IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το ερώτημα «ποιος κυβερνά αυτό το κόμμα;«, κατά παράφραση της μνημειώδους φράσης που αποδίδεται στον γενάρχη της σύγχρονης Δεξιάς, είναι διηνεκώς επανερχόμενο στη ΝΔ. Φυσικά, συναρτάται με τους εκάστοτε εσωτερικούς συσχετισμούς στο στελεχιακό δυναμικό και στην κοινοβουλευτική ομάδα. Επίσης, αποτυπώνεται στη συγκεχυμένη ιδεολογική φυσιογνωμία και στη θολή πολιτική γραμμή του κόμματος. Δεν είναι αυτονόητα αυτά στη συντηρητική παράταξη που στο επίπεδο των διακηρύξεων κινείται από τον μεσαίο χώρο του Κώστα Καραμανλή, μέχρι τον νεοφιλελευθερισμό στα οικονομικά του Κυριάκου Μητσοτάκη και την ακροδεξιά στα κοινωνικά και εθνικά ζητήματα του Αντώνη Σαμαρά. Αν και στοιχισμένη προ της κατάληψης της εξουσίας η ΝΔ, έχει στο εσωτερικό της τρεις διακριτές τάσεις: Παλαιοί και νέοι μητσοτακικοί νεοφιλελεύθερης αντίληψης, που θα ενισχυθούν στις εκλογές αφού ο πρόεδρος καταρτίζει τα ψηφοδέλτια. Σαμαρικοί που τώρα δεσπόζουν πολιτικά, λόγω της ισχυρής παρουσίας του Αντώνη Σαμαρά και ενισχύο

Σκίτσο του Γ. ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ Όπως έγραψε και ένας χρήστης μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ο Γεωργιάδης πρέπει να είναι ο μόνος που πίστεψε τελικά τον Κατρούγκαλο ότι είναι κομμουνιστής!  Και γι' αυτό προχώρησε σ' ένα αντικομμουνιστικό παραλήρημα με όρους εμφυλίου. Κάτι περίεργο συμβαίνει σ' αυτή τη χώρα. Δεν βιώνουμε μια στοιχειώδη κανονικότητα και αυτό είναι φανερό παντού. Και στην πολιτική ζωή. Όπως φαίνεται, η οικονομική κρίση αποκάλυψε πως το πρόβλημά μας ήταν πολύπλευρο και μεγάλο. Και δεν περιορίζεται μόνο στο χρέος και τους αριθμούς. Στο 2016, ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. και όχι ένας απλός βουλευτής, ακολουθεί μια ακραία ρητορική που είχε σχεδόν ξεχαστεί τα μεταπολιτευτικά χρόνια και ανακαλύπτει κομμουνιστές στην κυβέρνηση. Κάτι σαν τον Κατρούγκαλο ας πούμε, που συχνά αυτοχαρακτηρίζεται έτσι. Μόνο που ο Κατρούγκαλος (και όχι μόνο αυτός), πρακτικά αποδεικνύεται ως ο υπουργός που εφαρμόζει απαρέγκλιτα το μνημόνιο. Και κάτι τέτοιο-και σαν περιεχόμενο και σαν πρακτ

Ποιες χώρες εννοείτε κύριε Γεωργιάδη; Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ είπε ότι υπάρχουν χώρες στις οποίες όποιος δηλώνει κομμουνιστής πηγαίνει στη φυλακή και όντως έτσι συμβαίνει. Αλλά και στη χώρα μας πριν από μερικές δεκαετίες οι κομμουνιστές πήγαιναν φυλακή. Αναπολεί τις εποχές εκείνες;   Εχει δίκιο ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης όταν λέει ότι υπάρχουν χώρες στις οποίες όποιος δηλώνει κομμουνιστής πηγαίνει στη φυλακή. Το ερώτημα είναι αν ο αντιπρόεδρος της ΝΔ ζηλεύει τις Δημοκρατίες των χωρών αυτών. Και ας μην πάμε μακριά, και στη χώρα μας πριν μερικές δεκαετίες οι κομμουνιστές πήγαιναν φυλακή και ακόμα πιο πέρα. Αναπολεί τις εποχές εκείνες ο κ. Γεωργιάδης, θεωρεί δηλαδή ότι αν οι κομμουνιστές είναι στη φυλακή τα πράγματα είναι στη θέση τους, όπως συνέβαινε στην Ελλάδα μετά τον Εμφύλιο και στη χούντα; Ή πιστεύει ότι οι δημοκρατικές κατακτήσεις στην Ινδονησία και σε ορισμένες πρώην κομμουνιστικές ευρωπαϊκές χώρες που τα κομμουνιστικά κόμματα τελούν εκτός νόμου είναι πιο ώριμες από τ

Οι ιδεολογικές μετεξελίξεις του ευρύτερου χώρου δεξιώτερα του κέντρου, ειδικά κατά τη διάρκεια της μνημονιακής χρονογραφίας, έχουν ιδιαίτερο πολιτικό ενδιαφέρον όχι  παρά το γεγονός   ότι προσιδιάζουν σε θέατρο του παραλόγου, αλλά μάλλον   ακριβώς   γι' αυτό.[1] Εδώ θα εξετάσουμε την εξέλιξη των πραγμάτων στον πολιτικό χώρο δεξιώτερα του κέντρου από πριν το «Καστελόριζο» του 2010 και μέχρι την σημερινή κηδεία διαρκείας. Με την λέξη «τερατογένεση» δεν αναφέρομαι σε ιδεολογικές τοποθετήσεις αλλόκοτων αναφορών (τύπου «θα επανακαταλάβουμε τις πόλεις μας»), αλλά σε πολύ απότομες ιδεολογικές/πολιτικές μετατοπίσεις (από το... ψυγείο στο φούρνο, και τούμπαλιν) και στα απότοκά τους. Οφείλουμε να ξεκινήσουμε από την παραδοχή πως η Υπαρκτή Δεξιά, δηλαδή για δεκαετίες το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, δεν αποτελεί  ιδεολογικοποιημένο  φορέα. Λειτουργεί ως διαχειριστής βιλαετίων και ρυθμιστής ενός ιδιότυπου συστήματος κομματοκρατικής μικροφεουδαρχίας, εξ ου και ο ιδρυτικός της ιδεολογικός

Η εξομάλυνση των σχέσεων της κυβέρνησης με τους δανειστές δείχνει να οδηγεί τη νέα ηγετική ομάδα της Ν.Δ. σε αμηχανία στρατηγικής, αφού φαίνεται ότι είχε επενδύσει σε μια ενδεχόμενη συνέχιση και κορύφωση της σύγκρουσης, η οποία θα επέφερε μοιραία και άμεσες πολιτικές εξελίξεις. Όσο η διαδικασία συνεννόησης της κυβέρνησης με ΔΝΤ και Ευρωπαίους πλησιάζει και είναι ορατό στις 24 Μαΐου να αποφασιστεί η εκταμίευση δόσης μεγαλύτερης του αναμενομένου τόσο απομακρύνεται η προσφυγή στις κάλπες, θέμα στο οποίο είχε προσηλωθεί μονομερώς η Ν.Δ.  Στη Συγγρού επισημαίνουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί τώρα να αγοράσει πολιτικό χρόνο προκειμένου να αντιστρέψει το κλίμα κοινωνικής οργής για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό και το φορολογικό, ενώ επίκειται και νέο φορολογικό πακέτο για τους άμεσους φόρους. Ο φόβος λοιπόν της νέας ηγετικής ομάδας για μακροημέρευση της κυβέρνησης αδυνατίζει το σύνθημα «φύγετε» και έχει ως αποτέλεσμα να αναζητείται νέος πολιτικός και επικοινωνιακός στόχος.  Προς το