Για μια ειρηνική νέα μεταπολίτευση...

Κορυφαίες προσωπικότητες  συσπειρώνονται  για την απαιτούμενη εκ βάθρων ανατροπή, 
 για νέο και αξιόπιστο Σύνταγμα,
νέες, ρεαλιστικές δομές της πολιτείας
και νέες, υγιείς πολιτικές δυνάμεις.
...

 Toυ Α.Πετρουλάκη
Από την ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ''

Για μια ειρηνική νέα μεταπολίτευση
Η Ελλάδα της λεηλασίας και του κατεξευτελισμού, με τους πιο αχρείους πολιτικούς και τους ιδιοτελείς οπαδούς τους, αθεράπευτα μας πληγώνει και μας ξεσηκώνει σε αντίσταση.
Μαζευτήκαμε, λοιπόν, μια δράκα διανοούμενοι, μ' επίγνωση των ευθυνών μας, και είπαμε: Εως εδώ! Διαφορετικά καταντούμε κι εμείς συνένοχοι! Καλούμε σε συσπείρωση καθέναν που πονάει για τον επιθανάτιο ρόγχο της πατρίδας μας. Οσοδήποτε λίγοι κι αν είμαστε, έχουμε χρέος για αντίσταση. Επωνύμως, όπως, από τους πρώτους, ο συνάδελφος Γιώργος Κασιμάτης. «Και επί τοις δεινοίς ευέλπιδες»!
Παρόμοια ο συνάδελφος Κ. Χρυσόγονος, καθηγητής επίσης του Συνταγματικού Δικαίου, με το συγκλονιστικό βιβλίο του για την «Ιδιωτική Δημοκρατία» και τον υπότιτλο της πικρής παραδοχής του ξεπεσμού «από τις πολιτικές δυναστείες στην κλεπτοκρατία»! Ο Χρυσόγονος ευθαρσώς καταγγέλλει ως αιτία της χρεοκοπίας του κράτους μας την εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή, διαμέσου της οποίας αναδείχθηκαν 22 (ήδη 23!) πρωθυπουργοί του ελληνικού κράτους! Κι αυτό, αντάμα με τη σταθερή εναλλαγή της νομής της χρυσοφόρου ελλαδικής κυβερνητικής εξουσίας, ανάμεσα στα δύο γνωστά αμαρτωλά κόμματα. Ενα σταθερό φαινόμενο, που οδήγησε στην παταγώδη χρεοκοπία της πατρίδας μας.
Ο Χρυσόγονος επικαλείται την αυταρχική εσωτερική οργάνωση των πολιτικών κομμάτων, την πολιτική οικογενειοκρατία, το έλλειμμα αξιόπιστης δικαστικής ανεξαρτησίας, καθώς και τη γενικότερη ανοχή απέναντι στην παραοικονομία και στην παραβατικότητα.
Αλλος συνταγματολόγος, ο Ξ. Κοντιάδης, προσεγγίζοντας τις τεράστιες αποκλίσεις ανάμεσα στη θεσμικά ηθελημένη και στην πραγματική λειτουργία του κράτους και των πολιτικών κομμάτων, επισημαίνει ότι κεντρικές αξίες, όπως η διαφάνεια, η λογοδοσία και η χειραφέτηση των κοινωνικών δυνάμεων, δοκιμάζονται μπροστά στα πάγια φαινόμενα της πολιτικής διαφθοράς, της κρατικής αναποτελεσματικότητας, της αναξιοκρατίας και της γενικευμένης έκπτωσης θεσμών, προσώπων και αξιών. Ιδιαιτέρως δε τονίζει ότι ακόμη και η σαφής δήλωση εκλογικής προτίμησης προς κάποιο από τα κόμματα εξουσίας συνοδεύεται από την επίγνωση της παγερής αλήθειας, εκ μέρους του εκλογέα, ότι αυτά δεν διαθέτουν ούτε τη βούληση μήτε την ικανότητα να αυτοκαθαρθούν από τον εσμό των τρωκτικών που τα στελεχώνουν, από την κορυφή έως τον έσχατο αφισοκολλητή.
Απο μιαν άλλη οπτική γωνία, ο Ν. Κοτζιάς, προλογίζοντας το βιβλίο του Μάγερ για την «Πολιτική ως Θέατρο», θυμίζει ότι η σκανδαλολογία έχει υποκαταστήσει τον Ορθό Λόγο (με την αριστοτελική έννοια της λέξης). Η πλαστή εικόνα που εκπέμπουν οι ιδιοτελείς επιχειρηματίες καναλάρχες με τα αυθάδη ενεργούμενά τους, έχει υποκαταστήσει την πολιτική ανάλυση.
Η ημιμάθεια, που διατυπώνεται με περισπούδαστο ύφος, έχει υποκαταστήσει το απαιτούμενο βάθος γνώσεων και ερευνητικής σκέψης, με αποτέλεσμα οι επικοινωνιολόγοι να έχουν υποκαταστήσει την πολιτική ανάλυση και στρατηγική. «Μας χορταίνουν με εικόνες!» καταγγέλλει ο Μάγερ. «Ωστόσο, θέατρο δεν παίζουν μόνον οι άλλοι. Ολοι μας παίζουμε θέατρο... Καθώς η σκέψη δεν μπορεί να μεταδοθεί εύκολα διαμέσου της οθόνης της τηλεόρασης, εκείνο που μετράει είναι η εντύπωση, και όχι το επιχείρημα και η βαρύτητά του. Η εικόνα, και όχι ο λόγος». Ομως, με σεβασμό προς την αντικειμενική αλήθεια, ο Μάγερ αναρωτιέται: «Το κενό περιεχομένου θέατρο της πολιτικής είναι άραγε μόνον αποτέλεσμα ανικανότητας, αδυναμίας και ανευθυνότητας από τη μεριά της πολιτικής, ελλιπούς επαγγελματισμού και επαγγελματικής ηθικής από τη μεριά των μέσων μαζικής επικοινωνίας ή οφείλεται στις προτιμήσεις του κοινού;». Οπωσδήποτε το πρόβλημα, που πρέπει να μας ξεσηκώσει σε πεισματική αντίσταση, έχει ανάγκη σωστής και τεκμηριωμένης ανάλυσης. Και σ' αυτόν το στόχο έχουμε ήδη συστρατευθεί ευαίσθητοι συνάδελφοι και δημοσιογράφοι, πρόθυμοι να ξεκινήσουμε μια σοβαρή εκστρατεία ενημέρωσης εκείνων των πολιτών, που βλέπουν, θλίβονται και αγανακτούν, όμως δεν έχουν συντρόφους για να σταθούν μαζί τους, με σθένος και αποφασιστικότητα, για δραστική αντίσταση.
Σε ειδική προς τούτο εκδήλωση απόψε, στο αμφιθέατρο της Τραπέζης της Ελλάδος, υψώνουν τον τεκμηριωμένο λόγο τους ο πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Απ. Γεωργιάδης και ο συνάδελφος Χρ. Γιανναράς.
Θα ακολουθήσουν σύντομα και άλλες ανάλογες εκδηλώσεις στο Πανεπιστήμιο, με κορυφαίες προσωπικότητες που δεν έπαψε να διαθέτει ο λεηλατημένος τόπος μας, κάτω από την πικρή παραδοχή ότι μόνη της η αγανάκτηση, δίχως τεκμηριωμένες προτάσεις, δεν θ' ανοίξει το δρόμο για την απαιτούμενη εκ βάθρων ανατροπή, που θα φέρει νέο και αξιόπιστο Σύνταγμα, νέες, ρεαλιστικές δομές της πολιτείας και νέες, υγιείς πολιτικές δυνάμεις.
Βεβαίως η προσπάθεια είναι έκθετη στο χλευασμό: «Και τι θα καταφέρετε, βρε ασυλλόγιστοι καλαμαράδες, πρόθυμοι, με πρώτη ευκαιρία, να βολευτείτε και σεις σε κάποια από τις 30.000 χρυσοφόρες και κατ' ευφημισμόν "Μη Κυβερνητικές" (!) Οργανώσεις, με τις οποίες το σύστημα αλώνει και διαφθείρει τους "διανοουμένους";». Ο χλευασμός δεν είναι αβάσιμος. Ομως την προσπάθεια τη χρωστάμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας. Ακόμη και στον αυτοσεβασμό μας.

Του ΚΩΣΤΑ Ε. ΜΠΕΗ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:
9-3-2011