Μια περίεργη χώρα…

Σκίτσο του Γ. ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ

Όπως έγραψε και ένας χρήστης μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ο Γεωργιάδης πρέπει να είναι ο μόνος που πίστεψε τελικά τον Κατρούγκαλο ότι είναι κομμουνιστής!  Και γι' αυτό προχώρησε σ' ένα αντικομμουνιστικό παραλήρημα με όρους εμφυλίου. Κάτι περίεργο συμβαίνει σ' αυτή τη χώρα. Δεν βιώνουμε μια στοιχειώδη κανονικότητα και αυτό είναι φανερό παντού. Και στην πολιτική ζωή. Όπως φαίνεται, η οικονομική κρίση αποκάλυψε πως το πρόβλημά μας ήταν πολύπλευρο και μεγάλο. Και δεν περιορίζεται μόνο στο χρέος και τους αριθμούς.

Στο 2016, ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. και όχι ένας απλός βουλευτής, ακολουθεί μια ακραία ρητορική που είχε σχεδόν ξεχαστεί τα μεταπολιτευτικά χρόνια και ανακαλύπτει κομμουνιστές στην κυβέρνηση. Κάτι σαν τον Κατρούγκαλο ας πούμε, που συχνά αυτοχαρακτηρίζεται έτσι. Μόνο που ο Κατρούγκαλος (και όχι μόνο αυτός), πρακτικά αποδεικνύεται ως ο υπουργός που εφαρμόζει απαρέγκλιτα το μνημόνιο. Και κάτι τέτοιο-και σαν περιεχόμενο και σαν πρακτική-δεν συνδέεται με κάτι που έχει σχέση με τον κομμουνισμό ή κάποιες έστω εκφάνσεις του.

Είναι προφανές πως ο Γεωργιάδης επιχειρεί να δημιουργήσει πόλωση και να υψώσει διαχωριστικά τείχη και αυτό το κάνει με βάσει προσωπικές αναφορές από το παρελθόν του. Ωστόσο, η ιδιότητα του αντιπροέδρου, αυτόματα μετατοπίζει το πρόβλημα στην ηγεσία του κόμματος η οποία φραστικά τουλάχιστον, έχει οριοθετήσει τις πολιτικές της διαφορές από το βασικό κυβερνητικό κόμμα σε άλλα επίπεδα. Με την σιωπή της, τον χρεώνεται αυτόν τον λόγο.

Τα φαινόμενα σουρεαλισμού ωστόσο, δεν σταματάνε εδώ, θα ήταν μια καλή εξέλιξη αν συνέβαινε αυτό. Σε παράλληλο χρόνο με τις δηλώσεις Γεωργιάδη, εμφανίζονται οι 53 του ΣΥΡΙΖΑ για να δηλώσουν την στήριξή τους στον υπουργό Σκουρλέτη με το επιχείρημα ότι συμφωνούν μαζί του στη μάχη που δίνει ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα της ενέργειας. Επικεφαλής των 53, είναι ο Τσακαλώτος και ανάμεσά τους και άλλοι υπουργοί και βουλευτές. Όλοι αυτοί (και ο Σκουρλέτης), συμφώνησαν και ψήφισαν πέρυσι το καλοκαίρι το μνημόνιο το οποίο προβλέπει την ιδιωτικοποίηση στην ενέργεια! Ο επικεφαλής τους μάλιστα, το διαπραγματεύτηκε αυτό το μνημόνιο.

Παρεπόμενο του κυβερνητικού σουρεαλισμού και η χθεσινή επανεμφάνιση Δρίτσα, ο οποίος μας πληροφόρησε πως δεν συμφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ προγραμματικά με τις ιδιωτικοποιήσεις οι οποίες δεν είναι στο ιδεολογικό, στρατηγικό και αναπτυξιακό οπλοστάσιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο υπουργός Δρίτσας, που διαφωνεί με τις ιδιωτικοποιήσεις, πολύ πρόσφατα υπέγραψε μια από τις μεγαλύτερες που έγιναν, την πώληση του ΟΛΠ. Και παρεπιπτόντως, η σύζυγος Δρίτσα, κ. Χριστοδουλοπούλου που συχνά στο παρελθόν κατήγγειλε τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων και μεταναστών στη χώρα μας, τώρα από την θέση της αντιπροέδρου της Βουλής, ακολουθεί μια ηχηρή σιωπή για τις άθλιες συνθήκες που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι.

Σ αυτή την περίεργη χώρα, συμβαίνουν πολλά παράδοξα καθημερινά. Αν μη τι άλλο αποκαλυπτικά. Και σίγουρα ικανά για να περιγράψουν μια συνολική παρακμή...

 26 Οκτωβρίου 2016 

Του Γιάννη Παντελάκη

http://www.liberal.gr/arthro/88413/apopsi/g-pantelakis/mia-periergi-chorai.html

Σκίτσο του Στάθη 

 Σκίτσο του Μ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ

Περίεργη χώρα (2)

Στα ψιλά των περισσότερων Μέσων ενημέρωσης αλλά και την μέσων κοινωνική δικτύωσης, φιλοξενείται μια είδηση που λέει ότι οι λίστες αναμονής ανθρώπων που πρέπει να χειρουργηθούν, μπορεί να έχουν διάρκεια μέχρι και δυο χρόνια! Στην κεντρική ειδησεογραφία των πρώτων, αλλά και στον σχολιασμό των χρηστών των δεύτερων,  κυριαρχούν ωστόσο άλλα θέματα. Όπως ο απόηχος των δηλώσεων Γεωργιάδη περί ελευθερίας και κομμουνισμού ή εκείνων του Δρίτσα για τον ΣΥΡΙΖΑ και τις ιδιωτικοποιήσεις. Με αφορμή τις δηλώσεις των δυο τελευταίων, χθες το άρθρο του υπογράφοντος, είχε τίτλο «μια περίεργη χώρα». Με αφορμή την πρώτη διαπίστωση, ο τίτλος επαναλαμβάνεται.

Είμαστε πράγματι μια πολύ περίεργη χώρα. Μπορεί να «σκοτωθούμε» για οτιδήποτε άλλο, εκτός από τα σημαντικά. Και σ αυτά, δεν ανήκει ούτε μια ιδεολογικού χαρακτήρα προσέγγιση των ελευθεριών που δίνει ή δεν δίνει ο κομμουνισμός, ούτε αν ο Δρίτσας πουλάει τα λιμάνια δηλώνοντας τον ίδιο χρόνο πως είναι αντίθετος στις ιδιωτικοποιήσεις. Σε μια μη περίεργη χώρα, προφανώς δεν θα υπήρχαν τέτοια φαινόμενα. Διαφορετικά δεν θα ήταν και τέτοια η χώρα αυτή. Σε μια μη περίεργη χώρα, θα συζητούσαμε σήμερα πως θα λυθεί ένα πρόβλημα ζωής και θανάτου. Πως δεν θα πεθαίνουν οι άνθρωποι περιμένοντας για δυο χρόνια προκειμένου να χειρουργηθούν.

Το τελευταίο παράδειγμα, δεν είναι ούτε υποθετικό, ούτε ακραίο. Το κατήγγειλαν μόλις χθες οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία αναφέροντας επιπλέον μια προς μια τις τεράστιες ελλείψεις στους χώρους που απασχολούνται και γνωρίζουν. Όπως προχθές οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ κατήγγειλαν πως στην Αττική υπάρχουν 70 ασθενοφόρα που δεν λειτουργούν λόγω βλάβης με ο,τι σημαίνει αυτό για τους ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη καθημερινά.

Η ιεράρχηση προβλημάτων και προτεραιοτήτων σ αυτή την περίεργη χώρα, δεν συνδέεται μόνο με τους πολιτικούς ή τα Μέσα Ενημέρωσης που υποτίθεται καθορίζουν και την σχετική ατζέντα. Αλλά και με τις δικές μας επιλογές. Συχνά αρκετά από τα Μέσα υποκύπτουν στην λογική «τι θέλει ο πελάτης» παρόλο που η πληροφόρηση δεν είναι εμπόρευμα. Ανταποκρίνονται σ αυτό γιατί έτσι έχουν μεγαλύτερη απήχηση, αναγνωσιμότητα, τηλεθεάσεις και ακρόαση. Το ίδιο ισχύει και για το πολιτικό προσωπικό που σε μεγάλο βαθμό, ακολουθεί το ρεύμα.

Σε μια χώρα που έχει φτάσει στο σημείο να έχει κυριολεκτικά ένα μεγάλο ανθρωπιστικό πρόβλημα ή να αδυνατεί να περιθάλψει στοιχειωδώς τους πολίτες της, δεν νομίζω πως υπάρχουν πολυτέλειες ιδεολογικών αναζητήσεων που άλλωστε σε μεγάλο βαθμό είναι και άτοπες και άκαιρες και μοιάζουν να συμβαίνουν σ' ένα παράλληλο σύμπαν. Και αυτή η παρατήρηση δεν αφορά μόνο πολιτικούς και Μέσα, αλλά και μας τους ίδιους τους πολίτες. Εμάς που μας ερεθίζει μια ατάκα του Γεωργιάδη ή του Κατρούγκαλου (και εγκλωβιζόμαστε σ' αυτές), αλλά όχι όλα όσα τραγικά συμβαίνουν ανάμεσά μας. 

Σίγουρα, είμαστε μια περίεργη χώρα...

 Του Γιάννη Παντελάκη

27/10/2016

http://www.liberal.gr/arthro/88749/apopsi/g-pantelakis/periergi-chora-2.html