«Ζούμε τον δικό μας Μεσαίωνα, γι’ αυτό και συνταυτιζόμαστε»
Η μέχρι τώρα προσέγγιση του «Game of Thrones» (GoT) από τα ελληνικά μέσα υπήρξε μάλλον επιφανειακή, αφού δεν έχει σταθεί στα όντως σημαντικά στοιχεία της ρηξικέλευθης σειράς: τη συγγένεια, την εξουσία, την τελετουργία. Δυστυχώς, από τον κανόνα δεν ξέφυγε και πρόσφατο σχετικό δημοσίευμα της «Κ», που αφιέρωσε, όπως άλλα σχετικά άρθρα, την προσοχή του στη βία («Το “Game of Thrones” διχάζει και σοκάρει», 17.5). Είναι ενδιαφέρον πως η συσχέτιση της σειράς σχεδόν αποκλειστικά με τη βία απηχεί και εσωτερικές δυναμικές κατανάλωσης: προβάλλουμε σε ένα πολιτιστικό προϊόν αυτό που υποθέτουμε πως είναι η λέξη-πασπαρτού της εποχής μας, την οποία πάντως η κατάχρηση έχει αποδυναμώσει ως αναλυτική έννοια. Στη συζήτηση θεμάτων ας πούμε «οπτικού πολιτισμού» ή, ελαφρύτερα, «ποπ κουλτούρας», οι πολιτισμικές σπουδές μάς έχουν σταδιακά συνηθίσει στη χρήση όρων και εργαλείων για τη συζήτηση καλλιτεχνικών έργων με απήχηση στο ευρύ κοινό. Αυτό που καθιστά το «GoT» τόσο δημοφιλές (εκτός από την άρ