IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Ένας ταύρος από αφρολέξ στο Χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης,  τον Σεπτέμβριο του 2008. ALEX GRIMM / REUTERS Η ξεχασμένη ιστορία της οικονομικής κρίσης. Τι θα έπρεπε να έχει διδαχθεί ο κόσμος το 2008* Δέκα χρόνια μετά τη μεγάλη οικονομική κρίση, υπάρχει ελάχιστη συναίνεση για το νόημα του 2008 και τα επακόλουθά του. Έχουν προκύψει μερικές αφηγήσεις για να τονισθεί η μια ή η άλλη πτυχή της κρίσης. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι μνήμες έχουν επικεντρωθεί στην κυβερνητική απερισκεψία και την ιδιωτική εγκληματικότητα που οδήγησαν στην συντριβή˙ στην Ευρώπη, οι ηγέτες ήταν ικανοποιημένοι να κατηγορούν τους Αμερικανούς για τα πάντα. «Τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2008 έγινε η χειρότερη οικονομική κρίση στην παγκόσμια ιστορία, συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Ύφεσης». Ο Ben Bernanke, τότε πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (U.S. Federal Reserve), έκανε αυτόν τον αξιοσημείωτο ισχυρισμό τον Νοέμβριο του 2009, μόλις έναν χρόνο μετά την κατάρρευση. Κοιτάζοντας σήμερα

Το 1998, καθώς η ασιατική χρηματοπιστωτική κρίση έβλαπτε τις περισσότερες από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες στον κόσμο και ήταν κάτι σαν γενική δοκιμή της πολύ μεγαλύτερης κρίσης που μια δεκαετία μετά έπληξε όλον τον ανεπτυγμένο κόσμο, ο «New Yorker» έσπευσε σε ένα άρθρο που περιέγραφε τις διεθνείς προσπάθειες διάσωσης να σκιαγραφήσει έναν «έξοχο» διπλωμάτη, έναν άνθρωπο με μεγάλες ιδέες που ως οικονομολόγος αργότερα προστέθηκε στη λίστα των «αρίστων». Ο προφανής υποτίθεται τότε σοβαρός λόγος για το καλωσόρισμα του Λόρενς Σάμερς, τότε υφυπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, ήταν η διαδεδομένη αντίληψη ότι διέθετε μια ειδική γνώση που θα έσωζε την Ασία από την κατάρρευση. Οι ρηξικέλευθες ιδέες του Λόρενς Σάμερς για την παγκόσμια οικονομία είχαν ξεκινήσει από τα τέλη του 1991, όταν ως γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών της κυβέρνησης Κλίντον, αλλά και εξέχον στέλεχος της, όπως ονομάστηκε έκτοτε, νέας γενιάς τεχνοκρατών, υποστήριζε με άρθρο του στο περιοδικό «Econo

Ο κόσμος το 2019 εξακολουθεί να υπολογίζει με την κληρονομιά της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Πληγές, φόβοι και αγωνίες, αφήνουν ελάχιστο χώρο ακόμη στην αισιοδοξία. Δέκα χρόνια μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, η ερώτηση σχετικά με το χρηματοπιστωτικό σύστημα παραμένει: Είμαστε πιο ασφαλείς από ό, τι ήμασταν το 2008; « Οι ηγέτες των μεγαλύτερων χωρών του κόσμου είναι επικίνδυνα απροετοίμαστοι για τις συνέπειες μιας σοβαρής επιβράδυνσης της παγκόσμιας οικονομίας. Ειδικότερα, οι κυβερνήσεις θα δυσκολευτούν να χρησιμοποιήσουν δημοσιονομικά ή νομισματικά μέτρα για να αντισταθμίσουν τις συνέπειες της επόμενης ύφεσης, ενώ το σύστημα διασυνοριακών μηχανισμών στήριξης, όπως οι συμφωνίες ανταλλαγής συναλλάγματος μεταξύ κεντρικών τραπεζών,  έχει υπονομευθεί», προειδοποιε ί ο David Lipton, αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος του ΔΝΤ.  «Η επόμενη ύφεση είναι κάπου στον ορίζοντα και είμαστε λιγότερο προετοιμασμένοι να το αντιμετωπίσουμε από ό, τι θα έπρεπε να είμαστε και λιγό

Είναι γνωστό τοις πάσιν, πως η πείρα και η εμπειρία είναι δύσκολο να μεταδοθούν. Επίσης είναι γνωστό πως αν κάποιος δεν έχει προσωπική εμπειρία, δεν μπορεί να αντιληφθεί κάποια πράγματα. Εξάλλου, είναι γνωστό, πως η έξυπνοι άνθρωποι μαθαίνουν από τις εμπειρίες και τα λάθη των άλλων. Όλα τα ανωτέρω βρίσκουν ιδιαίτερη εφαρμογή στον χώρο των κεφαλαιαγορών, διότι κάθε γενιά επενδυτών έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, τα δικά της βιώματα και το παρελθόν το θεωρεί σαν κάτι πολύ μακρινό, κάτι πολύ παλαιό, το οποίο δύσκολα επαναλαμβάνεται. Υπάρχουν εκατοντάδες βιβλία και άρθρα που παρουσιάζουν αναλυτικά και με απόλυτα τεχνικούς όρους κάποιες χαρακτηριστικές χρηματιστηριακές ιστορίες, κάποιες τακτικά επαναλαμβανόμενες πρακτικές των αγορών και κάποιες κλασικές συμπεριφορές των επενδυτών. Οι επενδυτές, ανεξάρτητα των συνθηκών των αγορών, των προϊόντων που επιλέγουν και των συγκυριών, ακολουθούν πάντα συγκεκριμένα πρότυπα συμπεριφορών, αυτά που ονομάζουμε «patterns». Αν θέλετε τη γνώμ