IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Με το ξέσπασμα της Ελληνικής Κρίσης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε μια παράξενη σύμπτωση βαρυσήμαντων γεγονότων, την 10η Μαΐου 2010 -την ίδια ακριβώς ημέρα της υπογραφής του Α’ Μνημονίου της δανειακής σύμβασης των 110 δις ευρώ- θα ανακοινώσει εκτάκτως τη θέσπιση «προγράμματος αγορών χρεογράφων» (SMP).1  Τι ήταν το SMP; Το πρόγραμμα SMP, αφορούσε την αγορά από την ΕΚΤ κρατικών ομολόγων στην ανοικτή αγορά τα οποία εκδόθηκαν από κράτη-μέλη της ευρωζώνης που ήταν σε οικονομική δυσχέρεια, αποκληθέντα εκείνη την περίοδο με την προσωνυμία, PIIGS.2 Εντούτοις, το «πρόγραμμα αγορών χρεογράφων» (SMP) θα αποτελέσει μια από τις πιο αμφιλεγόμενες λειτουργίες που έχουν εφαρμοστεί ποτέ από μια κεντρική τράπεζα για αγορές κρατικών ομολόγων.3 Κυρίως, διότι η ΕΚΤ δεν αποκάλυψε ποιες ελληνικές ομολογίες αγόρασε, σε τι ποσά και πότε, αλλά ούτε ποιοι ήταν οι αντισυμβαλλόμενοι. Ηταν νόμιμο το SMP; Η απρόσμενη απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να παρέμβει σε αγορά ελληνικών ομο

Με εξαίρεση τον κ. Σόιμπλε, την ελληνική αξιωματική αντιπολίτευση, ορισμένα ΜΜΕ και κάποιους Έλληνες, όλοι οι άλλοι πιστεύουν πως χωρίς την ονομαστική διαγραφή του 50% του δημοσίου χρέους δεν υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα – η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων. Όλοι γνωρίζουν πως η οικονομία της Ευρώπης είναι βαθιά διαιρεμένη – οπότε η ΕΕ των πολλών ταχυτήτων αποτελεί μία αναμφίβολη πραγματικότητα. Το πόσο βαθιές όμως είναι οι διαφορές των κρατών μεταξύ τους φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, το οποίο  αποτυπώνει τις αλλαγές στο ποσοστό της  ανεργίας  στις 11 σημαντικότερες χώρες της Ευρωζώνης  – λίγο από το ξεκίνημα του ευρώ, το 1998, έως τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 (μπλε στήλες), καθώς επίσης από το 2008 και μετά (πορτοκαλί). Όπως διαπιστώνεται από το γράφημα, τα πρώτα δέκα χρόνια μειώθηκε η ανεργία σε όλες τις χώρες, με μοναδική εξαίρεση την Πορτογαλία – γεγονός που σημαίνει πως  η υιοθέτηση του ευρώ ήταν αρχικά ένα πολύ θετικό γεγονός, αφού δημιούργησε ανάπτυξη, καθ

Το ΔΝΤ προτίθεται να συμμετάσχει στο νέο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας, μόνο αν οι Ευρωπαίοι μειώσουν το ελληνικό χρέος κατά περίπου 100 δισ. ευρώ, σύμφωνα με κυβερνητικούς κύκλους που επικαλείται η γερμανική εφημερίδα  ''Rheinische Post''.  Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο φαίνεται να ασκεί πιέσεις στους Ευρωπαίους πιστωτές της Ελλάδας, προκειμένου να μειώσουν κι άλλο το ελληνικό χρέος, αναφέρει σήμερα η γερμανική εφημερίδα  ''Rheinische Post'' , όπως μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.Σύμφωνα με κυβερνητικούς κύκλους από το Βερολίνο, το ΔΝΤ προτίθεται να συμμετάσχει στο νέο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας μόνο αν οι Ευρωπαίοι μειώσουν το ελληνικό χρέος κατά περίπου 100 δισ. ευρώ. Αυτό θα μπορέσει να γίνει μέσω της παράτασης του χρόνου λήξης των δανείων από τα 30 στα 50 χρόνια, αλλά και μέσω της μεταφοράς για μετά το 2030 του χρόνου αποπληρωμής τους. Επιπλέον το Ταμείο θέλει να μειωθούν κι άλλο τα επιτόκια. Οι απαιτήσεις αυτές του ΔΝΤ για τη συμμ

(...)  Ο ελληνικός λαός δικαιούται να γνωρίζει το αληθινό σχέδιο, το τι θα ακολουθήσει πράγματι μια μονομερή άρνηση πληρωμών. Όχι να ακούει για «κάποιες αρχικές δυσκολίες» και όταν βρεθεί μπροστά στον οικονομικό αποκλεισμό απλώς να μην μπορεί να κάνει διαφορετικά. Διαισθάνεται κανείς ότι εδώ έχουμε ξανά την παλιά θεωρία της πρωτοπορίας, ότι κάποιοι πιστεύουν πως γνωρίζουν τα πραγματικά συμφέροντα του λαού και θα τον οδηγήσουν σε επιλογές που δεν γνωρίζει τις πλήρεις συνέπειες τους «για το καλό του». Η δημοκρατία μας όμως δεν λειτουργεί έτσι, δια της υφαρπαγής της λαϊκής εντολής. (...)  Οι απόψεις που υποστηρίζουν την απόρριψη της συμφωνίας με τους δανειστές και την επιστροφή στη δραχμή, στηρίζονται οι περισσότερες σε μια βασική προϋπόθεση. Την μονομερή άρνηση /διαγραφή /κούρεμα του χρέους. Μονομερή, δηλαδή χωρίς συναίνεση των πιστωτών αλλά μέσα από ρήξη με αυτούς. Παρά το ότι αυτό συνήθως δεν δηλώνεται ξεκάθαρα, αποτελεί το μόνο τυπικά λογικό (αν και πολιτικά ανέφικτο)

Κάθε διαπραγμάτευση και κάθε τοποθέτηση σε διμερές και πολυμερές επίπεδο έχει ένα σκέλος επικοινωνίας και ένα ουσίας. Μια διαπίστωση που ισχύει για μικρές, μεσαίες και μεγάλες δυνάμεις και κατεξοχήν για τη Γερμανία. Τι από τα δύο παραπάνω προέχει για το Βερολίνο στη μετά το Δημοψήφισμα διαπραγμάτευση; Το ΔΝΤ στην πρόσφατη Εκθεσή του υπήρξε σαφές καθώς έθεσε ως προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ τη βιωσιμότητα του χρέους και ως προαπαιτούμενο για την υλοποίησή της τη υιοθέτηση διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων από την Αθήνα. Πού βρίσκεται το πρόβλημα του Βερολίνου να δεχθεί το αυτονόητο; Στη δημιουργία προηγούμενου ή ακόμη χειρότερα δεδικασμένου για άλλες χώρες του Νότου; Τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού αλλά και η ρευστότητα του Ντράγκι φωτίζουν ένα τοπίο που δεν είναι ορατή πίεση για διευθέτηση του χρέους άλλης χώρας του Νότου για το ορατό μέλλον. Αντίθετα υπάρχει το επιτυχές προηγούμενο του PSI πριν από τρία και πλέον χρόνια σε πολύ πιο δυσμενή ευρωπαϊκή συγκυρ