IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η σκιά της "απο-παγκοσμιοποίησης"  πάνω από το Νταβός.    Του Κώστα Ράπτη Η Κίνα διαμηνύει ότι ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός είναι αυτός του μεγαλύτερου ανοίγματος των οικονομιών. Οι ΗΠΑ πάλι ξεκαθαρίζουν ότι το "μοντέλο Νταβός" είναι ξεπερασμένο και η στροφή προς περισσότερο προστατευτικές πολιτικές είναι αναπόφευκτη. Η Ευρώπη, πάλι, βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος, αναζητώντας στρατηγικό προσανατολισμό. Και όλοι μαζί παραδέχονται ότι η "παγκοσμιοποίηση", όπως τη γνωρίζαμε, υποχωρεί. Αυτή ήταν η παράδοξη εικόνα που προέκυψε από το φετινό Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που μόλις ολοκληρώθηκε στο Νταβός της Ελβετίας, με τους ισχυρούς του πλανήτη να διαβουλεύονται εν μέσω γεωπολιτικών εντάσεων, εμπορικών "εχθροπραξιών", ανόδου των επιτοκίων, αλλά και της αισιοδοξίας που προκαλεί η έξοδος της Κίνας από τις περιοριστικές πολιτικές για την πανδημία. "Κλάδος ελαίας" Ο αντιπρόεδρος της κινεζικής κυβέρνησης, Λιου Χε, επικεφαλής της αντιπροσω

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: «Ο μονοπολικός κόσμος γίνεται αμετάκλητα παρελθόν»   Οι ΗΠΑ στον κόσμο του 21ου αιώνα. Η απο-παγκοσμιοποίηση και ο περιφερειακός προστατευτισμός   αποτελούν μονόδρομο για τις ΗΠΑ. Η αμερικανική εξωτερική πολιτική μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου περιήλθε σε μια θορυβώδη θριαμβολογία. Ο όρος ″Triumphalism″ ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτό το σφάλμα. Οι ΗΠΑ προέκυψαν ως υπερδύναμη για μια σειρά από λόγους (γεωγραφία, μη φθορά σε ευρωπαϊκούς πολέμους παρά μόνο στο τέλος, δημιουργικότητα και φυσικούς πόρους) και δεν ήταν ποτέ μια πρόθυμη δύναμη να εμπλακεί στη διεθνή πολιτική. Από την άλλη, οι μάχες των Αμερικανών εναντίον των αποικιοκρατών (Βρετανών, Ισπανών και Γάλλων) καθιστούσαν την αμερικανική διαδικασία δημιουργίας έθνους-κράτους ως εξωτερική πολιτική καθώς ήταν αποικία. Η Αμερική κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου σχεδίασε σωστά δύο παράλληλους στόχους. Ο πρώτος ήταν να βγει νικήτρια στην κούρσα με την ΕΣΣΔ και με τον κομμουνισμό. Η άλλη, να δημιουργήσει

    Γιατί η Δύση έχει την ευθύνη  για την κρίση στην Ουκρανία. Μια άλλη οπτική σε άρθρο του 2014 από τον Τζον Μερσχάιµε ρ , κ αθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου.    Το κείµενο του Τζον Μερσχάιµερ, εκτενή αποσπάσματα του οποίου αναδημοσιεύει σήμερα η «Κ», φιλοξενήθηκε πρώτη φορά στο περιοδικό Foreign Affairs, στο τεύχος Σεπτεμβρίου/Οκτωβρίου 2014 , μερικούς μήνες μετά την εισβολή στην Κριμαία από τον ρωσικό στρατό τον Φεβρουάριο του 2014. Αντίθετα από την επικρατούσα άποψη στη Δύση, σύμφωνα με την οποία o πρόεδρος Πούτιν είναι ένας παράλογος και ριψοκίνδυνος φιλοπόλεμος ηγέτης που θέλει να δημιουργήσει ξανά τη Μεγάλη Ρωσία, ο γνωστός Αμερικανός καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου είχε εξαρχής υποστηρίξει ότι την κύρια ευθύνη για την κρίση την έχουν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη, και ότι η ρίζα του προβλήματος είναι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς. Τα επιχειρήματα που αναπτύσσει βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην πε

  Ένας αλυσοδεμένος κόσμος. AUKUS και ένας κόσμος σε συνεχή διακινδύνευση των εύθραυστων ισορροπιών. Δύο σχετικά νέοι πολιτικοί επιστήμονες, καθηγητές σε  αμερικάνικα πανεπιστήμια, ο Henry Farrell και ο  Abraham Newman έχουν εισάγει πρόσφατα τον όρο «αλυσοδεμένη παγκοσμιοποίηση» ( Chained to Globalization: Why It’s Too Late to Decouple ). Αναφέρονται σε μια δυναμική κατάσταση όπου πολλές χώρες αντιλαμβάνονται ότι βρίσκονται δεμένες αναμεταξύ τους με κρίκους αλυσίδων πληροφορίας, χρήματος και εφοδιασμού, που τους προσφέρουν, ταυτόχρονα, οικονομικό όφελος αλλά και ευαλωτότητα κρίσιμων για τη συνολική τους ασφάλεια τομέων, οδηγώντας πλέον σε κύρια επιδίωξη της κρατικής πολιτικής τη διατήρηση της επισφαλούς ισορροπίας ανάμεσα σε αυτές τις αντιτιθέμενες συνθήκες. Η αλήθεια είναι ότι οι δύο συγγραφείς με δυσκολία κρύβουν την προτίμησή τους στη φιλελεύθερη αντίληψη για τις διεθνείς σχέσεις, που προκρίνει την αλληλεξάρτηση και τη συνεργασί