IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Γιατί υπάρχει ζωή; Από τα τρία Μεγάλα Ερωτήματα (« γιατί υπάρχει κόσμος ; γιατί υπάρχει ζωή ; γιατί υπάρχει συνείδηση ;») μόνο το δεύτερο είναι πράγματι ενδιαφέρον. Το πρώτο (« γιατί υπάρχει κόσμος ;») δεν επιδέχεται απάντηση συμβατή με τις νοητικές μας δυνατότητες. Είτε ο κόσμος είναι κτιστός είτε άκτιστος, είτε γεννιέται από ένα Πρώτο Κινούν είτε από τους κόλπους του Μηδενός, στην ουσία κάθε απόκριση μας είναι ασύλληπτη – καταπώς η έννοια του θεού· η κοσμολογία καταλήγει αδήριτα στην θεολογία. Το τρίτο ερώτημα (« γιατί υπάρχει συνείδηση ;») είναι το πιο εύκολα απαντήσιμο. Όπως δείχνει η επικράτηση του homo sapiens sapiens στον πλανήτη, υπό ορισμένες συνθήκες η συνείδηση είναι ασφαλώς εξελικτικό πλεονέκτημα – βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον, αυτά τα 200.000 χρόνια που υπάρχουμε εμείς, οι άμεσοι πρόδρομοι και οι κοντινότεροι συγγενείς μας. Όπως ακριβώς τα δυνατά νύχια στους δεινοσαύρους ή το ασπόνδυλο σώμα στους τριλοβίτες (είδη που κυριάρχησαν για διάστημα ασύγκριτα μεγαλύτε

Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και ζωή σε άλλους κόσμους:  Τι πίστευαν για τα εξωγήινα όντα. Στο βιβλίο του « Extraterrestrials » ο δημοσιογράφος Γουέιντ Ράους παρουσιάζει μια άγνωστη διάσταση της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας.  Η ιδέα πως άλλοι κόσμοι, διαφορετικοί ή παρόμοιοι με τον δικό μας, μπορεί να φιλοξενούν άλλα, εξωγήινα πλάσματα , δεν είναι «παιδί» του σύγχρονου κόσμου: Η ανθρωπότητα το σκέφτεται αυτό από τότε που άρχισε να κοιτά ψηλά στους ουρανούς, όπου έβλεπε τον Ήλιο, τη Σελήνη, τα άστρα και τους πλανήτες. Κάθε είδους μύθοι, θρύλοι και ιστορίες «γεννήθηκαν» για τους κατοίκους του ουρανού, με θεούς, δαίμονες, πνεύματα και αγγέλους να καθίστανται οι πρώτοι «εξωγήινοι» (με την αυστηρή- «έξω από τη Γη»- έννοια του όρου). Κάποια στιγμή, ωστόσο, οι μυθολογικές προσεγγίσεις άρχισαν να αντικαθίστανται από πιο «υλιστικές», με την έννοια των εξωγήινων όντων, των πλασμάτων δηλαδή από άλλους κόσμους/ πλανήτες, να αποκτά τις πρώτες της πρωτοεπιστημονικές ρίζες στην αρχαία Ελλάδα

  MODE-LIST VIA GETTY IMAGES     Ανακάλυψη δεκάδων κόσμων πιθανώς καταλληλότερων για ζωή από τη Γη. Οι 24 αυτοί πλανήτες μπορεί να είναι πιο «άνετοι» για τη ζωή  από τον ίδιο μας τον πλανήτη.   Η Γη, ως «λίκνο» της μέχρι τώρα γνωστής ζωής που υπάρχει στο σύμπαν, θεωρείται «παραδοσιακά» ως ο κατεξοχήν φιλόξενος για τη ζωή πλανήτης- ωστόσο το σύμπαν είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι μπορούμε να διανοηθούμε, και ως εκ τούτου, αν το καλοσκεφτεί κανείς, δεν είναι καθόλου απίθανο να υπάρχουν κόσμοι οι οποίοι είναι πιο «γήινοι» από την ίδια τη Γη. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ποιος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος θα ήταν κατοικήσιμος αν δεν υπήρχε ο Δίας Σε αυτό το πλαίσιο, έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Astrobiology παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά μιας σειράς εξωπλανητών που είναι πιθανώς «superhabitable» (θα αποδιδόταν ως «υπερκατοικήσιμοι»). Μεταξύ των πλανητών αυτών υπάρχουν κόσμοι οι οποίοι είναι λίγο θερμότεροι, πιο υγροί και ελαφρώς μεγαλύτεροι από τη Γη, ενώ κάποιοι περιστρέφονται και γύρω από τα άστρα

 MAN_HALF-TUBE VIA GETTY IMAGES Evolution of Life on Earth. Carnian Pluvial Episode:  Η άγνωστη μέχρι σήμερα μαζική εξαφάνιση των ειδών ζωής από τη Γη. Οδήγησε στην κυριαρχία των δεινοσαύρων στον πλανήτη.  Πού αποδίδεται.   Τα ίχνη μιας ακόμη, άγνωστης έως τώρα, μαζικής εξαφάνισης των ειδών, η οποία συνέβη στη Γη πριν 233 εκατομμύρια χρόνια, ανακάλυψε μια διεθνής επιστημονική ομάδα. Το συμβάν (με την επιστημονική ονομασία Carnian Pluvial Episode) κατά την Ύστερη Τριασική περίοδο, μεταξύ άλλων, διευκόλυνε την κυριαρχία των δεινοσαύρων στον πλανήτη μας. Οι 17 ερευνητές, με επικεφαλής τον παλαιοντολόγο Μάικ Μπέντον της Σχολής Γεωεπιστημών του βρετανικού Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, οι οποίοι αξιολόγησαν μια σειρά από γεωλογικά και παλαιοντολογικά δεδομένα και έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science Advances» , θεωρούν ως πιθανότερη αιτία για την καταστροφή τις μαζικές εκρήξεις ηφαιστείων στον δυτικό Καναδά και στην Αλάσκα, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα τεράστιοι όγκοι ηφαιστεια

 Τζέραλντ Άλαν Κοέν : Το όπιο του λαού  – Ο Θεός στον Χέγκελ, τον Φόιερμπαχ και τον Μαρξ.  Χωρίς τον κόσμο, ο Θεός δεν είναι Θεός                                Χέγκελ, Μαθήματα                                                   για τη φιλοσοφία της θρησκείας. Υπαρχει μια συνηθισμένη -και φυσιολογική- παρανόηση της ρήσης του Μαρξ για τη θρησκεία ως όπιο του λαού. Σύμφωνα με την παρανόηση, ο Μαρξ εννοούσε ότι οι παπάδες επινόησαν τη θρησκεία προκειμένου να κρατήσουν τον λαό που υπέφερε συνεπώς έρρεπε προς την εξέγερση- ήσυχο. Η παρερμηνεία της πρότασης αυτής γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, όταν αυτοί που την παρερμηνεύουν προσθέτουν ότι οι παπάδες είναι βαλτοί της άρχουσας τάξης οι οποίοι εκτελούν την εν λόγω παυσίπονη αποστολή. Η γνώμη μου είναι ότι η παρερμηνεία της πρότασης περί του είναι φυσιολογική, επειδή είναι φυσικό να την παρερμηνεύει-κανείς όταν τη διαβάζει ξεκομμένη από τα συμφραζόμενα της .Ωστόσο, τα συμφραζόμενα στα οποία εμφανίζεται η πρόταση -αποδεικνύο

  «Το μυστήριο διαφεύγει από τη γνώση κι ωστόσο βρίσκεται στην καρδιά της γνώσης», γράφει ο Εντγκάρ Μορέν (γενν. το 1921), διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Γαλλίας. Το μεγαλείο που μας υπερβαίνει.   Ενα από τα πιο γνωστά μυθιστορήματα του Αρθουρ Κλαρκ τιτλοφορείται «Το τέλος της παιδικής ηλικίας» (στα ελληνικά, «Οι επικυρίαρχοι», εκδόσεις Κάκτος). Σε αυτό, ο μεγάλος Βρετανός συγγραφέας αναπτύσσει μιαν ιδέα που επαναλαμβάνεται συχνά στα έργα του: η επαφή του ανθρώπου με προηγμένη εξωγήινη νοημοσύνη τον οδηγεί σε ανώτερη συνειδησιακή υπόσταση. Υπό αυτή την έννοια, η γνώση που έχουμε κατακτήσει, δεν διαφέρει πολύ από τη γνώση που κατέχει ένα παιδί: είμαστε στην αρχή ακόμα, μόλις τώρα αρχίσαμε να μηρυκάζουμε το σύμπαν. Τη φωλιά μας, το παιδικό μας δωμάτιο, δεν το έχουμε ακόμα αφήσει. Τώρα μόλις ξεμυτίσαμε, κι ας βιώνουμε μία σειρά από πρωτοφανή επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα. Αυτό άραγε σημαίνει ότι θα ανακαλυφθούν όλα κάποια στιγμή; Θα εξερευ

Τι χρώμα έχει η αντιύλη; Ένα από τα αρχαιότερα μυστήρια του Σύμπαντος είναι η ίδια η ύπαρξή του, αφού κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Τουλάχιστον με τη σημερινή μορφή του. Κατά τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης, περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, τόσο η ύλη όσο και η αντιύλη θα έπρεπε, θεωρητικά, να είχαν δημιουργηθεί σε ίσες ποσότητες. Το πρόβλημα είναι πως όταν σωματίδια ύλης και αντιύλης έρχονται σε επαφή μεταξύ τους, εξαϋλώνονται με μια αστραπή φωτός, που παράγει άλλα εξωτικά, θεμελιώδη σωματίδια. Γιατί, λοιπόν, υπάρχουμε; Γιατί επικράτησε η ύλη; Γιατί το Σύμπαν είναι γεμάτο γαλαξίες, αντί για ένα άδειο κέλυφος που κυριαρχείται από ακαριαίες λάμψεις αλληλοεξόντωσης; Για απαντήσουν σε αυτό το θεμελιώδες ερώτημα, οι ερευνητές προσπαθούν εδώ και δεκαετίες να αποκωδικοποιήσουν τα μυστικά αντιύλης ώστε να κατανοήσουν πόσο μοιάζει με τον δικό μας κόσμο. Και για πρώτη φορά έχουν στα χέρια την πειραματική επιβεβαίωση μιας εκπληκτικής ομοιότητας. Οι νόμοι της Φυσι