IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Η στρατηγική διάσταση  των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Τα εξοπλιστικά προγράμματα αποτελούν ένα κρίσιμο εργαλείο της στρατηγικής εθνικής ασφαλείας. Η στρατηγική διάσταση των εξοπλιστικών προγραμμάτων. – Οι πρόσφατες ανακοινώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Νικολάου Δένδια για τον επαναπροσδιορισμό του ελληνικού εξοπλιστικού προγράμματος δρομολόγησαν μια δημόσια συζήτηση για την λογική των εξοπλιστικών προγραμμάτων και τη σύνδεσή τους με τη στρατηγική εθνικής ασφαλείας. Στόχος του παρόντος άρθρου είναι να συμβάλει σε αυτή τη συζήτηση.   Ως στρατηγική εθνικής ασφαλείας ορίζεται η χρήση όλων των διαθέσιμων μέσων ενός κράτους ( στρατιωτικών, διπλωματικών, οικονομικών κ.λπ.) για την επιδίωξη πολιτικών στόχων υπό το πρίσμα πραγματικής η ενδεχόμενης σύγκρουσης. Η στρατηγική εθνικής ασφαλείας αποτελεί την πυξίδα ενός κράτους τόσο στην ειρήνη όσο και στον πόλεμο. Η στρατηγική εθνικής ασφαλείας έχει κατά κανόνα μακροχρόνια προοπτική, πολλές φορές μάλιστα έχει χρονικό βάθος δ

Αναβίωση τού Δόγματος  τού Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Η ημικατεχόμενη Κύπρος για να έχει αξιόπιστη αποτρεπτική ικανότητα έναντι της Τουρκικής επιθετικότητας που συνεχίζεται, είναι απαραίτητο να συνάψει αμυντική συμμαχία με την Ελλάδα , με την οποία έχει κοινά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο(ΑΜ) και  αντιμετωπίζουν κοινό εχθρό, την Τουρκία  . Το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου( ΔΕΑΧ) Κύπρου-Ελλάδας, υιοθετήθηκε το 1993 και λειτούργησε μέχρι το 2000.Ήταν μία στοιχειώδης μορφή αμυντικής συνεργασίας/ συμμαχίας, η οποία παρά τα κενά και τις ελλείψεις της,  συνέβαλε σε ένα βαθμό στην ανάσχεση των επιδιώξεων τής Τουρκίας να αποκτήσει κυρίαρχο ρόλο στην ΑΜ  .Η εφαρμογή τού ΔΕΑΧ είχε πολλαπλά οφέλη για το ηθικό τού Ελληνισμού τής  Κύπρου και για την ενίσχυση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των ενόπλων δυνάμεων (ΕΔ) τής Ελλάδας (ΣΞ, ΠΝ, ΠΑ) και της εθνικής Φρουράς (ΕΦ) τής Κύπρου, η οποία διαθέτει στοιχειώδεις αεροναυτικές δυνάμεις και έχει εκτεταμένο θαλάσσιο και εναέριο χώρο .Στα πλαίσια τούΔ

  Πώληση μαχητικών στην Πολεμική Αεροπορία: Που έχει δίκιο και που έχει άδικο ο ΥΕΘΑ Ν. Δένδιας. Η σκέψη του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Δένδια είναι απλή και δεν στερείται λογικής: Εάν η Πολεμική Αεροπορία σχεδιάζει το μέλλον της με οροφή μαχητικών τα 200, τότε 120 θα είναι F-16V, 40 θα είναι τα γαλλικά Rafale της Dassault και άλλα 40 θα είναι τα F-35A Lightning II της Lockheed Martin. Πρόκειται για έναν εντυπωσιακό στόλο που θα μπορεί να έχει τεράστιες επιχειρησιακές δυνατότητες. Αυτό είναι όμως το «τελικό όραμα». Στην πορεία προς αυτό κρύβεται… ο διάβολος, σε δύο «λεπτομέρειες». Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Η πρώτη λεπτομέρεια αφορά στη συντεταγμένη μετάβαση σε αυτή τη μελλοντική δομή, ώστε στο ενδιάμεσο διάστημα να μην ανοίξει επικίνδυνο «παράθυρο τρωτότητας» (window of vulnerability) για την ελληνική αεροπορική ισχύ, πλήττοντας την αποτροπή (deterrence). Επίσης, κ

 F-35, LCS, τα χαμένα FMF και το πραγματικό “στρατηγικό βάθος” με ΗΠΑ στους εξοπλισμούς. Από Σάββας Δ. Βλάσσης Στην αίτηση προϋπολογισμού Ναυτικού των ΗΠΑ για το 2025, που δημοσιοποιήθηκε στις 11 Μαρτίου, έγινε γνωστή η ανατροπή της προτάσεως αποσύρσεως 4 Πλοίων Παράκτιας Μάχης (LCS) κλάσεως FREEDOM εντός του 2025. Στις 8 Μαρτίου, ο υφπουργός Ναυτικού Έρικ Ρέηβεν είχε εξηγήσει ότι λόγω περιορισμού των αμυντικών δαπανών εξαιτίας του Νόμου Περί Δημοσιονομικής Ευθύνης, αποδίδεται έμφαση στο προσωπικό και τις υφιστάμενες μονάδες του στόλου, εις βάρος των σχεδίων εκσυγχρονισμού. Αυτό έχει ως συνέπεια την καθυστέρηση της χρηματοδοτήσεως προγραμμάτων μελλοντικών οπλικών συστημάτων και την ενδελεχή κατά μόνας επανεξέταση των υφισταμένων πολεμικών πλοίων, ως προς την πρόθεση πρόωρης απενεργοποίησης. Αυτά σημαίνουν ότι τα 4 συγκεκριμένα LCS πιθανότατα θα παραμείνουν μερικά ακόμη έτη σε υπηρεσία, χρονικό διάστημα απροσδιόριστο, που πάντως οδηγεί μάλλον σε ναυάγιο τις βλέψεις του Πο