Δύο μέτρα και δύο σταθμά: μια επικίνδυνη στάση.
Η υπεράσπιση του δικαίου για την Κύπρο στην Ουάσιγκτον απαιτεί επίπεδα δέσμευσης και αντοχής, που οι περισσότεροι δεν εκτιμούν. Το να ακούει κανείς τη μία κυβέρνηση μετά την άλλη να διακηρύσσει φωναχτά τις δεσμεύσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο, ενώ ταυτόχρονα οι δεσμεύσεις αυτές μετατρέπονται σε ψιθύρους όσον αφορά την Κύπρο.
Η υπεράσπιση του δικαίου για την Κύπρο στην Ουάσιγκτον απαιτεί επίπεδα δέσμευσης και αντοχής, που οι περισσότεροι δεν εκτιμούν. Το να ακούει κανείς τη μία κυβέρνηση μετά την άλλη να διακηρύσσει φωναχτά τις δεσμεύσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο, ενώ ταυτόχρονα οι δεσμεύσεις αυτές μετατρέπονται σε ψιθύρους όσον αφορά την Κύπρο, είναι εξωφρενικό. Στην προσπάθεια να αποκρυπτογραφήσουμε γιατί το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ χρησιμοποιεί τη λέξη «κατοχή» σε όλο τον κόσμο, ενώ την αποφεύγει επιμελώς όταν αναφέρεται στην Κύπρο, συναισθανόμαστε τους μελετητές που προσπαθούσαν να κατανοήσουν τα ιερογλυφικά πριν από την ανακάλυψη της Στήλης της Ροζέτας. Κατά τραγικό τρόπο, συχνά αισθανόμαστε ότι οι αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και της Εθνικής Ασφάλειας μιλούν σε εμάς (και στην Κυπριακή Δημοκρατία) σαν να συμμετέχουν στη δική τους εκδοχή του Διαλόγου των Μηλίων με τους Αθηναίους: «δυνατὰ δε οι προύχοντες πράσσουσι και οι ασθενείς ξυγχωρούσιν» [ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του (μετ. Α. Βλάχος)].
Αυτό το κλίµα απογοήτευσης έφτασε σε ένα νέο επίπεδο αυτόν τον μήνα. Την 1η Φεβρουαρίου, ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Κασουλίδης συναντήθηκε με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Αντονι Μπλίνκεν. Συζήτησαν τις διμερείς σχέσεις, την περιφερειακή συνεργασία (συμπεριλαμβανομένης της αποκατάστασης του χάους που προκάλεσε το περίφημο «non paper» για τον EastMed) και τα νέα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης για την Κύπρο. Την προηγούμενη ημέρα, η πρέσβειρα των ΗΠΑ Λίντα Τόμας-Γκρίνφιλντ νουθέτησε τους Ρώσους στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών με την εξής δήλωση: «Φανταστείτε πόσο άβολα θα νιώθατε εάν 100.000 στρατιώτες βρίσκονταν στα σύνορά σας».
Κυρία πρέσβειρα, ο Ελληνισμός μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο από το να «φανταστεί». Η Κύπρος είναι κατεχόμενη από 40.000 Τούρκους στρατιώτες και δεν θυμόμαστε δικές σας νουθεσίες στο Συμβούλιο Ασφαλείας σχετικά με τα στρατεύματα αυτά, ακόμη και όταν η Κυπριακή Δημοκρατία επισημαίνει τις κινήσεις που κάνουν στην ουδέτερη ζώνη της κατεχόμενης Κύπρου, κινήσεις που απειλούν την εύθραυστη σταθερότητα στο νησί. Στο Αιγαίο, η Τουρκία διατηρεί μια δύναμη εισβολής μόλις λίγα μίλια μακριά από κατοικημένα ελληνικά νησιά, παραβιάζει τακτικά τον ελληνικό εναέριο χώρο (με αμερικανικά αεροσκάφη μάλιστα) και έχει προαναγγείλει πόλεμο σε περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει τα δικαιώματά της σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Δεδομένων των διακηρύξεών σας για την Ουκρανία, η απάντηση των ΗΠΑ στην επίσημη αμφισβήτηση της κυριαρχίας της Ελλάδας από τον πρεσβευτή της Τουρκίας στα Ηνωμένα Εθνη («η κυριαρχία των ελληνικών νησιών δεν αμφισβητείται») θα έπρεπε να περιλαμβάνει μια κριτική της στάσης ισχύος της Τουρκίας και της πολεμικής εκστρατείας έναντι της Ελλάδας.
Ο πρόεδρος Μπάιντεν δήλωσε ότι η παρούσα κρίση «δεν αφορά μόνο τη Ρωσία και την Ουκρανία». Με την ίδια λογική, η πολεμική συμπεριφορά της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο δεν αφορά μόνο τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η Αγκυρα υπονομεύει το διεθνές δίκαιο, καθώς και τη συνεργασία και την ολοκλήρωση της Ανατολικής Μεσογείου. Το μόνο μέλος του ΝΑΤΟ που αντιμετωπίζει σήμερα ενεργή απειλή πολέμου είναι η Ελλάδα, και αυτή η απειλή προέρχεται από έναν «σύμμαχο» του ΝΑΤΟ, την Τουρκία. Σε σχέση με τους οδυρμούς για το ποιες θα ήταν οι συνέπειες για το ΝΑΤΟ αν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, υπάρχει πολύ λίγη προσοχή στο πόσο εύκολα η Συμμαχία θα μπορούσε να καταστραφεί εκ των έσω εξαιτίας της επιθετικότητας της Τουρκίας προς την Ελλάδα.
Εάν κανείς στην κυβέρνηση δεν εξετάζει πώς αξιοποιεί η Ρωσία το ελευθέρας της Τουρκίας όσον αφορά την εισβολή, την κατοχή και την απειλή πολέμου, τότε η ομάδα εθνικής ασφάλειας του προέδρου δεν κάνει τη δουλειά της. Σε ένα άρθρο του στο New Republic το 2014, ο David Klion υποστήριξε ότι η καλύτερη ιστορική αναλογία για την εισβολή της Ρωσίας στην Κριμαία δεν είναι η «εισβολή του Χίτλερ στην Τσεχοσλοβακία και την Πολωνία, δήθεν για να απελευθερώσει τους γερμανόφωνους σε αυτές τις χώρες», αλλά η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974. Ο Klion παραδέχθηκε ότι «ακόμη και αυτή η αναλογία μπορεί να είναι πολύ σκληρή για τον Πούτιν». Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μπορεί να παριστάνει ότι η αποτυχία του να καταστήσει την Τουρκία υπεύθυνη για πάνω από 47 χρόνια κατοχής της Κύπρου δεν έχει καμία σχέση με τη συμπεριφορά της Ρωσίας, αλλά στην πραγματικότητα απλώς προσποιείται.
- Είναι καιρός οι ΗΠΑ να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο ως κάτι μεγαλύτερο από μια ελληνοτουρκική διαμάχη.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Κύπρο το 2014, ο τότε αντιπρόεδρος Μπάιντεν δήλωσε: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες –θέλω να είμαι ξεκάθαρος γι’ αυτό– αναγνωρίζουν μόνο μία νόμιμη κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η επίσκεψή μου και οι συναντήσεις μου σε όλο το νησί δεν θα το αλλάξουν αυτό. Είναι η προσωπική μου θέση. Είναι η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και είναι η θέση ολόκληρου του κόσμου – εκτός από μία χώρα». Οι ενέργειες πάρα πολλών πρεσβευτών των ΗΠΑ στην Κύπρο και χαμηλόβαθμων αξιωματούχων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχουν επιτρέψει στην Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους αξιωματούχους να αμφισβητήσουν αυτή τη δήλωση.
Ισως ήρθε η ώρα για την ελληνοαμερικανική κοινότητα, τις οργανώσεις υποστήριξης με τις οποίες συμμαχούν, και το Κογκρέσο, να αμφισβητήσουν τις δηλώσεις της κυβέρνησης ότι έχει «καθαρή σκέψη» σε σχέση με την Τουρκία. Η διαδικασία για την επιλογή του νέου πρέσβη των ΗΠΑ στην Κυπριακή Δημοκρατία θα βρίσκεται σύντομα σε πλήρη εξέλιξη και η Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας θα πρέπει να διασφαλίσει ότι ο υποψήφιος κατανοεί ότι η υπονόμευση της Κυπριακής Δημοκρατίας ή η ενθάρρυνση της τουρκοκυπριακής αδιαλλαξίας είναι ανεπίτρεπτη. Ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση δαπανά χρήματα για υποτιθέμενες δικοινοτικές δραστηριότητες και το επίπεδο εμπλοκής των αξιωματούχων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ με Τουρκοκύπριους που αψηφούν ανοιχτά την πολιτική των ΗΠΑ θα πρέπει επίσης να τεθεί υπό αυστηρό έλεγχο από το Κογκρέσο.
Είναι καιρός οι ΗΠΑ να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο ως κάτι μεγαλύτερο από μια ελληνοτουρκική διαμάχη. Συνεχίζοντας τη λανθασμένη αντιμετώπιση του θέματος, απλώς διευκολύνουν την κίνηση της Ρωσίας προς την Ουκρανία και της Κίνας προς τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα ακούσουμε τα εξής λόγια από την πρέσβειρα Λίντα Τόμας-Γκρίνφιλντ: «Φανταστείτε 40.000 στρατιώτες να καταλαμβάνουν τη χώρα σας και να σας εμποδίζουν να πάτε σπίτι σας για 47 χρόνια».
Εντι Ζεμενίδης ,
εκτελεστικός διευθυντής του Συμβουλίου Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας (HALC).
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Επιστολή της Κύπρου στον ΟΗΕ:
Για να μην ξεχνάμε και μία άλλη εισβολή και κατοχή...
Την ώρα που η παγκόσμια κοινότητα έχει στραμμένο το βλέμμα στις εξελίξεις στην Ουκρανία και όλος ο πολιτισμένος κόσμος καταδικάζει την απροκάλυπτη και ωμή προσπάθεια του Ρώσου προέδρου να αναθεωρήσει όχι μόνο το μεταψυχροπολεμικό σύστημα ασφαλείας αλλά και ολόκληρο το status quo στην Ευρώπη, οι συνειρμοί αναδεικνύουν την αντίληψη δυο μέτρων και δυο σταθμών σε σχέση με τη συνεχιζόμενη δια της βίας κατοχή επί 48 χρόνια του βορείου τμήματος της Κύπρου.
Ο αναθεωρητισμός του προέδρου Πούτιν προσομοιάζει τόσο σε πάθος και ένταση όσο και σε επίκληση «ιστορικών» δεσμών, με την αντίληψη που έφερε τη ναζιστική Γερμανία στη Σουηδία και τον Αττίλα στην Κύπρο και τηρουμένων των αναλογιών την προσπάθεια της Τουρκίας να αμφισβητήσει το status quo σε Αιγαίο αλλά και στη Βόρεια Συρία.
Η Επιστολή της Κυπριακής Δημοκρατίας στον ΟΗΕ της 10ης Φεβρουαρίου, πριν ακόμη ξεσπάσει η κρίση στην Ουκρανία, με την οποία απορρίπτονται οι ισχυρισμοί της Τουρκίας που αμφισβητεί όχι μόνο τις θαλάσσιες ζώνες του νησιού και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και την ίδια την οντότητα της προκειμένου να νομιμοποιήσει το μόρφωμα του ψευδοκράτους, προκαλούν τον πειρασμό για συγκρίσεις και προβληματισμό.
Η επιστολή της Κυπριακής Δημοκρατίας:
'' Επιστολή της 10ης Φεβρουαρίου 2022 του Μόνιμου Αντιπροσώπου της Κύπρου προς τα Ηνωμένα Έθνη προς τον Γενικό Γραμματέα αναφέρομαι στην επιστολή που σας απηύθυνε ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Τουρκίας της Τουρκίας της 16ης Δεκεμβρίου 2021, η οποία περιλαμβάνεται στο έγγραφο S/2021/1061. Η Κύπρος απορρίπτει εν συνόλω το περιεχόμενο της εν λόγω επιστολής, καθώς έχουμε απορρίψει όλες τις αξιώσεις που προβάλλει η Τουρκία, καθώς και τις γεωγραφικές συντεταγμένες που υποτίθεται ότι δείχνουν τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο, και μέσω των επιστολών μας της 24ης Απριλίου 2020 (A/74/824-S/2020/332) και της 20ης Ιανουαρίου 2020 (A/74/660-S/2020/50). Ενώ μόνο η Τουρκία συνεχίζει να ενστερνίζεται μια κατασκευασμένη εκδοχή της διεθνούς νομιμότητας, η διεθνής κοινότητα δεν έχει καμία αμφιβολία ότι υπάρχει μόνο ένα κράτος στην Κύπρο, το οποίο αποτελείται και έχει κυριαρχία σε ολόκληρο το νησί της Κύπρου, και ότι η Κύπρος εκπροσωπείται από τη μοναδική νόμιμη κυβέρνηση στο νησί από τότε που η Κυπριακή Δημοκρατία αναδείχθηκε σε κρατική υπόσταση το 1960
Η Κύπρος θα συνεχίσει να προστατεύει τα ipso facto και ab initio κυριαρχικά της δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα της, σύμφωνα με τη διεθνή νομιμότητα και το εφαρμοστέο διεθνές δίκαιο. Οι μαξιμαλιστικές και επεκτατικές αξιώσεις της Τουρκίας δεν βασίζονται σε καθιερωμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου και δεν έχουν νομική ισχύ. Σκοπός τους είναι να δημιουργήσουν μια εναλλακτική πραγματικότητα, προσαρμοσμένη στην εξυπηρέτηση των τουρκικών συμφερόντων και των γεωπολιτικών φιλοδοξιών. Επιδιώκοντας το στόχο της παράνομης διάθεσης των θαλάσσιων ζωνών της Κύπρου ή τμημάτων τους, η Τουρκία σκοπεύει να το χρησιμοποιήσει ως εφαλτήριο για τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου. Η προοδευτική δημιουργία γεγονότων από την Τουρκία για τον σκοπό αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και αρκετό καιρό και περιλαμβάνει:
- την παρενόχληση και χρήση βίας κατά πλοίων που διεξάγουν έρευνες υδρογονανθράκων για λογαριασμό της Κυπριακής Κυβέρνησης στις θαλάσσιες ζώνες μας
- αμφισβήτηση των θαλάσσιων ζωνών της Κύπρου και
- την εργαλειοποίηση της αποσχιστικής πολιτικής της Τουρκίας στην Κύπρο, επίσης με σκοπό την εφαρμογή των θαλάσσιων ζωνών της.
Περιλαμβάνει επίσης επαναλαμβανόμενες απειλές, όπως αυτή που διατυπώνεται σ το έγγραφο A/76/609-S/2021/1061. Δεδομένης της ασυμβατότητας τέτοιων απειλών με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, η Κύπρος προσβλέπει στα Ηνωμένα Έθνη για να διασφαλίσει ότι η Τουρκία δεν θα χρησιμοποιήσει για άλλη μια φορά τη δύναμη εναντίον της.
Η προσπάθεια να εμποδίζεται ένα κράτος να ασκήσει την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα του είναι εντελώς αντίθετη με το γράμμα και το πνεύμα του Χάρτη(του ΟΗΕ). Η περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου, επειδή οδηγεί σε ένα λιγότερο επωφελές αποτέλεσμα από τη βία, έρχεται ουσιαστικά σε αντίθεση με κάθε έννοια αποτελεσματικής πολυμερούς προσέγγισης.
Αντίθετα, η Κύπρος έχει οριοθετήσει τις θαλάσσιες ζώνες της σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα νόμιμα και παραμένει έτοιμη να οριοθετήσει τα θαλάσσια σύνορά της με την Τουρκία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, ή να καταλήξει σε ειδική συμφωνία (compromis) για την από κοινού υποβολή του θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο για τον καθορισμό οριστικής θαλάσσιας Οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας/Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης Κύπρου και Τουρκίας στην ίδια βάση.
Η άρνηση της Τουρκίας να επιδιώξει την ειρηνική διευθέτηση μιας τεχνητής διαφωνίας που η ίδια η Τουρκία έχει δημιουργήσει επιβεβαιώνει μόνο την προτίμησή της για επίλυση διαφορών βάσει της ισχύος και όχι σε κανόνες. Η επίκληση των Τουρκοκυπρίων να προβάλουν εξωφρενικές αξιώσεις ή να απορρίψουν την επίλυση των διαφορών με ειρηνικά μέσα, δημιουργεί ένα βολικό αλλά ελαττωματικό προπέτασμα καπνού. Το μόνο που χρειάζεται να αναφέρω είναι ότι οι αξιώσεις της Τουρκίας θα ισοδυναμούν με την κατανομή του 44 % της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου, στερώντας το από όλους τους Κύπριους, συμπεριλαμβανομένων των Τουρκοκυπρίων.
Νομικά, φυσικά, κάθε επιχείρημα που βασίζεται στην απόσχιση και την ανάπτυξη μιας οντότητας που είναι καρπός επιθετικότητας είναι άκυρη. Η προτροπή της Τουρκίας για συνεργασία με τη φερόμενη οντότητα την οποία ίδρυσε μέσω της παράνομης χρήσης βίας, διατηρεί μέσω συνεχούς κατοχής και πλήρως ελέγχει προκειμένου να διεκδικήσει δικαιώματα επί της Κύπρου, αψηφά την κοινή λογική. Θα ήμουν ευγνώμων αν η παρούσα επιστολή μπορούσε να διανεμηθεί ως έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης, σύμφωνα με τα σημεία 44 και 78 της ημερήσιας διάταξης, και του Συμβουλίου Ασφαλείας, και να δημοσιευθεί στον ιστότοπο του Τμήματος Ωκεανών και Δικαίου της Θάλασσας, καθώς και στην επόμενη έκδοση του Δελτίου για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Ανδρέας Χατζηχρυσάνθου. ''
Νίκος Μελέτης
https://www.liberal.gr/world/epistoli-tis-kuprou-ston-oie-gia-na-min-xechname-kai-mia-alli-eisboli-kai-katochi-/433903
23 Φεβρουαρίου 2022
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Η προσπάθεια να εμποδίζεται ένα κράτος να ασκήσει την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα του είναι εντελώς αντίθετη με το γράμμα και το πνεύμα του Χάρτη(του ΟΗΕ). Η περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου, επειδή οδηγεί σε ένα λιγότερο επωφελές αποτέλεσμα από τη βία, έρχεται ουσιαστικά σε αντίθεση με κάθε έννοια αποτελεσματικής πολυμερούς προσέγγισης.
Αντίθετα, η Κύπρος έχει οριοθετήσει τις θαλάσσιες ζώνες της σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα νόμιμα και παραμένει έτοιμη να οριοθετήσει τα θαλάσσια σύνορά της με την Τουρκία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, ή να καταλήξει σε ειδική συμφωνία (compromis) για την από κοινού υποβολή του θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο για τον καθορισμό οριστικής θαλάσσιας Οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας/Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης Κύπρου και Τουρκίας στην ίδια βάση.
Η άρνηση της Τουρκίας να επιδιώξει την ειρηνική διευθέτηση μιας τεχνητής διαφωνίας που η ίδια η Τουρκία έχει δημιουργήσει επιβεβαιώνει μόνο την προτίμησή της για επίλυση διαφορών βάσει της ισχύος και όχι σε κανόνες. Η επίκληση των Τουρκοκυπρίων να προβάλουν εξωφρενικές αξιώσεις ή να απορρίψουν την επίλυση των διαφορών με ειρηνικά μέσα, δημιουργεί ένα βολικό αλλά ελαττωματικό προπέτασμα καπνού. Το μόνο που χρειάζεται να αναφέρω είναι ότι οι αξιώσεις της Τουρκίας θα ισοδυναμούν με την κατανομή του 44 % της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου, στερώντας το από όλους τους Κύπριους, συμπεριλαμβανομένων των Τουρκοκυπρίων.
Νομικά, φυσικά, κάθε επιχείρημα που βασίζεται στην απόσχιση και την ανάπτυξη μιας οντότητας που είναι καρπός επιθετικότητας είναι άκυρη. Η προτροπή της Τουρκίας για συνεργασία με τη φερόμενη οντότητα την οποία ίδρυσε μέσω της παράνομης χρήσης βίας, διατηρεί μέσω συνεχούς κατοχής και πλήρως ελέγχει προκειμένου να διεκδικήσει δικαιώματα επί της Κύπρου, αψηφά την κοινή λογική. Θα ήμουν ευγνώμων αν η παρούσα επιστολή μπορούσε να διανεμηθεί ως έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης, σύμφωνα με τα σημεία 44 και 78 της ημερήσιας διάταξης, και του Συμβουλίου Ασφαλείας, και να δημοσιευθεί στον ιστότοπο του Τμήματος Ωκεανών και Δικαίου της Θάλασσας, καθώς και στην επόμενη έκδοση του Δελτίου για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Ανδρέας Χατζηχρυσάνθου. ''
Νίκος Μελέτης
https://www.liberal.gr/world/epistoli-tis-kuprou-ston-oie-gia-na-min-xechname-kai-mia-alli-eisboli-kai-katochi-/433903
23 Φεβρουαρίου 2022
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
