IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Και όμως  για πολλά ΜΜΕ,  η  πραγματικότητα  σκόπιμα γύρισε ανάποδα. Οι τρομοκράτες παρουσιάζονται ως ήρωες και «αγωνιστές της ελευθερίας». Η ήττα των τρομοκρατών περιγράφεται ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Η απελευθέρωση του Χαλεπίου  χαρακτηρίστηκε  ως μια ανθρωπιστική καταστροφή. Οι δε απελευθερωτές,  βάρβαροι  και εγκληματίες  πολέμου. Αυτοί που σχεδίασαν, επάνδρωσαν, οργάνωσαν, εκπαίδευσαν  και χρηματοδότησαν τις τρομοκρατικές οργανώσεις στην Συρία και το Ιράκ, όπως το ISIS,  την  Jabhat Fateh al-Sham, δηλαδή η πρώην Al-Nusra Front, τη γνωστή Al Qaeda και δεκάδες άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις, ονομάσθηκαν από τα κατευθυνόμενα διεθνή ΜΜΕ ως οι  «Φρουροί  της Παγκόσμιας Ειρήνης» και αναφέρονται στις ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία,  Σαουδική Αραβία και Κατάρ.  Η Τουρκία ήταν αρχικά στην ομάδα αυτή, αλλά τελευταία με την αλλαγή πολιτικής και την προσέγγιση στην Ρωσική πολιτική στην Συρία, θα λέγαμε ότι χρήζει περισσότερης αναμονής για την τελική κατάταξή της σε ποια πλευρά πλέον ευρίσκετ

    Η διαφαινόμενη πλήρης επικράτηση των κυβερνητικών δυνάμεων στη μακροχρόνια μάχη στο Aleppo αντανακλά τις νέες ισορροπίες των αντιμαχομένων αντιπάλων αλλά και των εξωτερικών «πατρόνων» τους. Η αναμενόμενη πτώση της  βασανισμένης πόλης δεν σηματοδοτεί με τίποτα την επικράτηση της Δαμασκού επί των πολυκερματισμένων δυνάμεων της αντιπολίτευσης και των ισλαμιστικών οργανώσεων. Οπωσδήποτε αποτελεί σημαντική στρατιωτική επιτυχία του Assad με σημαντικότατες προεκτάσεις στο ψυχολογικό, διπλωματικό και πολιτικό τομέα. Η συντριβή  των αντικαθεστωτικών δυνάμεων, υπό τις παρούσες συνθήκες και παρά την εμπλοκή ιρανικών ενισχύσεων και σημαντικής ρωσικής υποστήριξης, είναι αδύνατη. Οι εξωτερικές ενισχύσεις και εμπλοκές έχουν περιορισμούς και πέραν ορισμένων ορίων θα προκαλέσουν την αντίστοιχη κλιμάκωση των αντιδράσεων των λοιπών ενδιαφερομένων, γεγονός που μάλλον δεν επιδιώκεται από καμία πλευρά, πλην ίσως των ακραίων τζιχαντιστικών στοιχείων. Με τη σημαία όμως του καθεστώτος να κυματ

14 US Coalition Military Officers Captured by Syrian Special Forces in East Aleppo Bunker? SYRIAN ARMY-ALEPPO «Πανωλεθρία» για την Ουάσιγκτων και απώλεια της αξιοπιστίας της σε ολόκληρο τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο, χαρακτηρίζει, στο ακόλουθο άρθρο του, την «κρίσιμη για την έκβαση του πολέμου» πτώση του Χαλεπιού στις δυνάμεις του ΄Ασσαντ, ο άλλοτε σύμβουλος τριών Αμερικανών προέδρων και υποψήφιος ο ίδιος για την προεδρία δημοσιολόγος και συγγραφέας Πάτρικ Μπιουκάναν –που  δεν έχει ακόμη καταχωρισθεί στη μαύρη λίστα του νέο-μακαρθισμού με τους «χρήσιμους ηλιθίους του Πούτιν», μαζί με ονόματα άλλων διαπρεπών Αμερικανών. Ισχυρός προβολέας φωτισμού της πραγματικότητας μέσα στο  πηχτό τοξικό νέφος της προπαγάνδας, το άρθρο κωδικοποιεί , προς χρήσιν του Ντόναλντ Τραμπ, τα διδάγματα «αυτής της καταστροφής», παραπέμποντας στη ρήση Μακ ΄Αρθουρ ότι όποιος σκέφτεται μείζονα στρατιωτική εμπλοκή στην Ασία, στη Μέση Ανατολή ή στην Αφρική χρήζει εξέτασης φρενολόγου. Δίδαγμα τ

Άγκυρα και η Μόσχα συμφώνησαν (άτυπα) μια «ανταλλαγή αντιλήψεων» σε σχέση με τον εμφύλιο: «Η Τουρκία θα αφήσει το Χαλέπι να πέσει στα χέρια του καθεστώτος Άσαντ και των συμμάχων του και σε αντάλλαγμα θα της δοθεί χώρος προκειμένου να επέμβει σε μια στενή λωρίδα συριακού εδάφους 90χλμ στα σύνορά της προκειμένου να χτυπήσει το ISIS και να διασφαλίσει τον περιορισμό των Κούρδων μαχητών».    Έτσι και έγινε.. Στρατηγικός στόχος των τούρκων αποτελεί ο περιορισμός του κουρδικού επεκτατισμού προκειμένου οι Κούρδοι μαχητές να μην ενώσουν τα καντόνια που ελέγχουν και δημιουργήσουν υπαρξιακή απειλή στα σύνορα με την Τουρκία. Η επικείμενη πτώση του Χαλεπιού σηματοδοτεί το κλείσιμο ενός κύκλου στρατηγικών επιδιώξεων της Άγκυρας αναφορικά με τον συριακό εμφύλιο. Ταυτόχρονα όμως ανοίγει έναν καινούργιο –σαφώς πιο στοχευμένο ως προς την «θεματοποίηση» των στόχων που θέτει η τουρκική πολιτική σε σχέση με το μαλακό υπογάστριό της στη Συρία. Αυτή η αλλαγή κατεύθυνσης ξεκίνησε μήνες πριν ότα

  Στρατιώτες των φιλοκυβερνητικών δυνάμεων μπροστά στα ερείπια στο Χαλέπι Η επικράτηση Ασαντ στο Χαλέπι δεν θα είναι το τέλος του εμφυλίου. Ισως μάλιστα να συμβεί το αντίθετο. Η Συρία είναι ένα «γεωστρατηγικό οικόπεδο» υψηλής αξίας, όπου η σουνιτική Σαουδική Αραβία αντιμάχεται το σιϊτικό Ιράν. Αλλά κυρίως Τούρκοι και Ρώσοι –ειδικά αυτοί– έχουν τα δικά τους συμφέροντα   Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, το καλοκαίρι του 2012, οι αντάρτες που μάχονταν εναντίον του Μπασάρ αλ Ασαντ έμπαιναν θριαμβευτές στο Χαλέπι. Πόλη ιστορική, με ζωή 5.000 ετών, τόπος από τον οποίο πέρασε ο Μέγας Αλέξανδρος, οι έμποροι του Δρόμου του Μεταξιού και οι Σταυροφόροι, το Χαλέπι έγινε εδώ και μία τετραετία το σύμβολο της αντίστασης στον σύρο πρόεδρο. Η μεγαλύτερη πόλη της χώρας, το οικονομικό της κέντρο, αποτέλεσε άλλωστε «μήλον της έριδος» για όλους από την αρχή του πολύνεκρου εμφυλίου των 400.000 θυμάτων. Οπως όλα δείχνουν όμως, η «Μάχη του Χαλεπίου», που ήδη ορισμένοι χαρακτήρ

  Όποιες και αν είναι οι εμπλοκές της τελευταίας στιγμής, η ανακατάληψη του ανατολικού Χαλεπίου από τον συριακό στρατό και τους συμμάχους του έχει ουσιαστικά συντελεσθεί. Πρόκειται για ορόσημο στην κρίση της Συρίας, με επιπτώσεις που εκτείνονται πέραν αυτής. Διότι, αν και ασφαλώς δεν τερματίζει τον πόλεμο, η συγκεκριμένη εξέλιξη ακυρώνει την προοπτική "αλλαγής καθεστώτος” στη Δαμασκό, καθώς το σύνολο των κύριων πληθυσμιακών κέντρων της Συρίας, συμπεριλαμβανομένης της αλλοτινής οικονομικής της πρωτεύουσας, θα βρίσκονται πλέον υπό κυβερνητικό έλεγχο. Αντίθετα, οι ξένες δυνάμεις που ενθάρρυναν, εξόπλιζαν και χρηματοδοτούσαν τους "υπερασπιστές” του ανατολικού Χαλεπίου δεν έδειξαν την προθυμία ή την δυνατότητα να επιμείνουν μέχρι τέλους. Ο ε πικοινωνιακός παροξυσμός σχετικά με το ανατολικό Χαλέπι, κινείται από διακηρυγμένο ενδιαφέρον για την τύχη των αμάχων του – ωστόσο είναι τόσο επιλεκτικός στην εστίασή του (όπως δείχνει λ.χ. η μέχρι τώρα αδιαφορία για την τύχη τ