Επείγον ! Αναζητούνται,άμεσα,πολιτικοί ηγέτες-κατεδαφιστές ...
Σκίτσο του Roger Mac PhailΚατεδάφιση
Η ολοκληρωτική εκμηδένιση των προσχημάτων στην πολιτική σκηνή αρχίζει να προσλαμβάνει διαστάσεις φυσικής καταστροφής· αναδύεται δηλαδή κάτι το μοιραίο.
ΕΞΑΛΛΟΥ,ορισμένες ιστορίες παραμένουν διδακτικές. Ο σεισμός που έπληξε το Σαν Φραντσίσκο πριν από 103 χρόνια, σκοτώνοντας περίπου 6.000 ανθρώπους, προκάλεσε μια πυρκαγιά, η οποία μεταδόθηκε αστραπιαία, καταβροχθίζοντας τα δύο τρίτα της πόλης και ανεβάζοντας τον αριθμό των αστέγων σε 250.000. Η φωτιά μαινόταν για τρία μερόνυχτα κάτω από έναν πορφυρό ουρανό και με τον άνεμο να σφυρίζει ανάμεσα στα ερείπια, ενώ ακόμη και οι αισιόδοξοι συνειδητοποίησαν ότι θα έφτανε ώς τις ακτές του Ειρηνικού, σαρώνοντας τα πάντα. Το βράδυ της δεύτερης ημέρας, ο δήμαρχος, κάποιος Γιουτζίν Σμιτ, αμφιλεγόμενο πρόσωπο, πήρε ωστόσο την εξαιρετικά τολμηρή, σχεδόν ακραία απόφαση να ανοίξει μιαν αντιπυρική ζώνη επτά χιλιομέτρων κατά μήκος της λεωφόρου Βαν Νεςς, κατεδαφίζοντας αμέτρητες άθικτες κατοικίες εκατέρωθεν της λωρίδας και εγκαθιστώντας εκεί την έσχατη γραμμή άμυνας του μετώπου. Σημειωτέον ότι αυτό, πέραν των επαπειλούμενων αντιδράσεων για τη θυσία τόσων κτιρίων, εγκυμονούσε τον κίνδυνο δεύτερης πυρκαγιάς, πριν από την εισβολή της πρώτης, εξαιτίας των σπινθήρων από τις εκρήξεις της δυναμίτιδας. Κυριολεκτικά, ο δήμαρχος έπαιξε το κεφάλι του κορώνα-γράμματα.
ΕΠΙΤΡΈΠΕΤΑΙ λοιπόν να θεωρήσουμε την ανατίναξη της ζώνης της λεωφόρου Βαν Νεςς, εκείνο το απόγευμα του 1906, σαν πρωτοβουλία ανάληψης ενός ανυπολόγιστου πολιτικού ρίσκου. Εν συνεχεία, ο Στρατός και η Πυροσβεστική, με τη βοήθεια χιλιάδων εθελοντών, έδωσαν δωδεκάωρη μάχη, που έμεινε στην Ιστορία για το πείσμα της, εμποδίζοντας τη φωτιά να περάσει στην αντίπερα όχθη, μέχρις ότου κατόρθωσαν να την αναχαιτίσουν οριστικά· έτσι διασώθηκε το τμήμα εκείνο της πόλης από το οποίο η τελευταία ξαναγεννήθηκε.
ΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝ των αναλογιών,
Η ολοκληρωτική εκμηδένιση των προσχημάτων στην πολιτική σκηνή αρχίζει να προσλαμβάνει διαστάσεις φυσικής καταστροφής· αναδύεται δηλαδή κάτι το μοιραίο.
ΕΞΑΛΛΟΥ,ορισμένες ιστορίες παραμένουν διδακτικές. Ο σεισμός που έπληξε το Σαν Φραντσίσκο πριν από 103 χρόνια, σκοτώνοντας περίπου 6.000 ανθρώπους, προκάλεσε μια πυρκαγιά, η οποία μεταδόθηκε αστραπιαία, καταβροχθίζοντας τα δύο τρίτα της πόλης και ανεβάζοντας τον αριθμό των αστέγων σε 250.000. Η φωτιά μαινόταν για τρία μερόνυχτα κάτω από έναν πορφυρό ουρανό και με τον άνεμο να σφυρίζει ανάμεσα στα ερείπια, ενώ ακόμη και οι αισιόδοξοι συνειδητοποίησαν ότι θα έφτανε ώς τις ακτές του Ειρηνικού, σαρώνοντας τα πάντα. Το βράδυ της δεύτερης ημέρας, ο δήμαρχος, κάποιος Γιουτζίν Σμιτ, αμφιλεγόμενο πρόσωπο, πήρε ωστόσο την εξαιρετικά τολμηρή, σχεδόν ακραία απόφαση να ανοίξει μιαν αντιπυρική ζώνη επτά χιλιομέτρων κατά μήκος της λεωφόρου Βαν Νεςς, κατεδαφίζοντας αμέτρητες άθικτες κατοικίες εκατέρωθεν της λωρίδας και εγκαθιστώντας εκεί την έσχατη γραμμή άμυνας του μετώπου. Σημειωτέον ότι αυτό, πέραν των επαπειλούμενων αντιδράσεων για τη θυσία τόσων κτιρίων, εγκυμονούσε τον κίνδυνο δεύτερης πυρκαγιάς, πριν από την εισβολή της πρώτης, εξαιτίας των σπινθήρων από τις εκρήξεις της δυναμίτιδας. Κυριολεκτικά, ο δήμαρχος έπαιξε το κεφάλι του κορώνα-γράμματα.
ΕΠΙΤΡΈΠΕΤΑΙ λοιπόν να θεωρήσουμε την ανατίναξη της ζώνης της λεωφόρου Βαν Νεςς, εκείνο το απόγευμα του 1906, σαν πρωτοβουλία ανάληψης ενός ανυπολόγιστου πολιτικού ρίσκου. Εν συνεχεία, ο Στρατός και η Πυροσβεστική, με τη βοήθεια χιλιάδων εθελοντών, έδωσαν δωδεκάωρη μάχη, που έμεινε στην Ιστορία για το πείσμα της, εμποδίζοντας τη φωτιά να περάσει στην αντίπερα όχθη, μέχρις ότου κατόρθωσαν να την αναχαιτίσουν οριστικά· έτσι διασώθηκε το τμήμα εκείνο της πόλης από το οποίο η τελευταία ξαναγεννήθηκε.
ΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝ των αναλογιών,
χρειαζόμαστε κάποιον που θα επωμιστεί το ανυπόφορο κόστος της εναντίωσης σ' ένα συγκεκριμένο καθεστώς εξωθεσμικών συμφερόντων, ώστε να διασωθεί ό,τι απέμεινε από την κονιορτοποιημένη αξιοπρέπεια του λεγόμενου μέσου πολίτη, τον οποίο οι δημοσκοπήσεις, σιγοντάροντας τους εκάστοτε εμπνευστές των κυρίαρχων σεναρίων, παρουσιάζουν σαν ένα ον παντελώς κουφό και πωρωμένο, με δήθεν σταθερή τη θρησκόληπτη αφοσίωσή του στον προ πολλού χρεοκοπημένο δικομματισμό. Σαν να λέμε, επείγει η πολιτική στράτευση ατόμων ικανών να συλλάβουν το μέγεθος του πλήγματος που υφίσταται όχι τόσο ο οικογενειακός προϋπολογισμός του ψηφοφόρου, αυτό είναι το λιγότερο, όσο οι ψυχικές και ηθικές αντιστάσεις του.
Κείμενο του Ε.Αρανίτση-Ελευθεροτυπία 16-5-2009
(Η εικονογράφηση και ο τίτλος της ανάρτησης έγινε με ευθύνη του Ivos 2)