Διάστημα: Όταν «πέθανε» η Σελήνη.
Διάστημα: Όταν «πέθανε» η Σελήνη. Ένα πέπλο που εκτείνεται βαθιά στο Διάστημα. Μια φούσκα ή καλύτερα μια ασπίδα που προστατεύει τον πλανήτη μας από τα καυτά, φορτισμένα σωματίδια, που εξαπολύει ακατάπαυστα ο Ήλιος και άλλες κοσμικές πηγές. Αυτό είναι το μαγνητικό πεδίο της Γης, προϊόν του λιωμένου σιδήρου στον πυρήνα του πλανήτη μας, που καθόρισε τη δημιουργία και την εξέλιξη της ζωής. Χωρίς αυτό η Γη δεν θα ήταν παρά ένας ακτινοβολημένος διαστημικός βράχος, ένας νεκρός κόσμος. Την καλή τύχη της Γης δεν είχε, όμως, η Σελήνη. Ο δορυφόρος μας έχασε κάποια στιγμή το δικό του μαγνητικό πεδίο και ταυτόχρονα κάθε πιθανότητα να εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο από τον σκονισμένο, αφιλόξενο κόσμο που είναι τώρα. Ο χρόνος και ο μηχανισμός που το φεγγάρι έμεινε μαγνητικά «γυμνό», έρμαιο της ηλιακής και κοσμικής ακτινοβολίας, παρέμενε μυστήριο. Πρόσφατα, όμως, ερευνητές από το ΜΙΤ πήραν στα χέρια τους δύο μικρά πετρώματα από τη σεληνιακή επιφάνεια. Και από αυτά μπόρεσαν να...