IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ο «Ρομπέν των Δασών» και οι φορολογικοί παράδεισοι. Η Amazon και το Facebook κερδίζουν δισεκατομμύρια παγκοσμίως, αλλά συχνά δεν πληρώνουν καθόλου φόρους. H Apple, έχοντας μεταφέρει στην Ιρλανδία την έδρα της, έχει ετήσια φορολογική επιβάρυνση …0,005%, επί των κερδών της. Αποτέλεσμα; Οι ψηφιακοί κολοσσοί να εξασφαλίζουν κέρδη ρεκόρ, αλλά καταβάλουν ψίχουλα σε χώρες που βλέπουν τη φορολογική βοήθεια ως εθνικό επιχειρηματικό μοντέλο. Αυτή η πρωτοφανής φοροαποφυγή έγινε ακόμη πιο τρανταχτή στη διάρκεια της πανδημίας: Όταν τα κράτη αναγκάστηκαν να δαπανήσουν δισεκατομμύρια ευρώ για να ενισχύσουν τις κοινωνίες και τις υποδομές από τις οποίες επωφελούνται επίσης οι πολυεθνικοί κολοσσοί. Είναι «σημαντική», λοιπόν ,κατ` αρχήν, η απόφαση των υπουργών Οικονομικών των Επτά πλουσιότερων χωρών του κόσμου να επιβάλουν παγκοσμίως ελάχιστο φόρο 15% στις πολυεθνικές ,ανεξάρτητα από το αν δηλώνουν τα κέρδη τους σε χώρες -φορολογικούς παραδείσους. Σίγουρα δεν πρόκειται για «επανάσταση» ,όπως έσπευσαν

   Η «πικρή» πραγματικότητα της Nestle. Η αποκάλυψη των Financial Times και του Reuters ,  πως κορυφαία στελέχη της Nestlé παραδέχθηκαν τόσο ότι πάνω από το 60% των προϊόντων της εταιρείας (τρόφιμα και ποτά) είναι ανθυγιεινά, όσο και πως «ορισμένες από τις κατηγορίες προϊόντων της εταιρείας δεν θα είναι ποτέ υγιή», προκάλεσε έντονες αντιδράσεις κατά του ελβετικού κολοσσού τροφίμων, σε παγκόσμια κλίμακα.   Παρ’ όλα αυτά όμως, δεν αποτέλεσε «κεραυνό εν αιθρία», λαμβάνοντας υπόψη το «βρώμικο» παρελθόν της Nestlé, μιας εταιρείας με αξία πάνω από 280 δισεκατομμύρια δολάρια, που πριν από μερικά χρόνια, έβλεπε την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των   ΗΠΑ   (FDA), να καλεί τους καταναλωτές της χώρας, να μην φάνε το μπισκότο «Nestlé Toll House», καθώς, ελλόχευε σε σημαντικό βαθμό ο κίνδυνος να μολυνθούν με το βακτήριο E. coli O157:H7. Δεν ήταν όμως το εν λόγω μπισκότο, ο λόγος για τον οποίο μέχρι και σήμερα, τα προϊόντα της Nestlé μποϊκοτάρονται από αρκετές χώρες και οργανισμού

Πολύ συχνά, οι αμερικανικές πολυεθνικές ανατρέχουν στη φιλανθρωπία για να συγκαλύψουν τις πράξεις πού τις πλουτίζουν. Από τον περασμένο Μάιο δωρίζουν λοιπόν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε διάφορες αφροαμερικανικές οργανώσεις, ανάμεσά τους και στη Black Lives Matter Πώς είπατε; «Συστημικός»; Πολύ συχνά, οι αμερικανικές πολυεθνικές ανατρέχουν στη φιλανθρωπία για να συγκαλύψουν τις πράξεις πού τις πλουτίζουν. Από τον περασμένο Μάιο δωρίζουν λοιπόν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε διάφορες αφροαμερικανικές οργανώσεις, ανάμεσά τους και στη Black Lives Matter. Τέτοια δώρα προς μια ακτιβιστική δομή που πολεμά τον «συστημικό ρατσισμό» μας φέρνουν κάπως στον νου την πληρωμή δόσεων σε ασφαλιστικό συμβόλαιο. Γιατί οι εταιρείες Apple, Cisco, Walmart, Nike, Adidas, Facebook, Twitter, που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τι σημαίνει «συστημικός», θα πρέπει να αναρωτιούνται εάν η αμφισβήτηση των δομικών ανισοτήτων στις ΗΠΑ θα στοχεύσει σύντομα και άλλα κακώς κείμενα εκτός από την

Είναι θέμα δικαιοσύνης:  Πάρτε περισσότερους φόρους  από τις πολυεθνικές  Το κόστος της κρίσης του κορωνοϊού αναγκάζει τις κυβερνήσεις να επιδιώξουν περιορισμό της φοροαποφυγής από τις επιχειρήσεις.   Το ξενοδοχείο «Σαβόι» του Λονδίνου υποδέχεται την καλοντυμένη και καλά δικτυωμένη πελατεία του εδώ και 131 χρόνια. Αλλά παρά την αρτ ντεκό διακόσμησή του και τη μεγαλειώδη προσωπική εξυπηρέτηση που προσφέρει, το «Σαβόι» χάνει χρήματα. Πολλά χρήματα. Στην πραγματικότητα, χάνει χρήματα από τότε που οι σημερινοί ιδιοκτήτες του -ο πρίγκηπας Αλουαλίντ Μπιν Ταλάλ της Σαουδικής Αραβίας και η Αρχή Επενδύσεων του Κατάρ- εξαγόρασαν το υπερπολυτελές ξενοδοχείο, το 2005. Η επιχείρηση έχει καταγράψει ζημιές 20,4 εκατ. λιρών το 2018 και 83 εκατομμυρίων το προηγούμενο έτος. Η εταιρεία αποδίδει τις κακές αυτές επιδόσεις σε μια πληθώρα αιτιών: τρομοκρατία, Brexit, πτώση της ισοτιμίας της στερλίνας. Η Covid-19 αναμφίβολα θα περιλαμβάνεται στις αιτίες της τρέχουσας περιόδου. Αλλά υπάρχε

ΚΙΝΑ (2): Με μισθούς 19ου αιώνα  ο παράδεισος του καπιταλισμού! Ο Κινέζος εργαζόμενος στοιχίζει στον εργοδότη του 30 φορές λιγότερο από τον Αμερικανό ή τον Ευρωπαίο συνάδελφό του και 4 φορές λιγότερο από τον Μεξικανό. Αυτή η μισθοδοτική υπερανταγωνιστικότητα δίνει στην Κίνα ακαταγώνιστα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα. Πώς κατάφερε η Κίνα να αποκτήσει τον έλεγχο αυτών των πολλών διεθνών οργανισμών; Θα μπορούσε να οφείλεται σε μια απλή μόνιμη αμέλεια των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων δημοκρατικών χωρών; Δεν το πιστεύουμε. Βεβαίως, οι δημοκρατικές μας χώρες προφανώς δεν είναι αρκετά προσεκτικές αφορικά με τους μεγάλους ελιγμούς του ΚΚΚ σε παγκόσμια κλίμακα. Αλλά η απόκτηση ελέγχου από την Κίνα πολλών θεσμικών οργάνων του ΟΗΕ είναι όντως ένα από τα σημαντικότερα αποτελέσματα, καρπός της μακροχρόνιας κατακτητικής στρατηγικής του ΚΚΚ, η οποία διαμορφώθηκε το 1979 αμέσως μόλις ο Ντενγκ Σιάο Πινγκ έγινε ο αδιαμφισβήτητος Νο 1 του ΚΚΚ. Αυτή η στρατηγική επέτρεψε στο Πεκίνο ν

Στο κέντρο παραγγελιών της Amazon στο Saran, στην Γαλλία,  τον Ιούνιο του 2011. Vincent Boisot / Riva Press / Redux Ο επικείμενος φορολογικός πόλεμος. Ένα παρακμάζον διεθνές φορολογικό καθεστώς  απειλεί την παγκόσμια οικονομία. Μια 100ετής συναίνεση σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης της διεθνούς φορολογίας έχει διαβρωθεί, με δυνητικά εκτεταμένες συνέπειες. Ελλείψει σαφήνειας και συναίνεσης, το διασυνοριακό εισόδημα θα μπορούσε να υπόκειται σε διπλή ή πολλαπλή φορολογία. Οι πολυεθνικές εταιρείες, τότε, θα οπισθοχωρήσουν από το εμπόριο και τις επενδύσεις. Βραχυπρόθεσμα, η παγκόσμια οικονομία θα μπορούσε να επιβραδυνθεί. Μακροπρόθεσμα, θα μπορούσε να χτυπηθεί σκληρά. Ενώ ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών προκάλεσε πρωτοσέλιδα και οδήγησε σε ανησυχίες της αγοράς κατά το παρελθόν έτος, μια εξίσου μεγάλη απειλή για την παγκόσμια οικονομία δεν έχει λάβει αρκετή προσοχή: Ένας επικείμενος φορολογικός πόλεμος. Στις αρχές του εικοστού αιώνα, οι χώρες

 Η εξίσωση των παγκόσμιων ανταγωνισμών έχει γίνει εξαιρετικά πολύπλοκη και ως εκ τούτου ιδιαζόντως ενδιαφέρουσα. Βασικοί παίκτες του συστήματος παραμένουν οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ρωσία.  Όμως, το τελευταίο διάστημα, βλέπουμε συχνότερα πολυεθνικούς κολοσσούς με εθνικό πρόσημο να προβάλλουν ως παράγοντες και ανταγωνιστές των παραδοσιακών δρώντων στην παγκόσμια σκακιέρα. Η ικανότητά τους να αντλούν τεράστια ποσά από τις χρηματαγορές, με τις μετοχές τους να έχουν μεγαλύτερη ισχύ ακόμη και από τα ισχυρότερα κρατικά ομόλογα, καθώς και η προνομιακή τους θέση στην επανάσταση της τεχνο-καθημερινότητας, κινητοποιεί αντιδράσεις και συγκρούσεις συμφερόντων μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη κρίση μεταξύ των ΗΠΑ και του Κινεζικού γεω-επιχειρηματικού ομίλου της Huawei.  Σε αυτή την σύγκρουση ΗΠΑ – Κίνας, η Ρωσία παραμένει εκκωφαντικά σιωπηρή, γεγονός που κινητοποιεί δεύτερες σκέψεις. Λογικά, θα περίμενε κανείς ότι το Κρεμλίνο δεν θα έχανε την ευκαιρία να παίξει το Κινεζικ