IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

«Γαία πυρί μιχθήτω»! Η γνωστή αυτή φράση ερμηνεύεται- Λεξικό Μπαμπινιώτη- απλά «ας γίνει ό,τι θέλει» και χρησιμοποιείται «για να δηλώσουμε την πλήρη αδιαφορία μας για το τι πρόκειται να συμβεί»... Με τη φράση αυτή μπορεί να τιτλοφορηθεί η «πατριωτική» συμπεριφορά ορισμένων κομμάτων, στρατευμένων συνδικαλιστών, προνομιούχων δημοσίων υπαλλήλων και δόλιων φοροφυγάδων... Σήμερα η χώρα μας είναι βυθισμένη στη δίνη της μεγαλύτερης δημοσιονομικής κρίσης, μετά την κρίση του 1929-32. Πνίγεται στον ασφυκτικό κλοιό της διεθνούς κερδοσκοπίας. Δεν ήταν υπερβολική η δήλωση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου ότι η κρίση απειλεί την εθνική ανεξαρτησία μας. Πολλοί θα χαρούν, γείτονες και άλλοι, αν αφεθούμε έρμαιοι στους άρπαγες κερδοσκόπους και οδηγήσουμε, μόνοι μας, τη χώρα στη χρεοκοπία. Η κρίση δεν είναι μόνο «εισαγόμενη». Είναι και δικό μας «δημιούργημα». Εχουν τα κόμματα που μας κυβέρνησαν την κύρια ευθύνη. Και η σημερινή κυβέρνηση έχει την ευθύνη να οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση. Εχο

Σκίτσα του ΚΥΡ ΒΗΜΑ 31/1/2010

... δεν είναι μόνο η Ελλάδα. Ολες οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και πολλές του Βορρά είναι, ή θα βρεθούν, σε ανάλογη με εμάς θέση. Θα απειληθούν από τον «αργό θάνατο» αν δεν αλλάξουν οι πολιτικές και οι κανόνες της ΕΕ. ... Το θέμα επομένως δεν είναι να γίνει μια εξαίρεση υπέρ της Ελλάδας, όπως ψευδώς επαναλαμβάνουν στα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Το ζητούμενο είναι να αρθούν οι εγγενείς μονεταριστικές μονομέρειες της ΟΝΕ. Να βρεθούν κοινές θεσμικές λύσεις για το κοινό πρόβλημα. Να περιληφθούν η ανεργία, η φτώχεια και οι κοινωνικές ανισότητες στο νέο «σύμφωνο», το οποίο θα πάρει τη θέση του σημερινού. Να υπάρξουν θεσμοί και διαδικασίες δανεισμού της τελευταίας καταφυγής και, γιατί όχι, να αναληφθεί μέρος του χρέους όλων των χωρών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Να κάνουν για τα κράτη δηλαδή ό,τι έκαναν για τις τράπεζες και τις αυτοκινητοβιομηχανίες τους.  ... Και αφού οι κυβερνήσεις δεν θέλουν ή δεν μπορούν να στραφούν σε αυτές τις δυνατότητες, πρέπει οι ίδιες οι κοινωνίες, οι φορείς το

...Οταν όμως οι δύο βασικοί πόλοι της ευρωζώνης κάνουν του κεφαλιού τους και πορεύονται προς εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις, το αποτέλεσμα είναι σχιζοφρενικό. ... ο μακροοικονομικός συντηρητισμός των χωρών του Βορρά («μακροοικονομικός μεσαίωνας», θα έλεγε ο Κρούγκμαν) είναι εκείνος που σύρει τις δημοσιονομικά ευάλωτες χώρες, αλλά και ολόκληρη την ευρωζώνη, σε μια παρατεταμένη δομική ύφεση με τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Η μοναδική ελπίδα που απομένει είναι να ανακτήσει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της η Γερμανία, ώστε να συγκροτηθεί επιτέλους ένας ισχυρός γαλλογερμανικός άξονας ικανός να ηγηθεί πολιτικά και, σε ρόλο ατμομηχανής, να βγάλει την ΕΕ από το οικονομικό αδιέξοδο. Μια τέτοια Ευρώπη είναι ικανή να μεγαλουργήσει. ... Το χαμένο πολιτικό όραμα της Ευρώπης Α πό τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής του το ευρώ είχε διαψεύσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τους βάρδους του νεοφιλελευθερισμού Φρίντμαν και Φελντστάιν, που προέβλεπαν ότι το εγχείρημα είναι εξ ορισμού ανέφικτ

... Διπλωματικοί κύκλοι προειδοποιούν πάντως ότι με την επιστολή Παπανδρέου «ανοίγει η πόρτα να πάνε στη Χάγη όλα τα θέματα που θέτει στο τραπέζι η Αγκυρα, μεταξύ των οποίων οι “γκρίζες ζώνες” και η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου». Οι ίδιες πηγές υπογραμμίζουν ότι μια τέτοια εξέλιξη «θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο ακόμη και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας». Και αναρωτιούνται: «Ποιος είναι αυτός που θα εγγυηθεί την εφαρμογή μιας πιθανής συμφωνίας;». Επιπλέον, όσοι ασκούν κριτική στις επιλογές Παπανδρέου τονίζουν ότι στην παρούσα συγκυρία οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία θα γίνουν με την πλάστιγγα να γέρνει προς την πλευρά της Αγκυρας. Και αυτό καθώς η Ουάσιγκτον φλερτάρει ανοιχτά με την κυβέρνηση Ερντογάν, την οποία θεωρεί «κομβικό παίκτη» για τη διαχείριση μετώπων όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν. ... Η λύση στο Αιγαίο αναζητείται στο παρελθόν Η υφαλοκρηπίδα και το «αγκάθι» του Καστελόριζου ΣΕ ΟΡΙΣΤΙΚΗ λύση του προβλήματος του Αιγαίου διά της επιστροφής στο... παρ

... Το μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα είναι ότι στην κρίση του Δικαστηρίου (της Χάγης) θα τεθούν αποκλειστικά και μόνο ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Κανένα τουρκικό. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η Αθήνα έχει μόνο να χάσει και η Αγκυρα μόνο να κερδίσει. ...   Η Χάγη «κρύβει» πολλές παγίδες Ο Γ. Παπανδρέου προτείνει διάλογο στο πλαίσιο της απόφασης του Ελσίνκι Επειτα από περίοδο σχετικής ακινησίας, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις επανέρχονται σε φάση κινητικότητας. Εστρωσαν το έδαφος το ταξίδι Παπανδρέου στην Κωνσταντινούπολη, η επιστολή Ερντογάν, η απάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού και η επίσημη επίσκεψη του Τούρκου ομολόγου του προσεχώς. Η Αγκυρα πιέζει για εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση. Από όσα διοχετεύθηκαν ημιεπισήμως για την απαντητική επιστολή, ο Γ. Παπανδρέου, χωρίς να την αποδέχεται ρητά, δεν την αρνείται. Αυτή την στιγμή, ο διάλογος αφορά το πλαίσιο. Η τουρκική πλευρά ζητάει θεσμική διαπραγμάτευση με τη συμμετοχή των αρμοδίων υπουργών και υπό την υψηλή εποπτεία των δύο πρωθυπου

Σκίτσο του Γ.Καλα'ί'τζή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ Παίζομεν εν ου παικτοίς  Μέσα σε διάστημα δύο μόλις χρόνων, η πατρίδα μας πέρασε από την οίηση της ισχυρής ανάπτυξης και της ήπιας προσαρμογής στη δίνη του ισχυρότερου κυκλώνα της οικονομίας, που έχουμε γνωρίσει τα τελευταία 50 χρόνια. Ο τέως πρωθυπουργός πιστώνεται με το ότι, έστω την τελευταία στιγμή είδε τον κυκλώνα, τον προανήγγειλε στο πλήρωμα και... πήδηξε από το σκάφος. Στον σημερινό πρωθυπουργό πρέπει να πιστώσομε μια ακριβή περιγραφή της κρίσης, που γίνεται όμως ωσάν να πρόκειται για μετεωρολογικό φαινόμενο που συμβαίνει σε κάποια εξωτική χώρα. Αλλιώς δεν εξηγείται η εμμονή στις προεκλογικές δεσμεύσεις και στην πανάκεια της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης; Από την άλλη πλευρά οι συνεχείς εξαγγελίες και προγράμματα μεταρρυθμίσεων, των κατά καιρούς ελληνικών κυβερνήσεων, που δεν πραγματοποιούνται, οι υποβολές αλληλοσυγκρουόμενων και συνεχώς αναθεωρούμενων στοιχείων, έχουν εξανεμίσει κάθε ίχνος διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας. Οπως είναι

O αδύνατος κρίκος Στην Ελλάδα, οι διεθνείς αγορές τεστάρουν τη συνοχή και τις αντοχές ολόκληρης της Ευρωζώνης. Προ δύο ετών έκαναν ανάλογο τεστ με την Ιταλία, προ έτους με την Ιρλανδία. Η αντοχή μιας αλυσίδας, εξαρτάται από την αντοχή του πιο αδύναμου κρίκου της. Σήμερα, η Ελλάδα είναι ο πιο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης. Αν σπάσει, θα προκληθούν μείζονα προβλήματα στις βαλκανικές χώρες της Ενωσης και θα ανοίξει ο δρόμος για την Πορτογαλία και την Ισπανία. Στην Ελλάδα, σήμερα, δοκιμάζεται το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Γι’ αυτό, η Ευρωζώνη, τα κράτη και τα κοινά όργανά της, είναι στο ίδιο μέτωπο με την Ελλάδα, είναι στο ίδιο χαράκωμα - δεν είναι απέναντί της. Ο εχθρός είναι απέξω. Και στοιχηματίζει στην ανικανότητα των κρατών-μελών να επιλύσουν το πρόβλημά τους. Ιταλία και Ιρλανδία, τον διέψευσαν. Το δικό μας στοίχημα θα κριθεί τις επόμενες ημέρες, με πρώτο σταθμό τη Σύνοδο Κορυφής της 11ης Φεβρουαρίου και έσχατο όριο την 16η Φεβρουαρίου, όταν το Ecofin

                                  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 31-01-2010 Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη                         

Σκίτσο του Γ. ΚΑΛΑΊ΄ΤΖΗ στην ''ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ''

Μια αλήθεια μόνη Σε μια συζήτηση στην οποία συμμετείχα πρόσφατα σχετικά με τη συνθηματολογία των κομμάτων σε κάποιες προδικτατορικές εκλογές ακούσαμε, ανάμεσα στις άλλες διεκδικήσεις, και αναφορές που έθεταν ως στόχο την ευτυχία και τη χαρά. Μου έκανε εντύπωση πως μερικοί από τους νεαρότερους συνομιλητές ξαφνιάστηκαν από την πολιτική φρασεολογία που διεκδικούσε χαρά, και ειρωνικά την απέρριψαν ως ελαφριά (light) και αφελή. Αυτή η στάση με οδήγησε σε μια σειρά από συνειρμούς σχετικά με τον πολιτικό και κοινωνικό ανταγωνισμό και τη συναισθηματική ασφυξία των ημερών που ζούμε. Με ενθουσιασμό επιστήμονες και opinion leaders υποστηρίζουν πως οι διαχειριστικές αξίες που έχουν κάνει πολλές υπερεθνικές εταιρείες να μοιάζουν επιτυχημένες θα έπρεπε να εφαρμοστούν στον τρόπο διακυβέρνησης των χωρών (όπως η Ελλάδα) προκειμένου να πετύχουν, να ευημερήσουν, να αντιμετωπίσουν κρίσεις, να γλιτώσουν από την οικονομική ύφεση που τις απειλεί. Επικαλούνται μάλιστα το παράδειγμα των παγκόσμιων Μη Κυβερνητι

Η τουρκική εθνική ταυτότητα Στις 21 Iανουαρίου ο Xουσεΐν Γκιουλέρτζε έγραφε στην εφημερίδα «Zαμάν» με αφορμή τις αποκαλύψεις του σχεδίου «Bαριοπούλα» (στην Eλλάδα έγινε γνωστό μόνο το κομμάτι που αφορούσε θερμό επεισόδιο στο Aιγαίο): «Oφείλουμε όλοι να αγοράζουμε από σήμερα την “Tαράφ” (σ.σ. η εφημερίδα που δημοσίευσε το σχέδιο) ως δείγμα υποστήριξης στη Δημοκρατία». H «Zαμάν» είναι μεγάλης κυκλοφορίας φιλοϊσλαμική εφημερίδα και στηρίζει τον Eρντογάν, ενώ η Tαράφ (μικρής κυκλοφορίας) ταυτίζεται με το κοσμοπολιτικό κομμάτι της τουρκικής κοινωνίας, που ζητάει εξευρωπαϊσμό και εκδημοκρατισμό. Θεωρείται πολύ στενά συνδεδεμένη με τον Eρντογάν. Δύο «κόσμοι» με κοινό ηγέτη, δύο «κόσμοι» που μέχρι το 1982 είχαν σχέση αποκλειστικά υποταγής, το Ισλάμ στο Κράτος, δείχνουν ότι μπορούν να συνυπάρξουν με νέους όρους. Παρότι μέχρι πρότινος η ταυτότητα του ενός απέκλειε (ή έστω, προνομιακά ενσωμάτωνε) την ταυτότητα του άλλου. (Yπενθυμίζεται ότι το «κοράνι» της τουρκικότητας, ο κεμαλισμός, χαρακτήριζε

Aνακύκλωση τέλος! Επιτέλους! Ο Πειραιάς έγινε μπλε. Πρόσφατα, αρκετές γειτονιές απέκτησαν μπλε κάδους. Η Καλλίπολη, το Χατζηκυριάκειο, η Τερψιθέα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ανακύκλωση. Οι κάτοικοι διαμαρτύρονταν έντονα. Μα, γιατί η Αθήνα έχει κι εμείς δεν έχουμε; Ας φροντίσει η δημοτική αρχή. Τόσο δύσκολο είναι; Είμαστε η μεγαλύτερη πόλη της χώρας που δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα για την ανακύκλωση ενώ πληρώνουμε πανάκριβα δημοτικά τέλη. Ηρθαν, λοιπόν, οι κάδοι, και όλοι εμείς οι πολίτες με αυξημένη περιβαλλοντική ευαισθησία, ανακουφισμένοι πια, ξεχωρίζουμε το πλαστικό, το γυαλί, το χαρτί από τα οργανικά σκουπίδια. Λύθηκε το πρόβλημα. Και η συμβολή μας σε έναν καθαρότερο πλανήτη είναι ουσιαστική. Τι κρίμα που δεν είναι έτσι... Που για άλλη μια φορά η προσωπική ανευθυνότητα θριαμβεύει. Οι εννιά στους δέκα μπλε κάδους –και δεν είναι καθόλου υπερβολικό το ποσοστό– ξεχειλίζουν από πάσης φύσεως σκουπίδια. Εκατοντάδες τόνοι ανακυκλώσιμου υλικού, που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν, αχρηστε

  Προβοκάτσιες κερδοσκόπων Σατανική η σύλληψη του σχεδίου. Αδίστακτη η εκτέλεση. Πλήρης η καταρράκωση της αξιοπιστίας και του κύρους κορυφαίων ευρωπαϊκών εντύπων. Αδιάκοπη η πίεση επί της ελληνικής κυβέρνησης ώστε να μην προλαβαίνει να πάρει ανάσα, ανεξάρτητα από ορισμένους αφελείς χειρισμούς της τελευταίας. Αναφερόμαστε στην αριστοτεχνικά στημένη προβοκάτσια υπονόμευσης της προσπάθειας της κυβέρνησης Παπανδρέου να πουλήσει ελληνικά ομόλογα στην Κίνα προκειμένου να χαλαρώσει κάπως τη στραγγαλιστική πίεση του ευρωαμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος πάνω στη χώρα μας.   Αριστοτεχνικά στημένο το δημοσίευμα - κεντρικό πρωτοσέλιδο θέμα των « Financial Times » του Λονδίνου που σηματοδότησε την έναρξη της επίθεσης, δύο μόλις 24ωρα αφότου η ελληνική κυβέρνηση είχε υποχρεωθεί να δανειστεί με επιτόκιο 6,2%. «Η Αθήνα στρέφεται στο Πεκίνο για πώληση ομολόγων» ο τίτλος, δήθεν απλά και ουδέτερα ενημερωτικός. Το μπουρλότο το έβαζε ο υπότιτλος: «Η Γκόλντμαν Ζαξ προωθεί την πώληση 25 δισεκατομμυ

Ελληνική αδυναμία και ευρωπαϊκή ασάφεια Παρά τις καταστροφικές προβλέψεις για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, παρά τις υποβαθμίσεις των αξιολογικών οίκων, παρά τις δηλητηριώδεις προειδοποιήσεις Ευρωπαίων οικονομικών ιθυνόντων, παρά το θανατηφόρο διεθνές κλίμα σχετικά με τη χρηματοπιστωτική αξιοπιστία της χώρας, το Ελληνικό Δημόσιο συγκέντρωσε άνετα διεθνείς προσφορές τριπλάσιου μεγέθους από όσο επιδίωκε. Πολλές προήλθαν από τους πλέον απαισιόδοξους για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Το υψηλό κόστος δανεισμού εκτιμάται από τους «Φαϊνανσιαλ Τάιμς» ως «αμελητέο», σε σχέση με την ελκυστικότητα των ελληνικών ομολόγων. Για το σύνολο του προβλεπομένου ετήσιου δανεισμού, η διαφορά επιτοκίων από τα αντίστοιχα γερμανικά δεν υπερβαίνει 0,22% του ελληνικού ΑΕΠ. Αυτή η επιτυχία συνιστά έμπρακτη απόδειξη ότι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας δεν είναι αυτή που με μελανά χρώματα παρουσίαζαν οι διεθνείς οικονομικοί αναλυτές. Κι ακόμη, δεν είναι αυτή που η ελληνική κυβέρνηση επικαλούντα

... Ειδικώς στην Ευρώπη τα πράγματα φαίνεται να έχουν εντελώς ξεφύγει.Ολη η ευρωπαϊκή πολιτική μοιάζει απολύτως υποταγμένη και καθοδηγούμενη από τις δυνάμεις της σπέκουλας και της κερδοσκοπίας. Η πολιτική Ευρώπη είναι εντελώς ανύπαρκτη. ... Πέρα από τον Τρισέ Oι κρίσεις συνήθως είναι αποκαλυπτικές. Φανερώνουν προβλήματα, αδυναμίες, παράδοξα, αλλά και τη μεροληψία των ειδικών, όπως και των κανόνων την ανεπάρκεια. Η χρηματοπιστωτική κρίση, για παράδειγμα, ήλθε ως αποτέλεσμα της κερδοσκοπικής παράνοιας που κατέλαβε τα πιο καλοπληρωμένα στελέχη των μεγαλύτερων τραπεζών και των ισχυρότερων επενδυτικών οίκων του κόσμου. Το παράδοξο είναι ότι παρά τις συνέπειες, παρά το κόστος που ανέλαβαν χώρες και κυβερνήσεις, ο ίδιος κερδοσκοπικός κύκλος συνεχίζει να ορίζει με τις επιλογές και τις τζογαδόρικες κινήσεις του τον κόσμο . Είναι δε εξωφρενικό το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις που εξάντλησαν τους φορολογουμένους με τα πακέτα βοήθειας δεν μπορούν ακόμη να επιβάλουν ούτε τους ελάχιστους των κανόνων σε

...Οι πολέμιοι της ιστορικής αλήθειας για την αδιάκοπη επί αιώνες πολλούς ύπαρξη του ελληνικού έθνους δεν επιτρέπεται να συγχέουν τη λεγόμενη συχνά «προγονοπληξία» με τη νηφάλια επίγνωση από τους σημερινούς Ελληνες των αρχαιότατων εθνικών τίτλων τους, εμπνευστική μάλλον προς εθνική αξιοπρέπεια ή και υποκινητική σε προσπάθεια για ιστορική μεγαλουργία. ... Φωτογραφία του Απ. Παπαποστόλου Ιστορική διάρκεια του ελληνικού έθνους Κύριε διευθυντά Παλλάδιο ηθικό των Ελλήνων της γενεάς μου, η επί αιώνες πολλούς παρουσία του ελληνικού έθνους στην ιστορία της ανθρωπότητας, από τους προ Χριστού χρόνους έως την εποχή μας και με συμβολή μεγαλουργό κάποτε, αμφισβητείται και πάλι, από Ελληνες τώρα μάλιστα, και χαρακτηρίζεται έωλο θεώρημα, γέννημα του ελληνικού ρομαντισμού του ΙΘ΄ αιώνα είτε κατασκεύασμα ιδεολογικό της εκπαιδευτικής πολιτικής του νεοσύστατου κράτους. Δεν κατονομάζω πρόσωπα, εφόσον αδυνατώ να τα επαινέσω. Δεν ανέχομαι όμως την οικτρή αυτή απάρνηση της ιστορικής αλήθειας, συνοδευμένη,