναι κουτή και κοινωνικά ανάλγητη, σε μια Ευρώπη που δεν έχει εύκολη την απάντηση στο ζήτημα αυτό...
Ο Αμερικανός επενδυτής Πόλσον αγόρασε με το fund του ένα από τα πιο επιθετικά της Νέας Υόρκης, το 10% της ΕΥΔΑΠ. Πωλητής η Τράπεζα Πειραιώς που κληρονόμησε την ΕΥΔΑΠ από την Αγροτική Τράπεζα (ΑΤΕ). Οι ελληνικές τράπεζες υποχρεούνται από την τρόικα και την ΕΕ να πουλήσουν όλες τις δραστηριότητές τους που δεν λογίζονται ως μέρος της βασικής τραπεζικής τους δραστηριότητας, για να βελτιώσουν την κεφαλαιακή τους θέση, αλλά και για τον λόγο ότι έχουν λάβει κρατική επιδότηση μέσω της
ανακεφαλαιοποίησης.
Αυτό είναι το ένα δεδομένο. Το άλλο είναι ότι μετά τη συγκέντρωση εκατομμυρίων υπογραφών στο αίτημα να μην ιδιωτικοποιηθούν οι επιχειρήσεις ύδρευσης σε ολόκληρη την Ευρώπη και εν όψει του γεγονότος ότι η κυρία Μέρκελ κινδύνευε να βρεθεί αντιμέτωπη με ένα πραγματικό κίνημα αντίθετο στην ιδιωτικοποίηση του νερού -ιδιαίτερα στη Βόρειο Γερμανία- ζήτησε από την ΕΕ να πάρει θέση δια του επιτρόπου Μισέλ Μπαρνιέ ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των υποδομών του νερού.
Το τρίτο δεδομένο είναι ότι για την αποκρατικοποίηση της ΕΥΔΑΠ θα αποφασίσει το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). ΤΟ ΣτΕ καλείται να αποφανθεί σχετικά με το εάν η μεταβίβαση των μετοχών της εισηγμένης στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων είναι νόμιμη. Προσφυγή στο ΣτΕ έχει κατατεθεί και για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ, ωστόσο η κατάσταση είναι περισσότερο περίπλοκη για την εταιρεία ύδρευσης της Αθήνας, επειδή τα πάγια στοιχεία έχουν ενοποιηθεί στον όμιλο ΕΥΔΑΠ. Στη Θεσσαλονίκη η ΕΥΑΘ, που διαχειρίζεται το δίκτυο
ύδρευσης.
Πολιτικά η απόφαση της κυβέρνησης να πουλήσει τα «νερά» είναι κουτή και κοινωνικά ανάλγητη σε μια Ευρώπη που δεν έχει εύκολη την απάντηση στο ζήτημα αυτό. Η αγορά του Πόλσον -που στοιχημάτισε στη χρεοκοπία της χώρας και πιο πριν είχε γίνει διάσημος στοιχηματίζοντας στα περίφημα ασφάλιστρα κινδύνου έναντι χρεοκοπίας- δείχνει σε ποια χέρια θα μπορούσαν να καταλήξουν επιχειρήσεις που από τη μία μέρα στην άλλη θεωρούνται ιδιωτική περιουσία. Για να πετύχει τις αποδόσεις του ο κάθε Πόλσον θα πρέπει η τιμή του νερού να ανέβει στον… ουρανό. Ίσως θα ήταν πιο χρήσιμο πριν προχωρήσει η κυβέρνηση στην ιδιωτικοποίηση των «νερών» να ζητήσει από κατηγορίες του πληθυσμού που παίρνουν το νερό ακόμα ξεδιάντροπα φθηνά (π.χ. αγρότες) να πληρώσουν το κόστος του.
Το περιστατικό από μόνο του δεν σημαίνει ακόμα το παραμικρό, καθώς το 60% των μετοχών βρίσκονται στα χέρια του ΤΑΙΠΕΔ. Και αυτό δεν μπορεί να πουλήσει χωρίς απόφαση του ΣΤΕ. Και το ΣΤΕ πολύ δύσκολα θα αποφασίσει ότι το νερό είναι εμπόρευμα για να πουληθεί.
( Τάσος Τέλλογλου,3 ΜΑΙΟΥ 2014)
Right2Water:Water and sanitation are a human right!
Η Right2Water (Το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα), μια Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών, παρουσίασε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τις υπογραφές σχεδόν 2 εκατομμυρίων ανθρώπων οι οποίοι ζητούν να μην ιδιωτικοποιηθούν ποτέ οι υπηρεσίες διαχείρισης του νερού.
ΝΕΡΟ-Πολυεθνικές:Ο ρόλος της Κομισιόν στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων...
Το «Monitor» της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης ερευνά τον ρόλο της Κομισιόν στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων. Η εκπομπή έκανε πρόσφατα μια έρευνα για τις πιέσεις που ασκεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις χώρες μέλη της Ε.Ε. για να ιδιωτικοποιήσουν τις υπηρεσίες ύδρευσης. «Νερό ένα ανθρώπινο δικαίωμα ή μια μπίζνες δισεκατομμυρίων δολαρίων;» «Φαίνεται ότι οι Βρυξέλλες αποφάσισαν». «Στο μέλλον το νερό θα ανήκει στις πολυεθνικές αντί σε όλους εμάς».
Το «Monitor» της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης ερευνά τον ρόλο της Κομισιόν στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων. Η εκπομπή έκανε πρόσφατα μια έρευνα για τις πιέσεις που ασκεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις χώρες μέλη της Ε.Ε. για να ιδιωτικοποιήσουν τις υπηρεσίες ύδρευσης. «Νερό ένα ανθρώπινο δικαίωμα ή μια μπίζνες δισεκατομμυρίων δολαρίων;» «Φαίνεται ότι οι Βρυξέλλες αποφάσισαν». «Στο μέλλον το νερό θα ανήκει στις πολυεθνικές αντί σε όλους εμάς».
Στο δεύτερο κατατοπιστικό βίντεο παρακολουθούμε τα αποτελέσματα του κινήματος των πολιτών στην Γερμανία κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού και την εξάπλωση του κινήματος πανευρωπαϊκά, καθώς και το πολιτικό παιχνίδι που διαδραματίστηκε στις πλάτες της Γερμανικής κοινωνίας από τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Φιλελευθέρους πάνω στο ζήτημα.
Πολύ πριν από την επίσκεψη Ολάντ (Ελλάδα, Φεβρουάριος 2013), ο οποίος εξέφρασε το ενδιαφέρον του για το ξεπούλημα της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ, διαδοχικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είχαν προετοιμάσει το έδαφος τοποθετώντας ανθρώπους γαλλικών πολυεθνικών στις δυο ελληνικές εταιρείες. Δείτε στο Catastroika πως στήνεται η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από την ιδιωτικοποίηση των συστημάτων ύδρευσης. Πρώτο παράδειγμα προς αποφυγή ήταν φυσικά η ίδια η Γαλλία που τώρα επανεθνικοποιεί τα δίκτυα ύδρευσης.
Σε μια χώρα της Λατινικής Αμερικής η βροχή έρχεται απο το τραγούδι της γιαγιάς Γκρίλο. Δείτε αυτό το υπέροχο animated φιλμάκι που μιλάει για τον πόλεμο του νερού στην Βολιβία, όταν οι πολυεθνικές αγοράσαν το νερό και απαγορευσαν στον κόσμο να μαζευει ακόμα και το νερό της βροχής.
[ alepouda.blogspot.gr ]
«Ο Πόλεμος του Νερού» [ Βολιβία ]
Τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 2000, ξέσπασαν διαδηλώσεις στην πόλη Cochabamba στην Βολιβία ως απάντηση στις μεγάλες αυξήσεις της τιμής του νερού. Πολλοί άνθρωποι είδαν τον λογαριασμό του νερού να τριπλασιάζεται και να τετραπλασιάζεται, κάτι που σήμαινε πως πολλοί θα έπρεπε να διαθέσουν το μισό περίπου εισόδημά τους για τον λογαριασμό του νερού.
Αυτό συνέβη από την στιγμή που η εταιρεία Bechtel ανέλαβε την διαχείριση του νερού της πόλης. Μη μπορώντας οι πολίτες να ανταποκριθούν απαίτησαν να σταματήσει η σύμβαση με την εταιρεία. Μετά από καταστρατήγηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων, πολλούς τραυματισμούς και θανάτους από την αστυνομία και τον στρατό κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων, όλα τα δικαιώματα του νερού αποκαταστάθηκαν. [ tvxs.gr ]
Μπορείτε να φανταστείτε μια αγορά νερού; Μια αγορά, όπου ιδιοκτήτες μετοχών νερού θα το πουλούσαν και θα το αγόραζαν, ενώ άλλοι θα κερδοσκοπούσαν πάνω στην τιμή του χωρίς να το χρειάζονται; Πως θα ήταν η ζωή, εάν όλα τα νερά του πλανήτη, επιφανειακά ή υπόγεια, τα νερά των ποταμών, των λιμνών και των παγετώνων, ανήκαν σε ιδιώτες;
Το «Πωλείται Ζωή» εξετάζει την μεγαλύτερη αγορά νερού του κόσμου που έχει στηθεί στην Χιλή. Εκεί όπου οι υδάτινοι πόροι της χώρας δεν ανήκουν στο κράτος αλλά σε ιδιώτες και μία εταιρεία μπορεί να είναι ιδιοκτήτης ενός ολόκληρου ποταμού και να κατέχει ποσότητα νερού ίση με το Βέλγιο. Εκεί, όπου το νερό έχει μετατραπεί από δημόσιο αγαθό ζωής σε ιδιοκτησία, και ένα «δικαίωμα νερού» μπορεί να κοστίζει όσο ένα σπίτι.
Ακόμα και στην έρημο της Ατακάμα, που θεωρείται η ξηρότερη περιοχή του πλανήτη, οι μεταλλευτικές εταιρείες – μεγαλο-ιδιοκτήτες του μακρύτερου ποταμού της Χιλής, Ρίο Λόα – αντλούν τεράστιες ποσότητες και χρησιμοποιούν το πολύτιμο νερό για να ξεπλένουν μέταλλα, καταδικάζοντας χιλιάδες ιθαγενείς και χωριά αγροτών στην δίψα και τη φτώχεια. [ exandasdocumentaries.com ]