IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Πόλεμος στην Ουκρανία: Όταν ο Νότος αρνείται να ευθυγραμμιστεί με τη Δύση – Le Monde Diplomatique. Γράφουν Alain Gresh Βασίλης Παπακριβόπουλος (μετάφραση) Παρατηρούμε άραγε στην Ουκρανία μια πλανητικών διαστάσεων σύγκρουση ανάμεσα στη « δημοκρατία και στον αυταρχισμό », όπως διακηρύσσει ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και επαναλαμβάνουν ασταμάτητα οι δυτικοί πολιτικοί και σχολιαστές; Όχι, απαντά η μοναχική φωνή του Αμερικανού δημοσιογράφου Ρόμπερτ Κάπλαν, « όσο κι αν κάτι τέτοιο μπορεί να φαίνεται ενάντιο σε όσα υπαγορεύει η διαίσθησή μας ». Άλλωστε, « η ίδια η Ουκρανία υπήρξε εδώ και πολλά χρόνια μια αδύναμη δημοκρατία, διεφθαρμένη και θεσμικά υπανάπτυκτη ». Στην παγκόσμια κατάταξη όσον αφορά την ελευθερία του Τύπου, η έκθεση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα για το 2021 την κατέτασσε στην 97 η θέση. Όπως προσθέτει ο Κάπλαν, « η μάχη αφορά κάτι πιο ευρύ και πιο θεμελιώδες: το δικαίωμα των λαών να αποφασίζουν για το μέλλον τους και να ζουν απαλλαγμένοι από οποιαδήποτε ε...

 Γιατί η Δύση δεν επιβάλλει κυρώσεις στην Τουρκία  για την «ειδική επιχείρησή» της στο Ιράκ; Valery Kulikov,Νew Eastern Outlook  Μετάφραση:Μ. Στυλιανού Η πρόσφατη ρωσοφοβική φρενίτιδα της Ουάσιγκτον και των δυτικών συμμάχων της σχετικά με την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας να αποσταθεροποιήσει και να αποστρατιωτικοποιήσει την Ουκρανία με όλο και περισσότερες αντιρωσικές κυρώσεις που επιβάλλονται κάθε μέρα που περνά, κάνει κάποιον να αναρωτιέται ακούσια: γιατί τότε η Δύση δεν αντιδρά με τον ίδιο τρόπο σε μια άλλη ειδική επιχείρηση – αυτή που διεξάγει η Τουρκία σε ιρακινό έδαφος; Και πώς, στην πραγματικότητα, οι δύο ειδικές επιχειρήσεις είναι διαφορετικές στη διεθνή τους μεταχείριση; Όπως γνωρίζετε, η Τουρκία ξεκίνησε άλλη μια (sic!) στρατιωτική ειδική επιχείρηση στο Βόρειο Ιράκ στις 18 Απριλίου, χτυπώντας κρησφύγετα, καταφύγια, σπηλιές και αποθήκες του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (ΡΚΚ). «Είμαστε αποφασισμένοι να σώσουμε το ευγενές έθνος μας από τη μάστιγα της ...

Σκίτσο του Π.ΖΕΡΒΟΥ  Μια πολύπλοκη κρίση. Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δεν είναι ασφαλώς ο μόνος που υιοθέτησε και προωθεί ό,τι ορισμένοι Αμερικανοί αναλυτές είχαν ονοματίσει ως «ηγεμονική πολιτική» των ΗΠΑ και η οποία άρχισε σταδιακώς να διαμορφώνεται μετά την κατάρρευση της σοβιετικής αυτοκρατορίας. Η ανάπλαση του παγκοσμίου περιβάλλοντος στη βάση των αρχών «δημοκρατίας» και «ελευθερίας» άρχισε με τον πόλεμο εναντίον της Σερβίας επί της προεδρίας του Μπιλ Κλίντον . Ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ είχε την έμπνευση να τον αποκαλέσει «ανθρωπιστικό». Πρωτίστως βέβαια επρόκειτο για στρατιωτική επέμβαση δίχως να έχει προηγηθεί απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η υπουργός επί των Εξωτερικών των ΗΠΑ –την εποχή εκείνη– Μαντλίν Ολμπράιτ δικαιολόγησε την παράκαμψη του Σ.Α. του ΟΗΕ με το επιχείρημα πως «εάν πρέπει να κάνουμε χρήση της βίας είναι επειδή είμαστε Αμερικανοί. Είμαστε ένα έθνος απαραίτητο. Στεκόμαστε υψηλά και βλέπουμε μακρύτερα στο μέλλον από τις άλλες ...

  ΣΚΙΤΣΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, οι σοκολάτες που έριχνε το ΝΑΤΟ στους Σέρβους και οι κυρώσεις. Κανένας πόλεμος δεν δικαιολογείται. Καμία χώρα δεν νομιμοποιείται να εισβάλει στην άλλη. Στην εποχή μας υποτίθεται ότι η διπλωματία μπορεί να λύσει διαφορές. Η πραγματικότητα είναι, όμως, άλλη. Γιατί εκείνο που ισχύει- ακόμη και όταν υποτίθεται η μάχη δίνεται διπλωματικά- είναι πως κάποιες χώρες, ισχυρές στρατιωτικά επιβάλλουν τις πολιτικές τους. Είτε πολιτικά είτε στρατιωτικά. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία καταδικάστηκε από τις περισσότερες χώρες. Όχι από όλες. Η μονίμως απούσα ΕΕ. αποφάσισε κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Όπως και οι Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία ηγείται του αντί-ρωσικού μετώπου, αποφάσισε κυρώσεις, αλλά η ίδια κόστος δεν έχει. Σε ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση από τις κυρώσεις που αποφάσισε θα έχει και η ίδια κόστος. Είναι ως να πυροβολεί το πόδι της… Όπως πυροβόλησε το πόδι του και ο Πρόεδρος Πούτιν. Αλ...

 Ποιο «διεθνές δίκαιο»;   Πώς να ερμηνεύσει κανείς τη σιωπή της περίφημης «διεθνούς κοινότητας» στα περί "γαλάζιας πατρίδας" και στις εισβολές της Τουρκίας στο Β. Ιράκ και στη Β. Συρία; Παρατηρώντας την κατά το δοκούν ανάγνωση του διεθνούς δικαίου, αισθάνεται κανείς την ανάγκη να επαναλάβει τα βασικά. Τούτο δε συμβαίνει επειδή εκπλήσσεται από καθ’ εαυτό το γεγονός της επιλεκτικής ανάγνωσης, αλλά από την επίμονη επίκληση του διεθνούς δικαίου αποκλειστικά όταν η καταπάτησή του αφορά τα στρατηγικά συμφέροντα άλλων. Έχουμε συνηθίσει, δηλαδή, διαβάζοντας ιστορία να βλέπουμε πολιτικούς ή αναλυτές να επικαλούνται το διεθνές δίκαιο προς υπεράσπιση των συμφερόντων της πατρίδας τους. Δεν έχουμε συνηθίσει να τους βλέπουμε να το αγνοούν στην περίπτωση της πατρίδας τους και να το θυμούνται σε άλλες περιστάσεις. Γιατί… πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς τη σιωπή της περίφημης «διεθνούς κοινότητας» στις επανειλημμένες εισβολές της Τουρκίας στο Βόρειο Ιράκ και στη Βόρεια Συρία;...

     Monde Diplomatique: Οι αιτίες της ουκρανικής κρίσης. Τα αίτια της ουκρανικής κρίσης εξετάζει ο David Teurtrie (*), ερευνητής στο Εθνικό Ινστιτούτο Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμών (Inalco). Σε άρθρο του στη «Le Monde Diplomatigue» επισημαίνει πως η ευθυγράμμιση της Γαλλίας και της Γερμανίας με τις ΗΠΑ ώθησαν την Ρωσία να διαπραγματευτεί απευθείας με την Ουάσινγκτον και άφησαν τη Γηραιά Ήπειρο να γίνει και πάλι πεδίο αντιπαραθέσεων μεταξύ των δύο δυνάμεων. Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο του David Teurtrie: Οι ήχοι από μπότες στις πύλες της Ευρώπης προκάλεσαν πανικό στις δυτικές καγκελαρίες. Σε μια προσπάθεια να λάβει εγγυήσεις σχετικά με την προστασία της εδαφικής της ακεραιότητας, η Ρωσία παρουσίασε στους Αμερικανούς δύο σχέδια συνθηκών με στόχο τη μεταρρύθμιση της αρχιτεκτονικής ασφάλειας στην Ευρώπη συγκεντρώνοντας ταυτόχρονα στρατεύματα στα ουκρανικά σύνορα. Η Μόσχα απαιτεί το επίσημο πάγωμα της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, την απόσυρση των δυτικών στρ...

    Ουκρανία-Κοσσυφοπέδιο: Το σύνδρομο της Σερβίας δια...αντιπροσώπου. H κυβέρνηση της Ουκρανίας, ζήτησε προχθές από την Σερβία να καταδικάσει τη Ρωσία, επειδή αναγνώρισε  την ανεξαρτησία των ρωσόφωνων περιοχών στην ανατολική Ουκρανία. Ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς απάντησε στον Ουκρανό ομόλογο του: «ζητώ από τον κ. Ζελένσκι να καταδικάσε ι ήδη από σήμερα το βράδυ τη φρικτή και τραγική επίθεση κατά της Σερβίας από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία και άλλες χώρες και είμαι βέβαιος ότι θα το κάνει. Μόλις το κάνει αυτό, θα αποδεχθώ ευχαρίστως την πρόσκλησή του και θα απαντήσω στις εκκλήσεις του». Ο τόπος του πρωταρχικού εγκλήματος, εκεί από όπου ξεκίνησαν οι serial δολοφονίες της διεθνής νομιμότητας και οι ένοπλες συγκρούσεις που ακολούθησαν, είναι η Γιουγκοσλαβία και ο ανελέητος βομβαρδισμός της το 1999. Η επίθεση στη Γιουγκοσλαβία, έγινε κατά παράβαση της διεθνούς νομιμότητας. Με ευθύνη της Ουάσιγκτον,  αγνοήθηκε το Συμβούλιο Ασφαλεί...

  Δύο μέτρα και δύο σταθμά: μια επικίνδυνη στάση.    Η υπεράσπιση του δικαίου για την Κύπρο στην Ουάσιγκτον απαιτεί επίπεδα δέσμευσης και αντοχής, που οι περισσότεροι δεν εκτιμούν. Το να ακούει κανείς τη μία κυβέρνηση μετά την άλλη να διακηρύσσει φωναχτά τις δεσμεύσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο, ενώ ταυτόχρονα οι δεσμεύσεις αυτές μετατρέπονται σε ψιθύρους όσον αφορά την Κύπρο.   Η υπεράσπιση του δικαίου για την Κύπρο στην Ουάσιγκτον απαιτεί επίπεδα δέσμευσης και αντοχής, που οι περισσότεροι δεν εκτιμούν. Το να ακούει κανείς τη μία κυβέρνηση μετά την άλλη να διακηρύσσει φωναχτά τις δεσμεύσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο, ενώ ταυτόχρονα οι δεσμεύσεις αυτές μετατρέπονται σε ψιθύρους όσον αφορά την Κύπρο, είναι εξωφρενικό. Στην προσπάθεια να αποκρυπτογραφήσουμε γιατί το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ χρησιμοποιεί τη λέξη «κατοχή» σε όλο τον κόσμο, ενώ την αποφεύγει επιμελώς όταν αναφέρεται στην Κύπρο, συναισθανόμαστε το...