IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Μ​​ε αφορμή δηλώσεις και αντιδηλώσεις υπουργού Παιδείας και αρχιεπισκόπου για τη θρησκευτική εκπαίδευση των μαθητών στα ελληνικά σχολεία, θα μου επιτραπεί να ανασύρω ελάχιστο δείγμα γλώσσας και προβληματισμού, πριν από δεκαεννέα χρόνια, για το ίδιο θέμα: Ποιος προβληματισμός και με ποια γλώσσα κατατέθηκε τότε, σε ποιο επίπεδο αντιμάχονται σήμερα οι επαγγελματικά ενδιαφερόμενοι. Στην « Kαθημερινή» της Kυριακής 29.6.1997 , η επιφυλλίδα έγραφε: «H διδασκαλία του ονομαζόμενου μαθήματος των θρησκευτικών περιλαμβάνεται στην υποχρεωτική για τα Eλληνόπουλα εκπαίδευση. Aν αυτό το μάθημα έχει χαρακτήρα θρησκευτικής κατήχησης (ενώ διδάσκεται από ανθρώπους και με αναλυτικά προγράμματα που δεν έχουν καμιά οργανική σχέση με την ενοριακή και επισκοπική συγκρότηση-λειτουργία της εκκλησιαστικής εμπειρίας) είναι ευκολότατο να αλλοτριωθεί σε νοησιαρχική διδαχή αφηρημένων ιδεολογημάτων, διδαχή που επιπλέον παραβιάζει την ελευθερία του θρησκευτικά αδιάφορου ή αγνωστικιστή μαθητή. H πολιτεία δ...

 (...) η εκπαίδευση, κυρίως η πρωτοβάθμια και η δευτεροβάθμια, θα πρέπει να απελευθερωθεί από τις ιδεολογικές εμμονές των προοδευτικών δογμάτων. Οπως τα αρχαία ελληνικά φέρνουν πιο κοντά τα Ελληνόπουλα στην ευρωπαϊκή παιδεία, έτσι και η διδασκαλία του χριστιανισμού. Αν μη τι άλλο, το σχολείο οφείλει να διδάσκει πως υπάρχουν γνώσεις οι οποίες υπερβαίνουν τη χρησιμοθηρία του φροντιστηρίου. Και αυτές στηρίζουν τον ανθρωπισμό μας. Αν πρόκειται να περάσεις Πανελλήνιες, τρέχεις όλη μέρα από το σχολείο στο φροντιστήριο και ξέρεις πως αν μπορείς να γλιτώσεις μία ώρα την εβδομάδα, θα το κάνεις. Θα ζητήσεις απαλλαγή από τα θρησκευτικά κι ας μην είσαι άθεος ή ετερόδοξος. Θα αδιαφορήσεις και για τη λογοτεχνία από τη στιγμή που ξέρεις ότι δεν πρόκειται να εξετασθείς επί του θέματος. Αν μάλιστα έχεις συμπληρώσει τα 17 σου, άρα θεωρείσαι ενήλικος από τον νόμο, και δεν χρειάζεσαι καν τη συγκατάθεση των γονέων σου για να απαλλαγείς, τότε δεν το σκέφτεσαι. Βάσει αυτής της λογικής ο τελ...